ตอนที่ 420 ความตั้งใจของ ซู หนิงซวง

ทำไมเขาถึงโชคร้ายแบบนี้?

เมื่อนึกถึงเรื่องราวโชคร้ายทั้งหมดในชีวิตของตัวเอง บอสเฉิง ก็รู้สึกหดหู่ใจ

ชีวิตของเขาเต็มไปด้วยการขึ้นๆ ลงๆ และตกต่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า…

ไม่มีใครรู้เลยว่า หลังจากพิธีเปิดงานเสร็จสิ้น บอสเฉิง ได้แอบไปโรงพยาบาลหลายครั้ง และเข้ารับการตรวจหลายรอบ

ในที่สุด บอสเฉิง ก็ได้รับการวินิจฉัยว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง…

วันนี้ พิธีเปิดงานจบลงอย่างราบรื่น

หลังจากนั้น เย่เฉิน และหนิง เจิ้งชิง ต่างก็แยกย้ายกลับไป

เย่เฉิน และหนิง เจิ้งชิง เป็นเพียงกรรมการที่มีชื่อภายในบริษัทเท่านั้น หน้าที่ของพวกเขามีแค่รับส่วนแบ่งกำไร

ส่วนเรื่องการดำเนินกิจการทั้งหมด ยังคงเป็นหน้าที่ของ หู หมิงเย่ และเมิ่ง เต๋อผิง สองผู้บริหารหลักของบริษัท

ระหว่างทางที่ เย่เฉิน กำลังขับรถกลับโรงแรมโฟร์ซีซั่น หางโจว แอท เวสท์เลค ..ที่บ้านของ ซู หนิงซวง

ซู หนิงซวง และพ่อของเธอกำลังมีบทสนทนาที่จริงจังซึ่งจะกำหนดอนาคตของพวกเขา

เมื่อครู่ ซู หนิงซวง กำลังดูโทรศัพท์มือถืออยู่ในห้องนั่งเล่น แต่จู่ๆ พ่อของเธอก็เรียกเธอให้เข้าไปในห้องหนังสือ

“คุณพ่อ มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

ซู หนิงซวง ถามด้วยความกังวลเล็กน้อย เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของพ่อของเธอ

เรื่องของครอบครัวไม่ได้ถูกแก้ไขไปหมดแล้วหรอกหรือ?

ตอนนี้ยังมีอะไรอีก?

“หนิงซวง ในช่วงเวลาที่เหลือ พ่ออยากให้ลูกลองศึกษาด้านการเงิน และเศรษฐศาสตร์เพิ่มเติม ศึกษาการบริหารจัดการไว้บ้าง”

พ่อของเธอตอบด้วยความตั้งใจ

“อนาคต ภาระของตระกูลซูต้องอยู่ในมือของลูกแน่ๆ”

พ่อของเธอได้คุยกับ คุณปู่ซู ไว้แล้ว

“อา?”

ซู หนิงซวง รู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินพ่อของเธอพูดเช่นนั้น

ต้องพูดตามตรงว่า เธอไม่สนใจด้านการบริหารจัดการ หรือเรื่องการเงิน และเศรษฐศาสตร์เลย

ตอนที่สอบเข้ามหาวิทยาลัย เธอเคยพูดคุยกับครอบครัวหลายครั้งเกี่ยวกับสาขาที่จะเรียน

เธอพยายามต่อสู้เพื่อให้ได้ไม่ต้องเรียนด้านการเงิน และเศรษฐศาสตร์จนได้ในที่สุด

แต่ทำไม.. จู่ๆ ตอนนี้ คุณพ่อถึงพูดแบบนี้?

พ่อของ ซู หนิงซวง ก็จนปัญญาเหมือนกัน เขามีลูกเพียงคนเดียวคือ ซู หนิงซวง อีกไม่กี่ปีข้างหน้า หลังจากที่ชายชราเสียชีวิต เขาจะกลายเป็นหัวหน้าตระกูลซูคนต่อไป

ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับเขา ภาระอันหนักอึ้งของตระกูลซูจะตกอยู่บนบ่าของ ซู หนิงซวง

แม้การรับตำแหน่งหัวหน้าตระกูลของเขาจะเป็นไปอย่างกระทันหัน แต่เขาก็ได้บริหารสาขาของตระกูลในเจียงโจวมาหลายปีแล้ว จึงมีประสบการณ์อยู่บ้าง

แม้ความสามารถของเขาจะไม่ได้เก่งกาจมากนัก แต่ก็มั่นใจว่าตระกูลซูจะไม่พังทลายภายใต้การบริหารของเขา

แต่ในขณะที่ ..ตอนนี้ ซู หนิงซวง ยังไม่มีประสบการณ์ใดๆ เลย

หากวันหนึ่งเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น ซู หนิงซวง จะต้องรับช่วงต่อดูแลตระกูลซู

และในเวลานั้น ภาระทั้งหมดของตระกูลซูจะตกอยู่บนบ่าของเธอ

แม้ว่า เย่เฉิน จะคอยช่วยเหลือได้อย่างแน่นอน

แต่ ซู หนิงซวง เองไม่มีประสบการณ์ อีกทั้งยังไม่เคยเรียนด้านนี้มาก่อน ดังนั้นจึงย่อมต้องประสบกับปัญหามากมาย..อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

พ่อของ ซู หนิงซวง วิเคราะห์ให้เธอฟัง

หลังจากฟังแล้ว ซู หนิงซวง ก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิดอย่างหนัก

พ่อแม่มีเธอเป็นลูกเพียงคนเดียว ในอนาคตเมื่อพ่อแม่แก่ชราลง เรื่องต่างๆ ภายในครอบครัว เธอย่อมต้องรับผิดชอบแน่นอน!

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ยังมีภาระของตระกูลใหญ่อีกด้วย

“ยิ่งกว่านั้น หนิงซวง ลูกลองคิดดูนะ วันหนึ่งลูก กับเสี่ยวเฉิน จะต้องแต่งงานกัน”

“ธุรกิจของ เสี่ยวเฉิน กำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ แน่นอนว่าในเวลานั้น เสี่ยวเฉิน ต้องยุ่งกับการจัดการธุรกิจของตัวเอง”

พ่อของ ซู หนิงซวง กล่าวต่อ

“ในเวลานั้น แม้ว่าลูกอยากช่วยเขา แต่ก็อาจช่วยอะไรไม่ได้มาก”

“ถ้าวันหนึ่ง เสี่ยวเฉิน เผชิญวิกฤติล่ะ?”

“ในเวลานั้น หากลูกได้เป็นหัวหน้าตระกูลซู ลูกก็จะสามารถช่วย เสี่ยวเฉิน ได้ ไม่มากก็น้อยเช่นกัน...”

เมื่อได้ฟังเช่นนั้น ซู หนิงซวง ก็อึ้งไป

ใช่ คุณพ่อของเธอพูดถูกจริงๆ

เพื่อพ่อแม่ และเพื่อ เย่เฉิน

ซู หนิงซวง ตัดสินใจได้แล้ว!

เธอไม่ต้องการเป็นเพียงผู้หญิงสวย แต่ไร้ความสามารถ!!!

แฟนหนุ่มของเธอกำลังพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง แล้วเธอในฐานะแฟนสาวจะหยุดนิ่งอยู่กับที่ได้อย่างไร?

เธอต้องพัฒนาตัวเองด้วย!

“คุณพ่อคะ หนูจะหาเวลาศึกษาเรื่องนี้อย่างจริงจังค่ะ”

ซู หนิงซวง พยักหน้า ตอบตกลงกับคำพูดของพ่อเธอ

“ดี เรื่องนี้ไม่ต้องรีบร้อน ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป”

พ่อของเธอพูดพร้อมกับพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“หากลูกมีข้อสงสัยอะไรก็ถามพ่อได้เสมอ หรือถ้าลูกไม่อยากถามพ่อ ก็ไปถาม เสี่ยวเฉิน ได้ พ่อเชื่อว่า เสี่ยวเฉิน มีความรู้ และมุมมองที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน”

“ค่ะ หนูเข้าใจแล้ว”

ซู หนิงซวง พยักหน้า

“หนูจะหาโอกาสถามเขาดู”

บ่ายสามโมง ซู หนิงซวง มาที่โรงแรมโฟร์ซีซั่น หางโจว แอท เวสท์เลค และพูดคุยกับ เย่เฉิน อย่างคร่าวๆ

เย่เฉิน ไม่ได้แปลกใจมากนัก

เขารู้อยู่แล้วว่า ..ที่คุณปู่ของ ซู หนิงซวง เลือกพ่อของเธอเป็นหัวหน้าคนต่อไปของตระกูลซู

ก็เป็นเพราะทายาทรุ่นที่สามของตระกูลซูจะต้องตกเป็นของ ซู หนิงซวง ในอนาคต และด้วยความช่วยเหลือของเขา ‘ตระกูลซู’ ย่อมจะต้องได้ประโยชน์ในอนาคตเช่นกัน

แต่เมื่อ ซู หนิงซวง ต้องการเรียนรู้เกี่ยวกับการเงิน และเศรษฐศาสตร์ เย่เฉิน กลับรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

หากเธอต้องการเรียนรู้การเขียนพู่กัน, การแฮกข้อมูล หรือดนตรี เย่เฉิน ย่อมจะสอนเธอเต็มที่ เพราะเขาชำนาญในเรื่องเหล่านั้น

แต่ด้านการเงิน, เศรษฐศาสตร์ และการบริหารธุรกิจ เย่เฉิน ไม่ค่อยเชี่ยวชาญนัก

แม้ว่าเขาจะเคยได้รับฉายา ‘อัจฉริยะด้านการเรียนรู้’ แต่การจะเรียนรู้ให้เชี่ยวชาญด้านเหล่านี้ต้องใช้ทั้งเวลา และความพยายามมากมาย

การเงิน และเศรษฐศาสตร์เป็นสาขาวิชาที่กว้างขวาง และลึกซึ้งมาก ไม่ได้เป็นเรื่องง่ายๆ เหมือนในตำรา(หลักสูตร)ของมหาวิทยาลัย

และแม้เขาจะเรียนรู้ด้วยตัวเองได้แล้ว แต่การจะสอน ซู หนิงซวง ให้เข้าใจอย่างถ่องแท้ก็ต้องใช้เวลา และความทุ่มเทมากมายเช่นกัน

เมื่อเห็นท่าทางจริงจังของ ซู หนิงซวง เย่เฉิน ก็ไม่อยากให้เธอต้องเหนื่อยล้าจากการเรียนหนักตั้งแต่ตอนนี้

การเรียนรู้ด้านการเงิน และการบริหารต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

แต่ ซู หนิงซวง ก็มีแฟนหนุ่มที่เหมือนกับ ‘ตัวช่วยพิเศษ’ อย่างเขาอยู่แล้ว

สิ่งที่เขาคิดหนักคือ.. เขาจะช่วย ซู หนิงซวง ได้อย่างไรดี?

ขณะที่เขาครุ่นคิดอยู่นั้น เขาก็เผลอมองไปที่โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโซฟา โดยไม่ได้ตั้งใจ..

ทันใดนั้น ดวงตาของ เย่เฉิน ก็สว่างวาบขึ้นมา

ใช่แล้ว!

เขามีเกม [ด้วยเงินเดือนแค่สามพัน ฉันก็กลายเป็นมหาเศรษฐีของโลกได้] นี่นา

ซึ่งเขาไม่แน่ใจว่าในเกมนี้จะมีอะไรที่สามารถช่วยเขาได้หรือเปล่า

ต้องรอจนถึงเที่ยงคืน แล้วดูว่ามีสินค้าที่มีประโยชน์อะไรในร้านค้าโผล่มาบ้าง

และหวังว่าเกมนี้จะไม่ทำให้เขาผิดหวัง

เย่เฉิน คิดในใจด้วยความคาดหวัง

เวลาผ่านไปนาทีต่อนาที เมื่อถึงเวลาเที่ยงคืน เย่เฉิน รีบเปิดเกมขึ้นมา และเข้าไปยังร้านค้าระดับสี่ดาวทันที…