Chapter 48: การต่อสู้กลางดึก
ดวงตาของฉินหรานเต็มไปด้วยจิตสังหาร ถ้าใครสักคนอยากฆ่าเขา เขาจะตอบโต้สุดความสามารถ ก่อนหน้านี้จอห์นเข้ามายุ่งและห้ามไม่ให้เขาทำอะไร
ตอนนี้น่ะเหรอ?
จอห์นคงคิดไม่ถึงว่าจะเกิดปัญหาเช่นนี้
"บังเอิญอะไรอย่างนี้!" ฉินหรานยิ้มและมองไปที่นายตำรวจหนุ่ม "ผมพนันเลยว่าพวกคุณต้องการความช่วยเหลือจริง ๆ บอกผมสิ การต่อสู้นั่นอยู่แถวไหน?" ฉินหรานถามตรง ๆ
"ใกล้ ๆ กับสถานีรถไฟ คุณจะรู้ได้เองเมื่อไปถึงที่นั่น! แต่คุณต้องระวังนะ พวกมันมีทั้งปืนและระเบิด!" คารล์รู้ว่าฉินหรานมีความสามารถดังนั้นจึงไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือ เขาเพียงแค่เตือนฉินหรานไปตามมารยาทก่อนจะรีบวิ่งออกไปตามหาจอห์น
[ปลดล็อกภารกิจย่อย: ชูเบิร์กผู้บ้าคลั่ง]
[ภารกิจย่อย: ชูเบิร์กถูกบีบให้สิ้นหวังหลังจากประเมินกำลังของคุณต่ำเกินไป แต่เขาไม่มีทางยอมแพ้โดยง่าย! คุณเลือกที่จะอยู่ฝ่ายเดียวกับตำรวจ ดังนั้นคุณควรจะรีบไปที่สถานีรถไฟ!]
ภารกิจย่อยที่คาดไม่ถึงเป็นข่าวดีของฉินหราน เขามีเหตุผลที่จะลงมือแล้วตอนนี้ เขาคว้ากล่อง [Viper-M1] แล้วออกจากสถานีตำรวจ หายลับไปในสายหมอกยามค่ำคืน
...
สถานีรถไฟวุ่นวายเป็นพิเศษในวันนี้
เมื่อตอนเช้าพบศพ และชายที่ถูกสงสัยว่าเป็นฆาตกรก็ถูกจับได้ในตอนบ่ายพร้อมกับแก๊งล้วงกระเป๋า แล้วตอนนี้ก็กำลังมีการยิงสู้กัน
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงดังเสียดหูของปืนทำให้ชาวเมืองในบริเวณนี้หวาดกลัวจนไปหลบอยู่ใต้เตียงเพื่อให้พ้นแนวกระสุน แต่ว่าการซ่อนตัวก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาสงบใจลงได้ ร่างกายสั่นเทิ้มบอกทุกอย่างออกมาหมด
ตูม!
เสียงระเบิดเกือบจะทำให้ชาวเมืองตกใจตาย กระทั่งตำรวจที่เผชิญหน้ากับชูเบิร์กและลูกน้องเองถือปืนตัวสั่นระริก
"บ้าเอ๊ย! ไอ้พวกนั้นมันเอาปืนกับระเบิดมาจากไหนวะ?" รองหัวหน้าสถานีเลส์ชูเดอร์ตะโกนออกมาขณะหลบเข้าด้านหลังกำแพงคอนกรีตหนาเพื่อใส่กระสุนปืน
คนของเขาไม่สามารถให้คำตอบได้ทำให้เขาโมโหมากขึ้น เขาพบหนทางที่ดีกว่าในการระบายความโกรธนี้ เลส์ชูเดอร์กระโจนออกจากที่กำบัง กดไกปืนในมือ ประกายไฟแลบออกจากปากกระบอกปืนต่อเนื่อง พอยิงไปก็มีเสียงร้องดังมาจากดาดฟ้าของตึกฝั่งตรงข้าม ตามมาด้วยมีคนร่วงลงไปจากข้างบน
"ฉันจะสอนบทเรียนให้พวกแกเอง ไอ้ลูกหมา!" เลส์ชูเดอร์ตะโกนเสียงดัง
วิถีกระสุนแม่นยำของรองสารวัตรตำรวจทำให้ลูกน้องมีกำลังใจมากขึ้น หลายคนโผล่ออกจากที่ซ่อนและเริ่มยิงต่อสู้กลับไป แต่ก็ไม่เห็นผลนัก ปืนเป็นสิบกระบอกยิงออกไปเวลาเดียวกัน แต่นอกจากลูกน้องคนหนึ่งของชูเบิร์กโดนยิงเข้าที่แขนแล้วก็ไม่มีลูกกระสุนนัดไหนเข้าเป้าอีก
"ไอ้พวกปัญญาอ่อน! เล็งดี ๆ สิวะ ตาบอดกันหรือไง!" เลส์ชูเดอร์ตะคอกใส่คนของเขาหลังเห็นผลงานน่าผิดหวัง
เขาเป็นผู้ชายตัวผอมแต่แข็งแรง เสียงคำรามของเขาแทบจะกลบเสียงปืนได้
"อ๊ากกก!"
พวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้องตอนที่อีกคนหนึ่งในศัตรูของพวกเขาร่วงลงมาจากดาดฟ้า
"สวย! นั่นฝีมือใคร?"
หลังจากด่าลูกน้องไปแรง ๆ ในที่สุดก็มีรอยยิ้มบนหน้าของเลส์ชูเดอร์ เขาหันมามองคนของตัวเองที่ก็กำลังมองหาอยู่ว่าใครเป็นคนยิงกระสุนนัดนั้น เขาย่อมไม่ว่าอะไรที่จะมีนักแม่นปืนอยู่ในทีม แต่ทั้งหมดที่เขาเห็นบนหน้าของลูกน้องกลับเป็นสีหน้าว่างเปล่า
ปัง!
เสียงปืนอีกนัดถูกยิงตอนที่เขามองคนของตัวเองอยู่ มันตามมาด้วยเสียงร้อง และเสียงคนร่วงลงพื้น
"รองครับ นั่น!" ตำรวจตาไวคนหนึ่งชี้ไปที่เงาร่างที่ปรากฏตัวออกมาจากความมืดช้า ๆ
"ฉินหราน?"เลส์ชูเดอร์ตกใจกับการปรากฏตัวกะทันหันของฉินหราน
"คาร์ลบอกว่าคุณต้องการความช่วยเหลือ!" ฉินหรานทักทายรองสารวัตรตำรวจด้วยรอยยิ้ม
เหมือนที่คาร์ลบอก พอฉินหรานมาถึงบริเวณสถานีรถไฟ เขาก็ตามเสียงปืนและระเบิดมาถึงุจุดเกิดเหตุได้อย่างแม่นยำ มันไม่ไกลจากสถานีรถไฟนัก
ชูเบิร์กและคนของมันถือไพ่เหนือกว่า พวกมันเข้าครอบครอบตึกร้างสองชั้นและใช้เป็นที่กำบัง ความสูงของตึกทำให้พวกคนชั่วนั่นได้เปรียบ แสงจันทร์สว่างพอให้พวกมันเห็นตำแหน่งของตำรวจที่อยู่ด้านล่าง ตรงกันข้าม พวกตำรวจหลบอยู่ด้านหลังตึกที่อีกฝั่งถนน ทุกครั้งที่ยิงปืนออกไป ตำแหน่งของพวกเขาก็เปิดเผยแก่พวกโจร ฉินหรานเห็นแล้วว่ามีตำรวจห้านายได้รับบาดเจ็บ และคนที่เหลือก็พยายามไม่ให้ตัวเองถูกยิง พวกเขายื่นมือออกไปลั่นไกปืนสุ่ม ๆ แล้วผลก็อย่างที่เห็น
ถ้าไม่ใช่เพราะคนของชูเบิร์กยิงปืนได้ห่วย ตำรวจก็คงถูกยิงตายไปหมดแล้ว
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นก็คือฝั่งของชูเบิร์กมีระเบิด ไม่ใช่ระเบิดธรรมดาที่ทำจากดินปืนแต่เป็นระเบิดทำเองจากหนังวัว มีเศษแก้วและกระสุนเหล็กผสมอยู่ แรงระเบิดเทียบอ่อนกว่าระเบิดมือเล็กน้อย
ฉินหรานเห็นอิทธิฤทธิ์ของระเบิดทำมือแล้ว ร้านค้าที่ถูกระเบิดนั้น ประตูไม้และกรอบประตูถูกแรงระเบิดปลิวกระจุยกระจาย ถ้าฉินหรานอยู่ในรัศมีของระเบิดก็คงหลบไม่ทัน เขาคงได้รับบาดเจ็บสาหัสหรืออาจจะถึงตายได้ ดูเหมือนว่าชูเบิร์กจะมีระเบิดทำมือชนิดนี้ให้ใช้ไม่อั้น คนของเขาปาระเบิดมาอย่างต่อเนื่องไม่ประหยัดบีบให้พวกตำรวจต้องอยู่ในสถานะตั้งรับ หลังจากดูสถานการณ์แล้วฉินหรานจึงเพิ่มความระมัดระวัง
เขาไม่ได้ตรงเข้าไปยังตึกที่ชูเบิร์กครอบครองอยู่ มันต้องข้ามถนนค่อนข้างกว้าง และบนดาดฟ้าก็มีโจรหกหรือเจ็ดคนคอยเฝ้า เมื่อคิดถึงความได้เปรียบจากทำเลสูง นอกเสียจากฉินหรานจะหายตัวได้ เขาไม่มีทางเข้าไปในตึกได้โดยไม่ถูกพบเห็น นั่นเป็นเหตุผลให้เขามาปรากฏตัวตรงหน้าเลส์ชูเดอร์แทน เขาต้องการช่วยทีมตำรวจคลี่คลายสถานการณ์
ตามที่เขาจำได้ เขากับรองสารวัตรตำรวจมีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างกระอักกระอ่วนที่จัดอยู่ในกลุ่มเป็นปรปักษ์กันเล็กน้อย แต่ด้วยตำแหน่งรองสารวัตรของเลส์ชูเดอร์นั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นตำรวจที่มีหลักการคนหนึ่ง
เมื่อฉินหรานปรากฏตัว เลส์ชูเดอร์ก็พูด "พวกเราไม่ต้องการมือสมัครเล่นที่นี่-"
ปัง! ปัง!
ก่อนที่เลส์ชูเดอร์จะพูดจบประโยค [M1905] และ [Viper-M1] ของฉินหรานก็ลั่นออกไปติด ๆ กัน ก่อให้เกิดเสียงร้องและเสียงร่วงหล่นจากตึกฝั่งตรงข้ามถนน
แม้จะมีถนนกว้างคั่นอยู่ระหว่างทั้งสองอาคาร สถานะ [ความฉลาด] ระดับ E+ ก็ทำให้ฉินหรานมองเห็นคนที่อีกฝั่งชัดเจน ถ้าเพิ่มสกิล [อาวุธปืน (ปืนกลเบา)] ระดับผู้มีฝีมือเข้าไป ฉินหรานก็แทบยิงพลาดเป้าไม่ได้เลยแม้จะพยายาม
ถ้าปืนและระเบิดของเขาเป็นไปตามยุคสมัยปัจจุบันและไม่ถูกข้อกำหนดลดความรุนแรงลงถึง 50% เพิ่มระยะเวลาใส่กระสุน +1 เพิ่มระยะเวลาใส่กระสุนปืนสไนเปอร์ 30 วินาที เขามั่นใจว่าสามารถจัดการกับคนของชูเบิร์กทั้งหมดบนหลังคาได้ภายในสิบวินาที นี่ก็เป็นเหตุผลให้เขาเลือกที่จะร่วมมือกับเลส์ชูเดอร์
เลส์ชูเดอร์มีความสามารถในการยิงปืนค่อนข้างดี ทำให้ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นรองสารวัตรตำรวจและได้รับภารกิจจับกุมชูเบิร์ก เพราะอย่างนั้น เลส์ชูเดอร์จึงรู้ความสามารถในการยิงปืนของฉินหรานก่อนหน้านี้ ฉินหรานตอนนี้ถือปืนสองชนิดในมือแต่ละข้าง หนึ่งในนั้นเป็นปืนลูกโม่ และสามารถยิงปืนทั้งสองข้างได้แทบจะพร้อมกัน ลำพังแค่สกิลการใช้ปืนก็เหนือกว่าเขาแล้วและน่าจะเหนือกว่าพลแม่นปืนที่ดีที่สุดของกองทัพด้วยซ้ำ แม้ว่าเขาจะไม่ชอบฉินหราน แต่เลส์ชูเดอร์ก็ยอมรับว่าฉินหรานมีสกิลการใช้ปืนที่ดีมาก ดีกว่าตัวเขาเอง อันที่จริงคือดีกว่ามาก ๆ
แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเลส์ชูเดอร์จะยอมร่วมมือกับคนที่เป็นเพียงมือสมัครเล่น เจ้าหน้าที่หัวแข็งคนนี้เชื่อว่านักสืบจะนำความเสื่อมเสียมาสู่กองกำลังตำรวจ
"ฮึ!" เลส์ชูเดอร์ยักไหล่อย่างเย็นชา
เขาใส่กระสุนปืนอย่างรวดเร็วและเตรียมยิงอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะกระโจนออกไปยิงกระสุน เขาถูกฉินหรานดึงเอาไว้ให้ม้วนกลิ้งไปด้านหลัง
ตูม!
เสียงระเบิดกะทันหันทำให้เลส์ชูเดอร์ตกใจมาก เขารู้ได้เลยว่าถ้าฉินหรานไม่ดึงเขาถอยออกมาเขาคงจะถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ เขาอยากจะขอบคุณฉินหรานสำหรับการช่วยชีวิตครั้งนี้จริง ๆ แต่ความหัวดื้อของเขายั้งเขาจากการเปิดปากพูด ขณะที่เลส์ชูเดอร์ยังอารมณ์ผสมปนเปอยู่ คนของชูเบิร์กก็เริ่มยิงปืนข้ามมาอีกครั้ง
คนของฝั่งตัวเองตายเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันก็ไม่ได้ทำให้พวกโจรรู้สึกเกรงกลัวเลยสักนิดและยังไม่ยอมแพ้ กลับกัน พวกมันถอยเข้าไปอยู่ในตึกและด้านหลังที่กำลัง พวกมันเริ่มตอบโต้ด้วยวิธีเดียวกัน ประกายไฟแลบขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า ระเบิดทำมือถูกโยนลงมาจากดาดฟ้าราวกับโปรยดอกไม้
ตูม! ตูม! ตูม!
การระเบิดต่อเนื่องทำให้ฟ้ามืดมิดสว่างวาบขึ้นมาพร้อมเสียงดัง
ตำรวจหลายคนที่เตรียมพร้อมบุกก็หันกลับมาอยู่หลังที่กำบังอีกครั้ง คนของชูเบิร์กที่ถอยกลับเข้าไปในตึกกลับขึ้นมาบนดาดฟ้าอีกครั้งและเริ่มยิงใส่ตำรวจที่กำลังถอยหลบ
ปัง! ปัง! ปัง!
กระสุนมากมายฝังเข้าที่ตัวเจ้าหน้าที่ตำรวจ
"คุ้มกัน!" เลส์ชูเดอร์ตะโกนใส่คนขอตัวเองเมื่อเห็นว่ามีคนล้มลง
เขาอยากรีบออกไปช่วยคนของตัวเองแต่มีอีกคนเร็วกว่า
ก็คือฉินหราน