บทที่ 70 หักกระดูกการ์ป!

"ไม่ธรรมดาจริง ๆ !"

การ์ปเป็นคนแรกที่สามารถทำลายพายุคมมีดได้ง่ายดายขนาดนี้

"รับหมัดฉัน!"

การ์ปหายตัวไปปรากฏข้างลูซิเฟอร์ หมัดดำมืดฟาดลงไปที่หัวของเขา

ปัง!

คลื่นกระแทกปะทุ ก่อให้เกิดลมและคลื่นที่บ้าคลั่ง

ลูซิเฟอร์กระเด็นออกไปหลายสิบเมตร ฝ่ามือซ้ายปรากฏกำแพงสุญญากาศสีดำ

มันเป็นสิ่งที่ป้องกันหมัดเหล็กของการ์ปไว้ได้

"การป้องกันแข็งแกร่งมาก ฉันไม่สามารถทำลายมันได้!"

การ์ปเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

"ยังเร็วไปที่จะประหลาดใจ!"

"ดาบแสง ยาซากานิ โนะ มากาทามะ!"

ลูซิเฟอร์โบกมือ ดาบยาวสีทองนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นรอบตัวเขา

ดาบยาวพุ่งทะลุอากาศ ราวกับสายฝนที่พุ่งเข้าใส่การ์ป

"หมัดดาวตก!"

การ์ปออกหมัดสองข้างพร้อมกัน เกิดภาพติดตาจำนวนนับไม่ถ้วนราวกับห่าฝน

คลื่นกระแทกจากหมัดนับไม่ถ้วนปะทะกับดาบแสง ก่อให้เกิดการระเบิดต่อเนื่อง

ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! ตูม!

ลูกไฟระเบิดบนท้องฟ้าไม่หยุด ก่อให้เกิดทะเลเพลิงที่แผ่ขยายไปทั่ว

ดาบแสงหลายเล่มพุ่งลงทะเล สร้างหลุมขนาดมหึมา

การ์ปเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ปัดป้องการโจมตีของลูซิเฟอร์ทั้งหมด

"ตาแก่นี่กินยาอะไรเข้าไป? อายุขนาดนี้ยังมีพลังต่อสู้ขนาดนี้ได้ยังไง?"

ลูซิเฟอร์ชี้นิ้วไปที่การ์ปในระยะไกล "แรงโน้มถ่วงบดขยี้!"

เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ทะเลถูกกดทับจนเกิดเป็นหลุมขนาดยักษ์ในทันที

เหนือหลุมขนาดใหญ่ การ์ปได้รับแรงกระแทกจากแรงโน้มถ่วงเต็ม ๆ ร่างกายร่วงลงอย่างรวดเร็ว

แต่ก่อนที่จะตกลงสู่ทะเล เขาก็หยุดการร่วงลงได้อย่างกะทันหัน

ร่างกายกะพริบหายไป ปรากฏตัวอีกครั้งห่างออกไปเป็นพันเมตร

"ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหนู ลูซิเฟอร์ ข้าไม่เล่นกับเจ้าแล้ว"

การ์ปทิ้งเสียงหัวเราะดังก้องไว้ ความเร็วเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ก้าวเท้าไปในอากาศมุ่งหน้าไปยังที่ไกล ๆ

เขาหนีไปเฉยเลย

ในระยะไกล เรือรบของกองทัพเรือก็กำลังลดระดับลง

ปรากฏว่าในขณะที่ลูซิเฟอร์และการ์ปกำลังต่อสู้กัน เรือรบได้ถอนกำลังออกไปก่อนแล้ว

"อยากไป? ไม่มีทางง่ายขนาดนั้นหรอก"

ลูซิเฟอร์กระพือปีกปีศาจ ไล่ตามไปติด ๆ

พร้อมกับยื่นมือออกไปจับการ์ป "หมื่นลักษณ์เหนี่ยวสวรรค์!"

แรงดึงดูดปะทุ ข้ามผ่านท้องฟ้าเป็นระยะทางหลายพันเมตร พุ่งเข้าใส่การ์ปที่อยู่ไกลออกไป ทำให้การ์ปชะงักและกระเด็นกลับมาในทันที

แต่เขาก็หลุดออกจากพื้นที่แรงดึงดูดได้อย่างรวดเร็วและหนีไปอีกครั้ง

การ์ปมีทักษะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาก สามารถใช้ทะลวงอากาศและเดินชมจันทร์เพื่อเคลื่อนย้ายในระยะทางไกลได้

"ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหนู ลูซิเฟอร์ เจ้าจับข้าไม่ได้หรอก เลิกเสียแรงเปล่าเถอะ!"

"อยากฆ่าข้า เจ้าต้องฝึกอีกเป็นล้านปี!"

เสียงของการ์ปดังขึ้นอีกครั้ง

พร้อมกับคลื่นกระแทกจากหมัดนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่ลูซิเฟอร์ พยายามขัดขวางการไล่ล่าของเขา

ลูซิเฟอร์ปัดป้องคลื่นกระแทกจากหมัดทั้งหมด จากนั้นก็หยุดอยู่กลางอากาศ

ลูซิเฟอร์ชี้นิ้วขึ้นฟ้า รวบรวมพลังฮาคิเกราะและฮาคิราชันย์ที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกาย "ตราประทับฝ่ามือพุทธะ!"

เสียงดังสนั่น

ฝ่ามือขนาดยักษ์ตกลงมาจากฟากฟ้า สีดำสนิทแต่มีสารสีแดงห่อหุ้มอยู่รอบนอก

ฝ่ามือนี้ ลูซิเฟอร์ไม่เพียงใช้ฮาคิเกราะแบบปล่อยออกภายนอก แต่ยังใช้ฮาคิราชันย์ห่อหุ้มมันด้วย

การสร้างสรรค์ในอากาศ รวมกับฮาคิเกราะและฮาคิราชันย์ เพียงฝ่ามือเดียวก็ทำให้โลกสั่นสะเทือน!

ตูม!

ฝ่ามือตกลงมาพร้อมกับพลังทำลายล้างอันยิ่งใหญ่ พุ่งเข้าใส่การ์ปที่อยู่ไกลออกไปในทันที

คลื่นกระแทกอันทรงพลังปะทุขึ้น ทะเลถูกกระแทกจนเกิดเป็นหลุมรูปโดนัทขนาดมหึมา

การ์ปถูกโจมตีและกระเด็นออกไป ราวกับดาวตกที่ร่วงหล่น หายไปในขอบฟ้า

ระบบไม่มีเสียงแจ้งเตือน แสดงว่าการ์ปยังไม่ตาย

"ตาแก่ คราวนี้แกหนีไปได้ แต่เราจะได้เจอกันอีกแน่"

ลูซิเฟอร์กระพือปีกปีศาจ กลายเป็นเงาดำกลับไปที่เรือยูเรย์

ถ้าลูซิเฟอร์ตั้งใจจะไล่ตาม เขาก็ยังสามารถตามการ์ปทัน

แต่การจะฆ่าการ์ปนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้

การ์ปแข็งแกร่งมาก ไม่มีใครมั่นใจว่าจะฆ่าเขาได้อย่างแน่นอน

ส่วนเรือรบของเขาล่ะ ลูซิเฟอร์ใช้ฮาคิสังเกตตรวจสอบแล้ว บนเรือมีแค่นายทหารรองคนหนึ่ง นอกนั้นไม่มีใครแข็งแกร่ง

ต่อให้ฆ่าไป ลูซิเฟอร์ก็ไม่ได้แต้มสังหารมากนัก

การไล่ล่าต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ ลูซิเฟอร์จึงล้มเลิก

ไม่นาน ลูซิเฟอร์ก็กลับมาถึงเรือยูเรย์

เมื่อเห็นลูซิเฟอร์กลับมา เอนิเอล คาเวนดิช และอีกคนก็รีบเข้ามาหา

"กัปตัน เป็นไงบ้าง? ฆ่าการ์ปได้ไหม?"

เอนิเอลถามตรง ๆ และกล้าหาญที่สุด

ดูจากท่าทางโกรธ ๆ ของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาแค้นใจที่โดนการ์ปต่อย

การเดินทางมาโลกมนุษย์ของเอนิเอลก็ค่อนข้างน่าสงสาร

หลังจากตามลูซิเฟอร์มาโลกมนุษย์ เอนิเอลก็โดนคิซารุซ้อมก่อน จากนั้นก็โดนการ์ปซ้อมอีก ไม่มีโอกาสได้โชว์พลังเลย

"ไม่ได้ เขาหนีไปได้"

ลูซิเฟอร์ส่ายหัว

"ตาแก่น่ารังเกียจ รอให้เจอเขาอีกครั้ง ฉันจะไม่ปล่อยเขาไปแน่!"

เอนิเอลโมโหจนกัดฟันกรอด

"งั้นนายก็ต้องฝึกให้หนักแล้วล่ะ อยากฆ่าการ์ป นายยังห่างไกลนัก"

ลูซิเฟอร์ไม่ได้ไปตอกย้ำเอนิเอล

ด้วยสภาพของเอนิเอลตอนนี้ ไม่โดนการ์ปฆ่าในทันทีก็บุญแล้ว

ต่อให้เอนิเอลเติบโตขึ้น โอกาสที่จะฆ่าการ์ปได้ก็แทบจะเป็นศูนย์

ตำแหน่งวีรบุรุษแห่งกองทัพเรือไม่ใช่ได้มาง่าย ๆ

ถ้าการ์ปฆ่าง่ายขนาดนั้น เขาคงไม่มีชีวิตรอดมาถึงทุกวันนี้หรอก

อีกด้านหนึ่ง การ์ปเดินบนอากาศกลับไปถึงเรือรบของตัวเอง

"ท่านพลเรือโท การ์ป ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ"

เมื่อเห็นการ์ปกลับมา โบคาร์ท นายทหารรองรีบเข้ามาถาม

"ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าจะไปเป็นอะไรได้? เจ้าเด็กน้อยลูซิเฟอร์น่ะ อยากจะฆ่าข้า ยังต้องฝึกอีกเป็นล้านปี!"

การ์ปหัวเราะเสียงดัง ไม่มีบาดแผลใด ๆ บนร่างกาย...

แต่มีเพียงการ์ปเท่านั้นที่รู้ว่า แขนขวาของเขาหักไปแล้ว

การโจมตีครั้งสุดท้ายของลูซิเฟอร์ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ถึงแม้จะใช้ฮาคิเกราะคลุมทั้งร่างกายก็ยังป้องกันได้ยาก

ถ้าไม่ใช่เพราะอยู่ไกลขนาดนั้น เขาคงได้รับบาดเจ็บหนักกว่านี้

"ตอนนี้ เจ้าเด็กนี่เติบโตขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว การจะกำจัดเขาคงเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป"

จากการต่อสู้ในวันนี้ การ์ปเข้าใจแล้วว่า พลังของลูซิเฟอร์เติบโตเต็มที่แล้ว แม้แต่ตัวเขาเองก็อาจจะไม่สามารถเอาชนะลูซิเฟอร์ได้ในการต่อสู้แบบซึ่ง ๆ หน้า

โอกาสที่กองทัพเรือจะฆ่าลูซิเฟอร์ได้นั้นริบหรี่มาก

ต่อให้กองทัพเรือระดมพลทั้งหมด ก็ยังไม่แน่ว่าจะฆ่าลูซิเฟอร์ได้

ความสามารถของเขามีหลากหลายมาก แค่ความสามารถในการบินอย่างเดียวก็ทำให้ลูซิเฟอร์อยู่ในสถานะที่ยากจะพ่ายแพ้แล้ว

"บูรู บูรู บูรู! บูรู บูรู บูรู!"

ทันใดนั้น หอยทากโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

การ์ปรับสาย หอยทากก็กลายเป็นเซ็นโงคุ

"การ์ป สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?"

เสียงของเซ็นโงคุ ดังมาจากปลายสาย

"เป็นไปตามคาด ลูซิเฟอร์ปฏิเสธแล้ว"

การ์ปตอบ

"ก็คงเป็นแบบนั้นแหละ แต่แบบนี้ก็ดี กองทัพเรือจะได้ไม่วุ่นวาย"

ทั้งเซ็นโงคุและการ์ปต่างก็ไม่อยากให้ลูซิเฟอร์เป็นภัยต่อกองทัพเรือ

แต่เป็นคำสั่งจากรัฐบาลโลก พวกเขาจึงจำเป็นต้องทำตาม

แต่ตอนนี้ ลูซิเฟอร์ปฏิเสธคำเชิญด้วยตัวเอง ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่พยายาม รัฐบาลโลกก็ไม่สามารถตำหนิพวกเขาได้

"แล้วทางนายน่ะ เป็นไงบ้าง? ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่มั้ย?"

"ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่มีอะไร แค่ต่อสู้กับลูซิเฟอร์หน่อยเท่านั้นเอง"

"เจ้าเด็กนั่นแข็งแกร่งจริง ๆ แต่ก็ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก"

"ถ้าอย่างนั้นก็ดี กลับมาก่อนเถอะ เรื่องของลูซิเฟอร์เราค่อยมาคิดกันยาว ๆ "