บทที่ 7 เลือดสาดกระเซ็นใส่หน้าเจ้า

ลูซิเฟอร์มองดูคะแนนสังหารที่เหลืออยู่เพียง 4500 คะแนน ถอนหายใจเล็กน้อย

เดิมทีมีมากกว่าห้าหลัก แต่หลังจากใช้ไปครั้งเดียว ก็กลับมาเหลือเพียงสี่หลักอีกครั้ง

"ฮาคิเกราะได้เพิ่มขึ้นเป็นระดับกลางแล้ว ถึงเวลาปลุกฮาคิอีกสองรูปแบบแล้ว"

ลูซิเฟอร์ออกคำสั่งในใจ

"ระบบ ซื้อฮาคิสังเกตและฮาคิราชันย์ขั้นตื่นรู้"

"ติ๊ง ซื้อฮาคิสังเกตและฮาคิราชันย์สำเร็จ หัก 2000 คะแนนสังหาร คงเหลือ 2500 คะแนนสังหาร"

พลังที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น แล้วก็หายไปอย่างรวดเร็ว

เหมือนกับตอนที่ตื่นรู้ฮาคิเกราะ ครั้งนี้เมื่อตื่นรู้ฮาคิอีกสองรูปแบบ ลูซิเฟอร์ก็ยังไม่สามารถใช้งานได้อย่างอิสระ

พลังฮาคิในขั้นตื่นรู้ จะถูกกระตุ้นโดยไม่รู้ตัว

ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของโฮสต์

ในสถานการณ์ที่อารมณ์ตื่นเต้นหรือจิตใจสั่นคลอน พลังนี้จะถูกกระตุ้นเพื่อปกป้องร่างกาย

หน้าต่างค่าสถานะ:

โฮสต์: ลูซิเฟอร์

อายุ: 23

ผลปีศาจ: ผลวาจาศักดิ์สิทธิ์

ร่างกาย: ปีศาจแห่งนรก

ฮาคิเกราะ: ระดับกลาง

ฮาคิสังเกต: ตื่นรู้

ฮาคิราชันย์: ตื่นรู้

คะแนนสังหาร: 2500

"เอาล่ะ กำจัดกลุ่มโจรสลัดไปหนึ่งกลุ่มแล้ว ถึงเวลาไปหาเป้าหมายต่อไป"

ปิดระบบ ลูซิเฟอร์หยิบใบประกาศจับออกมาหนึ่งปึก โยนสามใบลงทะเล

พร้อมกับมองหาโจรสลัดที่เขาสนใจในใบประกาศจับ

เรือโจรสลัดไร้คนควบคุม ลอยไปตามลม ในที่สุดก็ค่อยๆ หายไปในเส้นขอบฟ้า

เกาะไฟล์ ตั้งอยู่ในช่วงครึ่งแรกของแกรนด์ไลน์ เป็นเกาะที่ไม่มีอะไรเลย

เกาะที่ไม่มีอะไรเลย หมายถึงไม่มีประเทศ ไม่มีทหารเรือ ไม่มีกฎหมาย

บนเกาะนี้ มีอาชญากรจำนวนนับไม่ถ้วนอาศัยอยู่

โจรสลัด แก๊งมาเฟีย โจร แก๊งลักพาตัว นักล่าค่าหัว

บนเกาะนี้ นอกจากคนดีแล้ว ก็สามารถหาคนชั่วได้ทุกประเภท

และเกาะแบบนี้ คือสถานที่ล่าที่ดีที่สุดของลูซิเฟอร์

หลังจากล่องเรือมาสิบวัน ลูซิเฟอร์ก็มาถึงเกาะไฟล์

เรือโจรสลัดจอดเทียบท่า ดึงดูดสายตาผู้คนมากมาย

เรือโจรสลัดลำใหญ่ขนาดนี้ แต่กลับมีเพียงชายหนุ่มคนเดียวเดินลงมาจากเรือ ไม่ว่าจะมองยังไงก็รู้สึกแปลก

แน่นอนว่า สายตาเหล่านั้นส่วนใหญ่ไม่ได้หวังดี

"นี่มันเรือของกลุ่มโจรสลัดงูดำไม่ใช่เหรอ?"

"ใช่แล้ว นี่มันเรือของสเนคงูดำ ทำไมมีแค่เด็กหนุ่มคนเดียวลงมาล่ะ?"

"คนอื่นบนเรือล่ะ? หรือว่าตายกันหมดแล้ว?"

"ไม่จริงมั้ง? เจ้าเด็กนี่ฆ่าสเนคได้เหรอ?"

บางคนมองไปที่ลูซิเฟอร์ผู้ยังเยาว์ แล้วส่ายหัวเบาๆ

ลูซิเฟอร์ไม่ได้พกอาวุธ รูปร่างก็ไม่ได้กำยำ หน้าตาดูเด็กและหล่อเหลา

ไม่ว่าจะมองยังไง คนแบบนี้ก็ดูเป็นแค่หนุ่มหน้าตาดี ไม่เหมือนคนแข็งแกร่งเลย

"ถ้ามีแค่เด็กหนุ่มคนเดียวล่ะก็ น่าสนใจแล้วสิ"

สายตาที่ไม่เป็นมิตรบางส่วนค่อยๆ เปลี่ยนเป็นดุร้าย

ลูซิเฟอร์เดินเข้าไปในท่าเรือ สายตาดุร้ายนับไม่ถ้วนรอบตัวเขามองมาอย่างเปิดเผย คนพวกนี้ไม่ได้คิดจะปิดบังความมุ่งร้ายเลยแม้แต่น้อย

"เจ้าหนู ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ไอ้หน้าอ่อนอย่างแกควรมาหรอกนะ"

ชายร่างยักษ์สูงสามเมตร พร้อมกับพรรคพวกหน้าตาดุดันกลุ่มหนึ่ง เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าลูซิเฟอร์

"ถ้าแก..."

"แรงโน้มถ่วงบดขยี้!"

ลูซิเฟอร์ไม่สนใจคำพูดของชายร่างยักษ์ เพียงแค่พูดเบาๆสี่คำนี้

ทันทีที่สิ้นเสียง ร่างกายของชายร่างยักษ์และพรรคพวกก็ระเบิดออก แหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจัดกระจายไปทั่ว

คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ หลบไม่ทัน เลือดกระเซ็นใส่หน้าเต็มๆ

เมื่อตั้งสติได้ ทุกคนก็ตกใจจนขาอ่อนทรุดลงไปกองกับพื้น

ผู้คนรอบข้างต่างตกตะลึง เมื่อมองไปที่ลูซิเฟอร์ก็ไม่กล้าแสดงท่าทีเป็นศัตรูอีกต่อไป มีเพียงความหวาดกลัวและหวาดผวา

เมื่อครู่นี้ พวกเขาไม่ได้เห็นลูซิเฟอร์ลงมือเลยแม้แต่น้อย แต่ชายร่างยักษ์และพรรคพวกกลับตายไปอย่างไร้สาเหตุ

พลังแบบนี้ พวกเขาไม่มีทางต่อกรได้

ทันใดนั้น ผู้คนที่มุงดูอยู่ก็รีบถอยห่างจากลูซิเฟอร์

ในสายตาของพวกเขา ลูซิเฟอร์กลายเป็นบุคคลที่ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวด้วย

"ติ๊ง โฮสต์สังหารยูชิ เคล สำเร็จ ได้รับ 500 คะแนนสังหาร คงเหลือ 3000 คะแนนสังหาร"

ในบรรดาคนที่ตายไป มีเพียงชายร่างยักษ์หัวหน้ากลุ่มเท่านั้นที่มีความแข็งแกร่งพอตัว ได้ 500 คะแนนสังหาร เทียบเท่ากับโจรสลัดที่มีค่าหัว 5 ล้านเบรี

ส่วนคนอื่นๆ ก็เป็นแค่พวกกระจอกไร้ค่า

"ดูเหมือนว่าถ้าอยากจะเจอเป้าหมายที่แข็งแกร่ง ต้องเข้าไปในใจกลางเมืองซะแล้ว"

ลูซิเฟอร์ยิ้มบางๆ แล้วเดินไปยังใจกลางเมือง

คนที่มุงดูอยู่ เห็นลูซิเฟอร์ยิ้มหลังจากฆ่าคนเสร็จ ก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก

ลูซิเฟอร์เข้าไปในเมือง ริมถนนสองข้างมีร้านค้าและแผงลอยต่างๆ มากมาย

แต่คนที่ทำธุรกิจที่นี่ไม่ใช่คนธรรมดา

เจ้าของร้านค้าและแผงลอยเหล่านี้ล้วนเป็นชายร่างใหญ่หน้าตาดุดัน บางคนไม่สวมเสื้อผ้า โชว์รอยแผลเป็นทั่วร่างกาย

ขณะที่เจรจาธุรกิจ พวกเขามักจะถือดาบหรือปืนอยู่ในมือ

การทะเลาะวิวาทแล้วชักดาบฟันหรือยิงกันเป็นเรื่องปกติ

ลูซิเฟอร์เห็นเจ้าของร้านขายผลไม้รายหนึ่งยิงลูกค้าที่หัวเพราะต่อราคาไม่ได้ จากนั้นก็ค้นเอาเงินทั้งหมดของลูกค้าไป

ส่วนศพ ก็ถูกโยนทิ้งลงไปในตรอกข้างๆ อย่างไม่ใยดี

ตรอกเล็กๆแบบนี้ เป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการฆ่าคนและทิ้งศพ

ลูซิเฟอร์เห็นศพมากมายในตรอกเหล่านั้น

"มีฝีมือขนาดนี้ จะมาขายผลไม้อยู่ทำไม? ฆ่าคนชิงทรัพย์ไม่ง่ายกว่าเหรอ?"

ลูซิเฟอร์อดสงสัยไม่ได้ว่า การค้าขายของเจ้าของร้านเหล่านี้เป็นแค่อาชีพเสริม การปล้นลูกค้าที่เข้ามาในร้านต่างหากที่เป็นอาชีพหลักของพวกเขา

ไม่นาน ลูซิเฟอร์ก็มาถึงร้านเหล้าแห่งหนึ่ง

ผลักประตูเข้าไป ข้างในเสียงดังโหวกเหวกวุ่นวาย

ชายร่างใหญ่กลุ่มหนึ่งกำลังดื่มเหล้ากินเนื้อ แต่ทุกคนมีอาวุธติดตัวหรือวางไว้ข้างกาย