บทที่ 53: เซ็นโงคุถอย อย่าไปยุ่งกับลูซิเฟอร์

อาคาอินุมีนิสัยใจร้อน ดุดัน และชอบการต่อสู้ ดังนั้นโดยปกติเขาจึงประจำการที่โลกใหม่ รับผิดชอบในการต่อต้านโจรสลัดในโลกใหม่

อาโอคิยิมีนิสัยเกียจคร้าน จึงประจำการที่กองบัญชาการใหญ่กองทัพเรือ

ส่วนคิซารุมีความเร็วที่สุด สามารถปฏิบัติภารกิจ และสามารถสนับสนุนได้อย่างรวดเร็ว

แม้ว่าจะมีผู้บุกรุกเข้ามาในมารีจัว เขาก็สามารถไปถึงที่นั่นได้ในทันที

นี่คือการจัดกำลังพลตามปกติของพลเรือเอกทั้งสาม

ตอนนี้คิซารุได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่สามารถปฏิบัติภารกิจได้ในระยะเวลาอันสั้น หากย้ายอาคาอินุกลับมาอีก กำลังพลในโลกใหม่ก็จะอ่อนแอเกินไป

หากไม่มีเหตุผลที่จำเป็น กองบัญชาการใหญ่กองทัพเรือและรัฐบาลโลกจะไม่เลือกทำเช่นนี้

"แล้วพวยนายคิดว่าควรทำอย่างไง?"

พลเรือโทโอนิงุโมะมองไปที่ทุกคนในห้องประชุมด้วยความโกรธเกรี้ยว

"ลูซิเฟอร์ก่ออาชญากรรมร้ายแรงเช่นนี้ เราจะนิ่งเฉยได้หรือ?"

"มีแต่การกำจัดเขาให้สิ้นซากเท่านั้น ถึงจะกู้หน้าของกองทัพเรือกลับคืนมาได้ นี่คือความยุติธรรมที่แท้จริง!"

"เพื่อที่จะกำจัดลูซิเฟอร์ จำเป็นต้องให้พลเรือเอกหลายคนร่วมมือกันหรือ? นี่มันประกาศให้โลกรู้ถึงความไร้ความสามารถของกองทัพเรืออย่างโจ่งแจ้ง!"

"ภัยคุกคามจากลูซิเฟอร์นั้นยิ่งใหญ่มาก แต่กองบัญชาการใหญ่กองทัพเรือไม่สามารถส่งกำลังพลเพิ่มได้อีก การทำเช่นนั้นจะก่อให้เกิดการสูญเสียที่มากขึ้นเท่านั้น!"

ฝ่ายเหยี่ยวและฝ่ายนกพิราบของกองทัพเรือต่างโต้เถียงกันอย่างดุเดือด

ในช่วงเวลาหนึ่ง น้ำลายกระเด็นไปทั่วห้องประชุม เสียงดังเกือบทำให้หน้าต่างแตก

ทหารเรือที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูได้ยินเสียงตะโกนโกรธเกรี้ยวจากข้างใน ก็ตกใจจนตัวหด หัวชาไปหมด

เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ปล่อยความโกรธออกมา น่ากลัวจริง ๆ

"เอาล่ะ หยุดทะเลาะกันได้แล้ว"

ในตอนนั้น พลเรือโทสึรุ รองผู้บัญชาการใหญ่ ยืนขึ้นและหยุดการทะเลาะของทั้งสองฝ่าย

"ในปัจจุบัน เรายังไม่เข้าใจความสามารถของลูซิเฟอร์มากพอ การส่งกำลังพลออกไปโดยพลการ จะทำให้เกิดการสูญเสียที่มากขึ้นเท่านั้น"

"รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง"

"หากต้องการกำจัดลูซิเฟอร์ เราต้องรู้ข้อมูลของเขามากขึ้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพลังของผลปีศาจของเขาคืออะไรกันแน่"

"เรื่องนี้ ต้องรอให้คิซารุตื่นขึ้นมาก่อน ถึงจะรู้ได้!"

พลเรือโทหลายคนที่โต้เถียงกันจนหน้าแดงก่ำ เมื่อได้ยินเช่นนี้ ก็สงบสติอารมณ์ลงและกลับไปนั่งที่เดิม

พลเรือโทสึรุมีชื่อเสียงในด้านกลยุทธ์ คำพูดของเธอมีเหตุผล ทั้งสองฝ่ายของกองทัพเรือต่างรับฟัง

"สิ่งที่ต้องทำเร่งด่วนตอนนี้ คือการเพิ่มค่าหัวของลูซิเฟอร์ และแจ้งเตือนถึงอันตรายของลูซิเฟอร์ไปยังฐานทัพเรือทุกแห่ง"

"ก่อนที่จะเริ่มปฏิบัติการขั้นต่อไป อย่าไปยุ่งกับลูซิเฟอร์อีก"

"ถ้าเป็นไปได้ ปล่อยให้เขาเข้าไปในโลกใหม่ ให้จักรพรรดิทั้งหลายในโลกใหม่จัดการเขาเอง!"

"ให้โจรสลัดกัดกันเอง นั่นเป็นผลประโยชน์สูงสุดสำหรับเรา!"

หลังจากเหตุการณ์ของคิซารุ เซ็นโงคุก็ตระหนักได้ว่า ไม่สามารถต่อสู้กับลูซิเฟอร์แบบตรง ๆ ได้อีกต่อไป

ลูซิเฟอร์แข็งแกร่งเกินไป แม้ว่าในท้ายที่สุดกองทัพเรือจะสามารถเอาชนะได้ การสูญเสียก็จะมากมายมหาศาล ไม่คุ้มค่า

ไม่สู้ใช้วิธี "ยืมดาบฆ่าคน" แล้วเก็บเกี่ยวผลประโยชน์

"ซึรุ เธอเป็นคนจัดทำใบประกาศจับของลูซิเฟอร์"

เซ็นโงคุออกคำสั่ง

"ตงลง ฉันเข้าใจแล้ว"

พลเรือโทสึรุพยักหน้า

ภายใต้คำสั่งของจอมพลเซ็นโงคุ กองบัญชาการใหญ่กองทัพเรือจึงหยุดการไล่ล่าลูซิเฟอร์ชั่วคราว

กองทัพเรือทุกสาขาในแกรนด์ไลน์ห้ามยุ่งเกี่ยวกับลูซิเฟอร์โดยเด็ดขาด

กล่าวคือ นับจากนี้เป็นต้นไป กองทัพเรือจะทำเป็นไม่เห็นการกระทำของลูซิเฟอร์

ก่อนหน้านี้ มีโจรสลัดเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ และหลังจากที่คนเหล่านี้เข้าสู่โลกใหม่ พวกเขาก็กลายเป็นโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังโดยไม่มีข้อยกเว้น

เหนือผืนทะเลแห่งหนึ่งในแกรนด์ไลน์ ร่างสีชมพูหนึ่งกำลังบินอยู่บนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว นั่นคือหนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัด โดฟลามิงโก

ในมือของเขามีไพ่ชีวิตซึ่งกำลังนำทางเขาไปหาเป้าหมาย

"เบบี้ไฟว์ ยังไม่ตายอีกเหรอ?"

โดฟลามิงโกสงสัยเล็กน้อย

จากข้อมูลที่เขาได้รับ ลูซิเฟอร์ได้สังหารหมู่ที่เกาะจันทร์เสี้ยว โจรสลัดบนเกาะทั้งหมดตายด้วยน้ำมือของเขา ไม่น่าจะมีใครรอดชีวิต

แต่เบบี้ไฟว์ยังมีชีวิตอยู่ นี่ทำให้โดฟลามิงโก้รู้สึกแปลกใจมาก

"ถูกจับตัวไป หรือว่าทรยศฉัน?"

เส้นเลือดที่หน้าผากของโดฟลามิงโก้ปูดขึ้นมา เขาโกรธมาก

สิ่งที่เขายอมรับไม่ได้มากที่สุดคือการทรยศ ใครก็ตามที่ทรยศเขาล้วนตายด้วยน้ำมือของเขา

แม้แต่พี่น้องร่วมสายเลือดของเขาก็ไม่มีข้อยกเว้น

"บูรู บูรู บูรู! บูรู บูรู บูรู!"

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์หอยทากก็ดังขึ้น

โดฟลามิงโก้หยุดเดินและลอยอยู่กลางอากาศ หยิบโทรศัพท์หอยทากจากกระเป๋าเสื้อออกมาแล้วรับสาย ปลายสายคือวีโก้

"วีโก้ มีอะไรหรือ? มีเรื่องอะไร?"

"นายน้อย อย่าไปหาลูซิเฟอร์"

วีโก้พูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน

"หืม? นายพูดเรื่องบ้าอะไร?"

สีหน้าของโดฟลามิงโก้เปลี่ยนไป

"มันก็ฆ่าไดอามันเต้กับบัฟฟาโลไปแล้ว..."

"ผมรู้ แต่คุณไปหาเขาไม่ได้ คุณไม่ใช่คู่มือของเขา!"

โดฟลามิงโก้ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกวีโก้ขัดจังหวะ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเสียมารยาทเช่นนี้

"เมื่อครู่เกิดเรื่องใหญ่ที่กองบัญชาการใหญ่กองทัพเรือ พลเรือเอกคิซารุกลับมาในสภาพบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้ยังคงหมดสติอยู่"

"คนที่ทำร้ายเขา ก็คือลูซิเฟอร์!"

"ตอนนี้กองบัญชาการใหญ่กองทัพเรือได้ตัดสินใจล้มเลิกการไล่ล่าลูซิเฟอร์แล้ว ปล่อยให้เขาเข้าไปในโลกใหม่!"

หลังจากที่วีโก้ได้รับข่าวนี้ เขาก็รีบติดต่อโดฟลามิงโก้ทันที

เขากลัวว่าหากช้าไปกว่านี้ โดฟลามิงโก้จะไปเจอกับอันตราย

โดฟลามิงโก้เงียบไป เส้นเลือดที่หน้าผากเต้นตุบ ๆ ความโกรธในใจยังคงคุกรุ่น

แต่เขาต้องสงบสติอารมณ์ลง

"เจ้าเด็กนั่น มีพลังขนาดนั้นเชียวหรือ?"

ถึงแม้จะไม่อยากยอมรับ แต่โดฟลามิงโก้ก็รู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถเอาชนะคิซารุได้

และลูซิเฟอร์สามารถทำให้คิซารุบาดเจ็บสาหัสได้ แน่นอนว่าเขาไม่ใช่คู่มือ .