บทที่ 49: ว่างๆ ก็ฆ่าพลเอกเล่นสนุกๆ

"อืม~ พลังสายฟ้าเหรอ? น่ากลัวจริงๆนะ"

คิซารุเม้มริมฝีปากมองดูสายฟ้าขนาดใหญ่ที่ตกลงมาจากฟ้า ในพริบตาเขาก็กลายเป็นแสงสีทองหายไป

ในวินาทีต่อมา คิซารุปรากฏตัวกลางอากาศ ลูกบอลแสงจำนวนนับไม่ถ้วนถูกยิงออกมาจากปลายนิ้วของเขา พุ่งเข้าใส่สายฟ้าที่ตกลงมา

"ยาตะ โนะ คางามิ!"

ปิ๊ว! ปิ๊ว! ปิ๊ว! ปิ๊ว!

สายฟ้าที่เอเนลสร้างขึ้นถูกกระสุนแสงทะลุผ่าน แตกเป็นเสี่ยงๆ และสลายไปในทันที

จากนั้น คิซารุก็ปรากฏตัวข้างๆ เอเนล ราวกับวาร์ปได้ เตะเข้าที่หัวของเขา

"ความเร็วคือพลัง เคยโดนเตะด้วยความเร็วแสงไหมล่ะ?"

เอเนลเป็นสายฟ้า ความเร็วเป็นจุดแข็งของเขา แต่ก็ยังห่างไกลจากคิซารุ

คิซารุเป็นผู้กินผลแสง ความเร็วเหนือกว่าผลสายฟ้าเสียอีก

ยิ่งไปกว่านั้น ผลแสงของคิซารุได้ตื่นขึ้นแล้ว เอเนลเทียบไม่ติดเลย

ปัง!

เอเนลถูกเตะกระเด็น กลายเป็นสายฟ้าพุ่งออกไป จุดสิ้นสุดของการพุ่งไปนั้น เป็นเรือยูเรย์ที่ลูซิเฟอร์อยู่พอดี

เมื่อเห็นเอเนลพุ่งเข้ามา ลูซิเฟอร์ก็ยกฝ่ามือขึ้น "กำแพงสุญญากาศ!"

ตูม!

กำแพงที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นกลางอากาศ รับเอเนลที่กระเด็นกลับมา

เมื่อลูซิเฟอร์ดึงเอเนลกลับขึ้นมาบนเรือ เอเนลก็กระอักเลือดออกมาทันที

แก้มซ้ายของเขาบิดเบี้ยว แม้แต่ฟันก็หลุดไปสองซี่

"ฉันบอกแล้วไง ว่าถ้านายเจอกับพลเรือเอก นายไม่มีทางชนะหรอก!"

คาเวนดิชส่ายหัวอย่างจนใจ

"เหอะ ใครแข็งแกร่งกว่ากัน ต้องสู้กันก่อนถึงจะรู้"

เอเนลแสยะยิ้ม แม้จะพ่ายแพ้ แต่เขาก็มีความสุขมาก

ก็เป็นอย่างที่ลูซิเฟอร์พูดจริงๆ ในทะเลนี้มีมังกรซ่อนพยัคฆ์หมอบ สัตว์ประหลาดเต็มไปหมด

พลเรือเอกที่เขาเจอเมื่อครู่นี้ แข็งแกร่งกว่าเขามาก

ไม่ว่าจะเป็นพลังของผลปีศาจ ฮาคิ หรือแม้แต่ท่าไม้ตาย เขาก็ถูกกดขี่จนไม่มีโอกาสชนะเลย

"เอาล่ะ ต่อไปพวกนายก็ดูอยู่เฉยๆ แล้วกัน ไม่ต้องลงมือแล้ว"

ลูซิเฟอร์ก้าวไปข้างหน้า ปีกปีศาจที่อยู่ด้านหลังกางออก ทันใดนั้นเขาก็กลายเป็นแสงสีดำพุ่งออกไป

ในพริบตา เขาก็ไปอยู่บนเสากระโดงเรือของเรือรบแล้ว

"อืม~ นี่คือปีศาจลูซิเฟอร์สินะ? เป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ ด้วย"

คิซารุมองลูซิเฟอร์ที่กางปีกปีศาจ พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

"ไม่หรอกครับ พลเรือเอกต่างหากที่เป็นสัตว์ประหลาด ผมเป็นแค่มือใหม่"

"แต่การที่ได้ทำให้พลเรือเอกผู้มีชื่อเสียงโด่งดังต้องมาจับกุมด้วยตัวเอง ผมรู้สึกเป็นเกียรติมาก"

"ถ้าสามารถฆ่าพลเรือเอกได้สักคน ผมคงจะรู้สึกเป็นเกียรติมากยิ่งขึ้น!"

ลูซิเฟอร์กอดอก พูดอย่างใจเย็น

แม้เผชิญหน้ากับพลเรือเอก ลูซิเฟอร์ก็ยังไม่รู้สึกกดดันแม้แต่น้อย

"อืม~ น่ากลัวจังเลยนะ ตั้งใจจะฆ่าลุงเลยเหรอ?"

"ลุงน่ะจัดการยากนะ รู้ไหม!!!"

สีหน้าของคิซารุยังคงเจ้าเล่ห์

"แต่ว่า หลานไม่ใช่มือใหม่ธรรมดานะ จอมพลเซ็นโงคุสั่งให้ฉันต้องจับหลานกลับไปให้ได้"

"เพื่อที่จะจับหลาน ลุงไม่ได้กลับไปที่กองบัญชาการใหญ่ของกองทัพเรือมาครึ่งเดือนแล้ว วันหยุดก็หายไปหมดเลย"

คิซารุบ่นเล็กน้อย ทำงานล่วงเวลาต่อเนื่องมาครึ่งเดือน ไม่ได้ค่าล่วงเวลาแม้แต่แดงเดียว ขาดทุนย่อยยับ

"เหรอครับ? ขอโทษด้วยนะครับ"

"เพื่อเป็นการแสดงความขอโทษ ผมสามารถให้ลุงหยุดยาวกว่าเดิมได้นะ"

"หนึ่งพันปี? หรือหนึ่งหมื่นปี!"

"ว่าไง? เวลานี้ยาวพอมั้ยครับ?"

"ท่านจะไม่ต้องทำงานล่วงเวลาอีกต่อไปแล้ว"

น้ำเสียงของลูซิเฟอร์เรียบเฉย แต่ความหมายที่ซ่อนอยู่กลับเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

วันหยุดหนึ่งพันปี เปลี่ยนเป็นภาษาชาวบ้านก็คือส่งคิซารุไปลงนรก

"อืม~ น่ากลัวจังเลยนะ!"

คิซารุและลูซิเฟอร์สบตากัน ทันใดนั้น ทั้งสองคนก็กลายเป็นแสงสีทองหายไปพร้อมกัน

"ยาตะ โนะ คางามิ!"

คิซารุบินขึ้นไปกลางอากาศ กระสุนเลเซอร์นับไม่ถ้วนถูกยิงออกมาจากปลายนิ้วของเขา พุ่งเข้าใส่ลูซิเฟอร์

ลูซิเฟอร์ไม่หลบ ไม่แม้แต่จะขยับ เพียงแค่พูดเบาๆ ว่า "จงสลายไป"

ทันทีที่สิ้นเสียง กระสุนแสงบนท้องฟ้าก็หายไปครึ่งหนึ่ง

ส่วนที่เหลืออีกครึ่งหนึ่ง ก็ถูกบล็อกไว้ด้วยกำแพงสุญญากาศของลูซิเฟอร์

กระสุนเลเซอร์จำนวนมากระเบิด แต่ลูซิเฟอร์ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

"แรงโน้มถ่วงบดขยี้!"

ลูซิเฟอร์โบกมือ แรงโน้มถ่วงปรากฏขึ้น ครอบคลุมคิซารุทันที

คิซารุถูกแรงโน้มถ่วงดึงดูด ไม่สามารถรักษารูปร่างไว้ได้ ร่วงลงมาจากท้องฟ้าเหมือนอุกกาบาต

"พลเรือเอกคิซารุ!!!"

เมื่อเห็นว่าคิซารุใกล้จะตกลงไปในทะเล ทหารเรือบนเรือรบต่างก็ร้องตะโกนออกมา

ผู้มีพลังพิเศษที่ตกลงไปในทะเล จะพบกับวิกฤตถึงชีวิต พลเรือเอกคิซารุก็เช่นกัน

ฟิบ!

แสงสีทองวาบขึ้น คิซารุปรากฏตัวขึ้นห่างออกไปหลายร้อยเมตร

แม้ว่าเขาจะหลุดพ้นจากพื้นที่แรงโน้มถ่วงบดขยี้ได้อย่างหวุดหวิด แต่ตอนนี้สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมมาก

"เป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ นอกจากพลังแสงเหมือนกับลุงแล้ว ยังสามารถควบคุมแรงโน้มถ่วงได้อีกเหรอ?"

"และเกราะป้องกันที่มองไม่เห็นนั่น ก็เป็นพลังอีกอย่างสินะ!!"

"นายสามารถใช้พลังได้กี่อย่างกันแน่?"

"เฮ้ อย่าเหม่อสิ!"

"ต่อสู้กับฉันยังกล้าเหม่อ นายดูถูกฉันมากไปแล้วนะ?"

เสียงเย็นชาที่ดังขึ้นข้างหู ทำให้คิซารุตกใจ

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ลูซิเฟอร์ก็วาร์ปมาอยู่ข้างหลังเขาแล้ว

"ความเร็วคือพลัง เคยโดนเตะด้วยความเร็วแสงไหมล่ะ?"

ปัง! คิซารุถูกเตะกระเด็นด้วยเท้าของลูซิเฟอร์

เหมือนกับตอนที่เอเนลถูกเขาเตะกระเด็นไปก่อนหน้านี้ไม่มีผิด

คิซารุพุ่งชนเข้ากับเรือรบของกองทัพเรือ กราบเรือถูกทะลุ เกิดระเบิดขึ้นตูมใหญ่

ทหารเรือหลายสิบนายโชคร้าย โดนลูกหลงจากแรงระเบิด กระเด็นไปคนละทิศละทาง

"พลเรือเอกคิซารุ!"

เมื่อเห็นคิซารุเสียเปรียบ ทหารเรือบนเรือรบต่างก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นพลเรือเอกคิซารุอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ขนาดนี้

ก่อนหน้านี้เวลาคิซารุออกปฏิบัติภารกิจ ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นใคร ก็สามารถจัดการได้ในพริบตา

ไม่เคยมีสถานการณ์ที่ถูกกดขี่แบบนี้มาก่อน .