บทที่ 48 ยันต์และวิชาสร้างสัญลักษณ์

บทที่ 48 ยันต์และวิชาสร้างสัญลักษณ์

ฉู่หนิงเงยหน้าขึ้นมองจวงอวิ๋นเต๋ออีกครั้ง เขาพบว่าเมื่อผู้ดูแลจางและพวกจากไปแล้ว จวงอวิ๋นเต๋อก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเช่นกัน

จวงอวิ๋นเต๋อหันมายิ้มให้ฉู่หนิงและกล่าวว่า

"ในที่สุดพวกเขาก็ไปเสียที ในสำนักนี้ หอตรวจสอบเป็นหน่วยที่พวกเราทุกคนไม่อยากพบเจอที่สุด พวกเขามักจะทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่เสมอ"

ฉู่หนิงยิ้มตอบกลับเล็กน้อย แต่ในใจกลับรู้สึกขบขัน จวงอวิ๋นเต๋อคงกลัวหอตรวจสอบไม่ใช่เพราะเรื่องของจี้ฉงเม่า แต่อาจเป็นเพราะเรื่องการค้าขายกับศิษย์รับใช้ที่เขาทำเป็นประจำมากกว่า

แน่นอนว่า แม้จะคิดแบบนั้น แต่ฉู่หนิงไม่ได้พูดออกมา เขากลับถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นแทน

"พี่จวง พี่จี้เป็นอะไรไปหรือครับ?"

"หายตัวไป" จวงอวิ๋นเต๋อตอบอย่างไม่ใส่ใจ

"ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก ศิษย์รับใช้ในสำนักเราบางครั้งก็หายตัวไปหนึ่งหรือสองคน บางคนอาจจะหนีไป หรือบางคนอาจเกิดอุบัติเหตุ"

ฉู่หนิงยังคงสงสัย

"สำนักจะตามสืบเรื่องนี้ต่อไปหรือไม่ครับ?"

"เจ้าคิดมากไปแล้ว" จวงอวิ๋นเต๋อยิ้มเยาะ

"แค่ศิษย์รับใช้หายไป สำนักไม่ได้สนใจขนาดนั้นหรอก หอตรวจสอบจะมาทำตามขั้นตอน แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่พบอะไร อย่างมากก็แค่เพิ่มการลาดตระเวนตามเส้นทางระหว่างประตูสำนักและตลาด"

จวงอวิ๋นเต๋อยิ้มให้ฉู่หนิง

"สำหรับพวกเจ้า นี่ถือเป็นเรื่องดี เพราะการเดินทางเข้าออกประตูสำนักจะปลอดภัยมากขึ้น แต่ไม่ต้องกังวลมากนัก โดยทั่วไปแล้ว บริเวณรอบสำนักชิงซี  แทบไม่มีโจรหรอก ข้าคิดว่าจี้ฉงเม่าคงแอบหนีไปแล้ว"

"แอบหนีหรือ?" ฉู่หนิงแสดงความตกใจ

จวงอวิ๋นเต๋อหัวเราะและอธิบาย

"ใช่ ศิษย์รับใช้บางคนในสำนักเห็นว่าชีวิตในสำนักยากลำบาก และมองไม่เห็นทางไปข้างหน้า ก็เลยหนีออกไป บางคนไปอาศัยอยู่กับครอบครัวเล็ก ๆ หรือลงไปอยู่ในโลกมนุษย์เป็นแขกผู้มีเกียรติของพวกเขา แต่คนที่ทำแบบนี้ ถ้าเผลอทิ้งร่องรอยไว้ หอตรวจสอบก็อาจจะตามเจอได้ และจุดจบนั้น... เฮ้อ ช่างโง่เขลานัก"

หลังจากฟังคำอธิบาย ฉู่หนิงแสดงท่าทีเข้าใจและถอนหายใจ แต่ในใจกลับคิดว่า "จี้ฉงเม่าคงไม่มีทางให้สำนักตามหาเจอหรอก เพราะเขากลายเป็นเถ้าธุลีไปแล้ว"

หลังจากสนทนาไม่กี่คำ จวงอวิ๋นเต๋อก็จากไป ฉู่หนิงจึงเดินช้า ๆ มุ่งหน้าไปยังประตูสำนัก ในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา เขายังรู้สึกกังวลเรื่องจี้ฉงเม่าอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เขารู้สึกสบายใจขึ้นมาก

หากเป็นไปตามที่จวงอวิ๋นเต๋อว่าไว้ สำนักคงไม่สืบสวนเรื่องการหายตัวไปของจี้ฉงเม่าอย่างจริงจัง ส่วนการสืบสวนภายนอกของหอตรวจสอบก็คงไม่เกี่ยวข้องกับเขา

เมื่อมาถึงประตูสำนัก ฉู่หนิงได้พบกับชิวชุ่นอี้  และหลวี่ซิงหยวน ซึ่งรออยู่แล้ว พวกเขาจึงมุ่งหน้าไปยังตลาดชิงเหอ

ระหว่างทาง ฉู่หนิงสังเกตเห็นว่ามีศิษย์หอตรวจสอบมากขึ้น แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก ตรงกันข้าม เขากลับรู้สึกโล่งใจเสียอีก เพราะอย่างน้อยขากลับจากการซื้อของในตลาด เขาจะไม่ต้องระวังมากนัก

ในความเป็นจริง เส้นทางจากสำนักชิงซีไปยังตลาดนั้นค่อนข้างปลอดภัย ทุกวันจะมีศิษย์ชั้นต่ำเดินทางไปมา และแทบไม่มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น แต่เพราะฉู่หนิงเคยเจอเรื่องไม่คาดคิดมาก่อน เขาจึงระมัดระวังมากขึ้น

งานประมูลของหอก้อนเมฆ  จัดขึ้นทุกสองเดือน ดังนั้นตลาดในครั้งนี้จึงไม่คึกคักเท่าครั้งก่อน

พวกเขาใช้เวลาไม่นานในการเดินเลือกซื้อของ ฉู่หนิงซื้อกระดาษยันต์เพิ่มและซื้อยันต์บางชนิด ก่อนจะกลับไปยังสำนัก

เมื่อบอกลาเพื่อนร่วมทาง ฉู่หนิงก็ตรงไปยังเขตนอกสำนัก เขามาที่นี่สองสามครั้งแล้ว จึงรู้ทางดี แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้าไปในลานพักของมู่หลิง

ครั้งแรกที่เขาพบมู่หลิง เธอมาขวางทางเขาไว้ เมื่อเดือนก่อน ฉู่หนิงแค่ส่งกระดาษยันต์ไว้หน้าลานพักของเธอแล้วบังเอิญพบเธอเข้าโดยไม่ได้เข้าไปข้างในเลย แต่ครั้งนี้เขาได้เข้าไปจริง ๆ

"เจ้ามาถูกจังหวะพอดี ข้ากำลังจะใช้กระดาษยันต์หมดแล้ว" มู่หลิงพูดพร้อมกับพาฉู่หนิงเข้าไปในบ้านอย่างเร่งรีบ

เธอไม่ได้พกถุงเก็บของไว้ในตอนนั้น เพราะทิ้งไว้ในห้องทำยันต์

เมื่อฉู่หนิงตามเข้าไปในห้อง เขาก็ต้องตกตะลึง

สิ่งที่เห็นคือห้องคล้ายห้องสมุดเล็ก ๆ มีโต๊ะตัวหนึ่งตั้งอยู่ตรงกลาง บนโต๊ะวางปากกายันต์ หมึกพิเศษสำหรับสร้างยันต์ หนังสือสองสามเล่ม และกระดาษยันต์อีกหลายชุด

ทั้งยันต์ที่สร้างเสร็จแล้วและกระดาษยันต์เปล่ามีอยู่มากมาย

แต่สิ่งที่ทำให้ฉู่หนิงแปลกใจที่สุดคือ กองเถ้ากระดาษที่กระจัดกระจายเต็มพื้น

แม้ว่าฉู่หนิงจะไม่เคยสร้างยันต์มาก่อน แต่เขาก็เดาได้ทันทีว่านี่คือเถ้ากระดาษจากกระดาษยันต์ที่ล้มเหลวและเผาตัวเอง

มู่หลิงดูเหมือนจะสังเกตเห็นเรื่องนี้เช่นกัน เธออุทานเบา ๆ และพูดว่า

"อา วันนี้ยันต์ที่ข้าฝึกสร้างยากจริง ๆ เสียกระดาษไปเยอะเลย รอข้าสักครู่ ข้าจะเก็บกวาดก่อน"

ฉู่หนิงแทบจะสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ไม่แยแสของมู่หลิง

นี่เป็นแค่กระดาษยันต์ที่เธอทำเสียในวันเดียว และเธอก็ดูเหมือนจะชินกับมันเสียด้วย

หญิงสาวผู้นี้ไม่ได้ทำยันต์ แต่กำลังเผากระดาษอยู่ต่างหาก

ขณะที่ฉู่หนิงคิดเช่นนี้ มู่หลิงก็หยิบกระดาษยันต์สองแผ่นจากบนโต๊ะ

"เจอแล้ว ใช้ยันต์ทำความสะอาด"

พูดจบ มู่หลิงก็ปล่อยพลังออกจากยันต์ทั้งสองทันที

การกระทำที่สิ้นเปลืองของเธอทำให้ฉู่หนิงตะลึงอีกครั้ง

เวทย์ทำความสะอาดเป็นเวทย์พื้นฐานที่แม้แต่ฉู่หนิงยังใช้ได้ แต่มู่หลิงยังต้องใช้ยันต์เพื่อทำความสะอาดอีกหรือ?

โลกของคนรวย คนจนคงไม่มีวันเข้าใจ

หลังจากทำความสะอาดห้องด้วยยันต์เสร็จ มู่หลิงก็ตบมือเบา ๆ และยิ้มอย่างพอใจ

"ตอนนี้สะอาดแล้ว เอาล่ะ เอากระดาษยันต์ที่เจ้าซื้อมาออกมาวางไว้ตรงนี้"

ฉู่หนิงหยิบกระดาษยันต์จำนวน 1,000 แผ่นจากถุงเก็บของมาวางบนโต๊ะ

มู่หลิงหยิบกระดาษยันต์ขึ้นมาดูสองสามแผ่นก่อนจะพยักหน้าอย่างพอใจ

"อืม คุณภาพยังดีเหมือนเดิม นี่คือหินวิญญาณสำหรับซื้อกระดาษยันต์ของเดือนหน้า"

เธอพูดพร้อมกับหยิบหินวิญญาณ 22 ก้อนออกมาจากถุงเก็บของและยื่นให้ฉู่หนิง

แต่ในตอนนั้น สายตาของฉู่หนิงกลับจับจ้องไปที่หนังสือบนโต๊ะจนลืมรับหินวิญญาณ

"พื้นฐานการสร้างยันต์"

"ยันต์ขั้นล่าง 13 ชนิด"

"วิชาสร้างยันต์ขั้นต้น"

"คัมภีร์วิชาสร้างสัญลักษณ์"

...

สิ่งที่ฉู่หนิงใฝ่ฝันมาตลอดอย่างวิชาสร้างยันต์ มีอยู่บนโต๊ะนี้ถึงสี่ถึงห้าเล่ม

มู่หลิงมองตามสายตาของฉู่หนิง เมื่อเห็นเขาจ้องหนังสือพวกนั้น เธอก็มีแววตาเป็นประกายเล็กน้อย

"อ๊ะ ศิษย์น้องฉู่ เจ้าก็สนใจวิชาสร้างยันต์หรือ?"

ฉู่หนิงพยักหน้า

"ข้าทำกระดาษยันต์ได้แล้ว ข้าก็อยากหาโอกาสเรียนรู้วิธีสร้างยันต์บ้าง"

"ข้าสอนเจ้าได้นะ" มู่หลิงพูดอย่างตื่นเต้น

ขณะที่ฉู่หนิงกำลังตกใจที่ได้ยิน มู่หลิงก็ส่ายหน้าแล้วพูดต่อทันที

"อ๊ะ ไม่ได้สิ หนังสือพวกนี้เป็นของที่ย่าของข้าขอมาจากสำนัก มีกฎของสำนัก ข้าสอนเจ้าไม่ได้ตามอำเภอใจหรอก... อ๊ะ แต่ข้ามีวิธีแล้ว..."