บทที่ 445: การมอบพลัง

บทที่ 445: การมอบพลัง

ในยามค่ำคืน ลู่เฉาเฉา  นอนไม่หลับเพราะความโกรธ เธอพลิกตัวไปมาหลายครั้ง เมื่อทุกสิ่งเงียบสงบ เธอรู้สึกถึงพลังแห่งวิญญาณแผ่ซ่านเข้ามา เธอรีบออกไปนอกบ้านทันที

พบว่า หนิงฟูเหริน  กำลังพา ปี้เย่ว์  และ หลิงหลง  ออกเดินทางไปอย่างเงียบๆ

เมื่อหันกลับมาก็พบลู่เฉาเฉายืนอยู่ตรงหน้า หนิงฟูเหรินตกใจเล็กน้อย

"เฉาเฉา ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ? พรุ่งนี้ต้องไปปฏิบัติการเฝ้าโศกอยู่ อย่าหักโหมมากนะ เด็กที่อดนอนจะไม่สูงนะ" หนิงฟูเหรินพูดด้วยความอ่อนโยน พลางลูบหัวเล็กๆ ของลู่เฉาเฉา

"ยายค่ะ คุณยายจะหนีไปเหรอ? ถ้าแม่รู้ แม่จะต้องร้องไห้แน่ๆ" ลู่เฉาเฉาวัยสามขวบครึ่งพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน น่ารักน่าเอ็นดู

หนิงฟูเหรินคุกเข่าลงแล้วพูดว่า "คืนนี้ แม่ของเจ้าเพิ่งรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของเด็กในท้อง พอหลับไปได้ ก็คงไม่ต้องปลุกเธอ"

"เฉาเฉา ดูแลตัวเองดีๆ นะ เจ้าพึ่งสามขวบครึ่ง เกรงว่าจะยากที่จะควบคุมคนอื่น อีกทั้งหลายๆ ประเทศที่มาเยือนงานพิธี พวกเขามีเจตนาไม่ดี ครั้งนี้มาอาจจะก่อปัญหาก็ได้"

"น่าเสียดาย ที่ยายไม่สามารถอยู่ช่วยเจ้าได้ ยายต้องไปดูแลเผ่าเอลฟ์ พวกเรากำลังเผชิญกับหายนะ" หนิงฟูเหรินพูดด้วยความเศร้า แม้ว่าลูกและหลานก็ต้องการเธอ แต่ภาระของเผ่าเอลฟ์ก็ไม่อาจละเลยได้

ลู่เฉาเฉายิ้มและตอบด้วยความมุ่งมั่น "ไม่ต้องห่วงค่ะคุณยาย เมื่อหนูจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว หนูจะไปช่วยคุณยายเองค่ะ ไม่มีใครกล้ารังแกคุณยายแน่!"

หนิงฟูเหรินยิ้มด้วยความอบอุ่น

"ดี ยายเชื่อเจ้า ยายจะรอเจ้าอยู่ที่โลกวิญญาณนะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น คล้ายกับปลอบเด็ก

ลู่เฉาเฉารู้สึกว่า คุณยายพูดเพียงเพื่อเอาใจเธอ แต่เธอก็ไม่ได้โกรธ เธอจึงหยิบขวดยาเล็กๆ ออกมา "คุณยาย ข้างในนี้มียาวิเศษค่ะ ไม่ว่าใครจะบาดเจ็บแค่ไหน ยานี้สามารถรักษาให้หายได้"

หนิงฟูเหรินรับไปด้วยความเคารพ โดยที่ไม่รู้ว่ายานี้มาจากการปล้นสวรรค์ของลู่เฉาเฉา

ลู่เฉาเฉาคิดแล้วหยิบดินจากพื้นมาปั้นเป็นตุ๊กตาดินเหนียวเรียงกันเป็นแถว "คุณยายหันหลังไปหน่อยนะคะ"

หนิงฟูเหรินทำตาม ลู่เฉาเฉาจึงแอบเป่าลมหายใจใส่ตุ๊กตาดินเหนียวเหล่านั้น จนพวกมันเคลื่อนไหวได้ จากนั้นเธอก็ใช้พลังปิดผนึกพวกมันอีกครั้ง

"คุณยายคะ ถ้ามีคนร้ายมาโจมตี ให้คุณยายใช้ตุ๊กตาพวกนี้โจมตีพวกเขาเลยนะคะ แต่ห้ามทำตกพื้นเด็ดขาด มิฉะนั้นพวกมันจะกลายเป็นเทพนักรบ"

หนิงฟูเหรินยิ้มพร้อมเก็บตุ๊กตาไว้อย่างทะนุถนอม โดยไม่คิดว่าพวกมันจะมีพลังจริงๆ

หลังจากที่หนิงฟูเหรินจากไป ลู่เฉาเฉาก็กลับไปนอนจนหลับไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเช้าตรู่ การเคาะประตูเบาๆ ปลุกเธอขึ้นมา วันนั้นเป็นวันที่เธอต้องไปเฝ้าโศกที่พระราชวังพร้อมกับแม่ของเธอ แม้ว่าจะรู้สึกเศร้าที่ต้องลาจากกับคุณยาย แต่ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป