บทที่ 23 คืนสัญญาหมั้น

แผ่นหลังของหยานเชียนอี้แข็งทื่อทันที เมื่อมู่หยุนเลี่ยกอดเธอจากด้านหลัง ใบหน้าของเขาแนบชิดกับข้างแก้มของเธอ อุณหภูมิของใบหน้าของเขานั้นเย็นเฉียบ แต่ลมหายใจที่เป่ารดหูของเธอกลับอุ่นร้อน การผสมผสานระหว่างความเย็นและความร้อนนี้ทำให้เกิดความรู้สึกชวนสยิวไปทั้งตัว ขาของเธอเริ่มอ่อนแรง

"แกนี่! ได้ยินที่ฉันพูดไหม?!" เสียงตะคอกจากปลายสายของยายดังขึ้นอีกครั้ง

"คนหน้าตาอัปลักษณ์ก็ต้องให้ปู่ย่าตายายเห็นหน้า! ฉันจะให้เวลาหนึ่งชั่วโมง ถ้าแกไม่พาคนมา ก็อย่ากลับบ้านอีกเลย! บ้านของเราไม่มีหลานสาวที่ไม่เชื่อฟังแบบแก!" พูดจบ ยายก็วางสายไปทันที

ในขณะเดียวกัน ฝั่งของหานหยาหรงที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็แอบยิ้มขึ้นมา

เธอรู้ว่า หยานเชียนอี้อาจกล้าขัดคำสั่งของหยานหง แต่กับย่าของเธอไม่มีทางกล้าขัดแน่นอน เพราะถ้าย่าปฏิเสธที่จะรับเธอเป็นหลานสาวต่อไป ทุกอย่างในตระกูลหยานก็จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธออีกต่อไป

หานหยาหรงยังคงซ้ำเติม "แม่คะ คุณแม่ต้องรีบเตือนเชียนอี้หน่อยนะคะ ชายคนนั้นไม่มีข้อมูลอะไรในระบบแน่ๆ คงเป็นพวกทำงานผิดกฎหมายที่ไม่กล้าเปิดเผยตัว ถ้าเรื่องนี้รั่วไหลออกไป ตระกูลหยานของเราจะต้องเสียหน้าแน่ๆ"

หยานโหลวฝูยืนพิงไม้เท้า หายใจลึกอย่างช้าๆ ร่องรอยของกาลเวลาปรากฏชัดบนใบหน้าของเธอ แต่ยังพอมองเห็นได้ว่าเมื่อครั้งยังสาวเธอคงเป็นหญิงสาวที่สวยมาก เป็นสาวงามน้ำแข็ง

เธอพิงไม้เท้าด้วยท่าทางหยิ่งผยอง พูดอย่างเชื่องช้าว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันจะทำให้เชียนอี้หย่ากับเขาแน่นอน แต่ในเมื่อเธอตื่นขึ้นมาแล้ว สัญญาหมั้นกับอาฉู่ก็ควรจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม” คำพูดของยายทำให้ทุกคนในห้องตกใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหานหรูยีที่กระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด แต่ต่อหน้ายาย เธอไม่กล้าพูดอะไร จึงได้แต่แอบดึงแขนเสื้อของหานหยาหรง

หานหยาหรงส่งสัญญาณให้หยานหงช่วยพูด หยานหงเข้าใจทันทีและเอ่ยขึ้นว่า

"แม่ครับ ตอนนี้ฉู่หยางเป็นแฟนของหรูอี๋แล้วนะครับ เราจะให้เขากลับไปหมั้นกับเชียนอี้อีกได้ยังไง มันดูไม่เหมาะสมเลย"

เสียงของยายเย็นชาขึ้นทันที "ตอนแรกฉันก็ค้านแล้ว! ฉันบอกไว้แล้วว่าสักวันเชียนอี้จะฟื้นขึ้นมา แล้วจะทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาลำบากใจ นี่แหละ ตอนนี้ก็เห็นแล้วว่ามันไม่เหมาะสม!"

"แม่ครับ แต่ตอนนั้นพวกเขาสองคนคุกเข่าขอร้องแม่ให้ยอมรับ พวกเขารักกันจริงๆ แม่ก็ตกลงยอมรับเองไม่ใช่เหรอครับ" หยานหงพยายามชี้แจง

"ไอ้บ้า!" ยายใช้ไม้เท้าเคาะอกของหยานหงอย่างแรง

หานหยาหรงรีบเข้ามาช่วยคลี่คลายสถานการณ์ "แม่คะ มันเป็นความผิดของหมอค่ะ ตอนนั้นหมอบอกว่าเชียนอี้ไม่มีทางฟื้นขึ้นมา หรูยี่ถึงได้ยอมรับความรักของฉู่หยาง ถ้ารู้ว่าเชียนอี้จะฟื้นขึ้นมา หรูยีก็ไม่ยอมคบกับเขาหรอกค่ะ เพราะเชียนอี้เป็นพี่สาว หรูยีย่อมต้องยอมพี่สาวทุกเรื่อง"

ยายหัวเราะเย็นๆ หานหรูยีก็รีบคุกเข่าลงข้างยายและเริ่มสะอื้น

"คุณยาย ได้โปรดอย่าทำให้หนูกับอาฉู่ต้องแยกจากกันเลย พวกเรารักกันจริงๆ แม้ว่าเชียนอี้จะหย่ากับผู้ชายคนนั้นแล้ว แต่เธอก็ไม่ควรกลับไปหมั้นกับอาฉู่อีก ตอนนี้พ่อก็ได้ทำสัญญาหมั้นกับตระกูลมู่ไว้แล้ว คุณยายก็รู้ว่าตระกูลมู่ให้ความสำคัญมาก ถ้าเชียนอี้ได้แต่งกับตระกูลมู่ เธอจะมีชีวิตที่หรูหราและมีความสุขมากกว่าที่จะอยู่กับฉู่หยาง"

เมื่อยายได้ยินเรื่องของตระกูลมู่ ความโกรธก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง เธอลุกขึ้นทันทีและยกไม้เท้าขึ้นเคาะหน้าอกของหยานหง