บทที่ 2สังหารหมู่

คำพูดเป็นจริงดังใจนึก ทุกสรรพสิ่งล้วนเป็นไปตามใจปรารถนา

พลังของผลปีศาจแห่งคำพูดเพิ่งแสดงออกมาเพียงหนึ่งในหมื่น ก็ทรงอานุภาพน่าสะพรึงกลัวแล้ว

“โอ้? ที่นี่ก็ยังมีปลาหลุดรอดอยู่ตัวหนึ่งหรือ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหนู แกหลบได้เก่งนี่ แต่โชคร้ายที่เจอกับข้า ถือว่าซวยไป!”

ทันใดนั้น โจรสลัดถือดาบใหญ่ก็บุกเข้ามา

เขาผมเผ้ายุ่งเหยิง สูงกว่าสองเมตร ดาบใหญ่ในมือยังมีเลือดหยดติ๋ง ๆ บนใบหน้ามีรอยยิ้มโหดเหี้ยม

“เจ้าหนู ไปตายซะ!”

โจรสลัดถือดาบใหญ่ฟันเข้าใส่ลูซิเฟอร์ สีหน้าบิดเบี้ยวราวกับความกระหายในการฆ่าได้รับการตอบสนอง

ฉึก!

เลือดพุ่งกระฉูด ร่างสูงใหญ่ของโจรสลัดล้มลงในกองเลือด

บนหน้าอกของเขา มีดาบยาวปักทะลุหัวใจ

ดวงตาของโจรสลัดยังเบิกโพลง เต็มไปด้วยความสงสัย

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองตายได้ยังไง ทั้งที่เขาเป็นคนลงมือเอง ทำไมคนที่ตายกลับเป็นเขา? เขาไม่เคยคิดเลยว่า ลูกไก่ตัวเล็ก ๆ จะกลายเป็นเสือร้ายได้!

“คนที่ซวยไม่ใช่ฉัน แต่เป็นแกต่างหาก!”

เสื้อผ้าบนร่างกายเขาเปลี่ยนไปเองโดยอัตโนมัติ จากชุดผ้าขี้ริ้วกลายเป็นเสื้อคลุมสีดำสนิทที่ดูแข็งแกร่ง

ผลปีศาจวาจาสามารถสร้างสิ่งต่าง ๆ จากความว่างเปล่า การสร้างปืนหรือดาบเป็นเรื่องง่ายสำหรับลูซิเฟอร์ แล้วเสื้อผ้าจะเป็นอะไรไป

บางทีอาจเป็นเพราะร่างกายปีศาจที่เปลี่ยนแปลงความคิดของลูซิเฟอร์

หลังจากฆ่าคน เขาไม่รู้สึกอึดอัดเลย กลับรู้สึกตื่นเต้น

เลือดของเขากำลังเดือดพล่าน กระหายการฆ่าฟันมากขึ้น

"นี่คือปีศาจแห่งนรกหรือ?"

ปีศาจที่อาศัยอยู่ในนรกนั้นโหดเหี้ยมและกระหายเลือด มองชีวิตมนุษย์เหมือนมดปลวก

ตอนนี้ลูซิเฟอร์ก็เป็นปีศาจแห่งนรกแบบนั้น

อย่างไรก็ตาม ลูซิเฟอร์ไม่เกลียดความรู้สึกนี้ ตรงกันข้าม เขากลับชอบมันมาก

โลกของวันพีซนั้นโหดร้าย ผู้แข็งแกร่งกินผู้ที่อ่อนแอ

ทุก ๆ วินาทีมีคนนับไม่ถ้วนล้มตาย

หากไม่มีพลัง แม้แต่การหายใจเพื่อมีชีวิตอยู่ก็เป็นความผิด

ลูซิเฟอร์ต้องการมีชีวิตอยู่ ไม่เพียงแต่ต้องมีพลังที่แข็งแกร่ง แต่ยังต้องมีจิตใจที่แข็งแกร่งดั่งหินผา

การเป็นปีศาจแห่งนรกนั้นเหมาะสมอย่างยิ่ง

"การฆ่าฟันเริ่มต้นขึ้นแล้ว"

ลูซิเฟอร์แสยะยิ้มเย็นเยียบราวกับกระหายเลือด เดินออกจากกระท่อมไม้เล็กๆเพียงลำพัง

สายตาของเขาจับจ้องไปยังเมืองที่กลายเป็นนรกบนดิน เสียงร้องไห้และเสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่ว เหล่าโจรสลัดไล่ล่าชาวเมืองอย่างบ้าคลั่ง ปล้นสะดมทรัพย์สิน เปลวไฟลุกโชนไปทั่วเมือง ควันดำทะมึนพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า การสังหารและความตายปรากฏชัดเจนในทุกอณู

"เจ้าหนู แกยังกล้าสอดส่ายสายตาไปมาอีกเหรอ ไม่กลัวตายรึไง"

"เจ้าเด็กนี่คงสติแตกไปแล้วมั้ง"

"ฮ่าฮ่าฮ่า ฆ่ามันซะ"

โจรสลัดสามคนเดินเข้ามาใกล้ ใบหน้าของพวกมันเต็มไปด้วยรอยยิ้มเหี้ยมโหด ร่างกายเปื้อนเลือด บนพื้นด้านหลังพวกมันมีศพนอนเกลื่อนกลาด

ลูซิเฟอร์มองไปที่คนทั้งสามด้วยสีหน้าเรียบเฉย พูดเบาๆว่า "กระบี่บิน"

ทันทีที่สิ้นเสียง กระบี่บินสามเล่มพุ่งออกมาจากความว่างเปล่า ทะลุผ่านหน้าอกของโจรสลัดทั้งสามคนในพริบตา โจรสลัดเหล่านี้เป็นแค่พวกกระจอก นอกจากจะมีแรงเยอะแล้วก็ไม่มีอะไรดี แม้จะเป็นการโจมตีที่ง่ายและตรงไปตรงมาที่สุด พวกมันก็ไม่อาจหลบเลี่ยงได้

"เจ้าเด็กนี่ แกกำลังทำอะไรน่ะ"

"บังอาจฆ่าคนของกลุ่มโจรสลัดงูพิษของพวกเรา!"

"เชือดมัน!"

"ฆ่ามัน!"

ฉากที่ลูซิเฟอร์สังหารโจรสลัดถูกพบเห็นโดยโจรสลัดคนอื่นๆ พวกมันกรูกันเข้ามารุมลูซิเฟอร์พร้อมกัน

โจรสลัดหลายคนเหนี่ยวไกพร้อมกัน กระสุนหลายสิบนัดพุ่งเข้าใส่จุดสำคัญทั่วร่างของลูซิเฟอร์

"กลับไป!"

ลูซิเฟอร์ออกคำสั่ง กระสุนทั้งหมดถูกสะท้อนกลับไปยังทิศทางเดิมด้วยความเร็วที่สูงยิ่งกว่าเดิม

เลือดสาดกระเซ็น โจรสลัดกว่าสิบคนถูกยิงล้มลงจมกองเลือด

"นี่ นี่มันพลังอะไรกัน?"

"เฮ้ พวกนายเป็นอะไรกัน ลุกขึ้นมาสิ!"

"เขาทำอะไร?"

โจรสลัดที่เหลือรอดต่างหวาดกลัว เสียงของพวกมันสั่นเครือเมื่อพูด มองไปที่ลูซิเฟอร์แต่ไม่กล้าเข้าใกล้ ในสายตาของพวกมัน ลูซิเฟอร์ไม่ได้ทำอะไรเลย แต่กระสุนที่พวกมันยิงออกไปกลับสะท้อนกลับมาฆ่าพวกพ้องของมันเอง

พลังแบบนี้พวกเราไม่มีทางสู้ได้เลย

"เป็นพลังของผลปีศาจ เขาเป็นผู้มีพลังจากผลปีศาจ!"

หนึ่งในโจรสลัดตะโกนด้วยเสียงสั่น

ที่นี่คือช่วงครึ่งแรกของแกรนด์ไลน์ การมีอยู่ของผลปีศาจเป็นเรื่องปกติ พวกโจรสลัดย่อมรู้จักมันดี พลังที่ลูซิเฟอร์แสดงออกมา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นพลังของผลปีศาจ

"พวกเศษสวะ ไปตายซะให้หมด!"

"กระบี่บิน!"

ลูซิเฟอร์ออกคำสั่งอย่างเย็นชา ท้องฟ้าเหนือศีรษะของเขาแตกออก กระบี่บินหลายสิบเล่มพุ่งออกมา

กระบี่บินพุ่งไปด้วยความเร็วสูง ทะลุผ่านโจรสลัดที่อยู่ข้างหน้ากว่าสิบคนในพริบตา พวกโจรสลัดผู้โชคร้ายบางคนถูกกระบี่เสียบทะลุร่างห้าหกเล่ม ร่างกายแหลกละเอียดในทันที

จากนั้น ลูซิเฟอร์เริ่มไล่ล่าโจรสลัดที่อยู่ในเมือง

กระบี่บินแต่ละเล่มร่วงหล่นลงมา โจรสลัดแต่ละคนก็ล้มตายลง

ไม่มีใครสามารถต้านทานการโจมตีของเขาได้แม้แต่ครั้งเดียว ทุกคนถูกสังหารในพริบตา

ลูซิเฟอร์เป็นเหมือนยมทูตผู้ไร้ความปราณี กำลังเก็บเกี่ยวชีวิตเหยื่อในเมือง

"หนีไป!!!"

"หนีเร็ว!!!"

"เจ้าหมอนี่มันเป็นปีศาจ พวกเราสู้ไม่ได้หรอก!"

"ไปตามกัปตัน กัปตันสเนคต้องฆ่ามันได้แน่!"

"ใช่ ไปตามกัปตัน กัปตันสเนคก็เป็นผู้มีพลัง เขาแข็งแกร่งที่สุด!"

เหล่าโจรสลัดต่างแตกตื่นหนีตาย มุ่งหน้าไปยังชานเมือง

ในการปล้นเมืองครั้งนี้ พวกโจรสลัดกระจอกพวกนี้เป็นกำลังหลัก ส่วนกัปตันโจรสลัดที่แข็งแกร่งที่สุด เพียงแค่รออยู่ข้างนอกให้พวกสมุนนำเงินที่ปล้นมาส่งก็พอ