บทที่ 14 จะยอมให้ไหม...
หานรู่ยีเชื่อสนิทใจว่า หยานเชียนอี้คงเสียใจมาก จนหันมาระบายความเศร้าด้วยการกินแทน
หยานหงก็คิดเช่นนั้น เขาถอนหายใจ “เชียนอี้ ตอนนั้นพวกเราคิดว่าเธอจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีกแล้ว ก็เลย...”
“ยินดีด้วยนะคะ” หยานเชียนอี้เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มหวานให้หานรู่ยี “ขอให้เธอกับเขารักกันยืนยาวตลอดไป”
มีคำพูดหนึ่งว่าอย่างไรนะ ผู้หญิงชั่วคู่กับหมา ความรักยั่งยืนตลอดไป
“เธอ...เธอไม่โกรธจริงๆเหรอ” หานรู่ยีถามด้วยความไม่เชื่อ “เมื่อก่อนเธอชอบเขามากเลยนี่”
หยานเชียนอี้ยักไหล่ “ก็เธอพูดเองว่านั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้เธอชอบเก็บของเหลือจากคนอื่นก็เอาไปเถอะ ฉันชอบของใหม่มากกว่า”
ในความเป็นจริงแล้ว หยานเชียนอี้ไม่เคยชอบฉู่หยางมากมายขนาดนั้น
เพียงแค่พวกเขาเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก และครอบครัวก็จับคู่หมั้นหมายให้ตั้งแต่เล็ก มันเลยกลายเป็นเหมือนความเคยชิน
ความเคยชินนั้นนับเป็นความรักหรือเปล่า เธอเองก็ไม่แน่ใจ
สิ่งเดียวที่เธอรู้ตอนนี้คือ เมื่อพูดถึงฉู่หยาง หัวใจของเธอไม่ได้รู้สึกอะไรอีกแล้ว
“โอ๊ะ ฉันพูดอะไรผิดอีกแล้ว หรูยี อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันแค่อยากให้เธอมีความสุขก็เท่านั้น”
หยานเชียนอี้หยิบกระดาษทิชชูเช็ดปาก “ฉันอิ่มแล้วค่ะ พ่อ ป้าหาน ขอให้พวกท่านทานให้อร่อยนะคะ”
ระวังอย่าติดคอแล้วกัน
พูดจบหยานเชียนอี้ก็ลุกขึ้นเตรียมจะออกจากห้อง
หานย่าหรงยิ้มเยาะ “ใช่สิ เธอไม่จำเป็นต้องเสียใจอะไรเลย เพราะยังไงพ่อของเธอก็เลือกคู่ครองที่ดีกว่าให้เธออยู่แล้ว มู่จื่อเฉิงน่ะ พื้นฐานครอบครัวของเขาดีกว่าฉู่หยางเยอะ” แต่เป็นเพียงแค่ผู้ชายเจ้าชู้ที่มองผู้หญิงเป็นของเล่น ถ้าหยานเชียนอี้ได้แต่งงานกับเขา ชีวิตเธอคงไม่สงบสุขแน่นอน
เมื่อคิดแบบนั้น หานย่าหรงก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
หยานเชียนอี้ไม่สนใจหานย่าหรง เธอหันไปถามหยานหงแทน “มันยกเลิกได้ไหมคะ”
หยานหงตอบอย่างลำบากใจ “ลูกพ่อ พ่อรับสินสอดของเขามาแล้ว”
“คืนสินสอดไปไม่ได้เหรอคะ” หยานเชียนอี้ถามอีกครั้ง
“ถ้าไม่มีสินสอดนั้น กลุ่มบริษัทของเราก็แก้ปัญหาวิกฤตทางการเงินไม่ได้เลย ลูกพ่อตระกูลมู่เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในสหพันธ์จักรวาลนะ ถ้าลูกแต่งงานไปจะมีแต่ความสุขสบาย ไม่ลำบากแน่ๆ”
“งั้นหมายความว่า...” แววตาของหยานเชียนอี้เริ่มเย็นชา “พ่อบังคับให้หนูต้องแต่งงานกับตระกูลมู่ใช่ไหม”
นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่หยานเชียนอี้ให้พ่อของเธอ
แต่หยานหงไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้า
ในวินาทีนั้น หยานเชียนอี้ก็หมดความหวังกับพ่อของเธออย่างสิ้นเชิง
ถ้าพ่อยังรักและทะนุถนอมเธอเหมือนเมื่อก่อน เขาคงไม่ยอมขายเธอเหมือนเป็นสินค้า
เธอยังจำได้ว่า พ่อเคยบอกว่าในอนาคต ขอเพียงให้เธอได้แต่งงานกับผู้ชายที่จะดูแลเธออย่างทะนุถนอม เหมือนที่เขาเคยทำ
หากตอนนี้พ่อเปลี่ยนใจ เธอคงจะหาทางแก้ปัญหาของบริษัทได้
แต่เขาไม่เปลี่ยนใจ
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็อย่าหาว่าเธอใจร้ายก็แล้วกัน
“แต่...” หยานเชียนอี้ยิ้มเยาะเบาๆ “จะทำยังไงดีล่ะคะ หนูแต่งงานแล้วค่ะ”
“อะไรนะ?!” หยานหงตกใจจนลุกขึ้นยืนทันที “ลูกเพิ่งฟื้นขึ้นมา ลูกแต่งงานกับใคร?!”
หานย่าหรงและหานรู่ยีเองก็ตกใจไม่แพ้กัน
หยานเชียนอี้ยกข้อมือของเธอขึ้นมาแล้วเปิดจอฉายข้อมูลส่วนตัวของเธอ ซึ่งแสดงสถานะว่า “แต่งงานแล้ว”
“บังเอิญจัง สามีของหนูก็แซ่ ‘มู่’ เหมือนกันค่ะ” หยานเชียนอี้ยิ้มหวาน ดูราวกับเป็นเจ้าสาวที่เพิ่งแต่งงานใหม่
นับว่าไม่เจอกันเพียงไม่กี่ชั่วโมง เธอก็เริ่มคิดถึงปีศาจน้อยคนนั้นแล้ว
ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่
“เขาเป็นใคร” สีหน้าของหยานหงเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ “ให้พ่อดูข้อมูลส่วนตัวของเขาหน่อย”
“ดูไม่ได้ค่ะ”
หยานเชียนอี้เปิดข้อมูลของมู่หยุนเลี่ย แต่กลับไม่มีข้อมูลใด ๆ ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
หยานหงแทบจะกระอักเลือด “หยานเชียนอี้! ลูกกล้าเอาตัวเองไปแต่งงานกับคนที่ไม่มีตัวตนหรือ?! ลูกไม่รู้หรือว่าลูกกำลังทำอะไรอยู่”
“หนูรู้ค่ะ”
ถึงแม้เขาจะไม่มีข้อมูลใดๆ ก็ตาม แต่ก็ดีกว่าแต่งงานกับคนที่เธอไม่เคยพบหน้า
อย่างน้อยมู่หยุนเลี่ยก็หน้าตาดี แถมตอนพิษกำเริบก็ยิ่งน่ารัก ถึงแม้เธอจะถูกบังคับแต่งงานก็ตาม
หานย่าหรงที่ตั้งสติได้แล้วแสร้งพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน
“เชียนอี้ เธอคงจะรู้เรื่องการหมั้นหมายกับตระกูลมู่ก่อนแล้วใช่ไหม แล้วเพื่อขัดใจพ่อเธอเลยแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ใช่ไหม”
หานรู่ยีพูดพึมพำเบาๆ “แม่ ผู้ชายที่ไม่มีข้อมูลส่วนตัวแบบนี้ อาจจะไม่ใช่คนจริงๆ ก็ได้นะ”
หยานหงได้ยินดังนั้นก็เริ่มคิดตาม “เชียนอี้ ลูกบอกความจริงพ่อมานะ ลูกจ้างแฮกเกอร์มาสร้างข้อมูลปลอมขึ้นมาเพื่อหลีกหนีการแต่งงานใช่ไหม ลูกไม่ได้แต่งงานจริงๆ ใช่ไหม”
“จินตนาการพวกท่านนี่ล้ำจริงๆ” หยานเชียนอี้ถอนหายใจ “หนูแต่งงานจริงค่ะ และเขาก็เป็นคนจริง”
ถึงตอนนี้ เธอยังรู้สึกถึงกลิ่นอายเฉพาะตัวของเขาที่หลงเหลืออยู่บนตัวเธอ
พอนึกถึงตอนที่เขากอดเธอเมื่อคืน หยานเชียนอี้ก็รู้สึกหน้าแดงเล็กน้อยและคอแห้งขึ้นมา
หยานหงพูดขึ้น “งั้นตอนนี้ลูกคุยวิดีโอกับเขาได้ไหม ไหนๆก็แต่งงานแล้ว เขาก็ควรพบพ่อบ้าง”
ถ้าไม่เห็นตัวจริง พ่อจะไม่มีทางเชื่อแน่นอน
“ได้ค่ะ” หยานเชียนอี้ตอบอย่างหนักแน่น
ในตอนนี้เธอเองก็ไม่มีทางถอยแล้ว
เธอทำได้เพียงหวังว่า มู่หยุนเลี่ยจะยอมให้เธอสักนิด ในเมื่อเขาเป็นคนขอแต่งงานเอง