บทที่ 13 เข้าใจเคล็ดวิชา

###

หลังจากที่สวี่เหยียนเข้าใจเคล็ดวิชาหนึ่งประโยคแล้ว เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

“อย่าใจร้อน ประโยคถัดไปก็จะเข้าใจได้เร็วเช่นกัน ตอนนี้ได้เวลาทำอาหารแล้ว ปล่อยจิตใจให้ผ่อนคลาย ทำให้จิตสงบลง ใส่ใจในสิ่งที่ทำอยู่”

“ละทิ้งความฟุ้งซ่านเกี่ยวกับการฝึกตน ทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้ดี!”

สวี่เหยียนเลิกการฝึกตน เดินไปทำอาหารด้วยจิตใจที่เบิกบาน ทั้งตัวเขาดูเปลี่ยนไป มีพลังชีวิตมากขึ้น

ตอนนี้เขารู้สึกถึงความโปร่งโล่งและสบายใจ ราวกับว่าได้พบกับความเข้าใจที่แท้จริง

“อาจารย์ช่างมีความหมายแฝงในทุกคำพูด ข้าพึ่งจะเข้าใจในตอนนี้เองว่า ‘ในใจไร้สตรี การฝึกตนเป็นเช่นเทพ’ มีความหมายอย่างลึกซึ้งเพียงใด”

“ข้าโง่เขลามากกว่าที่คิดไว้จริงๆ”

สวี่เหยียนรู้สึกสำนึกในใจอย่างลึกซึ้ง

…

หลี่เสวียนมองไปที่ศิษย์โง่ของเขาด้วยความสงสัย ทำไมวันนี้เขาดูเหมือนจะมีเรื่องดีใจ?

ก้าวเดินด้วยความเบิกบาน ใบหน้าดูผ่อนคลาย ไม่ได้หม่นหมองและนอบน้อมเหมือนเมื่อก่อน แต่กลับดูเหมือนเด็กหนุ่มที่มีความร่าเริงและพลังชีวิต

“หรือว่าเขารู้สึกว่าตัวเองมีความก้าวหน้าในการฝึกตน? รับรู้ถึงการไหลเวียนของพลังเลือด?”

“ไม่น่าเป็นไปได้ ข้าแต่งเรื่องขึ้นมาทั้งนั้น จะรู้สึกถึงพลังเลือดได้ยังไง?”

“แต่ไม่เป็นไร เขามีจิตใจที่ผ่อนคลายก็ดีแล้ว อย่างน้อยข้าก็ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะเครียดจนจิตพังไป”

หลี่เสวียนคิดเช่นนั้นและตัดสินใจที่จะให้กำลังใจศิษย์โง่ของเขา ให้เขาผ่อนคลายมากขึ้น เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาทางจิตใจเมื่อฝึกตนไปนาน ๆ แต่ไม่เห็นความก้าวหน้า

ระหว่างมื้ออาหาร หลี่เสวียนจึงพูดขึ้นว่า “วันนี้เจ้าดูมีสภาพดีมาก รักษาไว้นะ เจ้าจะประสบความสำเร็จแน่นอน!”

“ขอรับ อาจารย์ ศิษย์เข้าใจแล้ว!”

สวี่เหยียนรู้สึกตื่นเต้นที่ได้รับการยอมรับจากอาจารย์ นั่นหมายความว่าความเข้าใจของเขาถูกต้อง!

แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าตัวเองโง่เขลาที่ต้องใช้เวลานานกว่าจะเข้าใจความหมายที่อาจารย์พยายามสื่อ

“อืม!”

หลี่เสวียนพยักหน้า ศิษย์โง่ของเขาเชื่อฟังคำสอนดีมาก นี่เป็นสิ่งที่ดี!

สองวันต่อมา

ในที่สุดสวี่เหยียนก็เกิดแรงบันดาลใจอีกครั้งในสมอง ทำให้เขาเข้าใจความหมายของเคล็ดวิชาอีกประโยคหนึ่งได้ทันที!

“ข้าเข้าใจแล้ว!”

“พลังเลือดดุจมังกร สร้างร่างทอง หมายถึงการหลอมรวมพลังเลือดให้เหมือนมังกร ที่พันรอบร่างกายและกระดูก สร้างการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง จนสามารถฝ่าขีดจำกัดได้และสร้างกระดูกทองได้!”

ในขณะนั้นเอง สวี่เหยียนก็เข้าใจวิธีการขัดเกลากระดูกทองได้ทั้งหมด

“เข้าใจตนและฝึกตน พลังเลือดดุจมังกร สร้างร่างทอง นี่ไง!”

“พลังเลือดซึมเข้าไปในกระดูก ขัดเกลาไปถึงไขกระดูก และด้านนอกของกระดูกถูกพันด้วยพลังเลือดดุจมังกร การหลอมรวมภายในและภายนอก ช่วยให้กระดูกถูกขัดเกลาอย่างสมบูรณ์”

“ในที่สุดข้าก็สามารถขัดเกลากระดูกทองได้!”

สายตาของสวี่เหยียนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น กำมือแน่น “แน่นอน หากอาจารย์บอกข้าโดยตรง แม้ข้าจะรู้ แต่ก็จะไม่สามารถเข้าใจความหมายลึกซึ้งได้ การขัดเกลาก็จะล้มเหลว”

“การที่ข้าต้องทำความเข้าใจเคล็ดวิชาเองเท่านั้น ถึงจะสามารถเข้าใจความหมายที่แท้จริงได้!”

หลังจากหายใจลึก พลังเลือดเริ่มเคลื่อนไหว สวี่เหยียนเข้าสู่สภาวะที่ลืมตัวเองอีกครั้ง เขามุ่งมั่นสังเกตการไหลเวียนของพลังเลือด และหาจุดบกพร่องในการฝึกตน

“กระดูกซี่โครงที่สองยังไม่ถูกขัดเกลาให้สมบูรณ์ ข้อต่อแขนซ้ายยังมีข้อบกพร่อง ข้อเข่าทั้งสองยังคงอ่อนแอ…”

ด้วยการสังเกตพลังเลือดอย่างละเอียด สวี่เหยียนจึงค้นพบจุดอ่อนในการขัดเกลากระดูก แม้ว่ากระดูกทองแดงจะสมบูรณ์แล้ว แต่กระดูกบางส่วนในร่างกายยังคงไม่แข็งแกร่งเท่ากัน

เขาจึงเริ่มต้นขัดเกลาใหม่ เพื่อให้กระดูกทั้งหมดในร่างกายแข็งแกร่งเท่ากัน

สามวันต่อมา

ในที่สุดสวี่เหยียนก็ขัดเกลากระดูกทองแดงได้สมบูรณ์จริง ๆ ทั้งร่างกายแข็งแกร่งเหมือนกัน ไม่มีจุดอ่อนเหลืออยู่

“ตอนนี้ข้าถึงจะเรียกว่า กระดูกทองแดงสมบูรณ์ได้จริง ๆ!”

“จากนี้ไป ข้าต้องขัดเกลากระดูกทอง ข้าได้เข้าใจวิธีการขัดเกลาแล้ว ข้าต้องทำสำเร็จแน่ ๆ!”

“ใช้เวลาแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น! ข้าจะใช้เวลาไม่เกินหนึ่งเดือนเพื่อขัดเกลากระดูกทอง!”

“หลังจากขัดเกลากระดูกแล้ว ข้าจะเข้าสู่การขัดเกลาปอด ในหนึ่งปีต้องเข้าสู่ระดับแรกให้ได้ ไม่อย่างนั้นข้าจะเป็นศิษย์ที่ไม่สมควรสำหรับอาจารย์!”

สายตาของสวี่เหยียนเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

เวลาหนึ่งปีไม่ถือว่านานเลย

การขัดเกลาปอดนั้น ต้องทำด้วยความระมัดระวังมาก เพราะอาจจะทำให้ปอดเสียหายได้

และปอดเป็นอวัยวะที่อ่อนแอ การขัดเกลาในช่วงแรกจึงเป็นไปได้ช้า

ข้าต้องเร่งขัดเกลากระดูกทองให้สำเร็จ เพื่อที่จะสามารถเข้าสู่การขัดเกลาอวัยวะภายในได้ในเวลาหนึ่งปี

ยิ่งเข้าใจเคล็ดวิชาเร็วเท่าไหร่ ก็ยิ่งดีเท่านั้น อาจารย์จะยิ่งพอใจ!

สวี่เหยียนเริ่มต้นขัดเกลากระดูกอีกครั้ง พลังเลือดกลายเป็นสายหมอกที่ซึมเข้าไปในกระดูก แม้ว่าจะช้าและพลังเลือดน้อย แต่ก็เป็นเพียงจุดเริ่มต้น

เมื่อพลังเลือดซึมเข้าสู่กระดูกอย่างช้า ๆ ความรู้สึกเจ็บปวดและคันก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

สวี่เหยียนกัดฟันแน่น ไม่พูดอะไร สายตาของเขายังคงมุ่งมั่น

ในที่สุด พลังเลือดก็ค่อย ๆ ซึมเข้าไปในกระดูกทั้งหมด และเริ่มซึมลึกลงไปในไขกระดูก

“ถึงเวลาที่จะเริ่มได้แล้ว!”

สวี่เหยียนหายใจลึก พลังเลือดทั้งร่างพุ่งพล่าน กลายเป็นมังกรหลายตัวพันรอบกระดูก พลังเลือดสั่นสะเทือนและกดดันกระดูกอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับการเสียดสีที่เพิ่มขึ้น

พลังเลือดที่ซึมเข้าไปในกระดูกก็ยังคงซึมต่อไป ขัดเกลากระดูกจากภายในและภายนอก สวี่เหยียนจึงเห็นว่าการขัดเกลาที่เคยหยุดชะงักเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง

เมื่อการขัดเกลาดำเนินต่อไป กระดูกเริ่มเปล่งแสงสีทองอ่อน ๆ ออกมา

กระดูกทอง!

สวี่เหยียนฝืนขัดเกลาต่อไปได้เพียงสองเค่อก็รู้สึกถึงขีดจำกัดของตัวเอง

เขาจึงหยุดการฝึกตน

ตอนนี้เขารู้สึกหิวอย่างมาก

“การขัดเกลากระดูกทองใช้พลังมากกว่าที่คิด!”

สวี่เหยียนรู้สึกประหลาดใจมาก

“ยาที่ข้าใช้ไม่พอแล้ว ถ้าไม่มีโสมพันปีหรือเห็ดหยวนจือเก้าใบ ข้าคงฝึกต่อได้ยาก…”

แต่โสมพันปีและเห็ดหยวนจือเก้าใบก็หมดไปแล้ว

“ข้าเพิ่งจะก้าวข้ามขีดจำกัดของกระดูกทองแดงเล็กน้อย ยังไม่ถึงขั้นขัดเกลากระดูกทองเลย แต่กลับแข็งแกร่งขึ้นมาก”

“หากข้าขัดเกลากระดูกทองได้สมบูรณ์ ข้าจะแข็งแกร่งถึงเพียงใด?”

สวี่เหยียนสัมผัสได้ถึงการเพิ่มพูนพลังในตัวเอง และรู้สึกตกใจอย่างมาก

วิชาที่อาจารย์สอนให้ช่างแข็งแกร่งและลึกล้ำยิ่งนัก

“อาจารย์บอกว่า กระดูกทองต้องผ่านการเปลี่ยนแปลงพลังเลือดถึงเก้าครั้ง ข้าทำไม่สำเร็จแม้แต่ครั้งเดียว แต่ความแข็งแกร่งของกระดูกก็เพิ่มขึ้นถึงสามส่วน หากข้าทำสำเร็จครั้งเดียว…”

สวี่เหยียนไม่อาจจินตนาการได้ว่าจะยิ่งใหญ่แค่ไหน

กระดูกทองที่ฝังอยู่ใต้ดินเป็นหมื่นปีไม่ผุพัง ยังคงเปล่งประกายสีทองอยู่เสมอ แข็งแกร่งกว่าทองเหล็กใด ๆ

นี่แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของกระดูกทอง

“การเปลี่ยนแปลงพลังเลือดคงยากขึ้นทุกครั้ง หากไม่มีสมุนไพรช่วย ข้าจะทำได้อย่างรวดเร็วได้อย่างไร?”

“ข้าต้องกลับบ้านอีกครั้งแล้ว หาสมุนไพรให้ได้!”

สวี่เหยียนรู้ตัวว่าตนเองไม่มีพรสวรรค์เทียบกับผู้กล้าในยุคโบราณ หากไม่มีสมุนไพรช่วย ก็คงยากที่จะขัดเกลากระดูกได้รวดเร็ว หากต้องการฝึกสำเร็จภายในหนึ่งปี จำเป็นต้องพึ่งสมุนไพรช่วย

…

หลี่เสวียนมองไปที่โต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วยอาหารมากมาย และรู้ทันทีว่า ศิษย์โง่ของเขาจะต้องกลับบ้านอีกครั้ง

“ยังไงก็ต้องเตือนให้เขาระวังตัว อย่าเปิดเผยตัวตนเกินไป…ศิษย์โง่ของข้าถึงจะเชื่อฟัง ก็ไม่ควรประมาท”

“ข้าเพียงต้องรอจนครบกำหนดหนึ่งปี จากนั้นทุกอย่างก็จะจบสิ้น”

“สัตว์ร้ายในป่าอสูรร้ายสามสิบลี้ก็ต้องจัดการด้วย เจ้าศิษย์โง่นี่โชคดีมากที่ไปกลับอย่างปลอดภัย!”

หลี่เสวียนถอนหายใจ ในขณะที่เขาคิดถึงโชคชะตาของตนเอง ที่ครั้งแรกที่ออกไปเสี่ยงภัยกลับมารอดคนเดียว

ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่กล้าเสี่ยงอีกเลย และไม่กล้าพนันโชคชะตาในการผ่านป่าอสูรร้ายสามสิบลี้

---