ตอนที่ 413 ความลับสำคัญ
เมื่อวาน เย่เฉิน ได้ให้คนไปหาที่ตั้งสำนักงานบริษัทที่เหมาะสม และตอนนี้พวกเขาได้พบสถานที่หนึ่งแล้ว
“โอเค ผมเข้าใจแล้ว”
หลังจากที่ เย่เฉิน จดที่อยู่เรียบร้อยแล้ว เขาก็วางสายโทรศัพท์
ขณะที่ เย่เฉิน กำลังจะโทรไปบอก หนิง เจิ้งชิง เรื่องนี้ หนิง เจิ้งชิง กลับโทรมาก่อน
“คุณเย่ เมื่อคืนผมเจอสถานที่ดีๆ แห่งหนึ่ง”
ทันทีที่ เย่เฉิน รับสาย หนิง เจิ้งชิง ก็พูดขึ้น
หนิง เจิ้งชิง ก็หาสถานที่ได้แล้วเหมือนกัน?
“ที่ไหนเหรอ?”
“ถนนซีเจียง เป็นอาคารสำนักงานที่สร้างใหม่…”
หนิง เจิ้งชิง อธิบายให้ เย่เฉิน ฟัง
เมื่อฟัง หนิง เจิ้งชิง อธิบาย เย่เฉิน คิดว่าหากเทียบกับสถานที่ที่พนักงานของเขาหาได้ สถานที่ที่ หนิง เจิ้งชิง เจอนั้นดูเหมือนจะเป็นทำเลที่ดีกว่า
“อาคารสำนักงานนี้เป็นของบริษัท ซุ่นอัน เรียล เอสเตท กรุ๊ป เมื่อคืนนี้ผมติดต่อ ประธานหลิว อันซาน ของ ซุ่นอัน กรุ๊ป ผมเสนอขอเช่า 3 ชั้นของอาคารนี้ แต่ถูกเขาปฏิเสธ”
หนิง เจิ้งชิง พูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
“หลิว อันซาน คนนี้มันน่ารังเกียจจริงๆ”
บริษัท ซุ่นอัน เรียล เอสเตท กรุ๊ป เป็นยักษ์ใหญ่ในวงการอสังหาริมทรัพย์ของหางโจว แต่ก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่ไปกว่า ตระกูลหนิง
แต่ด้วยความที่ หลิว อันซาน มีเบื้องหลังที่แข็งแกร่งกว่า ตระกูลหนิง คอยหนุนอยู่ ทำให้เขามีความมั่นใจมากกว่า
นอกจากนี้ หลิว อันซาน ยังมีเครือข่ายความสัมพันธ์กว้างขวาง รู้จักกับมหาเศรษฐีหลายคนในหางโจว
ดังนั้น หลิว อันซาน จึงไม่ค่อยให้ความสำคัญกับ หนิง เจิ้งชิง มากนัก
เมื่อถูกปฏิเสธแบบนี้ หนิง เจิ้งชิง จึงต้องมาขอความช่วยเหลือจาก เย่เฉิน
“คุณเย่ ครับ คุณช่วยออกหน้าไปกับผมได้ไหม? เราจะไปที่ ซุ่นอัน กรุ๊ป ด้วยกัน”
หนิง เจิ้งชิง ถาม
“ลองดูได้”
เย่เฉิน พยักหน้า
ถ้าสถานที่ที่ หนิง เจิ้งชิง เจอนั้นดีกว่า ..ก็ควรใช้สถานที่นั้น
“ดีเลยครับ คุณเย่”
“ผมจะรีบไปพบคุณที่โรงแรมโฟร์ซีซั่น หางโจว แอท เวสท์เลค ทันที”
เมื่อพูดจบ หนิง เจิ้งชิง ก็วางสายไป
ครึ่งชั่วโมงต่อมา หนิง เจิ้งชิง มาถึงโรงแรมโฟร์ซีซั่น หางโจว แอท เวสท์เลค เพื่อพบกับ เย่เฉิน
คนที่มากับ หนิง เจิ้งชิง ยังมีมหาเศรษฐี หู หมิงเย่ จากหางโจวอีกด้วย
หลังจากทักทายกันเล็กน้อย พวกเขาทั้งสามก็ตรงไปยังบริษัท ซุ่นอัน เรียล เอสเตท กรุ๊ป ด้วยกัน
เมื่อมาถึงที่บริษัท ซุ่นอัน เรียล เอสเตท กรุ๊ป ภายใต้การนำของพนักงานต้อนรับทั้งสามคนได้เข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน
“อ้าว ที่แท้ก็ พี่หนิง กับประธานหู”
เมื่อเห็นทั้งสามคน หลิว อันซาน ประธานของ ซุ่นอัน กรุ๊ป ก็ทักทายอย่างขอไปที
เขาไม่รู้จัก เย่เฉิน เพียงแต่ทักทาย หนิง เจิ้งชิง และหู หมิงเย่ ไปตามมารยาท
ส่วน เย่เฉิน นั้น หลิว อันซาน มองว่าเป็นลูกน้อง หรือคนรุ่นหลังของทั้งสองคน
“คุณสองคนมาที่นี่ มีเรื่องอะไรหรือครับ?”
หลิว อันซาน ถามตรงเข้าประเด็น
“คุณลืมเรื่องที่คุยกันเมื่อวานแล้วหรือ?”
หนิง เจิ้งชิง ถามกลับ
“เรื่องอะไร? เมื่อวานผมดื่มนิดหน่อย จำไม่ค่อยได้แล้ว”
หลิว อันซาน แกล้งทำสีหน้ามึนงง
พวกเขาไม่รู้ว่าเขาลืมจริงหรือแกล้งลืม
เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ของ หลิว อันซาน หนิง เจิ้งชิง เริ่มมีสีหน้าไม่ดี
หลิว อันซาน คนนี้ดูจะหยิ่งผยอง และค่อนข้างอวดดีนัก
“เอ่อ อะแฮ่ม.. คุณหลิว เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ”
หู หมิงเย่ รีบเข้ามาช่วยอธิบาย เมื่อเห็นสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
“พวกเรากำลังจะเปิดบริษัทใหม่ ต้องการหาสถานที่ตั้งสำนักงาน และได้ยินว่าอาคารที่ถนนซีเจียงยังมีชั้นว่างอยู่สี่ถึงห้าชั้น”
“พวกเราอยากจะเช่าชั้นเหล่านั้น”
“อาคารสำนักงานที่ถนนซีเจียง?”
หลิว อันซาน แตะคางตัวเองนึกคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“อ้อ ผมจำได้แล้ว”
หลิว อันซาน พยักหน้าทำเหมือนเพิ่งนึกออก
แต่แล้ววินาทีต่อมาเขาก็ปฏิเสธทันที ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ หู หมิงเย่ ไม่คาดคิด
“คุณหู ข่าวของคุณนี่ไวจริงๆ ที่นั่นยังมีชั้นว่างอยู่จริง แต่ผมให้คุณเช่าไม่ได้”
หลิว อันซาน ส่ายหน้า
“ทำไมล่ะ?”
หู หมิงเย่ ถาม
หลิว อันซาน แสร้งทำท่าทางเคร่งเครียดก่อนตอบว่า :
“พูดตามตรงนะ ถ้าคนอื่นถาม ผมคงไม่ตอบแน่นอน”
“แต่ในเมื่อวันนี้ พี่หนิง กับประธานหูมาด้วยตนเอง ผมจะบอกตามตรง”
“ชั้นเหล่านั้นผมเก็บไว้เตรียมย้ายแผนกหนึ่งของบริษัทไปที่นั่น”
“ซุ่นอัน กรุ๊ป ของผมใหญ่ขึ้นทุกวัน พนักงานเยอะขึ้น พื้นที่ที่นี่มันเล็กไปแล้ว”
เมื่อได้ยินข้ออ้างนี้ หู หมิงเย่ ก็อึ้งไป ไม่รู้จะตอบอะไรอย่างไรดี
“ประธานหลิว พวกเรายินดีจ่ายค่าเช่าเป็นสองเท่า ไม่สิ.. สามเท่าของราคา”
หนิง เจิ้งชิง พูดขึ้น
ค่าเช่าสามเท่าจากราคาตลาดก็ถือว่าเยอะแล้ว
“ขอโทษนะ พี่หนิง ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้เช่า แต่มันเป็นไปไม่ได้จริงๆ”
หลิว อันซาน ยังคงปฏิเสธ
“แล้วถ้าเป็นสิบเท่าล่ะ?”
คราวนี้ เย่เฉิน พูดขึ้น
“สิบเท่า?”
เมื่อได้ยิน เย่เฉิน พูดแบบนี้ หลิว อันซาน ถึงกับตกใจอย่างเห็นได้ชัด
ค่าเช่าสิบเท่านี่มันเยอะมากจริงๆ..
เรียกได้ว่าเกือบจะเช่าซื้อทั้งอาคารแล้ว
“เอ่อ... ขอโทษจริงๆ ยังไงก็ไม่ได้อยู่ดี”
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หลิว อันซาน ก็ยังปฏิเสธ
เขาทำเหมือนจะไม่ยอมแพ้อะไรเลย
เมื่อ หลิว อันชาน พูดเช่นนี้ บรรยากาศในห้องเริ่มเงียบลงอย่างตึงเครียด
ดูเหมือน หลิว อันซาน จะไม่คิดจะเจรจาต่อ
“เอาล่ะครับ พวกคุณสามคน ผมต้องทำงานต่อ… ดังนั้น”
หลิว อันซาน พูดขึ้นพร้อมกับเตรียมจะ ‘ไล่แขก’ ออกไป
แต่ไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างเร่งรีบ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
หลิว อันซาน พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
ทันใดนั้น พนักงานคนหนึ่งก็เปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทางร้อนรน
“ไม่ดีแล้วครับ ท่านประธาน ระบบความปลอดภัยของบริษัทมีปัญหา!”
ทันทีที่เขาเข้ามา พนักงานคนนั้นพูดด้วยความตื่นตระหนกอย่างยิ่ง
“บริษัทกำลังถูกแฮกเกอร์ลึกลับโจมตี ทีมที่ปรึกษาความปลอดภัยทางไซเบอร์ของพวกเรากำลังพยายามรับมืออยู่ แต่ดูเหมือนจะไม่ไหวแล้ว”
“ว่าไงนะ!?”
หลิว อันซาน ลุกขึ้นยืนทันที
ความปลอดภัยทางไซเบอร์ของบริษัทนั้นสำคัญมาก หากถูกแฮกเข้าไป ข้อมูลสำคัญ และความเสียหายที่เกิดขึ้นอาจจะประเมินค่าไม่ได้
บริษัท ซุ่นอัน เรียล เอสเตท กรุ๊ป มีทีมผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัยทางไซเบอร์ที่แข็งแกร่ง
แต่ตอนนี้เป็นช่วงเทศกาลปีใหม่ พนักงานจึงเหลือเพียงบางส่วนที่เข้ามาทำงานจึงมีกำลังคนไม่เพียงพอ
หากเกิดเรื่องขึ้นในตอนนี้ มันจะเป็นปัญหาใหญ่แน่นอน!
“พาฉันไปดูเดี๋ยวนี้”
หลิว อันซาน สั่งการ
ตอนนี้ หลิว อันซาน ไม่ได้สนใจ เย่เฉิน และพวกอีกต่อไปแล้ว เขารีบตามพนักงานออกไปทันที
หนิง เจิ้งชิง และหู หมิงเย่ ต่างก็ตกใจ
“คุณเย่ พวกเราไปดูด้วยกันไหม?”
หนิง เจิ้งชิง ถาม
บริษัท ซุ่นอัน เรียล เอสเตท กรุ๊ป เป็นหนึ่งในยักษ์ใหญ่อสังหาริมทรัพย์ของหางโจว ระบบความปลอดภัยไซเบอร์ของพวกเขาน่าจะดีมาก
แต่ตอนนี้กลับดูเหมือนจะถูกโจมตีอย่างง่ายดาย
เรื่องนี้ดูแล้วคงจะไม่ธรรมดา มีใครบางคนอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน และตั้งใจจะเล่นงาน บริษัท ซุ่นอัน เรียล เอสเตท กรุ๊ป อย่างโหดเหี้ยม
ทั้ง หนิง เจิ้งชิง และหู หมิงเย่ ต่างก็ไม่เคยเห็นการโจมตีทางไซเบอร์ครั้งใหญ่แบบนี้มาก่อน
พวกเขาเริ่มเกิดความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา
“ตกลง”
เย่เฉิน พยักหน้า เขาเองก็ไม่เคยเห็นเช่นกัน ดังนั้นจึงอยากไปดู
ในที่สุด ทั้งสามคนก็เดินออกจากห้องทำงาน และตาม หลิว อันซาน ไปยังแผนกรักษาความปลอดภัยของบริษัท ซุ่นอัน เรียล เอสเตท กรุ๊ป
แผนกรักษาความปลอดภัยที่เคยกว้างใหญ่ ในช่วงเทศกาลปีใหม่นี้เหลือพนักงานเพียงแค่ห้าส่วนหนึ่งเท่านั้น
ตอนนี้มีเพียงที่ปรึกษาอาวุโส 4-5 คนเท่านั้นที่ยังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เพื่อรับมือกับสถานการณ์ ส่วนพนักงานคนอื่นๆ ทำได้แค่จ้องมองดูเท่านั้น
ครึ่งนาทีต่อมา ที่ปรึกษาคนหนึ่งที่สวมแว่นก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้
เขายอมแพ้แล้ว
“ท่านประธาน ฝ่ายนั้นแข็งแกร่งเกินไป พวกเราไม่สามารถต้านทานได้เลย”
ที่ปรึกษาคนนั้นพูดด้วยความสิ้นหวัง
ครั้งนี้เขาต้องเผชิญกับศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เคยเจอในชีวิตการทำงาน สองฝ่ายไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย
เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูครั้งนี้ ที่ปรึกษาคนนั้นรู้สึกถึงความล้มเหลวอย่างลึกซึ้ง
“ไม่ดีแล้ว พวกเขามุ่งเป้าหมายไปที่ข้อมูลลับสำคัญของบริษัท เราแทบจะป้องกันไม่อยู่แล้ว!”
ทันใดนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างตื่นตระหนก
