ตอนที่ 1345 คลี่คลายวิกฤต (ฟรี)

ตอนที่ 1345 คลี่คลายวิกฤต

จ้าวหยูได้รับการร้องขอให้ช่วยเหลือจัดการเรื่องของต้าฉิน แต่เขาไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้น ดังนั้นเขาจึงขอเดินทางไปยังเขาหลี่พร้อมกับลู่โจว

สี่ผู้อาวุโสแห่งเขาหลี่ถูกมัดอยู่บนดาดฟ้า พวกเขาจะพายู่เฉิงไห่ไปยังสุสาน

นักดาบทั้ง 49 คนคุ้มกันรถม้าลอยฟ้า

เมื่อรถม้าลอยฟ้าบินผ่านเมืองเซียงหยาง ผู้คนมากมายต่างก็เงยหน้าขึ้นมองดู

ลู่โจวนั่งอยู่ในห้องโดยสารของรถม้าลอยฟ้า เขาร่ายมนตราพลังแห่งการมองเพื่อสังเกตการณ์สถานการณ์ในดินแดนดอกบัวทองคำและดินแดนดอกบัวเหลือง

…

หลังจากที่ต้วนมู่เฉิงได้รับคำสั่งจากผู้เป็นอาจารย์ เขาก็เดินทางกลับไปยังดินแดนที่ไม่รู้จักผ่านเส้นทางอักษรโบราณในดินแดนดอกบัวเขียว หลังจากบินไปได้สามวัน เขาก็พบกับลู่หวู่ เขาไม่ลังเลที่จะใช้หยกเครื่องรางเคลื่อนย้ายหมู่

ภายใต้การคุ้มกันของฉินไน่เหอ เฉินซี และหลี่เซี่ยวโม่ ทุกคนในศาลาปีศาจลอยฟ้าต่างก็อพยพได้อย่างปลอดภัย ดังนั้นเมื่อต้วนมู่เฉิงและลู่หวู่กลับไปยังศาลาปีศาจลอยฟ้า พวกเขาก็พบว่าที่นั่นไม่มีใครอยู่ พวกเขาจึงเดินทางไปยังเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์

เมื่อมาถึง พวกเขาก็พบว่าเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์กำลังจะพังทลายลง

ผู้พิทักษ์ทั้งสี่แห่งสำนักอเวจีกลายเป็นผู้พิทักษ์แห่งดินแดนหยาน พวกเขาต่อสู้สุดกำลัง สภาหอคอยทมิฬและสภาหอคอยขาวต่างก็ส่งกองกำลังเสริมมาช่วย ยิ่งไปกว่านั้นเขตแดนพลังทั้งสิบยังถูกเปิดใช้งาน

การต่อสู้นั้นกินเวลานานสามวัน

ณ ค่ายทหารนอกเมือง

ไป๋ยี่กำดาบแน่น เขามองดูเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์แห่งดินแดนหยาน

“ท่านแม่ทัพไป๋ วันนี้เป็นวันที่สามแล้ว ฝ่ายเรานั้นสูญเสียกำลังพลไป 40 คน ส่วนอีกฝ่ายสูญเสียกำลังพลไปมากกว่า 200 คน”

“ท่านแม่ทัพไป๋ เกราะป้องกันคงอยู่ได้อีกไม่นาน พวกเราควรจะรีบทำลายเขตแดนพลังตอนนี้ หากกองกำลังเสริมจากศาลาปีศาจลอยฟ้ามาถึง มันคงจะแย่แน่”

“งั้นก็รีบจบการต่อสู้เร็วๆ เข้า บ่ายนี้พวกเราจะบุกเมือง” ไป๋ยี่กล่าวอย่างเย็นชา

“ครับ”

…

เมื่อเที่ยงวันมาถึง ผู้ฝึกยุทธที่นำโดยไป๋ยี่ก็ล้อมเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ ยอดฝีมือหลายร้อยคนลอยตัวอยู่กลางอากาศ

ในเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ ผู้ฝึกยุทธจากสภาหอคอยทมิฬและสภาหอคอยขาวต่างก็เตรียมพร้อมต่อสู้

“นี่คือราชโองการจากสวรรค์ ข้าได้รับภารกิจศักดิ์สิทธิ์ในการชำระล้างบาปของดินแดนดอกบัวทองคำ พวกเจ้าทั้งหมดจงยอมจำนนซะเถอะ!” ไป๋ยี่กล่าว

เสียงของไป๋ยี่ดังก้องไปทั่วเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์

ชาวบ้านและผู้ฝึกยุทธที่อ่อนแอรีบหลบหนี

“ท่านแม่ทัพไป๋ ท่านช่างไร้ยางอายจริงๆ แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่กลับกล้ามาข่มเหงผู้อ่อนแอ ท่านพูดถึงการล้างเมืองด้วยเลือด แต่จนถึงตอนนี้ข้าก็ยังไม่เห็นความคืบหน้าอะไรจากท่านเลย” เสียงหนึ่งดังมาจากท้องฟ้าเหนือเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์

“ฉินไน่เหอ! ไอ้คนทรยศ! เจ้าไม่มีสิทธิ์มาพูดกับข้า! หากเจ้ากล้าจริง ก็ออกมาเผชิญหน้ากับข้าตรงๆ อย่ามาแอบโจมตีลับหลัง!” ไป๋ยี่หัวเราะเยาะ

ในช่วงเวลานี้ เมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ยังคงไม่ถูกยึดครอง ศัตรูได้เปรียบเพียงเล็กน้อย ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณฉินไน่เหอ

“สมองท่านมีปัญหาอะไรรึเปล่า? หากข้าสามารถลอบโจมตีท่านได้ ทำไมข้าถึงต้องออกมา? ขอโทษด้วยนะ แต่การยั่วยุของท่านใช้ไม่ได้ผลกับข้าหรอก ยิ่งไปกว่านั้นท่านสามารถปกป้องลูกน้องของได้ทั้งหมดรึไง? หากยังมีพวกมันอยู่แม้แต่คนเดียว ข้าก็จะต้องฆ่ามันแน่” ฉินไน่เหอยิ้ม

“...”

“เจ้าคิดว่าข้าทำอะไรไม่ได้จริงๆ งั้นเหรอ?!” ไป๋ยี่กล่าวอย่างโกรธเคือง

ไป๋ยี่โบกมือ

ผู้ฝึกยุทธประมาณสิบคนบินไปยังเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์

ผู้ฝึกยุทธจากสภาหอคอยขาวและสภาหอคอยทมิฬปลดปล่อยดาบพลังงานและกระบี่พลังงานออกมาจากเขตแดนพลัง

ผู้ฝึกยุทธที่บินเข้ามาแสดงแอสโตรแลปออกมาพร้อมกัน พวกเขาใช้แอสโตรแลปป้องกันการโจมตี

“หากพวกเจ้าอยากจะเข้าไปใกล้แกนกลางของเขตแดนพลัง พวกเจ้าก็ต้องผ่านข้าไปให้ได้ก่อน” ฉินไน่เหอกล่าว เขารีบพุ่งเข้าไปพร้อมกับพลังอวตารขนาดใหญ่ เขาปลดปล่อยผนึกพลังงานออกมา

“คู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้า!” ไป๋ยี่กระโดดขึ้นไปบนดาบ เขารีบบินไปหาฉินไน่เหอ

ลูกธนูนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาหาจากทิศทางของวังหลวง พวกมันโจมตีแอสโตรแลปของศัตรู

“ไป๋ยี่ หากเจ้ากล้าจริง ก็ตามข้ามา!” ฉินไน่เหอถอนพลังอวตารกลับ เขามองดูไป๋ยี่พร้อมรอยยิ้ม

ไป๋ยี่ไม่หลงกล เขาไม่ได้ไล่ตามฉินไน่เหอ แต่เขากลับบินไปหาผู้ฝึกยุทธคนอื่นๆ “บุกต่อไป!”

“ท่านแม่ทัพ ข้างหน้ามีพลแม่นปืน”

“ไม่ต้องสนใจ พวกมันเพิ่งจะเปิดใช้งานพลังอวตารวังวนพันแดน” ไป๋ยี่กล่าว

“ครับ!”

ไป๋ยี่และคนอื่นๆ บินอยู่บนท้องฟ้า พวกเขามองลงไปยังเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงเหนือวังหลวง

“โจมตีอย่างเต็มกำลัง!” ไป๋ยี่สั่ง

ผู้ฝึกยุทธนับสิบคนเล็งแอสโตรแลปไปยังเกราะป้องกัน พวกเขาปลดปล่อยพลังผังก่อเกิดออกมาพร้อมกัน

การโจมตีนั้นรุนแรงมาก เมื่อมันปะทะเข้ากับเกราะป้องกัน เสียงระเบิดก็ดังขึ้น พื้นดิน ภูเขา และแม่น้ำ ต่างก็สั่นสะเทือน

เกราะป้องกันของเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์แตกสลาย

ผู้ฝึกยุทธที่อยู่บนพื้นดินรีบถอยห่าง ส่วนสมาชิกจากสภาหอคอยขาวและสภาหอคอยดำต่างก็บินไปยังด้านข้าง

ศัตรูพุ่งเข้ามาจากทุกทิศทุกทาง

ฉินไน่เหอหันหลังกลับ เขาปลดปล่อยกำปั้นพลังงานนับไม่ถ้วนออกมา

“ข้ารอเจ้าอยู่นานแล้ว!” ไป๋ยี่ตะโกน

พวกเขาทั้งสองเริ่มต่อสู้กันอย่างดุเดือด

แสงสว่างวาบขึ้นเหนือเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ พลังงานอันมหาศาลทำให้เมฆปั่นป่วน

ผู้ฝึกยุทธที่อยู่รอบๆ ฉินไน่เหอเริ่มสวดมนต์ เสียงนั้นเหมือนกับเสียงยุง มันส่งผลต่อคนอื่นๆ

ไป๋ยี่ใช้โอกาสนี้พุ่งเข้าหา เขาแทงดาบออกไป

ฉินไน่เหอหลบการโจมตี

ผู้ฝึกยุทธที่อยู่รอบๆ ฉินไน่เหอโจมตีเขาพร้อมกัน

ตูม!

ผนึกพลังงานปะทะกัน

ฉินไน่เหอกระเด็นถอยหลัง แขนของเขาชา เขารู้สึกเหมือนกับว่าพลังอวตารกำลังจะปรากฏออกมา เขาเพิ่งจะกู้คืนพลังผังก่อเกิดได้ ดังนั้นขอบเขตพลังฝึกฝนของเขาจึงยังคงไม่เสถียร การที่จะเอาชนะไป๋ยี่และคนอื่นๆ ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย

“ข้าจะฆ่าเจ้า! ไอ้คนทรยศ!” ไป๋ยี่พุ่งเข้าหาพร้อมกับดาบ

ฉินไน่เหอยังคงถอยห่าง เขากำลังรอคอยโอกาสในการโต้กลับ แต่ประสบการณ์การต่อสู้ของไป๋ยี่นั้นมีมากกว่า การหาโอกาสโจมตีเขาจึงเป็นเรื่องยาก

แสงสีทองพุ่งผ่านท้องฟ้า

ปัง!

แสงสีทองโจมตีดาบของไป๋ยี่ก่อนจะพุ่งลงสู่พื้นดิน

“หอกงั้นเหรอ?”

ทุกคนมองดูท้องฟ้าด้านหลังฉินไน่เหอด้วยความงุนงง เพราะท้องฟ้านั้นมืดครึ้ม พวกเขาจึงมองเห็นอะไรไม่ชัด แต่เมื่อเมฆแยกตัวออก พวกเขาก็เห็นหัวขนาดมหึมา

ชายร่างกำยำยืนอยู่บนหัวนั้น เขามองดูทุกคนด้วยแววตาที่น่ากลัว

“เจ้าพวกนี้มันคู่ควรให้ข้าลงมือด้วยงั้นเหรอ?” หัวขนาดมหึมาถาม

“...”

“ลู่...ลู่หวู่?!” ไป๋ยี่อุทาน

ฟิ้ว!

ลู่หวู่เปิดปาก ลมหนาวพัดออกมา

ผู้ฝึกยุทธที่อยู่รอบๆ ฉินไน่เหอถูกแช่แข็ง

ฉินไน่เหอ “...”

ในขณะที่ไป๋ยี่กำลังจะทำลายผนึกน้ำแข็ง อุ้งเท้าขนาดใหญ่ของลู่หวู่ก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้า

ตูม!

อุ้งเท้านั้นตบไป๋ยี่ลงสู่พื้นดิน

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ลู่หวู่ยังคงโจมตีไป๋ยี่ต่อไป จนกระทั่งไป๋ยี่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

“นายน้อย ท่านไม่คิดว่านี่มันสิ้นเปลืองพลังของข้าไปหน่อยเหรอ?” ลู่หวู่ส่ายหัว

ฉินไน่เหอและต้วนมู่เฉิง “...”

…

เมื่อลู่โจวเห็นลู่หวู่มาถึง เขาก็หยุดสังเกตการณ์ดินแดนดอกบัวทองคำ เขามองดูซู่ฮ่องกง

ตอนนี้ซู่ฮ่องกงกำลังนอนอยู่บนเตียง เขาดูไม่ต่างอะไรกับซาลาเปา