บทที่ 463 การทวงคืนสิ่งที่เป็นของสำนักมั่วไถ
แม้เด็กหนุ่มจะยังเป็นคนเดิม แต่หลังจาก "ร้อยปี" ผ่านไปความประหม่าและกังวลในตัวเขาได้หายไป สิ่งที่แทนที่คือสายตาที่แน่วแน่และรอยยิ้มที่ออกมาจากใจจริง รอยยิ้มนั้นทำให้เฉินโม่คิดถึงตัวเองในตอนที่เพิ่งตื่นรู้พรสวรรค์แรก จากที่ไม่มีอะไรเลย จนมาถึงวันนี้ ในมือของฉินซี เขากำรวงข้าวที่ดูไม่โดดเด่นอะไร ต้นขอ...
