บทที่ 127 เคียวคลั่ง : ข้าขอสารภาพว่าหัวเราะดังไปหน่อยเมื่อครู่
บทที่ 127 เคียวคลั่ง : ข้าขอสารภาพว่าหัวเราะดังไปหน่อยเมื่อครู่ สายตาของชายชราไล่มองหวังผิงอันและผู้ยิ่งใหญ่อีกห้าคน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งกาลเวลานั้น เริ่มแรกแสดงความตกตะลึง ก่อนจะบิดเบี้ยวไปด้วยความบ้าคลั่งและความกระหายที่ยากจะบรรยาย ราวกับได้พบกับโชคลาภลอยมา เขาร้องเสียงแหลมด้วยความตื่นเต...