บทที่ 124: คาตานะปะทะกระบี่
บทที่ 124: คาตานะปะทะกระบี่
ชิมะดะ โนบุทาดะขยับตัวเล็กน้อย คาตานะหมุนวน ปลายคาตานะแตะพื้นเบาๆ
คลื่นพลังไร้รูปร่างแผ่ออกมาจากการเคลื่อนไหวของเขา ร่างกายเหยียดตรง พร้อมเข้าสู่ท่วงท่าเริ่มต้นของอิไอ...
คาตานะวาดเป็นเส้นโค้งสีเงินกลางอากาศ พุ่งขึ้นฟาดฟันด้วยความเร็วราวสายฟ้าฟาด!
คาตานะพุ่งตรงไปยังลำคอของเย่เหริน ท่วงท่านี้มีชื่อว่า "เก็ตสึงะ" หรือ "จันทร์เสี้ยว"
ท่วงท่าสง่างามแต่แฝงไปด้วยความอันตรายถึงชีวิต
เย่เหรินยังคงสงบนิ่ง ดวงตาไม่หวั่นไหว ราวกับรู้ล่วงหน้า เขาเบี่ยงตัวหลบอย่างคล่องแคล่ว ปลายคาตานะเฉียดผ่านเสื้อผ้าไปเพียงนิดเดียว
อาศัยจังหวะเบี่ยงตัวหลบ เย่เหรินสะบัดข้อมือ กระบี่แทงออกไปตรงๆราวกับมังกรทะยานสู่ทะเล พุ่งตรงไปยังสีข้างของชิมะดะ โนบุทาดะ
ท่วงท่านี้มีชื่อว่า "ริวอุนชิ" หรือ "แทงเมฆา"
ท่วงท่าดูเรียบง่าย แต่แฝงไปด้วยความผันผวน โจมตีและป้องกันได้ในคราวเดียว
เมื่อชิมะดะ โนบุทาดะ เห็นดังนั้น เขาก็แตะปลายเท้าลงพื้นเบาๆ ร่างกายเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว ใช้ความยืดหยุ่นของคาตานะ หมุนคาตานะกลับมาในมุมที่เหลือเชื่อ รับการแทงของเย่เหรินไว้ได้
"แคร๊ง!"
ในขณะเดียวกัน เขาก็ใช้แรงส่งจากการปะทะ ในท่วงท่า "เคียวกะซุยเง็ตสึ" หรือ "ดอกไม้ในกระจกเงา จันทร์ในน้ำ" ใช้สันคาตานะสะกิดกระบี่ของเย่เหรินออกเบาๆ จากนั้นปลายคาตานะก็พุ่งตรงไปที่หัวใจของเย่เหริน!
เย่เหรินไม่ตื่นตระหนก เขาเก็บกระบี่กลับมาแล้วสะบัดออกไป กวาดออกไปด้านข้าง รับการแทงของชิมะดะ โนบุทาดะไว้ได้ แล้วอาศัยแรงดีดตัวนั้น พุ่งขึ้นไปในอากาศ
กระบี่วาดเป็นรูปพระจันทร์เต็มดวงกลางอากาศ แสงดาบเจิดจ้าราวสายรุ้ง พุ่งตรงไปยังศีรษะของชิมะดะ โนบุทาดะ
ชิมะดะ โนบุทาดะตั้งรับอย่างใจเย็น เขาก้มตัวลงเล็กน้อย ปลายคาตานะลากไปบนพื้นจนเกิดประกายไฟ จากนั้นก็กระโดดขึ้นไป หมุนตัวใช้แรงเหวี่ยง ฟาดฟันคาตานะขึ้นจากล่างขึ้นบน ราวกับสายฟ้าฟาดเพื่อสกัดการโจมตีอันรุนแรงของเย่เหริน
ในสายตาของคนอื่น การต่อสู้ของเย่เหรินและชิมะดะ โนบุทาดะ เหมือนภาพลวงตา ความเร็วและพลังของพวกเขาเกินกว่าที่คนธรรมดาจะตอบสนองได้
ผู้ชมในสนามได้เห็นเพียงภาพติดตาของการเคลื่อนไหว แสงคมดาบวาดเป็นเส้นสว่างไสวกลางอากาศ
ทุกการปะทะทำให้เกิดเสียงกรีดร้องของอากาศที่ถูกฉีกขาด แต่ไม่สามารถมองเห็นรายละเอียดของท่วงท่าได้อย่างชัดเจน
หลังจากการลองเชิง ชิมะดะ โนบุทาดะเคลื่อนไหวราวกับภูตผี เพียงก้าวเท้าเบาๆก็ลดระยะห่างจากเย่เหรินลงในพริบตา
เขาย่อตัวลงเล็กน้อย มือขวาจับด้ามคาตานะไว้แน่น กล้ามเนื้อทั่วร่างกายเกร็ง พลังที่รอการปลดปล่อยรวมตัวกันรอบๆตัวเขา
เย่เหรินเผชิญหน้ากับการบุกเข้ามาของชิมะดะ โนบุทาดะ เขาไม่ถอยหนี แต่กลับสะบัดกระบี่ฟันใส่ชิมะดะ โนบุทาดะ ราวกับสายฟ้าแลบ
ในวินาทีที่กระบี่ของเย่เหรินสัมผัสกับชิมะดะ โนบุทาดะ ภาพที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
หมอกสีม่วงประหลาดปรากฏขึ้นรอบตัวชิมะดะ โนบุทาดะ หมอกนี้เหมือนมีชีวิต มันรวมตัวกันอย่างรวดเร็วเป็นเกราะป้องกัน ดูดซับการโจมตีอันรุนแรงของเย่เหรินไว้ทั้งหมด
หมอกสีม่วงนั้นเปล่งแสงสลัว ทำให้พื้นที่โดยรอบบิดเบี้ยว
ดาบของเย่เหรินถูกหมอกสีม่วงปริศนานั้นขวางไว้ เสียงเตือนภัยดังขึ้นในใจ เขาหรี่ตาลง จ้องมองไปที่มือขวาของชิมะดะ โนบุทาดะ
ในชั่วพริบตา แขนขวาของชิมะดะ โนบุทาดะ เคลื่อนไหวเร็วราวกับภาพติดตา!
คาตานะในมือวาดเป็นเส้นโค้งสีเงินสว่างไสวภายใต้แสงเย็น เขาเหวี่ยงแขนออกไป แสงดาบสว่างวาบ จากนั้น อากาศก็เหมือนถูกฉีกออก ร้อยกว่าคมดาบอันแหลมคมปรากฏขึ้นในเวลาเดียวกัน!
ราวกับสายฟ้าร้อยสายฟาดลงมาพร้อมกัน นี่คือท่าไม้ตายของชิมะดะ โนบุทาดะ -
[ทันโตะ เฮียคุเร็ตสึซัน] หรือ [คาตานะฟันร้อยคม]
แสงดาบสาดใส่ราวกับสายฝน ทึบแน่นจนหาช่องว่างไม่เจอ แต่ละคมดาบล้วนทรงพลังและว่องไวพอจะผ่าหินผาได้ แม้แต่ห้วงอากาศก็ดูเหมือนจะถูกฉีกกระชากจนแหลกละเอียดภายใต้คมดาบเหล่านี้
เสียงหวีดหวิวของคมดาบที่แหวกอากาศดังก้องไปทั่ว สร้างแรงกดดันมหาศาลจนทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง
หลินซวงและผู้ช่วยหลิวหน้าซีดเผือด หัวใจเต้นระทึกราวกับจะหยุดไปเสียให้ได้ พวกเขาเห็นเย่เหรินถูกคมดาบนับไม่ถ้วนกลืนกินไปต่อหน้าต่อตา
แต่แล้ว ในวินาทีที่ทุกคนคิดว่าการต่อสู้จบลงแล้ว...
ร่างของเย่เหรินปรากฏขึ้นท่ามกลางแสงดาบ เสื้อผ้าช่วงบนของเขาขาดวิ่นจากการโจมตีที่รุนแรง
เผยให้เห็นผิวหนังที่เต็มไปด้วยรอยแผลเล็กๆนับไม่ถ้วน
รอยแผลเหล่านี้มีความลึกไม่เท่ากัน แต่แล้วก็เริ่มสมานกันอย่างน่าอัศจรรย์ ราวกับเวลาย้อนกลับ บาดแผลหายไปอย่างรวดเร็วต่อหน้าต่อตา
จนกระทั่งผิวหนังกลับมาเรียบเนียนดังเดิม ไม่มีแม้แต่รอยเลือด
ภาพนี้ไม่เพียงทำให้หลินซวงและผู้ช่วยหลิวตะลึง แต่แม้แต่ยวี้หลิงหลง หวังผิงอัน และผู้ยิ่งใหญ่อื่นๆ ที่ซุ่มดูอยู่ไกลๆก็อดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ
ชิมะดะ โนบุทาดะหรี่ตาลง มุมปากยกยิ้มอย่างยากจะคาดเดา "ร่างกายอมตะ... เจ้าก็มีพลังเหมือนข้าสินะ" เขาพึมพำ
เย่เหรินที่เพิ่งรับดาบร้อยคมเข้าไปเต็มๆแสดงอาการเจ็บปวดออกมา
จากนั้น เขาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ กล้ามเนื้อทั่วร่างกายเกร็งขึ้นทันที!
ชิมะดะ โนบุทาดะสัมผัสได้ถึงลางร้ายนี้ ประสบการณ์บอกเขาว่า อันตรายกำลังใกล้เข้ามา!
เขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ถอยห่างเพื่อตั้งหลัก
แต่ดูเหมือนเย่เหรินจะรู้ทัน เขาเคลื่อนไหวราวกับเงา เคลื่อนไปพร้อมกับชิมะดะ โนบุทาดะ ไม่เปิดโอกาสให้หายใจหายคอ
แสงดาบในมือเย่เหรินวาบขึ้น เขาแทงดาบตรงไปยังจุดสำคัญของชิมะดะ โนบุทาดะ รวดเร็วราวกับอสรพิษ
ชิมะดะ โนบุทาดะตอบโต้อย่างว่องไว เขารู้ดีว่าการหลบไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุด เขาจึงเลือกที่จะตอบโต้ด้วยการโจมตี รวบรวมพลังทั้งหมดอีกครั้ง ปลดปล่อยดาบร้อยคมเป็นครั้งที่สอง
แสงดาบนับไม่ถ้วน พลังรุนแรงกว่าครั้งก่อน แต่ละคมดาบดูเหมือนจะตัดผ่านห้วงอากาศได้ น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง
แต่ในเสี้ยววินาทีนั้น เย่เหรินกลับเคลื่อนไหวอย่างประหลาด ร่างกายของเขากลายเป็นภาพเบลอราวกับละลายไปในอากาศ
[วิชากระบี่ผสาน · กระบวนท่าร่ายรำ]
เขาใช้ท่าร่ายรำได้อย่างเชี่ยวชาญ เคลื่อนไหวด้วยมุมและความเร็วที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ ทำให้เขาพุ่งทะลุผ่านคมกระบี่นับไม่ถ้วนไปอยู่ด้านหลังชิมะดะ โนบุทาดะ
ในวินาทีนั้น ชิมะดะ โนบุทาดะรู้สึกเย็นวาบที่หลัง ราวกับเงาแห่งความตายกำลังคืบคลานเข้ามาอย่างเงียบ ๆ
เขาต้องการหันกลับไป แต่สายไปเสียแล้ว เขาทำได้เพียงเอียงตัวเล็กน้อยตามสัญชาตญาณ พยายามลดพื้นที่ที่จะโดนโจมตี
แต่คมดาบของเย่เหรินแม่นยำอย่างยิ่ง มันเฉียดผ่านกระดูกสันหลังของชิมะดะ โนบุทาดะไปเพียงนิดเดียว!
[วิชากระบี่แปดทิศทาง]
คมกระบี่แปดทิศทางทิ้งร่องรอยลึกสองรอยไว้ในอากาศ และในที่สุดก็ทิ้งรอยแผลเป็นรูปกากบาทไว้บนหลังของชิมะดะ โนบุทาดะ
เลือดไหลออกมาจากบาดแผลซึมเปื้อนเสื้อผ้าของเขา
ชิมะดะ โนบุทาดะเซถลา พลังของการฟันคมดาบแปดทิศทางทำให้ร่างกายของเขาแทบจะขาดเป็นสองท่อน ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้สมองเขาสั่นสะเทือนเล็กน้อย
แต่เหมือนกับเย่เหริน แม้ชิมะดะ โนบุทาดะจะเกือบถูกตัดเป็นชิ้นๆ แต่ร่างกายของเขาก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วต่อหน้าต่อตา
เขาหยุดพักเล็กน้อย จากนั้นก็พูดสองคำออกมา
"อีกครั้ง!"
การโจมตีของชิมะดะ โนบุทาดะในครั้งนี้ดุดันยิ่งกว่าเดิม เขาราวกับสัตว์ร้ายที่ถูกยั่วยุ พุ่งเข้าใส่เย่เหรินด้วยความเร็วราวกับสายฟ้าสีม่วง ดาบร้อยคมฟาดฟันลงมาอีกครั้งด้วยพลังที่ไม่อาจต้านทานได้