บทที่ 120 ชูหยวนล้างบางตระกูลปีศาจทั้งตระกูล?

ที่หน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลถันไถ

ประมุขตระกูลถันไถและผู้จัดการยืนอยู่หน้าประตู มองขึ้นไปบนท้องฟ้า

แต่บนท้องฟ้าไม่มีเงาคนแล้ว

เมื่อครู่ที่ผ่านมา

ชูหยวนพาจางฮั่นและถันไถลั่วเสวียออกจากตระกูลถันไถไปแล้ว

ประมุขตระกูลถันไถส่งพวกเขาด้วยตัวเอง

และได้เห็นกับตาว่าจางฮั่นโบกมือเพียงครั้งเดียว ค่ายกลก็ปรากฏขึ้นทันที พาคนบินไปได้

เมื่อเห็นผู้ฝึกตนค่ายกลสร้างค่ายกลแบบนี้

ประมุขตระกูลถันไถนอกจากประหลาดใจก็ได้แต่ประหลาดใจ

ไม่ต้องใช้วัสดุทำค่ายกล

ไม่ต้องสร้างแผนภูมิค่ายกลต่างๆ

ไม่ต้องจัดวางจุดศูนย์กลางค่ายกล

ไม่ต้องทำอะไรเลย แค่โบกมือก็สร้างค่ายกลได้...

ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผู้ฝึกตนค่ายกลแข็งแกร่งขนาดนี้

อย่างไรก็ตาม ประมุขตระกูลถันไถก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้น

เขาเดาว่า คงมีแค่ผู้ฝึกตนค่ายกลคนนี้เท่านั้นที่ทำได้แบบนี้

ถ้าทุกคนเป็นเหมือนผู้ฝึกตนค่ายกลคนนี้

แล้วใครจะไปฝึกวิชาเซียนกัน?

เปลี่ยนมาฝึกค่ายกลไม่ดีกว่าหรือ?

เหมือนผู้ฝึกตนค่ายกลคนนี้ สร้างค่ายกลสิบกว่าค่ายในคราวเดียว ผู้ฝึกวิชาเซียนคนไหนจะสู้ไหว...

"บางทีลั่วเสวียอาจจะยอมรับอาจารย์ ก็เพราะเหตุผลเหล่านี้ แต่ไม่รู้ว่านิกายของพวกเขาคือที่ไหนกันแน่ ลืมถามไปเสียแล้ว รู้แค่ว่าอาจารย์ที่ลั่วเสวียรับ ชื่อว่า... ชูหยวน?" ประมุขตระกูลถันไถพึมพำ

พยายามนึกว่าในวงการฝึกวิชาเซียนปัจจุบันมีคนชื่อ 'ชูหยวน' หรือไม่

แม้ตระกูลถันไถของพวกเขาจะเป็นแค่ตระกูลสามัญชน แต่ก็รู้จักบุคคลมีชื่อเสียงในวงการฝึกวิชาเซียนบ้าง

เป็นตระกูลกึ่งสามัญชนกึ่งฝึกวิชาเซียน

ประมุขตระกูลถันไถคิดอย่างไรก็นึกไม่ออกว่าในบรรดาบุคคลมีชื่อเสียงในวงการฝึกวิชาเซียนมีคนชื่อ 'ชูหยวน'

"หรือว่าจะเป็นปรมาจารย์ที่ไม่ออกโลกภายนอก? ถ้าเป็นแบบนั้นก็เป็นไปได้"

ในที่สุดประมุขตระกูลถันไถก็ได้ข้อสรุปแค่นี้

ขณะที่ประมุขตระกูลถันไถเข้าใจแล้ว และกำลังจะหันกลับเข้าบ้าน

คนรับใช้คนหนึ่งวิ่งเข้ามาจากนอกประตูอย่างรวดเร็ว

เกือบจะชนประมุขตระกูลถันไถ

โชคดีที่ประมุขตระกูลถันไถอยู่ในขั้นสร้างฐาน ใช้มือเดียวคว้าตัวคนรับใช้คนนั้นไว้ได้

"มีอะไรหรือ ทำไมรีบร้อนขนาดนี้ ช้าลงหน่อย ระวังจะชนคนนะ"

ประมุขตระกูลถันไถส่ายหน้าพูด

แล้วปล่อยคนรับใช้คนนั้น

"ท่านประมุข มีข่าวล่าสุดจากวงการฝึกวิชาเซียน! และเกี่ยวข้องกับด่านหูเหอของเราด้วย!"

คนรับใช้คนนั้นรีบหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมา ส่งให้ประมุขตระกูลถันไถ

ประมุขตระกูลถันไถเปิดจดหมายอ่าน

หัวข้อที่โดดเด่นบนจดหมายดึงดูดความสนใจของเขาทันที

'ช็อก! มังกรเทพจากเผ่าอสูรบุกเข้าชายแดนแคว้นตงโจว!'

มังกรเทพจากเผ่าอสูร?

ประมุขตระกูลถันไถไม่ใช่คนแปลกหน้ากับชื่อนี้

เพราะมังกรเทพจากเผ่าอสูรอาศัยอยู่ใต้แม่น้ำสายหนึ่งในแคว้นหยุนที่อยู่ติดกัน

นับดูแล้ว ไม่ไกลจากแคว้นตงโจวเท่าไหร่ เขาจึงเคยได้ยินมาก่อน

และรู้ถึงความน่ากลัวของมังกรเทพผู้นี้

แม้มังกรเทพผู้นี้จะไม่เกลียดชังมนุษย์มากนัก แต่การที่มังกรเทพคนนี้เข้ามาในชายแดนแคว้นตงโจว โดยเฉพาะแถบด่านหูเหอ ก็ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ

ประมุขตระกูลถันไถอ่านต่อไป ยิ่งอ่านยิ่งตกใจ

มังกรเทพจากเผ่าอสูรบุกเข้าชายแดนแคว้นตงโจว ทำให้ประมุขนิกายเร้นลับ 'ชูหยวน' ต้องออกโรง มังกรเทพจากเผ่าอสูรพ่ายแพ้อย่างยับเยินที่ชายแดนแคว้นตงโจว บีบให้มังกรเทพจากเผ่าอสูรต้องออกจากชายแดน ทำให้แคว้นตงโจวปลอดภัย!

ประมุขนิกายเร้นลับ!!

ชูหยวน!!!

ประมุขตระกูลถันไถเห็นข่าวนี้ ตกใจจนตาพร่า เกือบจะเป็นลม

โชคดีที่ผู้จัดการและคนรับใช้รวดเร็ว รีบพยุงประมุขตระกูลถันไถไว้

"ท่านประมุข ระวังด้วยขอรับ อย่าล้มนะขอรับ"

"ท่านประมุข จะให้เรียกหมอมาดูไหมขอรับ?"

แต่ประมุขตระกูลถันไถสะบัดตัวออก เข่าอ่อนลง คุกเข่าลงไปทางทิศที่ชูหยวนจากไป ทั้งร่างสั่นเทิ้ม

ด้วยความตื่นเต้น

คนที่มาเมื่อกี้ ชื่อชูหยวน!!

ประมุขตระกูลถันไถไม่คิดว่าจะบังเอิญชื่อเหมือนกัน

คนเมื่อกี้มีบุคลิกเหนือโลก

และศิษย์ผู้ฝึกตนค่ายกลที่แข็งแกร่งก็เป็นหลักฐานยืนยันตัวตนของเขา

นั่นคือประมุขนิกายเร้นลับ!!

ลูกสาวของเขาได้เข้าร่วมนิกายเร้นลับ!!

นี่เป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่!

สำหรับประมุขตระกูลถันไถแล้ว นี่เหมือนกับหลุมศพบรรพบุรุษเปล่งแสงสีเขียวเลยทีเดียว

ต้องรู้ว่า นิกายเร้นลับเป็นนิกายที่แข็งแกร่งที่สุดและลึกลับที่สุดในแคว้นตงโจวปัจจุบัน

ตามข่าวลือที่แพร่หลายที่สุด นิกายเร้นลับสืบทอดมาถึงสามล้านปี!!!

ตระกูลถันไถของเขามีคนได้เข้าร่วมนิกายเร้นลับ

นั่นไม่ได้หมายความว่าเมื่อถันไถลั่วเสวียฝึกฝนจนสำเร็จและออกมา ตระกูลถันไถจะผงาดขึ้นมาอย่างยิ่งใหญ่หรอกหรือ!

ประมุขตระกูลถันไถสูดหายใจลึก พยายามควบคุมอารมณ์

ทันใดนั้น มีคนรับใช้อีกสองคนวิ่งเข้ามา

"ท่านประมุข! พวกเราได้รับข่าวจากสมาคมการค้าเซียนเมา ได้ยินว่าเป็นข่าวที่มาจากสมาพันธ์ผู้ฝึกวิชาเซียน!"

"มังกรเทพจากเผ่าอสูรนำกองทัพอสูรหนึ่งแสนตัวพยายามบุกเข้าชายแดนแคว้นตงโจวของเรา ทำให้ประมุขนิกายเร้นลับชูหยวนต้องออกโรง สังหารกองทัพอสูรหนึ่งแสนตัว ปราบมังกรเทพ ได้ยินว่ามังกรเทพถูกตีจนร้องโอดโอย..."

พอได้ยินคำพูดนี้

ประมุขตระกูลถันไถเบิกตากว้าง ข่าวอะไรกัน?

ไม่ใช่บอกว่าประมุขนิกายเร้นลับเอาชนะมังกรเทพจากเผ่าอสูรหรอกหรือ

ทำไมกลายเป็นกองทัพอสูรหนึ่งแสนตัว? มังกรเทพร้องโอดโอย?

ประมุขตระกูลถันไถกำลังจะถาม

ด้านนอกก็มีคนรับใช้อีกหลายคนวิ่งเข้ามา

"ท่านประมุข สมาคมการค้าซูเจียงมีข่าวจากวงการฝึกวิชาเซียน เผ่าอสูรทั้งหมดบุกโจมตีแคว้นตงโจว! ถูกประมุขนิกายเร้นลับในตำนานสังหารจนหมด! ตอนนี้ในเผ่าอสูรไม่เหลือใครแล้ว!"

"เจ้าพูดเหลวไหล ข่าวของเจ้าผิด ข่าวที่ข้าสืบมา ที่แท้เป็นอสูรโบราณฟื้นคืนชีพ จะบุกโจมตีแคว้นตงโจว ส่งมังกรเทพมาเป็นกองหน้า แต่ถูกประมุขนิกายเร้นลับเพียงผู้เดียวปราบจนราบคาบ!"

ประมุขตระกูลถันไถ "???"

...

บนท้องฟ้าเหนือชายแดนแคว้นตงโจว

จางฮั่น ชูหยวน และถันไถลั่วเสวีย กำลังลอยอยู่ในค่ายกล

ชูหยวนไม่มีอะไรมาก ยืนบนค่ายกล มือไพล่หลัง สีหน้าเรียบเฉยขณะบินไป

ส่วนจางฮั่นกลับค่อนข้างกระตือรือร้น กำลังคุยกับถันไถลั่วเสวียในค่ายกล ปล่อยให้ค่ายกลบินไปเอง

"ศิษย์น้อง เธอสงสัยเรื่องพลังของอาจารย์ใช่ไหม? จริงๆ แล้วอาจารย์ต้องผนึกพลังตัวเองเพราะเรื่องการฝึกฝนบางอย่าง แท้จริงแล้วอาจารย์แข็งแกร่งมาก"

"หืม? นิกายของเรา? นิกายของเราคือนิกายอู๋เต๋าไง ก็คือนิกายเร้นลับแห่งแคว้นตงโจวนั่นแหละ!"

จางฮั่นพูดอย่างสง่างาม

ถันไถลั่วเสวียที่อยู่ข้างๆ ราวกับคาดเดาไว้แล้ว พยักหน้าเบาๆ แสดงว่าเข้าใจแล้ว

ส่วนชูหยวนที่อยู่อีกด้าน

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ แทบจะคุกเข่าให้จางฮั่นอยู่แล้ว

เขายังไม่กล้าแอบอ้างชื่อนิกายเร้นลับเลย

ทำไมศิษย์คนนี้ถึงกล้าแอบอ้างชื่อนิกายเร้นลับ จะเล่นยังไงกันเนี่ย

ถ้านิกายเร้นลับตัวจริงรู้เข้า คงโดนตัดหัวแน่ๆ

ชูหยวนหันหลังให้ศิษย์ทั้งสอง มุมปากกระตุกอย่างบ้าคลั่ง

จางฮั่นคนนี้ ต่อหน้าเขายังกล้าใช้ชื่อนิกายเร้นลับเป็นเกราะกำบัง

ถ้าลับหลังเขา จะไม่ยิ่งกล้ามากขึ้นหรือ?

พบใครก็อ้างชื่อนิกายเร้นลับ?

ชิ่ว...

ชูหยวนนึกถึงภาพในอนาคต ที่คนของนิกายเร้นลับมาเคาะประตูนิกายอู๋เต๋าของเขา มาเยี่ยมเยียนด้วยความ 'เมตตา' ก็อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความหวาดกลัว