บทที่ 566-568(ฟรี)

บทที่ 566: ปฏิบัติต่อเทียนเทียน

หลังจากที่เทียนเทียนหลับไป หวังเย่ก็เดินไปที่ข้างเตียงคนไข้และอุ้มเทียนเทียนขึ้นมา "ตั้งแต่นี้ไป คุณแค่มอบเทียนเทียนให้ผมดูแลก็พอ อีกสองวันให้หลัง มารับเทียนเทียนที่หน้าประตูใหญ่ของโรงพยาบาลนี้"

"ได้ค่ะ"

พูดจบ หวังเย่ก็อุ้มเทียนเทียนออกจากห้องคนไข้

เมื่อถึงลานจอดรถใต้ดิน หวังเย่ก็วางเทียนเทียนลงบนเบาะหลัง ให้เธอนอนราบ แล้วขับรถออกจากโรงพยาบาล

"ฮัลโหล หวังหมิง ตอนนี้มาที่ฐานของฉันหน่อย มีธุระจะคุยด้วย" หวังเย่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาหวังหมิง

ตอนนั้นหวังหมิงเพิ่งกินหอยแครงผัดวุ้นเส้นในมือเสร็จ และกำลังรออาหารสั่งอีกจานหนึ่ง หลังวางสาย ก็บ่นพึมพำว่า "ทำไมไม่รอให้ฉันกินเสร็จก่อนแล้วค่อยเรียกล่ะ จริงๆ เลย"

หวังหมิงนี่ก็เป็นคนกินจริงๆ เขาโทรไปบอกคนส่งอาหารด้วยว่าให้เปลี่ยนที่อยู่จัดส่ง เตรียมทุกอย่างเสร็จแล้วหวังหมิงถึงออกเดินทางไปที่ฐานของหวังเย่

พอหวังหมิงมาถึงชั้นล่างของฐานหวังเย่ อาหารสั่งก็ส่งมาพอดี หวังหมิงเห็นคนส่งอาหารแล้วดูเหมือนจะสนิทกว่าใครๆ เพราะในมือของคนส่งอาหารมีอาหารอร่อยของเขา

หลังจากรับอาหารแล้ว หวังหมิงถึงค่อยๆ ไปเรียกให้หวังเย่เปิดประตู

ขึ้นไปชั้นบน หวังหมิงขึ้นลิฟต์ไปที่สถานีรีไซเคิลของหวังเย่โดยตรง เพราะหวังเย่รออยู่ในดาวดวงที่หนึ่ง

เข้าไปในดาวดวงที่หนึ่ง หวังเย่พาหวังหมิงเข้าไปในโรงงานอาวุธ หวังหมิงเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนโต๊ะผ่าตัด แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร

"นี่คือลูกสาวของฆาตกรคนนั้นใช่ไหม? ดูน่ารักดีนะ" หวังหมิงรู้ว่าหวังเย่ตกลงตามคำขอของฆาตกร

"อืม ที่เรียกนายมาก็อยากถามว่าการแพทย์บนดาวดวงนี้พัฒนาไปถึงขั้นไหนแล้ว มีบางขั้นตอนที่ต้องให้นายทำ" หวังเย่อธิบาย

"การแพทย์เหรอ แน่นอนว่าก้าวหน้ากว่าโลกมาก อย่างเช่นการเปลี่ยนอวัยวะอะไรพวกนี้ ล้วนเป็นเรื่องง่ายๆ ทั้งนั้น" หวังหมิงรู้สึกภูมิใจในดาวของตัวเอง

"งั้นสามารถใช้เซลล์ต้นกำเนิดของตัวเองเพาะเนื้อเยื่อขึ้นมาได้ไหม เช่น ไต?" หวังเย่ถาม

"โอ้ พวกนี้เป็นเรื่องเล็กน้อยทั้งนั้น พวกเรามีเทคโนโลยีนี้มานานแล้ว บอดี้การ์ดหมายเลขหนึ่งไม่ได้บอกนายเหรอ?" หวังหมิงดูไม่ใส่ใจ

"ดี ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องพูดอะไรมากแล้ว เริ่มเตรียมการผ่าตัดให้เด็กผู้หญิงคนนี้เลย" หวังเย่มองหวังหมิงพูด

แม้ว่าปกติหวังหมิงจะดูเหมือนคนไม่เอาไหน ไม่ค่อยสนใจอะไร เหมือนในสายตามีแต่อาหาร แต่พอจริงจังขึ้นมาก็ไม่ต่างอะไรจากหวังเย่

"หุ่นยนต์สุดยอด" หวังหมิงเรียกหุ่นยนต์สุดยอด

"หุ่นยนต์สุดยอดอยู่ตรงนี้ เจ้านายน้อยสั่งมา"

"เปิดใช้งานโปรแกรมเพาะไตในระบบการแพทย์" หวังหมิงสั่งการหุ่นยนต์สุดยอดพลางจัดการอุปกรณ์ทางการแพทย์ไปด้วย

"เปิดใช้งานโปรแกรมเพาะไตแล้ว" หุ่นยนต์สุดยอดรายงาน

หลังจากนั้น หวังเย่ก็มอบทุกอย่างให้หวังหมิง เพราะตัวเองไม่มีความรู้ทางการแพทย์ ส่วนหวังหมิง แม้จะรู้ไม่มาก แต่ก็เป็นคนของดาวดวงนี้

หลังจากมอบเทียนเทียนให้หวังหมิงแล้ว หวังเย่ก็ไปดูที่ห้องทดลองของศาสตราจารย์ฉิน

ที่ห้องทดลองของศาสตราจารย์ฉินทุกอย่างราบรื่นดี หวังเย่จึงไปที่สำนักงานของเจียงอู่ อยากถามเจียงอู่เรื่องหุ่นยนต์

"เจียงอู่ ช่วงนี้การพัฒนาหุ่นยนต์เป็นยังไงบ้าง?" หวังเย่เพิ่งเข้าประตูก็ถามเรื่องการพัฒนาหุ่นยนต์ทันที

"พี่ใหญ่ มาหลายครั้งแล้ว พอมาก็ถามแต่เรื่องหุ่นยนต์ ผมทำงานหนักขนาดนี้ พี่ก็ควรถามไถ่ผมบ้างสิ" เจียงอู่ได้ยินเสียงหวังเย่ก็หันมาบ่น

"ได้ๆ ถามหน่อย ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง? แล้วการพัฒนาหุ่นยนต์ล่ะเป็นไงบ้าง?" หวังเย่ถามอย่างขอไปที

บทที่ 567: ฟื้นตัวทุกวัน

"โอ้ ชีวิตฉันช่างน่าสงสารจริงๆ ไม่มีใครสนใจเลย ช่างเถอะๆ" เจียงอู่รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโดดเดี่ยว

"เมื่อไม่นานมานี้ ผมมีความคิดหนึ่ง คือ อยากทำให้หุ่นยนต์มีรูปลักษณ์ภายนอกเหมือนมนุษย์มากที่สุด และยังเป็นแบบสั่งทำจำนวนจำกัดด้วย เราสามารถทำการตลาดแบบสร้างความต้องการได้" เจียงอู่พูดอย่างจริงจังหลังจากบ่นไปเล็กน้อย

"อืม ความคิดไม่เลวนะ นายแค่รับผิดชอบการวิจัยก็พอ ส่วนที่เหลือฉันจะจัดการเอง ฉันก็จะพิจารณาข้อเสนอของนายด้วย" หวังเย่เห็นด้วย

"อ้อ มีเรื่องหนึ่งอยากถามนาย เมื่อเร็วๆ นี้ฉันกับหวู่เส้าฮัวพบว่าผู้จัดการตู้มีการติดต่อกับประธานอู๋ ผู้จัดการตู้อยู่ในบริษัทเรามาหลายปีแล้ว รู้เนื้อหาหลักของหุ่นยนต์ ก็กลัวว่าเขาจะสมรู้ร่วมคิดกับประธานอู๋ นายมีคำแนะนำอะไรไหม?"

หวังเย่คิดสักครู่ แล้วก็ถามเจียงอู่ว่ามีวิธีแก้ไขอย่างไร

"รู้เนื้อหาหลักของหุ่นยนต์ อืม... แต่ก็ต้องมีบางอย่างที่เขาไม่รู้แน่ๆ คุณลองไปหยั่งเชิงเขาสิ บอกว่าจะให้เขาเข้าถึงเรื่องราวของหุ่นยนต์มากขึ้น แล้วค่อยสังเกตเขา" เจียงอู่คิดแล้วพูด

"อืม ได้ ลองหลายๆ วิธีดู เมื่อเร็วๆ นี้ประธานอู๋ถูกเจ้าหน้าที่สำนักตรวจสอบพาตัวไปสอบสวน พอดีก็สามารถลองหยั่งเชิงผู้จัดการตู้ได้"

หวังเย่คุยกับเจียงอู่อีกสองสามประโยคแล้วก็กลับไปที่ห้องพยาบาล

ในห้องพยาบาล หวังหมิงกำลังสกัดเซลล์ต้นกำเนิดของเทียนเทียน หลังจากสกัดเสร็จ ต้องนำไปใส่ในภาชนะเพื่อรอให้มันแบ่งตัวและเพิ่มจำนวน จากนั้นจึงส่งต่อให้หุ่นยนต์ทางการแพทย์เพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อต่อไป

พอหวังเย่เข้ามา การสกัดของหวังหมิงก็เสร็จสิ้นแล้ว ส่วนที่เหลือก็มอบให้หุ่นยนต์ทางการแพทย์ดำเนินการต่อได้เลย

"ดำเนินการไปถึงไหนแล้ว?" หวังเย่ถาม

"อืม ทุกอย่างราบรื่นดี เด็กคนนี้เป็นคนที่นายไปรับมาจากโรงพยาบาลด้วยตัวเองเหรอ?" หวังหมิงหยิบอาหารที่ยังกินไม่หมดขึ้นมาอีก

"อืม ปกติเรื่องเล็กๆ แบบนี้ไม่จำเป็นต้องให้ฉันลงมือเอง แต่คนเราก็มีความเมตตากันนี่นา คิดๆ ดูแล้ว ก็ยังไปเองดีกว่า อย่างไรก็ไม่อยากให้คนอื่นรู้ถึงการมีอยู่ของดาวดวงที่หนึ่ง" หวังเย่มองเทียนเทียนที่กำลังรับการรักษา

"ก็จริง รู้สึกว่าเด็กน่าสงสารดี ไม่พูดแล้วละ เรื่องที่นี่เสร็จหมดแล้ว ฉันจะกลับโลกแล้ว เดินไปเดินมา ก็ยังเป็นโลกที่ดีที่สุด ฉันจะกลับไปดื่มชานมแล้ว"

หวังหมิงกำลังจะเดิน ก็ถูกหวังเย่เรียกไว้

"เดี๋ยวก่อน ฉันไปด้วยกัน ที่นี่ยังอีกสักพัก จนถึงตอนนี้ ฉันก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย ไปด้วยกันเถอะ"

พูดจบ หวังเย่กับหวังหมิงก็กลับไปที่ฐานด้วยกัน

หลังจากหวังหมิงบอกลาหวังเย่แล้ว ก็ขับรถไปที่ถนนอาหารคนเดียว ไปหาอาหารอร่อยๆ ใหม่ๆ

ส่วนหวังเย่นั้น สั่งอาหารเดลิเวอรี่สักอย่างทางโทรศัพท์มือถือ แล้วก็ดูข่าววันนี้

"ประธานกลุ่มบริษัทหยวนเฉินถูกนำตัวไปตรวจสอบ" เรื่องการหลบเลี่ยงภาษีของหยวนเฉินก็เป็นข่าวหน้าหนึ่งอีกวันนี้ หวังเย่ไม่ได้คลิกเข้าไปดู เพราะเขารู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นการจัดการของเขา

หวังเย่เลื่อนดูข่าวบันเทิงอีกสองสามข่าว โทรศัพท์แจ้งเตือนอาหารเดลิเวอรี่ก็มาถึง

"สวัสดีครับ คุณหวังใช่ไหมครับ? อาหารของคุณมาถึงแล้วครับ" โทรศัพท์จากคนส่งอาหาร

"ได้ วางไว้หน้าประตูก็ได้" หวังเย่ตอบ

หลังจากคนส่งอาหารไปแล้ว หวังเย่ก็ให้หุ่นยนต์นำอาหารขึ้นมาบนชั้น

หลังจากกินอิ่มดื่มอิ่มแล้ว หวังเย่ก็พักผ่อนสักครู่ พอตื่นขึ้นมาก็กลับไปที่ดาวดวงที่หนึ่ง

ผ่านไปหลายชั่วโมง การผ่าตัดของเทียนเทียนก็เสร็จสิ้นแล้ว หวังเย่ให้หุ่นยนต์ทางการแพทย์ทำการสแกนร่างกายทั้งหมดของเทียนเทียน

"การเปลี่ยนไตสำเร็จ ตรวจร่างกายทั้งหมดแล้ว สภาพร่างกายแข็งแรงดี" ผลการตรวจจากหุ่นยนต์ทางการแพทย์

บทที่ 568 ความฝันของหวังมู่

หลังจากได้ยินแล้ว หวังเย่แสดงความพอใจกับผลลัพธ์: "บอดี้การ์ดหมายเลขหนึ่ง เด็กผู้หญิงคนนี้วันนี้ให้พักฟื้นที่นี่ก่อน เช้ามะรืนฉันจะมารับเธอ"

"ได้ครับ นายท่าน" บอดี้การ์ดหมายเลขหนึ่งตอบ

หวังเย่เห็นว่าอาการของเทียนเทียนค่อนข้างดี จึงกลับไปจัดการธุระของตัวเองที่ฐาน

หลายวันมานี้จัดการเรื่องนี้อยู่ตลอด ก็นานแล้วที่ไม่ได้ไปเยี่ยมน้องชายน้องสาว พอดีวันนี้ว่าง หวังเย่จึงคิดจะไปเยี่ยมพวกเขา

หวังเย่ขับรถสปอร์ตมาถึงที่พักของหวังหยูและคนอื่นๆ พอถึงหน้าประตู หวังหยูเห็นหวังเย่ก็วิ่งเข้ามากอด "พี่ชาย ทำไมนึกอยากมาเยี่ยมพวกเราล่ะ คิดถึงพี่จังเลย" หวังเย่เห็นหวังหยูตื่นเต้นขนาดนี้ ในใจก็ดีใจมาก แต่ปากก็ยังดุว่า "ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว ยังคงวู่วามอยู่เลย ไม่มีความนิ่งเลยสักนิด"

"ฮิๆ ก็ฉันคิดถึงพี่นี่นา" หวังหยูพูดอย่างซุกซน

นานแล้วที่ไม่ได้มาเยี่ยมพี่น้องสองคนนี้ พอมาเจอกันทันที ทั้งสองคนให้ความรู้สึกแตกต่างไปบ้างแล้ว หวังหยูดูมีท่าทางของกุลสตรีมากขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าเมื่อเจอตัวเองก็ยังคงวู่วามอยู่

แต่นั่นก็เป็นความน่ารักของหวังหยูนั่นแหละ

"แล้วหวังมู่ล่ะ ทำไมไม่เห็นเขา?" หวังเย่มองไปรอบๆ

"เขาน่ะ อยู่ในฟิตเนสน่ะ เขาบอกว่าตัวเองผอมเกินไป ต้องออกกำลังกายให้ดีๆ ไม่งั้นต่อยกับคนอื่นก็ไม่ชนะ ฉันจะไปเรียกเขามาจากฟิตเนส" หวังหยูพูดจบก็วิ่งไป

ไม่นาน หวังมู่ก็มา

หวังมู่ยังไม่ทันเช็ดเหงื่อบนหัว พอได้ยินหวังหยูบอกว่าพี่ชายมา ก็รีบวิ่งออกมาทันที

"พี่ พี่มาแล้ว" เด็กผู้ชายไม่เหมือนเด็กผู้หญิง แม้หวังมู่จะตื่นเต้น แต่ก็ยังควบคุมอารมณ์ได้ พูดเบาๆ แค่ประโยคเดียว

"พี่ พี่มาได้เหมาะเลย ผมมีเรื่องอยากปรึกษาพี่หน่อย" หวังมู่นั่งลงพูดกับหวังเย่

"เรื่องอะไร พูดมาสิ" ไม่ได้เจอกันสักพัก หวังมู่สูงขึ้นอีกมาก โตขึ้นแล้ว และก็มีความคิดเป็นของตัวเองแล้ว

"ผมอยากไปเป็นทหารหลังสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จ" หวังมู่มองหวังเย่อย่างมุ่งมั่น อยากให้เขาเข้าใจความตั้งใจของตัวเอง

"นายตัดสินใจแล้วใช่ไหม? ถ้านายวางแผนไว้แล้วจริงๆ ว่าอยากไปเป็นทหาร อยากทำประโยชน์ให้ประเทศชาติจริงๆ ไม่ใช่แค่อารมณ์ชั่ววูบ ฉันก็ยินยอมให้นายไป" หวังเย่เห็นได้ชัดว่าน้องชายของตัวเองตั้งใจจริง

และหวังเย่ก็ไม่อยากขัดขวางน้องชายในการไล่ตามความฝันของตัวเอง

"ครับ พี่ ผมตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ผมอยากเป็นเหมือนพี่ เป็นคนที่มีประโยชน์ต่อประเทศชาติ และอีกอย่าง ผมไปฝึกในกองทัพ พอปลดประจำการแล้ว ก็ยังสามารถเรียนต่อได้" หวังมู่เห็นพี่ชายอนุญาต ก็ดีใจมาก

หวังเย่เห็นน้องชายดีใจ ตัวเองก็ดีใจอย่างจริงใจไปกับพวกเขาด้วย คนเราก็ต้องมีความฝัน และที่สำคัญ ตัวเองมีดาวดวงที่หนึ่งอยู่เบื้องหลัง ก็สามารถเป็นที่พึ่งที่แข็งแกร่งให้พวกเขาได้

หวังหยูที่อยู่ข้างๆ ฟังการสนทนาของพี่น้อง เห็นพี่ชายเห็นด้วยกับความฝันของหวังมู่ เธอก็ดีใจแทนหวังมู่ด้วย "พี่ วันนี้ถ้าพี่ไม่มีธุระอะไร อยู่เป็นเพื่อนพวกเรานานๆ หน่อยนะ" หวังหยูขอร้อง

หวังเย่ดูเวลาบนนาฬิกา ก็ใกล้เวลาทานอาหารเย็นแล้ว จึงตกลงตามที่หวังหยูขอ ส่วนเรื่องของเทียนเทียน มะรืนถึงจะถึงเวลาที่นัดกับแม่ของเธอไว้ พรุ่งนี้ให้เทียนเทียนฟื้นฟูร่างกายต่อ

ตอนอาหารเย็น บนโต๊ะอาหาร หวังหยูกินไปก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา "พี่ หนูคิดถึงพ่อแม่จัง อยากกินอาหารที่แม่ทำจัง"

"ใช่ครับ พี่ พี่ดูสิ ตอนนี้พวกเราอยู่ที่นี่สบายมาก เรียกพ่อแม่มาอยู่ด้วยกันไหม" หวังมู่เห็นด้วย