บทที่ 444 ปีศาจที่อยู่ร่วมกับเจ้าในความเงียบงัน
เฉินโม่จ้องมองอีกฝ่ายอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า "ท่านโอวหยาง ท่านจะมีวันใดวันหนึ่งไหม ที่ท่านทำอะไรสักอย่างแล้วระเบิดพาข้าและสำนักมั่วไถไปด้วย?" เมื่อครู่นี้เองเขาก็เพิ่งเข้าใจความรู้สึกของสำนักหลงหู่เหมินทันที ไม่ว่าพรสวรรค์จะยิ่งใหญ่เพียงใดก็ต้องสามารถควบคุมได้ไม่ใช่หรือ? หากวันใดทั้งสำนักต้อง...
