บทที่ 4 ห้องปลูกพืช หมวดติง
บทที่ 4 ห้องปลูกพืช หมวดติง
หัวหน้าหอเหอ ฉางโหย่ว กล่าวพลางหยิบหยกจารึกที่ผู้เฒ่าเฉินมอบให้มาก่อนหน้า
“ไป๋เสี่ยวเทียน ไปห้องครัว”
“ชิวอวี้ ไปห้องดูแลสัตว์วิญญาณ”
“เฉินเต้า ไปห้องปลูกพืช”
หัวหน้าหอเหอเอ่ยชื่อทีละคน ก่อนจะมองดูข้อมูลในหยกจารึกก่อนตัดสินใจแบ่งกลุ่ม ฉู่หนิงเดาว่าเขาน่าจะตรวจสอบข้อมูลรากวิญญาณและจัดแบ่งตามธาตุที่เหมาะสมกับวิชาฝึกฝน
“ฉู่หนิง ไปห้องปลูกพืช”
เมื่อได้ยินชื่อตนเองถูกเรียกและทราบว่าถูกส่งไปห้องปลูกพืช ฉู่หนิงรู้สึกโล่งใจ
หลังจากหัวหน้าหอเหอแบ่งกลุ่มเสร็จเรียบร้อย ฉู่หนิงสังเกตว่ามีคนไปห้องปลูกพืชมากที่สุด ราวสามสิบคน รองลงมาคือห้องดูแลสัตว์วิญญาณ
ดูเหมือนว่าสำนักชิงซีให้ความสำคัญกับการปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์วิญญาณอย่างมาก
หลังจากนั้น มีผู้ดูแลจากแต่ละห้องออกมารับกลุ่มของตนเองไปยังที่หมาย และสำหรับกลุ่มของฉู่หนิง หัวหน้าหอเหอเป็นคนพาไปด้วยตนเอง
“คนของห้องปลูกพืชตามข้ามา” หัวหน้าหอเหอกล่าว พลางก้าวเดินลงไปยังเชิงเขา
เมื่อเห็นดังนั้น เหล่าศิษย์ใหม่หลายคนที่เต็มไปด้วยความคาดหวังกลับแสดงความผิดหวัง เพราะสำนักเซียนอยู่บนภูเขา การเดินลงเขาชัดเจนว่าเป็นการห่างไกลจากส่วนสำคัญของสำนัก
ฉู่หนิงกลับไม่ได้แปลกใจนัก เพราะการทำไร่ส่วนใหญ่มักอยู่ที่เชิงเขา เพียงแต่เขาอยากรู้ว่าการทำไร่ของเซียนจะแตกต่างจากการทำไร่บนโลกอย่างไร
ในวัยเด็ก ฉู่หนิงเคยช่วยครอบครัวดำนาและเกี่ยวข้าวอยู่บ่อยครั้ง แต่เมื่อเติบโตเป็นพนักงานบริษัท เขาไม่ได้กลับไปทำเช่นนั้นอีกเลย
ระหว่างเดินทาง เหล่าศิษย์ใหม่เริ่มมองเห็นพื้นที่ไร่ขนาดใหญ่ และบริเวณเชิงเขาที่ติดกับไร่นั้นมีบ้านเรือนเล็ก ๆ กระจัดกระจายอยู่
“ไร่วิญญาณของสำนักชิงซีแบ่งออกเป็นสี่ระดับคือ หมวดเจี่ย หมวดอี่ หมวดปิ่ง และหมวดติง ระดับยิ่งสูง คุณภาพของพืชวิญญาณและความสามารถในการปลูกก็ยิ่งดี
ไร่วิญญาณในระดับเจี่ยและอี่จะอยู่ในความดูแลของศิษย์ประตูใน ศิษย์ประตูออก รวมถึงหัวหน้าหอและผู้เฒ่า ส่วนไร่วิญญาณระดับปิ่งและติงจะเป็นหน้าที่ของหอศิลปะ พวกเจ้าทุกคนที่เป็นศิษย์ใหม่จะเริ่มที่หมวดติงก่อน”
หัวหน้าหอเหออธิบายพลางพากลุ่มเดินลึกเข้าไปยังเขตนอกสุดของไร่วิญญาณ
บริเวณนั้นมีคนอยู่มากมาย ส่วนใหญ่เป็นผู้ใหญ่ในวัยกลางคน มีเพียงไม่กี่คนที่ยังหนุ่มสาว เมื่อเห็นหัวหน้าหอเหอเดินมา ทุกคนต่างแสดงความเคารพ
“หัวหน้าหอเหอ”
น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเคารพ
หัวหน้าหอเหอเพียงพยักหน้าตอบเล็กน้อยเป็นการตอบรับ
ฉู่หนิงเห็นดังนั้น จึงคิดในใจ
“ดูเหมือนว่าในโลกแห่งการฝึกเซียนนี้ยังคงมีลำดับชั้นที่ชัดเจน หัวหน้าหอเหอที่แสดงความเคารพต่อผู้เฒ่าเฉิน กลับมีสถานะสูงในหมู่ศิษย์งานจิปาถะ”
ในขณะเดียวกัน เขาก็เตือนตัวเองว่า ในช่วงที่ยังไม่แข็งแกร่งพอ ควรใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง
“นี่คือศิษย์ใหม่ที่เข้ามาในปีนี้” หัวหน้าหอเหอกล่าวขึ้น
“ตามกฎเก่า ให้แต่ละคนเลือกศิษย์ใหม่หนึ่งคนกลับไปดูแลและสอนงาน”
หลังจากกล่าวเสร็จ หัวหน้าหอเหอหันกลับมาพูดกับกลุ่มของฉู่หนิงว่า:
“ในภายหลัง ข้าจะจัดคนส่งวิชาฝึกเบื้องต้นและอุปกรณ์การดำรงชีพมาให้พวกเจ้า
พี่ศิษย์เหล่านี้จะสอนพวกเจ้าเกี่ยวกับการปลูกพืชวิญญาณในหมวดติง รวมถึงวิชาเวทมนตร์พื้นฐานบางประการ
ทุกครึ่งเดือนจะมีการรวมกลุ่มเพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมในห้องถ่ายทอดวิชา โดยจะมีศิษย์ถ่ายทอดวิชามาตอบคำถามและแก้ไขปัญหาที่พบในการฝึกฝน
ในสามเดือนแรก พวกเจ้าจะฝึกฝนและเรียนรู้การปลูกพืช หากผ่านการทดสอบในสามเดือนนั้นได้ จะได้รับมอบหมายไร่วิญญาณส่วนตัว”
หลังจากกล่าวจบ หัวหน้าหอเหอก็เริ่มแบ่งกลุ่มศิษย์ใหม่ และในที่สุดก็ถึงคิวของฉู่หนิง
“ฉู่หนิง เจ้าจะไปกับเฉ่า ตงซิน”
เมื่อคำพูดจบลง ชายวัยกลางคนผิวคล้ำ รูปร่างปานกลาง และมีท่าทางหลังค่อมเล็กน้อยก็เดินออกมาจากกลุ่ม
จากลักษณะภายนอก เฉา ตงซิน ดูเหมือนจะมีอายุเกือบห้าสิบปี แม้ในกลุ่มศิษย์งานจิปาถะที่มีอายุมากกว่า เขาก็ยังถือว่าเป็นผู้สูงวัย
ฉู่หนิงเดินไปหาเขาและกล่าวอย่างสุภาพว่า “พี่ศิษย์เฉา”
เฉา ตงซิน ไม่ตอบกลับ เพียงแต่มองฉู่หนิงเล็กน้อย ซึ่งถือเป็นการตอบสนองอย่างหนึ่ง
ฉู่หนิงคิดว่าเขาอาจจะเป็นคนไม่ชอบพูด จึงไม่ได้พูดอะไรต่อ
หลังจากหัวหน้าหอเหอแบ่งกลุ่มเสร็จ เขาก็จากไปทันที ศิษย์งานจิปาถะที่อายุมากต่างพากันพาผู้ใหม่แยกย้ายออกไป
เฉา ตงซิน ก็ยังคงไม่พูดอะไร และไม่แสดงท่าทีใด ๆ ต่อฉู่หนิง เพียงแค่หันหลังเดินออกไป
“หรือว่าพี่ศิษย์คนนี้จะเป็นใบ้?” ฉู่หนิงเดินตามเขาไปและคิดในใจ
แต่ไม่นาน เขาก็ถูกบทสนทนาของคนอื่นที่อยู่ใกล้เคียงดึงดูดความสนใจ
“ในหมวดติงของเรามีคนอยู่หลายร้อยคน แต่พวกเจ้าเป็นศิษย์ใหม่จำนวนน้อย เลยมีแค่พวกเราที่ออกมาต้อนรับ”
“คนในหมวดติงส่วนใหญ่มีระดับการฝึกพลังอยู่ที่ขั้นต้นและกลางของระดับพลังปราณเท่านั้น สูงสุดก็เพียงขั้นที่ห้าของพลังปราณ
ส่วนคนที่มีระดับขั้นที่หกและมีโอกาสเข้าสู่ขั้นปลายของพลังปราณล้วนถูกส่งไปดูแลไร่วิญญาณระดับสูงแล้ว
พูดง่าย ๆ เราก็คือพวกที่มีพรสวรรค์ต่ำที่สุด ต้องอยู่ที่นี่ไปจนแก่ตาย”
“ทุก ๆ สามปีจะมีศิษย์ใหม่เข้ามา ช่วยพวกเราในงานสามเดือน ถือว่าเป็นสวัสดิการสำหรับพวกเรา”
พี่ศิษย์ที่อยู่ใกล้เคียงพูดด้วยน้ำเสียงที่ปนความประชดประชัน แต่ท่าทางกลับดูสนุกสนาน ทำให้ฉู่หนิงและศิษย์ใหม่คนอื่น ๆ ได้รับข้อมูลมากมาย
ฉู่หนิงจึงเข้าใจว่าทำไมพี่ศิษย์เหล่านี้ถึงไม่มีความกระตือรือร้นนัก
เมื่อเห็นศิษย์ที่มีพรสวรรค์มากกว่าตนเองก้าวหน้าไปสู่ระดับที่สูงขึ้น ขณะที่ตัวเองกลับถูกทิ้งไว้ที่เดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความกระตือรือร้นก็ย่อมหมดไปตามกาลเวลา
เดินมาได้สักพัก เฉา ตงซิน ก็เดินนำเข้าสู่ลานบ้านหลังเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ฉู่หนิงจึงตามเข้าไป
เขาสังเกตเห็นว่าพี่ศิษย์ที่พูดเก่งคนนั้นก็เดินเข้าไปในบ้านข้างเคียงด้วย เขาจำได้ว่าพี่ศิษย์คนนั้นชื่อ ซ่าง เจ้าเซียง และคิดว่าอาจจะมีโอกาสสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับสำนักชิงซีเพิ่มเติมจากเขาในอนาคต
เมื่อเข้าสู่ลานบ้าน เฉา ตงซิน เดินตรงไปยังห้องกลาง ฉู่หนิงอดถามไม่ได้และกล่าวขึ้นว่า:
“พี่ศิษย์เฉา ข้าจะพักที่ห้องไหนหรือ?”
เฉา ตงซิน เดินต่อไปโดยไม่หันกลับมา เพียงชี้ไปที่ห้องทางฝั่งตะวันออก
ฉู่หนิงถามต่อว่า “พี่ศิษย์มีเรื่องอื่นที่ต้องการบอกหรือไม่?”
เฉา ตงซิน หยุดเดินเล็กน้อย แต่ไม่ได้หันกลับมา และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบว่า:
“พรุ่งนี้เช้า ไปทำงานที่ไร่พร้อมข้า”
พูดจบ เขาก็เดินเข้าห้องไปทันที
ฉู่หนิงเห็นดังนั้น คิดในใจว่า “ที่แท้เขาไม่ได้เป็นใบ้ แต่บุคลิกนี้ช่างเก็บตัวเกินไป”
แม้จะคิดเช่นนั้น แต่ฉู่หนิงกลับไม่แสดงอาการไม่พอใจใด ๆ เขาเดินไปยังห้องฝั่งตะวันออกด้วยท่าทีสงบนิ่ง
เฉา ตงซิน มีท่าทางเหมือนเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ยาก ฉู่หนิงจึงไม่ต้องการทำให้เขาไม่พอใจเพราะอารมณ์หรือคำพูดใด ๆ
ความระมัดระวังของฉู่หนิงนี้กลับไม่ทันสังเกตว่า ในขณะที่เฉา ตงซิน ปิดประตูห้อง เขาแอบมองปฏิกิริยาของฉู่หนิง และเมื่อเห็นว่าฉู่หนิงเดินไปยังห้องด้วยท่าทางปกติ เขาจึงปิดประตูและเดินเข้าไป
ฉู่หนิงเข้าสู่ห้องพักฝั่งตะวันออก พบว่าห้องนั้นค่อนข้างสะอาด แต่เรียบง่าย เขาไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เก็บของที่นำติดตัวมา และทำความสะอาดเล็กน้อย
ไม่นาน ก็มีเสียงเรียกจากหน้าประตูบ้าน
“ฉู่หนิง ออกมารับของ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉู่หนิงเข้าใจว่าน่าจะเป็นสิ่งที่หัวหน้าหอเหอเคยพูดถึง นั่นคือวิชาฝึกฝนเบื้องต้นและอุปกรณ์ดำรงชีพ เขาจึงรีบออกจากห้อง
ของที่จัดเตรียมไว้นี้น่าจะเป็นวิชาฝึกเซียนที่แท้จริง ซึ่งเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้ผู้คนมากมายต้องการเข้าร่วมสำนักชิงซี
