บทที่ 276 พลังสามแสนจิน!
ในลานฝึกเล็กๆ หลัวเฉิงนั่งขัดสมาธิอยู่กลางลานฝึก ดวงตาของเขาหลับพริ้ม ร่างผอมคล้ายกับกิ่งไม้แห้งยืนหยัดมั่นคงดั่งหินโสโครกที่ตั้งตระหง่านมาหลายพันปี ร่างกายของเขาไม่ไหวติง ขณะที่พลังปราณแท้มังกรโคจรอย่างต่อเนื่อง เมื่อเวลาผ่านไป ผิวหนังของหลัวเฉิงที่แห้งเหี่ยวคล้ายเปลือกไม้เริ่มปล่อยลมหายใจสีทองแดง...
