บทที่ 102 ศิษย์หัวอ่อนแทงข้าข้างหลัง!
นิกายอู๋เต้า ตำหนักชูหยวน
มองดูหน้าจอสีฟ้าสดตรงหน้า ชูหยวนเริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
[เหลือเวลาอีก: เจ็ดนาทีสามสิบสองวินาที ก่อนถึงเวลาตรวจสอบนิกาย]
เหลืออีกเพียงเจ็ดนาที!
อีกเพียงเจ็ดนาที การตรวจสอบก็จะเริ่มขึ้น
ไม่รู้ทำไม ชูหยวนรู้สึกประหม่าขึ้นมา
เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงประหม่า
ทั้งๆ ที่สถานการณ์มั่นคงแล้ว
มีจางฮั่นและซูเฉียนหยวน เขาต้องเลื่อนขั้นอย่างน้อยสองขั้นใหญ่
ประหม่าทำไมกัน!
มีอะไรให้ต้องประหม่าด้วย?
ชูหยวนสูดลมหายใจลึก พยายามทำให้จิตใจสงบลง
ไม่มีอะไรต้องประหม่า
เขา ชูหยวน ไม่ใช่คนที่ไม่เคยเจอพายุร้ายมาก่อน
ครั้งก่อนยังเคยผ่านเหตุการณ์แก่นทารกแตกเป็นแก่นทองมาแล้ว
หรือว่าเพราะความประหม่าเพียงเล็กน้อย เขาจะต้องคิดวุ่นวายไปหมด?
หึ!
ทำใจให้สงบ
รออีกเพียงเจ็ดนาทีก็พอ
หรือว่าในเจ็ดนาทีนี้ ศิษย์จะกลายเป็นอัจฉริยะในพริบตาหรือไง?
หลอกผีหรือไง?
ถ้าศิษย์จะเก่งขึ้นได้ในเจ็ดนาที
เขาก็คงรื้อเมืองแสงเดือนเพ็ญในโลกมนุษย์นั่นทิ้ง กินทีละก้อนจนหมดได้เลย!!
แค่รออย่างสงบอีกเจ็ดนาทีก็พอ
ชูหยวนคิดในใจ แล้วแค่นเสียงฮึในลำคอ
เริ่มรอคอยอย่างสงบ
สำหรับผู้ฝึกตน เจ็ดนาทีเป็นเพียงช่วงเวลากะพริบตาเท่านั้น
แต่เจ็ดนาทีนี้สำหรับชูหยวนกลับเหมือนเจ็ดปี ทุกวินาทีช่างยาวนานเหลือเกิน
เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
ชูหยวนหยิบดาบยาวสีเลือดของตนขึ้นมาพินิจพิเคราะห์
เป็นครั้งคราวเขาก็ปล่อยพลังเข้าไป ทำให้ดาบยาวสีเลือดเปล่งประกายแสงจ้า
แสงสว่างจนเกือบจะสว่างทั่วทั้งตำหนักอันกว้างใหญ่
ทำให้ชูหยวนอดไม่ได้ที่จะรำพึงถึงความไร้เทียมทานของดาบวิเศษ
เวลาผ่านไปทีละน้อย
ชูหยวนเล่นกับดาบยาวสีเลือดสักพัก แล้วก็หันไปจ้องมองหน้าจอสีฟ้าสดต่อ
ณ ขณะนี้
ใกล้จะถึงเวลาแล้ว
[เหลือเวลาอีก: หนึ่งนาทีสิบสองวินาที]
ใกล้แล้ว! ใกล้แล้ว!
กำลังจะถึงเวลาตรวจสอบแล้ว!
ชูหยวนสูดลมหายใจลึก พยายามทำให้ตัวเองผ่อนคลาย สีหน้าของเขากลับมาเป็นแบบสบายๆ เหมือนเดิม
โครม...
ทันใดนั้น เสียงดังสนั่นก็ดังมาถึงหูของชูหยวน
ขณะที่ชูหยวนกำลังสงสัยและลุกขึ้นยืน คิดจะเดินออกไปนอกตำหนักเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
อานุภาพอันทรงพลังก็แผ่ซ่านมาจากภายนอก
ปั้ก!
ร่างทั้งร่างของชูหยวนถูกกดลงกับพื้น ขยับไม่ได้ ไม่มีกำลังต้านทานแม้แต่น้อย
ชูหยวนงุนงงไปหมด
ข้าเป็นใคร?
ข้าอยู่ที่ไหน?
ข้ากำลังทำอะไร?
ชูหยวนงุนงงไปหมด
หรือว่าจะมียอดฝีมือบางคนทำลายค่ายอำพรางของนิกายอู๋เต้า เห็นว่านิกายอู๋เต้าลึกลับเกินไป จึงอยากจะยึดครองนิกายอู๋เต้า?
ชูหยวนรีบระดมพลังลมปราณทั่วร่าง
พอจะต้านทานอานุภาพนี้ได้บ้าง สามารถลุกขึ้นยืนได้
เขารีบใช้จิตวิญญาณ ค่อยๆ สำรวจสถานการณ์ภายนอกอย่างระมัดระวัง
เมื่อจิตวิญญาณของชูหยวนแผ่ออกไป
พบว่าภายนอกไม่มีสิ่งใดกั้นจิตวิญญาณ เขาจึงโล่งใจ
เขาค่อยๆ สำรวจสถานการณ์ภายในนิกายอู๋เต้าอย่างระมัดระวัง
ตำหนักใหญ่ไม่มีใคร...
ตำหนักข้างๆ ก็ไม่มีใคร...
หอถ่ายทอดวิชาไม่มีใคร...
หอคอยอาวุธวิเศษก็ไม่มีใคร...
ในครัวที่ไม่รู้ว่าสร้างขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ หลี่เอ้อร์กังอ้วนพุงกางกำลังคุกเข่าขอความเมตตา ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ...
ลานกว้างหน้าตำหนักใหญ่ก็ไม่มีใคร...
เดี๋ยวก่อน!
นั่นมันอะไรกัน?
จิตวิญญาณของชูหยวนสังเกตเห็นร่างที่ลอยอยู่เหนือลานกว้างหน้าตำหนักใหญ่อย่างชัดเจน
พลังนี้ช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน
ชูหยวนบอกว่า เขาดูไม่ออกว่านี่คือขั้นอะไร
แต่พลังนี้แข็งแกร่งกว่าตอนที่เขาอยู่ขั้นแก่นทารกตั้งหลายพันล้านเท่า
อืม ก็แค่หลายพันล้านเท่าเท่านั้นเอง
แต่ว่า คนผู้นี้ มาที่นิกายอู๋เต้าของเขา จะมาทำอะไรกันแน่?
ชูหยวนคิดจะติดต่อกับค่ายกลสังหารของนิกาย ดูว่าจะสามารถจัดการอีกฝ่ายได้หรือไม่
ขณะที่ชูหยวนกำลังจะติดต่อกับแผนผังค่ายกล
จู่ๆ จิตวิญญาณของเขาก็กวาดผ่านใบหน้าของคนผู้นั้น
ทำไม...
ทำไมคนผู้นี้ถึงดูคล้ายจางฮั่นศิษย์ที่ว่านอนสอนง่ายของเขานักล่ะ?
ชูหยวนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง
ในวินาถัดมา ความคิดที่ทำให้เขาตกใจสุดขีดก็ผุดขึ้นในใจ คนผู้นี้ คงไม่ใช่จางฮั่นจริงๆ หรอกนะ?!
เป็นไปไม่ได้!
เจ้าหมอนั่นว่านอนสอนง่ายมาก
วันๆ เอาแต่อ่านหนังสือๆ
อ่านหนังสือจะช่วยเพิ่มพลังได้ยังไง?
หลอกผีหรือไง!
คนว่านอนสอนง่ายไม่มีทางทรยศเขาหรอก!
ชูหยวนไม่มีวันเชื่อว่าจางฮั่นจะทรยศเขา
เขาขมวดคิ้วครุ่นคิด
หน้าจอสีฟ้าสดปรากฏขึ้นตรงหน้า ข้อความหลายบรรทัดลอยขึ้นมา
[เริ่มตรวจสอบระดับศิษย์ปัจจุบันของนิกาย]
[ศิษย์อย่างเป็นทางการของนิกายในปัจจุบัน: 2]
[รายชื่อศิษย์: จางฮั่น, ซูเฉียนหยวน]
[เริ่มตรวจสอบ]
[ตรวจสอบเสร็จสิ้น ต่อไปนี้คือข้อมูลการตรวจสอบของศิษย์ 'จางฮั่น']
[ศิษย์ที่ถูกตรวจสอบ: จางฮั่น]
[ระดับพลัง: ขั้นหลอมจิตช่วงต้น]
[ระดับพลังต่อสู้: ???]
[การประเมินโดยรวม: ศิษย์ผู้นี้เกิดมาพร้อมหัวใจค่ายกล มีพรสวรรค์เหนือธรรมชาติ เดิมทีถูกกำหนดให้ถูกทำลายโดยวิถีสวรรค์ แต่กลับถูกโฮสต์รับเข้าเป็นศิษย์ ภายหลังหัวใจค่ายกลตื่นขึ้นมา กลายเป็นอัจฉริยะ นี่เป็นเพราะความไร้ความสามารถของโฮสต์ ความผิดนี้ โฮสต์ต้องรับไว้]
[ตัดสินว่าศิษย์ผู้นี้ประสบความสำเร็จ หักลดระดับพลังของโฮสต์หนึ่งขั้นใหญ่]
...
[ตรวจสอบเสร็จสิ้น ต่อไปนี้คือข้อมูลการตรวจสอบของศิษย์ 'ซูเฉียนหยวน']
[ศิษย์ที่ถูกตรวจสอบ: ซูเฉียนหยวน]
[ระดับพลัง: มนุษย์ธรรมดา / ขั้นแก่นทองช่วงปลายขั้นสุดยอด]
[ระดับพลังต่อสู้: ???]
[การประเมินโดยรวม: ศิษย์ผู้นี้แต่เดิมไร้วิญญาณ มีพรสวรรค์ต่ำต้อย โฮสต์ถ่ายทอดวิชาบำเพ็ญร่างกายให้ ภายหลังบรรลุวิชาฝึกร่างกายแบบพลังแผ่นดินด้วยตนเอง เปิดเส้นทางใหม่ให้กับวิชาฝึกร่างกาย ความผิดนี้ โฮสต์ต้องรับไว้]
[ตัดสินว่าศิษย์ผู้นี้ประสบความสำเร็จ หักลดระดับพลังของโฮสต์หนึ่งขั้นใหญ่]
[การตรวจสอบโดยรวมเสร็จสิ้น หักลดระดับพลังของโฮสต์สองขั้นใหญ่]
[ระดับพลังปัจจุบันของโฮสต์: ขั้นหลอมลมปราณช่วงต้นขั้นสุดยอด]
[ความเห็นของระบบ: โฮสต์ โปรดอย่าทำร้ายตัวเอง ระบบนี้มุ่งมั่นที่จะสร้างนิกายที่อ่อนแอที่สุดในประวัติศาสตร์ โฮสต์จะได้รับพลังก็ต่อเมื่อสอนศิษย์ให้อ่อนแอเท่านั้น หากโฮสต์ยืนกรานที่จะสอนศิษย์ให้ประสบความสำเร็จ ขัดแย้งกับระบบ ก็ต้องรับผิดชอบผลลัพธ์เอง]
พ่อมึงสิขัดแย้งกับระบบ!!!
ชูหยวนเบิกตากว้าง โกรธจนอยากจะตะโกนออกมา แต่เขายังไม่ทันได้ส่งเสียง
โครม!
ในจุดตันเถียน แก่นทองที่เปล่งประกายแสงอันเจิดจ้านั้น แตกสลายออกหลังจากเสียงดังสนั่น
แก่นทอง...
แตกแล้ว...
พลังของชูหยวนลดลงอย่างบ้าคลั่งในชั่วพริบตา
แม้แต่ขั้นสร้างฐานก็ไม่เหลือ
ในชั่วขณะเดียว พลังของเขาตกลงมาถึงขั้นหลอมลมปราณ
ขั้นหลอมลมปราณช่วงต้นขั้นสุดยอด...
อาจเป็นเพราะเขาเคยอ่าน 'คัมภีร์หลอมลมปราณขั้นพื้นฐาน' มามากเกินไป
ทำให้ขั้นหลอมลมปราณช่วงต้นของเขาแข็งแกร่งกว่าคนอื่นในระดับเดียวกันมาก
คาดว่าจะสามารถเอาชนะผู้ที่อยู่ในขั้นหลอมลมปราณช่วงปลายได้โดยไม่มีปัญหา
รากฐานแน่นหนามาก...
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ชูหยวนต้องการเลย
ณ ขณะนี้
ชูหยวนนั่งอยู่ในตำหนัก ใบหน้าซีดขาว สภาพจิตใจกำลังระเบิดอย่างไม่มีขีดจำกัด
ข้าถูกศิษย์ที่ว่านอนสอนง่ายที่สุดของข้า ทรยศเสียแล้ว...
