บทที่ 725 《ปวดท้อง》
ห้าวันต่อมา ภายในสตูดิโอหมายเลข 4 ของสถานีโทรทัศน์กลางแห่งชาติ
เซินฟานอวี่กำลังยืนอยู่บนเวที ระหว่างการบันทึกเทปรายการ
“ว้าว...”
พร้อมกับเสียงปรบมือกึกก้อง รายการที่ยาวนานถึงสองชั่วโมงก็ได้สิ้นสุดลง
วันนี้เซินฟานอวี่สวมชุดราตรียาวสีฟ้าอ่อน พร้อมรองเท้าส้นสูงห้าซม. ก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่วินาที เธอยังสง่างามและเต็มไปด้วยความมั่นใจบนเวที แต่ทันทีที่ลงจากเวที เธอก็ต้องพยุงตัวเองกับราวเหล็กหลังเวที เหงื่อเริ่มปรากฏบนหน้าผากของเธอ ใบหน้าขาวเนียนกลับเป็นสีแดงที่ดูไม่เป็นธรรมชาติ และยิ่งเวลาผ่านไป เธอก็ยิ่งกำราวเหล็กแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“ฟานอวี่ เธอเป็นอะไรไป?”
“ไม่สบายเหรอ?”
เพื่อนร่วมงานชายที่ลงเวทีมาพร้อมกัน สังเกตเห็นท่าทางผิดปกติของเธอ จึงรีบเข้ามาถามด้วยความห่วงใย แต่แม้จะถามเช่นนั้น เขาก็ไม่กล้าแตะตัวเธอแม้แต่น้อย
หลังจากที่เหลียงไห่เพิ่งจัดการกับหลี่เต๋ออี้ด้วยความเด็ดขาดไม่กี่วันก่อน เรื่องราวในคืนนั้นก็แพร่สะพัดไปทั่วสถานี ทุกคนรู้ดีว่าเซินฟานอวี่ได้กลายเป็นคนสำคัญ และจากวิธีที่ผู้บริหารจัดการกับหลี่เต๋ออี้ ทุกคนก็มองเห็นท่าทีของผู้บริหารที่มีต่อถังหยวนและเซินฟานอวี่
หลังจากข่าวนี้แพร่ไป สตรีในสถานีหลายคนต่างรู้สึกอิจฉาเซินฟานอวี่ ขณะที่ชายหนุ่มที่เคยสนใจในตัวเธอ พอได้รู้ว่าถังหยวนเป็นแฟนของเธอก็ถอยห่าง ไม่กล้าแม้แต่จะคิดฝันถึงเธออีกต่อไป
“พี่ไห่ ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่...แค่รู้สึกปวดท้องนิดหน่อย...”
เซินฟานอวี่พูดพลางกุมท้องเล็กน้อย โค้งตัวลงเล็กน้อยเหมือนกำลังปวดท้อง เธอพยายามยิ้มฝืนๆ แล้วกล่าวว่า “พี่ไห่ไปก่อนเถอะค่ะ ฉันขอพักตรงนี้สักครู่ แล้วเดี๋ยวก็หาย”
“เธอจะอยู่คนเดียวไหวเหรอ?”
เพื่อนร่วมงานชายมองเซินฟานอวี่ด้วยความลังเล ตอนนี้เธอเป็นคนที่ไม่เหมือนเดิมแล้ว หากเกิดอะไรขึ้น เขาอาจจะไม่รอดจากความรับผิดชอบ
คิดดังนั้น เพื่อนร่วมงานชายจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พร้อมถามเซินฟานอวี่ว่า “ฟานอวี่ อดทนหน่อยนะ ฉันจะโทรเรียกทีมแพทย์ในสถานีมา”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ...”
“พี่ไห่ ฉันไม่เป็นไรจริงๆ”
“แฟนฉันอยู่ข้างล่าง เขากำลังจะมารับฉันเดี๋ยวนี้แหละ”
เมื่อเห็นเพื่อนร่วมงานกำลังจะเรียกหมอ เซินฟานอวี่รีบยืดตัวขึ้นแล้วโบกมือปฏิเสธ
“ไม่เป็นไรจริงๆ นะ?”
เพื่อนร่วมงานชายหยุดกดโทรศัพท์ เมื่อได้ยินว่าแฟนของเธอคือถังหยวน และเมื่อถังหยวนอยู่ที่นี่ เขาก็คิดว่าคงไม่ควรเข้าไปยุ่ง
“ไม่เป็นไรจริงๆ”
เซินฟานอวี่พยักหน้าอย่างมั่นใจ
“งั้นก็ได้”
เพื่อนร่วมงานชายลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คิดดูอีกที ฉันขออยู่เป็นเพื่อนเธอจนกว่าแฟนเธอจะมาดีกว่า แล้วฉันค่อยไป”
“อ๋อ...”
“ขอบคุณ...ขอบคุณมากค่ะ พี่ไห่”
เซินฟานอวี่พยายามฝืนยิ้มและกล่าวขอบคุณ ขณะที่เธอพิงราวเหล็กทั้งหมดเพื่อคงความสง่างามไว้
ในความเป็นจริง ภายใต้ท่าทางสงบนิ่งนั้น เซินฟานอวี่กำลังกัดฟันแน่น และอดกลั้นไม่ให้ส่งเสียงออกมา ในชุดราตรียาวที่ดูเรียบร้อยนั้น น้ำได้ไหลออกมาอย่างมาก จนไหลตามเรียวขาเข้าไปในรองเท้าส้นสูงของเธอ
ในที่สุด เธอก็รอถังหยวนมารับ ขณะที่เพื่อนร่วมงานชายยังคงยืนรอข้างๆ โดยรักษาระยะห่างที่ปลอดภัย
ประมาณสิบห้านาทีต่อมา เมื่อเสียงฝีเท้าดังเข้ามา เซินฟานอวี่และเพื่อนร่วมงานชายก็เห็นถังหยวนมาถึง
เพื่อนร่วมงานชายเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลา เดินเข้ามาอย่างสง่างาม ก็เข้าใจได้ทันทีว่านี่คือ "ตัวจริง" พร้อมทั้งอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่ง แม้ถังหยวนจะมีฐานะที่ยิ่งใหญ่เพียงใด แต่เขาก็ยังหล่อเหลาถึงเพียงนี้ จึงไม่แปลกใจเลยที่เซินฟานอวี่จะหลงรักอย่างรวดเร็ว
“คุณถัง ฟานอวี่เหมือนจะไม่สบาย ฉันตั้งใจจะเรียกหมอมา แต่เธอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก ฉันเลยไม่ได้เรียก” เพื่อนร่วมงานชายกล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ตอนนี้คุณมาถึงแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อนนะครับ”
“ขอบคุณที่ช่วยดูแล”
ถังหยวนพยักหน้าตอบอย่างสุภาพ
“ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร”
เพื่อนร่วมงานชายยิ้มโบกมือ ก่อนจะโบกมือให้เซินฟานอวี่และเดินออกไปจากหลังเวที
เมื่อไม่มีคนอื่นอยู่ เซินฟานอวี่ก็พุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของถังหยวน จากผู้ประกาศข่าวที่เคยสง่างาม กลายเป็นแมวน้อยขี้อ้อนที่กำลังซุกอยู่ในอกของเขา กำปั้นเล็กๆ ทุบที่หน้าอกของถังหยวนเบาๆ “เจ้านายน่ารังเกียจเกินไป เราตกลงกันว่าจะเปิดที่ระดับเดียว แต่คุณกลับปรับเป็นสามระดับ ฉันเกือบจะทำเสียหน้าบนเวทีแล้ว!”
ถังหยวนมองเซินฟานอวี่ด้วยรอยยิ้ม พร้อมแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “ปรับเป็นสามระดับเหรอ? ผมจำไม่ได้แล้วนะ หรือว่ามือผมไปโดน?”
“บ้า~”
“คุณแกล้งแน่ๆ~”
เซินฟานอวี่จ้องถังหยวนด้วยสายตาน่ารัก ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงน้อยใจ “มันสนุกมากไหม? ทำไมไม่บอกล่ะ?”
“สนุกไหมล่ะ?”
“รู้สึกยังไงบ้าง?” ถังหยวนถามต่อ
นับตั้งแต่คืนนั้นที่ทั้งสองได้ใกล้ชิด ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาได้ลองทำสิ่งใหม่ๆ มากมาย
อีกทั้งสำหรับคนที่ชอบเล่นแบบนี้ ทุกที่ทุกสถานการณ์อาจกลายเป็นส่วนหนึ่งของการเล่น และวันนี้ก็ถือเป็นการลองอะไรใหม่ๆ
“ไม่ใช่แค่สนุก มันสนุกมากเลย! หลายครั้งฉันเกือบลืมบทเลย!”
เซินฟานอวี่ตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“แล้วอยากลองอีกไหม?”
“อยากค่ะ...”
“ชอบไหม?”
“ชอบ~”
“แล้วชอบอันนี้หรือชอบผมมากกว่ากัน?”
“แน่นอนว่าชอบคุณอยู่แล้ว~”
ถังหยวนมองเธออย่างเจ้าเล่ห์ จากนั้นเขามองไปที่กระโปรงยาวของเธอแล้วกระซิบข้างหูว่า “ข้างในเป็นยังไงบ้าง?”
“คุณว่าไงล่ะ~”
เซินฟานอวี่ตอบกลับพร้อมส่งสายตาน่ารัก “มันเปียกไปหมดแล้วค่ะ ฉันจะไปเปลี่ยนชุดที่ห้องแต่งตัว แล้วฉันจะเลิกงานแล้วนะ”
“ห้องแต่งตัวของคุณเป็นห้องส่วนตัวใช่ไหม?”
ถังหยวนยกคิ้วถามขึ้นมาอย่างกระทันหัน
“ใช่ค่ะ”
“ผู้กำกับเหลียงเพิ่งให้ฉันเมื่อสองวันก่อน”
เซินฟานอวี่แสดงสีหน้าประหลาดใจ “คุณคิดจะทำอะไร?”
เมื่อได้ยินคำถาม ถังหยวนพยักหน้าอย่างจริงจัง ก่อนจะตอบเพียงคำเดียว “คิด...”
