บทที่ 261 หุบเขาเลี้ยงแมลง
###
“ศิษย์สายตรงต้องการให้ข้าไปเลี้ยงแมลงรึ?”
ลู่เซวียนถามด้วยความประหลาดใจ
“ใช่แล้ว” เกอผู่พยักหน้า
“เชิญศิษย์พี่เกอเข้ามาคุยกันข้างในเถิด ในถ้ำของข้ามีเครื่องดื่มน้ำผลไม้ที่ข้าหมักเอง อีกทั้งยังมีผลวิญญาณสด ๆ หลายชนิด ให้ท่านได้ลิ้มลอง”
ลู่เซวียนรีบเชิญเกอผู่เข้ามาในถ้ำของเขา ไม่ควรปล่อยให้ศิษย์สายตรงต้องยืนรออยู่ด้านนอกนาน
เมื่อเข้ามาถึงลานของตน ลู่เซวียนจึงรินน้ำผลไม้จากน้ำเต้าเลี้ยงกระบี่ที่มีชื่อเสียงให้เกอผู่หนึ่งถ้วย น้ำผลไม้นี้มีกลิ่นหอมแรง นอกจากนี้ยังนำผลไม้ที่เพิ่งสุกสดใหม่ทั้ง ผลเพลิงร้อนแรง และ ผลน้ำแข็ง มาวางเสิร์ฟด้วย
“ยอดเยี่ยมมาก ผลวิญญาณเหล่านี้มีคุณภาพชั้นเลิศ ทั้งหอมและสดชื่น น้ำผลไม้เองก็มีรสชาติล้ำลึก หลากหลายมิติ ลู่เซวียนดูท่าจะรู้จักใช้ชีวิตได้ดีทีเดียว”
เกอผู่ลิ้มลองน้ำผลไม้อย่างละเอียด ใบหน้าเขาปรากฏรอยยิ้มแห่งความพอใจ
“ข้าชอบทำสิ่งเหล่านี้ขณะเลี้ยงพืชวิญญาณ เพื่อความอร่อยเป็นที่หนึ่ง ถ้าท่านชอบก็ดีใจแล้ว”
ลู่เซวียนกล่าวพลางรินน้ำผลไม้ให้เกอผู่อีกถ้วยพร้อมยิ้ม
“เอาล่ะ ท่านบอกว่ามีคนเชิญข้าไปเลี้ยงแมลง เรื่องนั้นเป็นอย่างไรหรือ?”
“คนที่เชิญเจ้าไปคือสหายสนิทของข้าในสำนัก ชื่อ จงจิ่งซาน เขามีพรสวรรค์อย่างยิ่งในการเลี้ยงแมลง และยังเป็นศิษย์สายตรงของสำนักเช่นกัน”
“เมื่อไม่นานมานี้ เขามีธุระต้องไปข้างนอกเป็นเวลาประมาณครึ่งปี แต่ในสำนักเขามีแมลงหายากหลายชนิดที่ต้องได้รับการดูแลอย่างต่อเนื่อง”
“แมลงธรรมดานั้นให้ศิษย์ภายนอกดูแลได้ไม่มีปัญหา แมลงระดับหนึ่งหรือสอง รวมถึงระดับสามก็ไม่เป็นไร”
“แต่ว่า เขามีแมลงพิเศษสองตัวที่เป็นแมลงระดับสี่ จำเป็นต้องเก็บไว้ในถ้ำของเขา นอกจากนี้ยังมีแมลงระดับสามและสี่อีกหลายชนิดที่หากให้ศิษย์ฝึกปราณดูแล อาจเกิดความผิดพลาดได้”
“ข้าจึงแนะนำเจ้าให้กับจงจิ่งซาน เพราะข้าเห็นว่าเจ้าแก้ปัญหาการผสมพันธุ์ของปลาครุฑหยินหยางโบราณได้ และยังปลดปล่อยความยึดติดในช่วงสุดท้ายของชีวิตกวางชิงเซวียน ข้าเชื่อว่าเจ้าน่าจะดูแลแมลงพวกนี้ได้แน่นอน”
“เมื่อจงจิ่งซานกลับมา เขาย่อมให้รางวัลแก่เจ้าที่น่าพอใจ”
ลู่เซวียนก้มลงครุ่นคิด
เขามั่นใจอย่างมากในการดูแลเลี้ยงแมลงพวกนี้ ขอเพียงให้เขารู้จักอาหารและความต้องการของมัน เขาจะสามารถเข้าใจแมลงเหล่านั้นได้ดี
รางวัลเป็นเรื่องรอง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการได้ผูกมิตรกับศิษย์สายตรง
สำนักเทียนเจี้ยนมีศิษย์สายตรงเพียงสิบเจ็ดคน แต่ละคนล้วนมีความสามารถพอที่จะก้าวขึ้นเป็นผู้ฝึกระดับสร้างแก่นทอง หากได้ผูกมิตรกับพวกเขาย่อมเป็นประโยชน์มหาศาล
ก่อนหน้านี้ หากไม่มีการแนะนำจากเกอผู่ให้กับผู้ฝึกยุทธระดับสร้างแก่นทองคำสองคน ลู่เซวียนที่อยู่ในระดับสร้างรากฐานขั้นต้นคงยากที่จะได้รับความสนใจ และไม่ได้รับพลังต้นไม้แห่งชีวิตอันมหัศจรรย์นั้น
“ตกลง ข้าจะไปลองดู ขอบคุณท่านเกอที่ช่วยเหลือ”
ลู่เซวียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ทั้งสองไม่ได้เสียเวลาอยู่ต่อ เกอผู่ปล่อยแผนผังหยินหยางสีดำและขาวหมุนอยู่เหนือศีรษะ แล้วแผ่ขยายขึ้นอย่างรวดเร็ว
ลู่เซวียนรู้สึกว่าทุกอย่างกลายเป็นความมืด เขาเข้าสู่โลกที่ปกคลุมด้วยหมอกสีดำหลากสี ขณะที่แสงสว่างพุ่งผ่านไป ตนก็ปรากฏตัวขึ้นในหุบเขาแห่งหนึ่ง
เขายืนนิ่งเพื่อควบคุมตัวเองให้มั่นคง และตอนนี้ก็ได้เห็นถึงพลังของศิษย์สายตรงอย่างแท้จริง
“นี่คือหุบเขาเลี้ยงแมลงที่จงจิ่งซานสร้างขึ้นเพื่อเพาะเลี้ยงแมลงหายากต่าง ๆ ข้างในมีภูมิประเทศหลากหลายและเต็มไปด้วยค่ายกลที่เหมาะกับการขยายพันธุ์ของแมลงและสัตว์หายาก”
เกอผู่อธิบายพลางมองลงไปยังหุบเขาเลี้ยงแมลงเบื้องล่าง
ลู่เซวียนมองลงไปเห็นป่าทึบ ทะเลทราย และหนองน้ำ
ในป่ามีต้นไม้รูปร่างแปลกประหลาดขึ้นมากมาย เสียงร้องแปลกประหลาดดังออกมาเป็นระยะ ลู่เซวียนใช้สัมผัสวิญญาณตรวจสอบพบว่ามีแมลงแปลกประหลาดซ่อนตัวอยู่จำนวนมาก
ทะเลทรายแดงฉานไปหมด มีหลุมขนาดเล็กใหญ่อยู่ทั่วไป ควันดำลอยขึ้นมาจากพื้น และมีเนินเล็ก ๆ กระจายอยู่โดยรอบ เมื่อมองจากระยะไกลดูคล้ายกับไข่แมลง
ในหนองน้ำมีต้นไม้ที่เน่าเปื่อยและใบไม้ที่แห้งกรังลอยอยู่ น้ำสีเขียวหม่น ๆ ฟองอากาศสีเขียวบวมขึ้นเป็นระยะ แสดงให้เห็นว่ามีแมลงพิษซ่อนตัวอยู่เป็นจำนวนมาก
ขณะที่ลู่เซวียนกำลังสังเกตอยู่ แสงสีดำพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มคนหนึ่งหยุดอยู่ตรงหน้าลู่เซวียนและเกอผู่
ชายหนุ่มคนนั้นมีใบหน้าที่เรียบเฉย ปากที่เม้มแน่น ดูไม่ใช่คนที่ชอบพูด
เสื้อคลุมสีดำของเขาทำให้ลู่เซวียนสังเกตเห็นเป็นพิเศษ เพราะมันถูกทอด้วยเส้นไหมสีดำ แต่เมื่อมองใกล้ ๆ พบว่าเส้นไหมสีดำนั้นคือแมลงยาวเรียวเล็กที่กำลังคลานไปมาอย่างอิสระบนเสื้อคลุมของเขา
“สวัสดีท่านเกอ”
ชายหนุ่มในเสื้อคลุมดำทักทายเกอผู่ด้วยท่าทางเย็นชา สายตาของเขามองสำรวจไปที่ลู่เซวียนด้วยความสงสัยเล็กน้อย
“จงจิ่งซาน นี่คือลู่เซวียนศิษย์น้องของข้า เขามีความเชี่ยวชาญในการดูแลพืชวิญญาณและสัตว์วิญญาณ”
“ลู่เซวียน นี่คือจงจิ่งซาน เจ้าเรียกเขาว่าศิษย์พี่จงก็พอ”
“ยินดีที่ได้พบศิษย์พี่จง” ลู่เซวียนโค้งคำนับและกล่าวทักทาย
“ยินดีที่ได้พบ” จงจิ่งซานตอบรับเสียงเบาและโค้งคำนับกลับ
จากนั้นเขาพาทั้งสองเดินไปยังภูเขาภายในหุบเขาเลี้ยงแมลง
บนภูเขามีบ้านหินสร้างอย่างเรียบง่ายอยู่หลายหลัง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าจงจิ่งซานไม่ใส่ใจเรื่องความสวยงามของที่พักมากนัก
ในบางหลังมีเสียงร้องของแมลงดังออกมา เสียงแหลมคมทำให้ลู่เซวียนสะดุ้งเล็กน้อย
“ห้องหินพวกนั้นคือห้องเลี้ยงแมลงที่จงจิ่งซานสร้างไว้ เจ้าอาจดูรอบ ๆ เพื่อทำความคุ้นเคยกับมันก่อน”
เกอผู่ส่งเสียงบอกกับลู่เซวียนขณะเห็นเขามองไปที่บ้านหิน
ทั้งสามเดินไปยังที่พักรับแขกของจงจิ่งซาน
จงจิ่งซานส่งถ้วยน้ำผึ้งที่หอมฟุ้งมาให้ลู่เซวียน น้ำผึ้งนี้มีสีเหลืองทอง และของเหลวเหนียวหนืดเปลี่ยนเป็นรูปร่างของดอกไม้นานาพรรณ
“นี่คือน้ำผึ้งวิญญาณจากดอกไม้พันธุ์ต่าง ๆ ที่ ผึ้งวิญญาณดอกไม้ เก็บรวบรวมจากพืชวิญญาณแล้วใช้วิธีพิเศษในการหมัก รสชาติหวานหอมและยังช่วยเสริมพลังวิญญาณได้เล็กน้อย”
เกอผู่ที่รู้จักนิสัยของจงจิ่งซานเป็นอย่างดีจึงแนะนำให้ลู่เซวียนฟัง
ลู่เซวียนลองดื่มดูทันที รสหอมหวานอบอวลไปทั่วปาก ความหอมแผ่ไปทั่วร่างกายราวกับกำลังลอยอยู่ในทุ่งดอกไม้
พลังวิญญาณบางเบาค่อย ๆ ไหลเข้าสู่ตันเถียนของลู่เซวียนอย่างช้า ๆ
“เป็นน้ำผึ้งที่ยอดเยี่ยมมาก”
ลู่เซวียนกล่าวชมด้วยความประทับใจ
จงจิ่งซานแอบยิ้มเล็กน้อย
“จงจิ่งซาน ข้าพาคนมาให้เจ้าแล้ว หากมีอะไรต้องการบอกเกี่ยวกับการดูแลแมลง เจ้าอธิบายให้เขาฟังเถิด”
จงจิ่งซานพยักหน้า แผ่นยันต์แผ่นหนึ่งลอยมาที่ลู่เซวียน บนแผ่นยันต์นั้นเต็มไปด้วยอักษรขนาดเล็ก
ลู่เซวียนรับแผ่นยันต์มาและกวาดสายตาอ่านอย่างรวดเร็ว เขาก็เข้าใจทันที
แผ่นยันต์นั้นบันทึกข้อมูลเกี่ยวกับแมลงหายากหลายชนิด วิธีการดูแล การเลี้ยง และข้อควรระวังต่าง ๆ รวมถึงสิ่งที่ลู่เซวียนต้องทำในแต่ละวัน
นอกจากนี้ยังมีวิธีการควบคุมค่ายกลและห้องเลี้ยงแมลงภายในหุบเขา รวมถึงวิชาการควบคุมแมลงเบื้องต้นอีกหลายวิชา
ก่อนหน้านี้ลู่เซวียนเคยได้รับคัมภีร์แมลงจากผู้ฝึกยุทธคนหนึ่งในขณะที่เขาแก้ปัญหาเรื่องแมลงใน ผลท้อวิญญาณน้ำ แต่คัมภีร์นั้นบันทึกแค่แมลงระดับต่ำ ๆ ซึ่งแทบจะเทียบไม่ได้กับความรู้เพียงไม่กี่วิชาที่จงจิ่งซานให้มา
แค่แผ่นยันต์นี้ก็ทำให้ลู่เซวียนรู้สึกว่าคุ้มค่าที่ได้มาที่นี่แล้ว
หลังจากที่เขาจำข้อมูลบนแผ่นยันต์ได้ทั้งหมด จงจิ่งซานก็ส่งของที่มีรูปร่างคล้ายเครื่องดนตรีสูหน่าให้ลู่เซวียน
