กำราบภพด้วยระบบกลไกลสวรรค์ ตอนที่ 475 หนึ่งกระบี่
กำราบภพด้วยระบบกลไกลสวรรค์ ตอนที่ 475 หนึ่งกระบี่
“เคร้ง!
แสงกระบี่สีแดงฉานพุ่งทะลวงออกมาจากภายในหอคอยกลไกสวรรค์ ย้อมท้องฟ้าทั้งหมดให้กลายเป็นสีแดงเลือด ราวกับว่าวินาทีต่อมาเลือดจะไหลทะลักออกมา ทุกคนต่างได้ยินเสียงกรีดร้องราวกับวิญญาณร่ำไห้
ดูราวกับประตูนรกได้เปิดออก
ในชั่วขณะที่แสงกระบี่พุ่งออกมา พายุหมุนมากมายก็ปรากฏขึ้น ราวกับคลื่นยักษ์ซัดสาด บนท้องฟ้ามีศพนับไม่ถ้วนลอยอยู่ แม้แต่เทพมารก็ยังต้องตายภายใต้กระบี่เล่มนี้
นี่คือกระบี่ที่น่ากลัวยิ่งกว่าคนของยมโลก ไร้ผู้ใดต้านทาน
แม้แต่บรรพบุรุษของตระกูลฉิน และผู้อาวุโสห้า ต่างก็กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก พวกเขาครุ่นคิดในใจ หากตนเองที่เป็นอมตะต้องเผชิญหน้ากับกระบี่เล่มนี้ จะสามารถต้านทานได้หรือไม่
เวลาไม่อนุญาตให้พวกเขาคิดมาก
ในชั่วพริบตาที่ความคิดแวบผ่าน แสงกระบี่ก็พุ่งทะลวงผ่านฟ้าดิน
“ตู้ม!
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ราวกับฟ้าถล่มดินทลาย ทำให้เมืองต้าฮวงทั้งหมดสั่นสะเทือน ภายในเสียงนั้น แฝงไปด้วยเสียงกรีดร้องที่น่าหวาดกลัว
ไม่นาน ฟ้าดินก็กลับคืนสู่ความสงบ
ส่วนคนของตระกูลฉินที่เพิ่งจะฟื้นคืนชีพก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ราวกับว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นเพียงภาพลวงตา
มีเพียงค่ายกลที่ถูกกระตุ้น บ่งบอกว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นความจริง
พวกเขาเห็นกับตา เซียนแท้สูงสุดหนึ่งคน และมหาจักรพรรดิหนึ่งคน ถูกเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์สะบัดมือสังหาร
“ค่ายกลของเมืองต้าฮวงอ่อนแอเกินไปแล้ว”
หลี่อวิ๋นเก็บฝ่ามือ เงยหน้ามองท้องฟ้า พึมพำกับตัวเอง
นี่คือค่ายกลที่เขาสร้างขึ้นในอดีต สามารถสังหารมหาจักรพรรดิได้ แต่ตอนนี้ระดับของโลกได้เปลี่ยนแปลงไป มหาจักรพรรดิไม่นับว่าแข็งแกร่ง อีกไม่นาน เซียนแท้ก็จะไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งที่สุด
หากไม่ยกระดับค่ายกล
คาดว่าต่อไปคงมีคนมากมายเดินทางเข้ามาในเมืองต้าฮวง สถานการณ์เช่นนี้ มิใช่สิ่งที่เขาต้องการจะเห็น
ในขณะที่หลี่อวิ๋นสังหารบรรพบุรุษของตระกูลฉิน ภายในโลกสวรรค์ก่อกำเนิดราวกับมีบางอย่างฟื้นคืนชีพ บุคคลมากมายที่เคยตาย ต่างก็เริ่มปีนออกมาจากสุสาน
ห่างจากเมืองต้าฮวงหนึ่งล้านลี้
ภายในเทือกเขาร้อยสายที่เคยเงียบสงบ บุรุษผู้หนึ่ง ร่างกายปกคลุมไปด้วยปราณหยิน ยืนอยู่บนห้วงมิติ เขามีกลิ่นอายเย็นยะเยียบ ดวงตากวาดมองไปรอบ ๆ
มองต้นไม้ ใบหญ้า พึมพำกับตัวเองว่า “ข้าเกิดใหม่แล้วหรือ”
“ดูเหมือนว่ามรดกที่ข้าทิ้งเอาไว้ ก็ได้พบกับผู้สืบทอด”
ภายในเผ่าอีกาทองคำ มหาจักรพรรดิหลายท่านเดินทางกลับมา คนเหล่านี้ราวกับเทพเจ้าอสูรโบราณ ร่างกายของพวกเขาปกคลุมไปด้วยเพลิงสุริยันแท้ที่กลายเป็นสีดำสนิท ทำให้ห้วงมิติบิดเบี้ยว
บรรพบุรุษอีกาทองคำตื่นขึ้นจากการบำเพ็ญเพียร เห็นภาพเบื้องหน้า เขาก็รู้สึกขนลุกซู่
ไม่นานมานี้ เขาได้รับข่าวสาร กล่าวกันว่าในเมืองต้าฮวง มีคนตายฟื้นคืนชีพ
เพียงแค่ไม่นาน บรรพบุรุษของเผ่าอีกาทองคำทั้งหมดกลับมา!
นี่มันเรื่องตลกอันใดกัน!
ในนั้นเขายังเห็นบรรพบุรุษที่หลอมสร้างระฆังราชาอสูร คนผู้นี้คือผู้ก่อตั้งเผ่าอีกาทองคำ!
แต่ตอนนี้กลับราวกับถูกมารจิตใจเข้าแทรก
มองลูกหลานของตนเองด้วยสายตาเย็นชา แฝงไปด้วยจิตสังหารที่ไม่ปิดบัง
ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่ระฆังราชาอสูรก็ยังไม่รู้สึกตื่นเต้นที่ได้พบกับเจ้าของเดิม แต่กลับส่งเสียงดังก้อง บ่งบอกถึงอันตราย บรรพบุรุษผู้นี้มิใช่บรรพบุรุษคนเดิม
“อึก”
บรรพบุรุษอีกาทองคำกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เขารีบส่งข้อความไปยังผู้นำเผ่าอีกาทองคำ “เจ้ารีบเดินทางไปที่หอคอยกลไกสวรรค์ ถามผู้อาวุโสเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ว่า เกิดอะไรขึ้นกับเผ่าอีกาทองคำ?”
“เหตุใดบรรพบุรุษที่ละสังขารไปแล้วถึงได้ฟื้นคืนชีพ!”
“ขอรับ ข้าน้อยจะรีบไป!”
ผู้นำเผ่าอีกาทองคำกล่าวอย่างรวดเร็ว
สิ้นเสียง เขาก็แปรเปลี่ยนเป็นแสงสีทอง พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า มุ่งหน้าไปยังหอคอยกลไกสวรรค์ หลังจากที่เขาจากไป เพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจ
ภายในดินแดนบรรพบุรุษเผ่าอีกาทองคำ ก็ปรากฏพลังอันน่าสะพรึงกลัว
นั่นคือมหาจักรพรรดิหลายท่านกำลังต่อสู้กัน เสียงคำรามดังกึกก้องไปทั่ว ราวกับท้องฟ้ากำลังจะแตกสลาย น่ากลัวยิ่งนัก
เห็นภาพนี้ ผู้นำเผ่าอีกาทองคำก็รู้ดีว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นกับเผ่าอีกาทองคำ
คาดว่าการฟื้นคืนชีพของบรรพบุรุษ มิใช่เรื่องดี
ในเวลาเดียวกัน ห่างจากโลกสวรรค์ก่อกำเนิดหลายหมื่นล้านลี้ ภายในปฐมโกลาหล
บนเรือเทวะลำหนึ่ง
บุรุษผู้หนึ่งสวมชุดเกราะ ลืมตาขึ้น ดวงตาสีเขียวมรกต ปรากฏขึ้น ทะลวงผ่านจักรวาล มองไปยังโลกสวรรค์ก่อกำเนิด เขากล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “แปลก!”
“ท่านผู้บัญชาการ เกิดอะไรขึ้น”
ข้างกาย มีคนเอ่ยถาม
“คนของยมโลกนั้นเป็นอมตะ ยากที่จะสังหาร ยากที่จะทำลาย แต่เมื่อครู่ ข้าสัมผัสได้ วิญญาณโบราณที่ข้าใช้ลูกปัดเพรียกวิญญาณเรียกกลับมาได้ตายไปแล้ว”
บุรุษสวมชุดเกราะกล่าว
“โอ้?”
คนข้างกายขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับคิดอะไรบางอย่างออก เขาเอ่ยถามว่า “หรือว่าเป็นฝีมือของปฐมกาล?”
ในช่วงเวลานี้ คนที่สามารถทำเช่นนี้ได้ ดูเหมือนจะมีเพียงปฐมกาล ที่หนีไปจากโลกแสงนิล
“ไม่ใช่เขา”
บุรุษสวมชุดเกราะส่ายหน้า กล่าวอย่างแผ่วเบา “แม้ปฐมกาลจะมีพลังแข็งแกร่ง แต่ก็เพียงแค่แข็งแกร่งเท่านั้น ด้วยพลังของเขา ไม่อาจสังหารสิ่งมีชีวิตในยมโลกได้”
“แม้แต่ปราชญ์เขาก็สังหารไม่ได้”
หากพูดถึงพลัง ภายในยมโลก นอกจากเจ้าแห่งยมโลกแล้ว ไม่มีใครเป็นคู่มือของปฐมกาล แต่ยมโลกนั้นลึกลับซับซ้อน
กลุ่มคนที่เป็นอมตะ แม้ปฐมกาลจะแข็งแกร่งขึ้นอีกเท่าตัว ก็ไม่อาจทำอะไรพวกเขาได้
“หากไม่ใช่ปฐมกาล หรือว่าในโลกใบนั้น มีผู้ที่แข็งแกร่งกว่าที่พวกเราคาดการณ์ไว้”
บุรุษที่เอ่ยถามก่อนหน้านี้ ขมวดคิ้ว กล่าวอย่างแผ่วเบา
หากเป็นเช่นนั้น พวกเขาก็ต้องคิดให้รอบคอบ คนที่สามารถสังหารสิ่งมีชีวิตในยมโลกได้ บางทีอาจจะสามารถสังหารพวกเขาได้
หากพวกเขาก้าวเท้าออกจากโลกแสงนิล เดินทางหลายหมื่นล้านลี้ มาที่นี่ แต่กลับต้องพบกับหายนะ ก็ไม่ต่างอะไรกับการส่งมอบศีรษะให้กับอีกฝ่าย
“ไม่ต้องกังวล”
บุรุษสวมชุดเกราะโบกมือเบา ๆ กล่าวว่า “เพียงแค่มดปลวกสองตัวตายไป ไม่นับว่าเป็นเรื่องใหญ่”
“เซียนแท้หนึ่งคน มหาจักรพรรดิหนึ่งคน ไม่นับว่าเป็นอันใด คนที่ลงมือ ในสายตาของข้า ก็ไม่ต่างอะไรกับมดปลวก”
“ตอนนี้ บ้านเกิดของปฐมกาลคงเต็มไปด้วยศพของวิญญาณโบราณที่ข้าปลุกขึ้นมา!”
“แต่ตอนนี้ เพียงแค่สองคนตายไป นั่นหมายความว่าอย่างไร? หมายความว่าคนที่ลงมือนั้น ไม่อาจสังหารสิ่งมีชีวิตในยมโลกได้”
ได้ยินดังนั้น ทุกคนที่อยู่ที่นั่น ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
หากสามารถสังหารได้เพียงเซียนแท้และมหาจักรพรรดิ พวกเขาก็ไม่ต้องกังวล เพราะคนที่เดินทางมาในครั้งนี้ ล้วนเป็นบุคคลระดับยืนยง พลังของพวกเขา ย่อมไม่ธรรมดา
ส่วนวิญญาณโบราณที่ถูกปลุกขึ้นมา จะตายไปสักกี่คน พวกเขาก็ไม่สนใจ
