บทที่ 176 ช่างน่าอายจริงๆ
บทที่ 176 ช่างน่าอายจริงๆ "แย่แล้ว พ่อ! แม่! แย่แล้ว แผ่นดินไหว! แผ่นดินไหว" เสียงอ่อนหวานของเอ้อร์หยาจู่ๆ ก็ดังขึ้น สั่นเครือด้วยความตกใจ เสียงดังทะลุความเงียบของราตรี ทำให้ค่ำคืนที่เงียบสงบกลายเป็นคึกคักขึ้นมาทันที อีกด้านหนึ่ง ร่างของเซี่ยชิงหยาพลันแข็งทื่อ ตามด้วยสีแดงบนใบหน้าที่จางหายไป หายไปจน...
