บทที่ 17 จิ้งจอกแดงหลอมยา

เย่ซิงเหอเพิ่งก้าวเข้าหลังร้านไปไม่นาน ก็มีเหล่าผู้ฝึกตนหลายคนเข้ามาที่ร้านทันที พร้อมเสียงดังเอะอะว่าต้องการซื้อยาวิญญาณ และไม่ว่าจะมีเท่าไหร่ก็จะซื้อทั้งหมด

ภาพนี้ทำให้เย่ซิงเหอยิ่งโกรธ แต่ในตอนนี้เขาไม่สามารถระบายความโกรธออกมาได้ เพราะในกลุ่มผู้ฝึกตนเหล่านั้น บางคนเป็นเพียงแค่ตัวแทน แต่ก็มีลูกค้าจริงๆ ปะปนอยู่ด้วย

สามร้านที่วางกับดักนี้จัดการจับจังหวะได้อย่างเหมาะเจาะ เพราะช่วงนี้สำนักไท่อี้กำลังเกณฑ์คนทำให้ทั้งนักปรุงยาและนักสร้างอาวุธของตระกูลเย่ถูกเกณฑ์ไปเกือบทั้งหมด ส่วนผู้ฝึกตนที่เหลืออยู่ก็มีฝีมือไม่มากพอ

ในตอนนี้พวกเขายังถูกขัดขวางไม่ให้เข้าไปในห้องหลอมยา ทำให้การหลอมยาถูกยืดเยื้อออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด นี่เป็นสถานการณ์ที่เหมือนตายแล้วตายอีก เว้นแต่จะมีตระกูลโม่จากตระกูลจื่อฝูยื่นมือเข้ามาช่วย แต่จากท่าทีของตระกูลสวี่ในตอนนี้ ตระกูลโม่ก็ไม่น่าจะกล้าทำอะไรขัดกับตระกูลสวี่

“จิ่งห้าว เจ้าออกไปบอกท่านป้าสิบสามว่า ให้จำกัดจำนวนการขายยาวิญญาณที่เกี่ยวข้องกับสัญญาทั้งหมด ข้าจะส่งข่าวถึงตระกูล และจะซื้อยาจากตระกูลอื่นในราคาสูงด้วย” เย่ซิงเหอเริ่มสั่งการทีละข้อ

เมื่อถึงจุดนี้ เขาก็ทำได้เพียงเผชิญหน้ากับสถานการณ์และแก้ไขไปทีละส่วน

“จิ่งอวิ๋น จิ่งเฉิง จิ่งหลี่ ข้าพอจะรู้จักกับคนของตระกูลโม่ที่สามารถจัดหาห้องหลอมยาได้ พวกเจ้าสามคนผลัดกันหลอมยาที่นั่นเถอะ!” เย่ซิงเหอกล่าว

เวลาหนึ่งเดือนนั้นน้อยมาก เป้าหมายหลักของเขายังคงฝากไว้กับเย่ซิงอวี้ เขาจึงเตรียมห้องไว้ให้เย่ซิงอวี้เพียงคนเดียว ที่เหลือพวกสามคนต้องผลัดกันหลอมยาเอง

หากพวกเขาหลอมไม่สำเร็จ เขาก็จะไม่กล่าวโทษอะไร เพราะในกลุ่มนี้มีเพียงเย่จิ่งหลี่ที่อายุถึงยี่สิบห้า นับว่าเป็นผู้ถูกเรียกมาช่วยสถานการณ์ฉุกเฉิน

“ส่วนอื่นๆ ข้าจะไปตระกูลโม่เพื่อหาทางช่วยเพิ่มเติมอีกครั้ง”

“ท่านลุง ให้จิ่งหลี่และจิ่งอวิ๋นผลัดกันใช้ห้องเถอะ ข้าอาจไม่จำเป็นต้องใช้ห้องหลอมยา” เย่จิ่งเฉิงเสนอความคิดเห็นขึ้นมา

แม้ว่าใบหน้าของเย่ซิงเหอจะยังไม่คลายความเครียด แต่เขาก็ไม่ต้องการขัดขวางความคิดของคนรุ่นหลัง จึงมองไปยังเย่จิ่งเฉิงด้วยความสงสัย

“ท่านลุง จิ้งจอกวิญญาณของข้าคือจิ้งจอกเพลิงแดง มันสามารถพ่นไฟได้ ข้าเคยทดสอบกับตระกูลมาแล้ว!” เย่จิ่งเฉิงอธิบาย

จากนั้นเขาก็ปล่อยจิ้งจอกเพลิงออกมา ในทันใดนั้น ปรากฏจิ้งจอกสีแดงราวเปลวไฟ มีรูปลักษณ์งดงามราวหมาป่าขึ้นในลานบ้าน ขนของมันเรียบลื่นเป็นประกาย มีลายวิญญาณบางๆ บนหน้าผาก เมื่อเย่จิ่งเฉิงโบกมือ จิ้งจอกเพลิงอ้าปากพ่นเปลวไฟร้อนแรงออกมา ทำให้อุณหภูมิภายในห้องเพิ่มขึ้นอย่างมากในทันที!

ภาพนี้ทำให้เย่ซิงเหอต้องตะลึง แม้กระทั่งเย่จิ่งหลี่ที่อยู่ข้างๆ ก็จ้องมองด้วยความทึ่ง เขาคิดไม่ออกเลยว่าจะเอางูเขียวของเขาออกมาอวดเย่จิ่งเฉิงอย่างไร แม้ว่างูเขียวของเขาจะโตและตัวใหญ่ แต่มันก็ดูไม่สู้กับจิ้งจอกเพลิงของเย่จิ่งเฉิงได้เลย มันดูเหมือนของเล่นไปเลย เขาเริ่มรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้เลือกจิ้งจอกเพลิงตั้งแต่แรก

“ท่านลุง จิ้งจอกเพลิงตัวนี้เคยบาดเจ็บสาหัสและถูกตระกูลมอบให้ข้า ข้าคิดว่ามันจะไม่รอด แต่กลับหายดีเร็วและโตเร็วมาก!” เย่จิ่งเฉิงอธิบายอย่างเร่งรีบเมื่อเห็นสีหน้าของเย่ซิงเหอ

ครั้งนี้เขาไม่ได้วู่วาม แต่เพราะนี่เป็นโอกาสที่เขาต้องผ่านไปให้ได้ เขาไม่ต้องการไปใช้ห้องหลอมยาเพราะเขาสามารถหลอมยาได้ด้วยตัวเอง มีทั้งไฟและเตาหลอมครบถ้วน เมื่อเขาคุ้นเคยกับตลาดแห่งนี้แล้ว เขายังจะไปซื้อสมุนไพรตามสูตรยาในคัมภีร์โบราณ เพื่อหลอมยาที่ทำให้จิ้งจอกเพลิงเติบโตจนมีสองหาง

เขาจะเปิดเผยเรื่องนี้ไม่ช้าก็เร็ว และตอนนี้ก็คือช่วงเวลาที่เหมาะสม

“ดีๆๆ จิ่งเฉิง เจ้าสมเป็นรุ่นที่สามารถแบกรับภาระตระกูลได้ ข้าฝากเจ้าจัดการเรื่องของข้าด้วย หากต้องการสมุนไพรอะไร ให้บอกข้ามาได้เลย!” เย่ซิงเหอกล่าวชมด้วยความยินดี

เมื่อเย่จิ่งเฉิงไม่จำเป็นต้องใช้ห้องหลอมยา นั่นหมายความว่าตระกูลเย่มีห้องหลอมยาใช้ถึงสามห้อง แม้จะไม่ครบสี่ห้องตามต้องการ แต่ก็ดีกว่าที่คาดไว้มาก

หากพวกเขาสามารถทำภารกิจนี้สำเร็จ คนที่จะได้รับผลกระทบกลับเป็นสามตระกูลที่วางแผนร้ายพวกนั้น ที่ทุ่มเงินซื้อยาวิญญาณของตระกูลเย่ไปทั้งหมด จะต้องสูญเสียเงินทองโดยเปล่าประโยชน์

“นี่คือคัมภีร์ยาวิญญาณ พวกเจ้าแต่ละคนคนละฉบับ!” เย่ซิงเหอมอบคัมภีร์ให้เย่จิ่งอวิ๋นและเย่จิ่งเฉิงคนละฉบับ จากนั้นเขาก็รีบร้อนพาเย่จิ่งอวิ๋นและเย่จิ่งหลี่ไปยังห้องหลอมยาของตระกูลโม่ในตลาด

ในตลาดนี้ ห้องหลอมยาทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของสองตระกูลจื่อฝู ผู้ฝึกตนคนอื่นๆ หากต้องการหลอมยาหรือสร้างอาวุธ ต้องเสียค่าใช้จ่ายและต้องจองล่วงหน้า

“จิ่งเฉิง นี่คือสมุนไพร และยังมียันต์ป้องกันการรบกวน!” เย่ซิงหงมอบถุงเก็บของให้เย่จิ่งเฉิง

“ขอบคุณท่านป้าสิบสาม!” เย่จิ่งเฉิงกล่าวขอบคุณ

“หากเจ้าต้องการสมุนไพรอื่นๆ เจ้าสามารถสลักลงในคัมภีร์ให้ข้า ข้าจะไปจัดหาหรือเบิกจากตระกูลให้” เย่ซิงหงกล่าว

เย่จิ่งเฉิงพยักหน้าเข้าใจ สิ่งที่เขาต้องการก็คือผลลัพธ์เช่นนี้

หลังจากได้สมุนไพรแล้ว เย่จิ่งเฉิงก็เริ่มตรวจสอบคัมภีร์ที่ได้รับมา เขาไม่เคยใช้จิ้งจอกเพลิงในการหลอมยามาก่อน แต่เขารู้สึกว่ามันต้องดีกว่าการใช้ห้องหลอมยาแน่นอน เพราะเขาสามารถสื่อสารกับจิ้งจอกเพลิงได้โดยตรง ไม่ต้องควบคุมมันมากเกินไป

เขาเพียงแค่ต้องควบคุมเตาหลอมและสัญลักษณ์วิญญาณให้ดี

ในปีที่ผ่านมานี้ จิ้งจอกเพลิงพัฒนาไปมาก สิ่งที่พัฒนามากที่สุดไม่ใช่ร่างกายของมัน!

เย่จิ่งเฉิงนำยันต์ป้องกันการรบกวนออกมาแล้วเริ่มตั้งในห้อง ภายในเวลาไม่นาน ก็พบว่ารอบๆ ห้องถูกปกคลุมด้วยแสงวิญญาณบางๆ ดูน่าทึ่งอย่างมาก

เย่จิ่งเฉิงปล่อยจิ้งจอกเพลิงออกมาอีกครั้ง และนำเตาหลอมสามหูที่เย่จิ่งหลี่แลกมาให้เขาออกมา จากนั้นเริ่มเช็ดถูเตาหลอมด้วยความตั้งใจ ครั้งนี้เขาใช้แม้กระทั่งน้ำจากแหล่งน้ำที่ได้มาจากเทือกเขาไท่หัง เพราะนี่คือเตาหลอมแรกของเขา

หลังจากเช็ดถูไปหลายครั้ง เตาหลอมก็ค่อยๆ เปล่งแสงวิญญาณออกมาบางๆ ดูสดใสราวกับใหม่ หากไม่มีหูที่บิ่นเตาหลอมนี้คงขายได้ราคาดีกว่านี้

“กรี๊ด!” จิ้งจอกเพลิงคำรามเบาๆ ตามคำสั่งของเย่จิ่งเฉิง จากนั้นมันพ่นไฟแดงออกมาห่อหุ้มเตาหลอม ทำให้เตาหลอมค่อยๆ แดงร้อนขึ้น

จบบท