บทที่ 101 ปราบคนแดนตะวัน
บทที่ 101 ปราบคนแดนตะวัน “ชั่วช้า!” วานต้าเซียงเจิน พ่นคำสบประมาทออกมาทันทีเมื่อเห็นลูกน้องของเขาถูกโยนลงมาจากท้องฟ้า แล้วเขาก็โบยบินไปด้วยดาบของเขา และรับลูกน้องของเขาไว้กลางอากาศ ลู่เหยาไม่คาดคิดว่าเขาจะยอมปล่อยมือไปช่วยคน เขาถือว่านี่เป็นโอกาสที่ดีมาก ดังนั้นในขณะที่วานต้าเซียงเจินบินออกไป เขาก็ใ...