บทที่ 14 ภารกิจตลาด

บนภูเขาหลิงอวิ๋น ตรงกลางเขา ณ ห้องประชุมใหญ่ ช่วงเวลาเช้า สายฝนและน้ำค้างยังไม่จางหาย และดวงอาทิตย์ยังไม่โผล่ขึ้นมา ทำให้ห้องประชุมดูเยือกเย็นและเคร่งขรึมยิ่งนัก

เย่จิ่งเฉิงเดินเข้ามาภายในห้องประชุม เขาพบว่าไม่ได้มีเพียงเขาคนเดียวที่ถูกเรียกตัว แต่ยังมี เย่จิ่งหลี่, เย่จิ่งอวิ๋น และ เย่ซิงอวี้ ที่อยู่ในห้อง พวกเขากำลังคุยเรื่องสำคัญบางอย่างกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

เย่จิ่งอวิ๋น ซึ่งเป็นนักปรุงยาเช่นเดียวกับเย่จิ่งเฉิง มีความสามารถด้านการปรุงยาค่อนข้างดี ชื่อของเขามีอักษรตัวเดียวกันกับ เย่ไห่หยุน อาวุโสอันดับสี่ของตระกูลเย่ และเขาเป็นรุ่นที่เก้าของตระกูล ส่วน เย่จิ่งหลี่ และ เย่ซิงอวี้ เป็นนักสร้างอาวุธ โดยเย่ซิงอวี้เป็นนักสร้างอาวุธระดับหนึ่งขั้นกลาง

ไม่นานนัก หัวหน้าตระกูลเย่ เย่ซิงหลิว ก็เดินออกมาจากด้านข้างของห้องประชุมและมองดูพวกเขาทั้งสี่

"จิ่งเฉิง, ซิงอวี้ ภารกิจครั้งนี้เร่งด่วนมาก แต่ก็สำคัญอย่างยิ่งต่อครอบครัวเรา!" เย่ซิงหลิวพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ช่างปรุงยาและช่างสร้างอาวุธที่ร้านค้าของตระกูลในตลาดถูกเรียกตัวไปโดยนิกาย แต่งานของร้านเราไม่อาจหยุดชะงักได้ มิฉะนั้นจะเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับตระกูลเย่!"

เย่ซิงหลิว อธิบายสถานการณ์ นิกายใหญ่ทั้งสามในแคว้นเยี่ยนปกครองเขตแดนของตระกูลเย่ โดยตระกูลเย่ตกอยู่ภายใต้การคุ้มครองของนิกายไท่อี้ ซึ่งเป็นนิกายใหญ่ในแคว้นนี้ ทุกปีตระกูลเย่จะต้องจ่ายภาษีและให้การสนับสนุน และในบางครั้งก็จะถูกเรียกตัวเพื่อช่วยงานของนิกาย

การเรียกตัวครั้งนี้คาดว่าจะเป็นไปเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสงครามขนาดใหญ่ แม้ว่าตระกูลเย่จะได้รับการคุ้มครอง แต่การให้ความช่วยเหลือแบบนี้มักจะไม่ได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่า ยกเว้นบางครอบครัวที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับนิกาย

หัวหน้าตระกูลเย่กล่าวต่อว่า "เมื่อพวกเจ้าไปที่ ตลาดไท่หัง ตระกูลจะเพิ่มการสนับสนุนให้เป็นสองเท่า นอกจากนี้ยังจะมอบอาวุธป้องกันและอาวุธบินให้ด้วย รวมถึงการซื้อขายยาวิเศษและอาวุธที่พวกเจ้าผลิตยังคงเป็นไปตามนโยบายของตระกูล แต่การเลือกวัตถุดิบอาจมีข้อจำกัดบางประการ"

"เข้าใจแล้วครับ ท่านหัวหน้า!" เย่ซิงอวี้ กล่าวตอบ

เย่จิ่งเฉิงและคนอื่นๆ ก็ตอบรับอย่างพร้อมเพรียง พวกเขารู้สึกพอใจกับการที่ได้ไปทำงานให้กับตระกูลที่ตลาด เพราะจะได้เรียนรู้วิธีการปรุงยาและสร้างอาวุธเพิ่มขึ้น แถมยังได้ฝึกฝนวิชาต่างๆ โดยไม่ต้องเสียแต้มผลงานมากมาย

สำหรับเย่จิ่งเฉิง เขารู้สึกตื่นเต้นมากที่เขาอาจได้โอกาสในการค้นหาสมุนไพรลับสำหรับปรุงตาม ตำราวิญญาณโบราณ ที่เขายังขาดอยู่

เย่ซิงหลิวกล่าวต่อ "ถ้าเช่นนั้น พวกเจ้าไปเลือกอาวุธจาก ห้องสมบัติของตระกูล ก่อน แล้วไปพบกับ เย่ซิงเหอ ที่ตลาดไท่หัง เขาจะเป็นผู้รับผิดชอบพวกเจ้าต่อไป"

หลังจากได้รับคำสั่ง พวกเขาก็รีบเดินทางไปยัง ห้องสมบัติ ที่มี เย่ไห่หยิน อาวุโสลำดับแปดคอยดูแล พอเขารู้ถึงภารกิจที่พวกเขาต้องทำ ก็รีบพาพวกเขาขึ้นไปยังชั้นสามของห้องสมบัติทันที

ชั้นหนึ่งของห้องสมบัติมีแต่ของจิปาถะ ส่วนชั้นสองมีคัมภีร์และตำรายาต่างๆ แต่ชั้นสามเต็มไปด้วยอาวุธวิเศษ ทั้งหมดถูกวางไว้บนชั้นวาง มีชั้นป้องกันบางๆ ที่ทำจากพลังวิญญาณเพื่อป้องกันไม่ให้อาวุธสูญเสียพลังเมื่อเวลาผ่านไป

เย่ไห่หยิน กล่าวแนะนำ "พวกเจ้าทุกคนสามารถเลือกอาวุธโจมตีหนึ่งชิ้นและอาวุธป้องกันหนึ่งชิ้น พึงระวังว่า การต่อสู้กับผู้ฝึกตนนั้นอันตรายกว่าการล่าสัตว์อสูรมาก!"

ทั้งสี่คนต่างพยักหน้าและแยกย้ายกันไปเลือกอาวุธ เย่จิ่งหลี่ซึ่งเป็นนักสร้างอาวุธมองมาทางเย่จิ่งเฉิงและเสนอความช่วยเหลือ

“จิ่งเฉิง เดี๋ยวข้าช่วยเจ้าเลือก!” เย่จิ่งหลี่พูด

เย่จิ่งเฉิงไม่ลังเลที่จะยอมรับคำแนะนำ เพราะเขารู้ว่าตนเองไม่เก่งเรื่องการสร้างอาวุธเท่าเย่จิ่งหลี่

เย่จิ่งเฉิงเลือกโล่ไม้ขนาดเท่าฝ่ามือและชุดเกราะสีเงินซึ่งเป็นอาวุธป้องกันทั้งสองอย่างเป็นระดับหนึ่งขั้นกลาง หากซื้อทั้งสองอย่างนี้ในตลาดต้องใช้ศิลาวิญญาณมากกว่าร้อยก้อน

เย่จิ่งหลี่กล่าวว่า "โล่ไม้มีพลังป้องกันเฉพาะจุด ในขณะที่ชุดเกราะป้องกันทั่วทั้งร่าง แต่จากลายเส้นเสริมความแข็งแกร่งแล้ว โล่ไม้ชิ้นนี้เหนือกว่าชุดเกราะมาก"

เย่จิ่งเฉิงพยักหน้าและเลือกโล่ไม้ตามที่เย่จิ่งหลี่แนะนำ

เมื่อถึงเวลาเลือกอาวุธโจมตี เย่จิ่งเฉิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย จนเย่จิ่งหลี่แนะนำไม้เหล็กเล็กๆ ชิ้นหนึ่ง

เย่จิ่งเฉิงพิจารณาและพบว่าไม้เหล็กนี้สามารถสร้างเถาวัลย์ขนาดใหญ่รอบๆ ตัวผู้ใช้ในรัศมีสิบเมตรได้ จึงตัดสินใจเลือกมัน ซึ่งดูเหมาะกับ จิ้งจอกเพลิง และดาบบินของเขา

เย่จิ่งหลี่เองก็เลือกอาวุธ แต่กลับเป็น เตาปรุงยา ที่มีสามหูแม้จะมีรอยชำรุดเล็กน้อยที่หูของเตา แต่ยังคงใช้การได้ดี

การเลือกเตาปรุงยาของเย่จิ่งหลี่ทำให้เย่ไห่หยินและเย่ซิงอวี้ต่างงุนงง เพราะการที่นักสร้างอาวุธเลือกเตาปรุงยาเป็นอาวุธโจมตีเป็นเรื่องที่ไม่ปกติเลย

จบบท