บทที่ 116 คุณหนูซูช่างเก่งกาจ
เวลาผ่านไปนานพอสมควร ซูเล่อหยุนก้าวออกมาจากหลังรูปปั้นหิน "ขอบคุณท่านอ๋องจิ้นที่ช่วยเหลือเพคะ" "ทุกครั้งที่พบคุณหนูซู มักจะมีเหตุการณ์อะไรบางอย่างเกิดขึ้น นับว่าน่าสนใจทีเดียว" เซียวเฉิ่งอวี้มองซูเล่อหยุน สายตาเย็นชาในดวงตาเขาเริ่มจางลงเล็กน้อย ซูเล่อหยุนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหมดหนทาง ทุกครั้งนางก็มักจ...
