บทที่ 112 เพื่อนแท้จะไม่มีวันทอดทิ้งกัน
บทที่ 112 เพื่อนแท้จะไม่มีวันทอดทิ้งกัน ท่ามกลางหมอกสีเลือด หยาดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นบนหน้าผากของเย่เหริน ดวงตาของเขาเริ่มฉายแววกระวนกระวายและร้อนใจ แม้ใบหน้าจะไร้อารมณ์ แต่กล้ามเนื้อที่เกร็งตึงบ่งบอกว่าภายในใจเขาไม่ได้สงบอย่างที่เห็น "บัดซบ... ฉันควรทำยังไงดี?" เย่เหรินสบถในใจ ซากุไร มินาโตะนอนอยู่ในอ...