ตอนที่ 245 ลูกหลานของหวังอี้

เนื่องจากเติบโตขึ้นมาเร็วเกินไป สองร้อยปีผ่านไป ลูกๆ ของหวังอี้ดูอ่อนกว่าวัยมาก ราวกับเป็นพี่น้องกันเมื่อยืนอยู่ข้างหวังอี้

แม้แต่พ่อแม่ของหวังอี้ก็ดูเหมือนคนอายุสามสิบกว่าๆ

"ฮู้"

ร่างของหวังอี้และแจ็กซ์ปรากฏขึ้นในปราสาทโดยไม่รู้ตัว

ทุกคนมองเห็นในทันที

"อาอี้!"

"พ่อ!"

"เสี่ยวอี้!"

ครอบครัวของหวังอี้รู้สึกตื่นตระหนกในตอนแรก จากนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้น

"พ่อ แม่!" หวังอี้ทักทายพ่อแม่ด้วยรอยยิ้ม

"ลูกเอ๋ย..." พ่อแม่ของหวังอี้มีสีหน้าแดงก่ำ พวกเขาตื่นเต้นมากที่ได้พบลูกชายที่คิดถึง พวกเขาพูดไม่ออก คำพูดมากมายติดอยู่ในลำคอ

หวังอี้กอดภรรยาสามคนของเขาเบาๆ จากนั้นจึงหันไปมองลูกๆ ทั้งสิบเอ็ดคนที่คุ้นเคยแต่แปลกแยก

ที่ว่าคุ้นเคยเพราะได้เจอกันบ่อยๆ ในจักรวาลเสมือน ที่ว่าแปลกแยกเพราะไม่ได้เจอกันในโลกแห่งความจริงมานานหลายปี

เมื่อได้เห็นด้วยตาตนเอง หวังอี้ก็รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก ลูกๆ ของเขาโตขึ้นจริงๆ

เมื่อก่อนยังอุ้มได้สบายๆ ตอนนี้เป็นพ่อแม่คนกันหมดแล้ว

หวังอี้มีลูกชายหกคน ลูกสาวห้าคน ซึ่งเป็นลูกของเขากับหลินโหย่วหยูทั้งห้าคน ได้แก่ หวังผิง หวังอัน หวังซี หวังเหอ หวังลั่ว

กับเซินหยานมีลูกสามคน ได้แก่ หวังเป่า หวังเป่ย หวังฉาง

กับเกาอวี่หรงมีลูกสามคน ได้แก่ หวังเล่อ หวังรื่อ หวังหยวน

ลูกชายคนโตคือหวังผิง ลูกสาวคนโตคือหวังเล่อ ลูกสาวคนสุดท้องคือหวังหยวน

ปัจจุบัน นอกจากหวังเหอและหวังหยวนแล้ว ลูกคนอื่นๆ ต่างก็มีครอบครัวและมีลูกหลานแล้ว

หวังอี้ตบไหล่ลูกชายคนโตที่ตื่นเต้นมากที่สุด มองไปรอบๆ ครอบครัวด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า "เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ"

"นี่คือหัวหน้าองครักษ์ที่บริษัทจักรวาลเสมือนส่งมาให้ฉัน อมตะแจ็กซ์ "

หวังอี้แนะนำชายผิวเขียวรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาเย็นชาแปลกประหลาดที่ยืนอยู่ข้างๆ ให้ครอบครัวรู้จัก

เนื่องจากเป็นครอบครัวของหวังอี้ แจ็กซ์จึงเก็บออร่าไว้ แต่ถึงจะเก็บไว้ยังไง ออร่าที่ไม่เหมือนใครก็ยังทำให้คนอื่นมองข้ามไม่ได้

"พ่อ พ่อมีอมตะเป็นองครักษ์ เจ๋งมาก" หวังซี ลูกชายคนที่สามของหวังอี้ที่มีนิสัยค่อนข้างขี้เล่นพูดด้วยความตื่นเต้น

"น้องสาม แขกอยู่ตรงนี้ อย่าพูดจาไร้มารยาท" หวังอัน พี่ชายคนที่สองที่มีนิสัยสุขุมที่สุดในบรรดาลูกๆ พี่น้องทั้งหลายดุเบาๆ

"ไม่เป็นไร ข้าเป็นองครักษ์ของฝ่าบาทหวังอี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว" แจ็กซ์ยิ้มเล็กน้อย "และการได้เป็นองครักษ์ของฝ่าบาทก็เป็นเกียรติของข้า"

จริงๆแล้ว ในบริษัทจักรวาลเสมือนในปัจจุบัน มีอมตะที่อยากเป็นหัวหน้าองครักษ์ของหวังอี้มากมาย แต่เสียดายที่เขาได้ขึ้นเป็นหัวหน้าไปก่อนแล้ว

องครักษ์ของฝ่าบาทหวังอี้เป็นที่ต้องการอย่างมาก

ลูกๆ ของตระกูลหวังสบตากัน แสดงว่าพ่อของพวกเขามีสถานะในบริษัทจักรวาลเสมือนสูงกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก

"ท่านแจ็กซ์ เข้ามาคุยกันข้างในด้วยกันเถอะ" พ่อของหวังอี้ไม่กล้าเสียมารยาท รีบเชิญลูกชายและแขก

พวกเขารู้เพียงว่าหวังอี้เป็นอัจฉริยะของบริษัทจักรวาลเสมือน แต่ไม่รู้รายละเอียดมากนัก ไม่รู้ว่าสถานะที่แท้จริงของหวังอี้ในบริษัทจักรวาลเสมือนในปัจจุบันเป็นอย่างไร ดังนั้น อมตะที่เทียบเท่ากับเทพเจ้าแห่งจักรวรรดิภูเขามังกรดำในสายตาของพวกเขาจึงเป็นคนที่ไม่ควรละเลยอย่างแน่นอน

หวังอี้กลัวว่าครอบครัวจะกังวลมาหลายปีแล้ว จึงไม่ได้เล่ารายละเอียดเกี่ยวกับบริษัทจักรวาลเสมือนให้ฟัง

ดังนั้น ครอบครัวของหวังอี้จึงรู้จักสถานการณ์ของหวังอี้จากภายนอกเท่านั้น

ในห้องรับแขกของปราสาท ครอบครัวนั่งพูดคุยกันบนโซฟา

หวังอี้มีภรรยาสามคนนั่งอยู่ข้างๆ ลูกๆ สิบเอ็ดคนนั่งแยกกันสองข้าง ตรงข้ามคือพ่อแม่ แจ็กซ์ในฐานะแขกไม่เหมาะที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ในครอบครัวเช่นนี้ จึงถูกจัดให้ไปพักในห้องถัดไป ซึ่งจริงๆ แล้วก็อยู่ห่างกันแค่ทางเดิน

หวังอี้พูดคุยกับภรรยาและลูกๆ ไปด้วย ฟังพ่อแม่บ่นไปด้วย รู้สึกซาบซึ้งใจมาก

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ตระกูลหวังได้เติบโตขึ้น เริ่มต้นจากกาแล็กซีทางช้างเผือกและสร้างอิทธิพลในอาณาจักรจักรวาลเฉียนอู เนื่องจากหวังอี้เป็นสมาชิกของดินแดนลับบรรพกาลของบริษัทจักรวาลเสมือน แม้แต่ราชวงศ์ของอาณาจักรจักรวาลเฉียนอูก็ยังให้เกียรติมาก ตระกูลโบราณของอมตะและกองกำลังที่มีอิทธิพลมากมายก็เต็มใจที่จะเข้าร่วม... ดังนั้น ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ตระกูลหวังจึงพัฒนาไปอย่างราบรื่นและรวดเร็ว

กิจการของตระกูลนั้นดูแลโดยภรรยาสามคนเป็นหลัก แม้ว่าพวกเธอจะไม่มีความสามารถ แต่ก็มีผู้ช่วยมากมายคอยช่วยเหลือ ที่จริงแล้ว ตราบใดที่เบื้องหลังแข็งแกร่งพอ ผู้จัดการตระกูลก็เพียงแค่จัดการตามลำดับขั้นตอน ตระกูลก็จะเจริญรุ่งเรืองและเติบโตได้อย่างมีสุขภาพดี

หวังอี้ไม่สนใจที่จะจัดการตระกูลที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารและอาจกลายเป็นกลุ่มชนชั้นของมนุษย์ในอนาคตเพียงลำพัง ดังนั้น เขาจึงต้องพึ่งพากฎในครอบครัวที่สมบูรณ์และเข้มงวดเพื่อรักษาสุขภาพของตระกูลไว้และกำจัดพวกทรยศ

อย่างไรก็ตาม จากที่เห็นในตอนนี้ ตระกูลยังไม่มีพวกทรยศที่น่ารังเกียจ แต่กลับมีชนชั้นสูงมากมาย

"เอ่อ... อาจเป็นเพราะยีนของพ่อฉันดีเยี่ยม?" หวังอี้อดไม่ได้ที่จะลูบเคราของตัวเองด้วยความภูมิใจ

"ถูกแล้ว คราวนี้ที่คุณกลับมา มีเรื่องจะบอกคุณ" เกาอวี่หรง ภรรยาของหวังอี้พูดกับหวังอี้

"เกี่ยวกับหยวนหยวน ลูกของเรา" เกาอวี่หรงมองไปที่หญิงสาวสวยที่นั่งอยู่ใกล้หวังอี้ที่สุด

"หืม?" หวังอี้หันไปมองลูกสาวของตัวเอง เธอหลบสายตาลงเล็กน้อย ดูเหมือนจะอาย

"เป็นอะไรไป"

เนื่องจากสืบทอดสายเลือดของหวังอี้ ลูกๆ ของหวังอี้จึงมีรูปร่างหน้าตาดีมาก ลูกสาวของหวังอี้ไม่ได้สวยเลิศเลอ แต่ก็เป็นหนึ่งในหมื่น

"ตอนนี้ในบ้านเรามีแค่เสี่ยวอู่และเสี่ยวหยวนที่ยังไม่แต่งงาน" เซินหยานที่อยู่ข้างๆ พูดขึ้น "ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เราเร่งเร้ากันจนหมดแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่เต็มใจ เราเลยทำอะไรไม่ได้"

หวังอี้มองไปที่ลูกๆ ทั้งสองของเขา พวกเขาก็หลบสายตาลงเล็กน้อย

"อืม พวกเขาไม่เต็มใจ ก็ค่อยๆรอไป..."

ลูกๆ ของหวังอี้ส่วนใหญ่ก้าวเข้าสู่ระดับจักรวาลแล้ว มีอายุขัยหนึ่งแสนปี อนาคตจะต้องไม่ต่ำ สองร้อยปี? พูดตามจริงแล้ว เผ่าพันธุ์มนุษย์หลายเผ่าพันธุ์เพิ่งจะบรรลุนิติภาวะในวัยนี้

ในเรื่องการแต่งงาน หวังอี้คิดว่าตัวเองค่อนข้างเปิดกว้าง ไม่บังคับลูกๆ ของตัวเอง

"เสี่ยวอู่ชอบผจญภัย เดินทางไปเรื่อยคนเดียว ตราบใดที่เขาไม่ไปที่อันตราย เราก็ควบคุมเขาไม่ได้" หลินโหย่วหยูที่อ่อนโยนโดยปกติอดไม่ได้ที่จะจ้องมองลูกชายของตัวเองอย่างโกรธๆ จนเขาต้องก้มหัวลง

ปากบอกว่าไม่สนใจ แต่ในใจก็ยังใส่ใจเรื่องสำคัญในชีวิตของลูกชายอยู่ดี ในช่วงสองร้อยปีที่ผ่านมา เมื่อใดก็ตามที่หวังเหอกลับมา เธอจะจัดการหาคู่ให้ลูกชายเป็นกอง แต่เสียดายที่หวังเหอที่มีนิสัยขี้เล่นไม่มีใครถูกใจ ทำให้เธอหงุดหงิดมาก

"แต่เมื่อเร็วๆ นี้ หยวนหยวนมีคู่แล้ว คุณเป็นพ่อของเธอ ครั้งแรกที่คุณกลับมา คุณควรจะใส่ใจเรื่องสำคัญในชีวิตของลูกสาวด้วย"

หวังอี้กระพริบตา

อะไรนะ? ฉันกลับบ้านครั้งแรกในรอบหลายปี ผลปรากฏว่าลูกสาวคนเล็กที่ฉันรักที่สุดกำลังจะแต่งงานแล้ว?

"เป็นใคร?" หวังอี้ถามลูกสาวของตัวเองที่ดูเขินอายเล็กน้อยด้วยความอยากรู้

เกาอวี่หรงมองไปที่ลูกสาวของตัวเองที่กระวนกระวายใจ พูดเบาๆ ว่า "เป็นหลานชายของเพื่อนสนิทของคุณ หลัวเฟิง หลัวหนิง"

"โอ้?" หวังอี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย