บทที่ 312 อวด
บทที่ 312 อวด “น่ารำคาญจริงๆ ต้องด่าถึงจะหยุด” ลู่เฉาเฉา บ่นอุบอิบอย่างหงุดหงิด พลางเอื้อมมือไปจับหางม้าของตัวเอง แต่เมื่อเจอศีรษะล้านของตัวเองก็ยิ่งโมโหจนกัดฟัน “ตบไปเบาเกินไป” เธอบ่นก่อนจะปีนขึ้นเตียงแล้วห่อตัวด้วยผ้าห่ม นอนหลับไปอย่างรวดเร็ว ขณะนั้น... เหล่าทหารที่เตรียมพร้อมรับมือภัยพิบัติกำลังเ...
