ตอนที่ 95 ภัยคุกคามจากกลุ่มนักผจญภัยลิงแดง! (ฟรี)

ตอนที่ 95 ภัยคุกคามจากกลุ่มนักผจญภัยลิงแดง!

“รู้แล้ว… สถานการณ์ของเมืองเจียหลิน ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว ต่อไปก็ถึงเวลาที่พวกเราจะต้องไป”ป่ากล้วยมรกต“”

“ไม่งั้นนักผจญภัย 2 คนนั่น คงจะรอไม่ไหวแล้ว”

ไป๋จื่ออันยิ้ม เขากำลังพูดพึมพำกับตัวเอง

ใช่แล้วมีนักผจญภัย 2 คนแอบติดตามพวกเขาอยู่

เป้าหมายของพวกมันคืออะไร? คงไม่ต้องพูดถึง

ส่วนสาเหตุที่ไป๋จื่ออันรู้?

ก็เพราะ [เนตรหยั่งรู้] สามารถตรวจจับพื้นที่ในรัศมี 100 เมตร! การที่จะมีใครมาแอบติดตามโดยที่เขาไม่รู้ตัว… มันเป็นไปไม่ได้!

ข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตา เขาจะไม่รู้ได้ยังไง?

เรียกได้ว่า ตลอดการเดินทางไป๋จื่ออันไม่เพียงแต่ศึกษาสถานการณ์ของเมืองเจียหลินเท่านั้น แต่ยังพานักผจญภัย 2 คนนั่นเดินเล่นไปด้วย

ยิ่งพวกเขาเดินห่างจากเมืองเจียหลินมากเท่าไหร่ จำนวนผู้คนบนถนนก็ยิ่งน้อยลงเท่านั้น

ไม่นานนัก ไป๋จื่ออันก็เห็นที่ราบกว้างใหญ่

บนที่ราบแห่งนั้นมี “ต้นกล้วยมรกต” สีเขียวชอุ่มขึ้นอยู่เต็มไปหมด

ถึงแม้ว่าชื่อของมันจะเป็น “ป่า” แต่ที่นี่ไม่ใช่ป่า แต่มันคือที่ราบ!

ที่ราบกว้างใหญ่แบบนี้ จะมีทรัพยากรมากมายขนาดไหนกันนะ?

ไม่น่าแปลกใจเลยจริงๆ ที่ “ป่ากล้วยมรกต” จะดึงดูดนักผจญภัยมากมายขนาดนี้?

ไป๋จื่ออันรู้สึกทึ่ง

จากนั้นเขาก็พาเฉียว กู่ไป๋เดินเข้าไปใน “ป่ากล้วยมรกต”

แต่พวกเขายังไม่ทันจะเข้าไป ก็มีร่างของชาย 2 คน สวมชุดนักผจญภัยปรากฏตัวขึ้นซะก่อน

“น้องชาย พวกเราเจอกันอีกแล้วนะ”

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะถูกชะตากันมาก อยากจะร่วมทีมกับพวกเรารึเปล่าล่ะ?”

พวกเขาก็คือนักผจญภัยสองคนที่แอบติดตามไป๋จื่ออันมานั่นเอง!

เมื่อเห็นว่าไป๋จื่ออันออกจากเมืองเจียหลินพวกเขาก็รีบออกมาขวางทางทันที

“ร่วมทีม? ไม่เอาด้วยหรอก”

“แล้วก็ ถ้าหากพวกนายจะลงมือก็รีบๆ ลงมือเถอะ”

“ถ้าไม่ลงมือ ก็หลบไป”

ไป๋จื่ออันยิ้มมุมปาก เขามองนักผจญภัย 2 คนนั้น

เขาคิดว่าพวกมันคงจะลงมือโจมตีทันที แต่ไม่คิดเลยว่าพวกมันจะมาแบบสุภาพ?

ดูเหมือนว่าพวกมันคงคิดจะหลอกให้พวกเขาเข้าไปใน “ป่ากล้วยมรกต” แล้วค่อยลงมือ?

แต่น่าเสียดาย ไป๋จื่ออันไม่อยากเสียเวลา เขาจึงเปิดเผยความต้องการของพวกมันออกมา

นักผจญภัยทั้งสองคนถึงกับหน้าเสีย

พวกมันไม่คิดเลยว่าไป๋จื่ออันจะตรงไปตรงมาขนาดนี้!

ดูเหมือนว่าวิธีการของพวกมันจะไม่ได้ผล

นักผจญภัยทั้งสองคนจึงเลิกแสร้งทำเป็นพูดดี พวกมันเรียกสัตว์วิญญาณออกมาทันที!

หมาป่าและงูพิษ!

สัตว์วิญญาณของพวกมันก็คือ “หมาป่ากรงเล็บ” และ “งูเขี้ยวดำ”! สัตว์วิญญาณทั้งคู่เป็นสัตว์วิญญาณระดับทองแดง!

“อุส่าให้โอกาสแล้วแท้ๆ ...”

“ในเมื่อพวกแกไม่ยอมเชื่อฟัง… ก็อย่าได้โทษพวกเรา!”

“ส่งของมีค่าทั้งหมดออกมาซะ!”

“เด็กที่แต่งตัวดีๆ แบบพวกแก ต้องมีของดีๆ ติดตัวมาแน่ๆ”

นักผจญภัยทั้งสองคนพูดอย่างช้าๆ

“น่าสนใจจริงๆ นี่พวกนายดูออกได้ยังไงว่าฉันเป็นใคร?”

ไป๋จื่ออันถามด้วยความสงสัย

จริงๆ แล้ว เขาเป็นคนที่รอบคอบมาก

การออกเดินทางครั้งนี้… เขาไม่ได้พกพาของที่มีสัญลักษณ์ตระกูลไป๋ติดตัวมาด้วย!

แม้แต่เสื้อผ้า เขาก็ยังจงใจเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าธรรมดาๆ !

เพราะเสื้อผ้าของตระกูลไป๋ถูกสั่งตัดพิเศษ!

ทั้งคุณภาพและวัสดุ ล้วนแล้วแต่ดีกว่าเสื้อผ้าทั่วๆ ไป!

เรียกได้ว่าภายนอกไม่มีอะไรที่สามารถบ่งบอกถึงตัวตนของเขาได้ นอกจากอายุ!

ดังนั้นไป๋จื่ออันจึงอยากรู้ว่าทำไมนักผจญภัย 2 คนนั้นถึงรู้?

“หึๆ! พวกคุณชายคุณหนู! แต่งตัวดี กินของดีมาตั้งแต่เด็ก ผิวพรรณย่อมต้องแตกต่างจากพวกเรา!”

“ยิ่งผมของแกเงางามขนาดนั้นยิ่งดูออกง่าย”

“การที่จะดูออกว่าเด็กอย่างแกเป็นใคร? มันไม่ยากหรอก!”

“เลิกพูดมากได้แล้ว! เอาของมีค่าทั้งหมดออกมา!”

นักผจญภัยทั้งสองคนพูด

พวกมันอยากจะจัดการไป๋จื่ออันให้เร็วที่สุด!

เพราะที่นี่อยู่ใกล้กับ “ป่ากล้วยมรกต”! ถ้าหากอยู่ที่นี่นานเกินไปอาจจะเจอกับอันตรายได้!

“ที่แท้ประสบการณ์ของฉันยังน้อยเกินไป ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ”

“เพื่อเป็นการตอบแทน ฉันจะส่งพวกนายไปเองก็แล้วกัน”

ไป๋จื่ออันพยักหน้าเล็กน้อย

เขาคิดว่าการปลอมตัวแบบนี้ใช้ได้ผล แต่ไม่คิดเลยว่าจะถูกนักผจญภัยที่ช่ำชองดูออก?

นี่เป็นบทเรียนสำหรับเขา!

ดูเหมือนว่าต่อไปเขาจะต้องระวังตัวให้มากขึ้น!

เพื่อเป็นการตอบแทน ไป๋จื่ออันจึงตัดสินใจส่งพวกมันไปสู่สุขคติ!

ไป๋จื่ออันเปิดมิติสัตว์วิญญาณ เขาเรียกสัตว์วิญญาณของตัวเองออกมา

ปลาเกล็ดขาวเงายักษ์และลูกนกอีกาปีกเพลิงกลายพันธุ์ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้านักผจญภัยทั้งสองคน

นักผจญภัยทั้งสองคนมองสัตว์วิญญาณของไป๋จื่ออัน พวกมันอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ!

แค่ดูจากออร่าแล้ว นี่มัน… สัตว์วิญญาณระดับเหล็กดำ!

พวกมันคิดว่าไป๋จื่ออันจะมีไพ่ตายอะไรซ่อนอยู่

พวกมันเป็นถึงผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทองแดง! สัตว์วิญญาณของพวกมันก็เป็นระดับทองแดง!

ไป๋จื่ออันไม่มีทางเป็นคู่มือของพวกมัน!

แต่ไป๋จื่ออันไม่ได้สนใจ พวกมันสั่งให้ปลาเกล็ดขาวเงายักษ์และลูกนกอีกาปีกเพลิงกลายพันธุ์โจมตีทันที

กระสุนน้ำ!

เปลวเพลิงแดง!

ปลาเกล็ดขาวเงายักษ์และลูกนกอีกาปีกเพลิงกลายพันธุ์ต่างก็ปลดปล่อยทักษะของตัวเองออกมา!

เสาน้ำทรงพลัง และเปลวเพลิงอันร้อนแรงพุ่งออกมา!

พวกมันโจมตี “หมาป่ากรงเล็บ” และ “งูเขี้ยวดำ”!

ตูม!

“หมาป่ากรงเล็บ” ที่โดนกระสุนน้ำ ร่างกายของมันแหลกสลาย

ส่วน “งูเขี้ยวดำ” ที่โดนเปลวเพลิงแดง ร่างกายของมันไหม้เกรียม!

สองตัวรวด!

ไม่ว่าจะเป็น “หมาป่ากรงเล็บ” หรือ “งูเขี้ยวดำ” พวกมันต่างก็ถูกสังหารในการโจมตีเพียงครั้งเดียว!

เรื่องนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้

ต่อหน้าสัตว์วิญญาณของไป๋จื่ออัน สัตว์วิญญาณระดับทองแดงขั้นต้นทั้งสองตัว ทำอะไรไม่ได้!

นักผจญภัยทั้งสองคนถึงกับตัวแข็งค้าง พวกมันยังตั้งสติไม่ได้

เพราะเหตุการณ์ตรงหน้ามันเหนือความคาดหมายของพวกมัน!

สัตว์วิญญาณระดับเหล็กดำ 2 ตัว ฆ่าสัตว์วิญญาณระดับทองแดงของพวกมันได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว?!

เป็นไปได้ยังไงกัน?!

แต่ไม่นาน พวกมันก็ตั้งสติได้ พวกมันคิดจะหนี!

เรื่องนี้มันหลีกเลี่ยงไม่ได้!

ถึงแม้ว่าพวกมันจะเป็นถึงผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทองแดง

แต่ “หมาป่ากรงเล็บ” และ “งูเขี้ยวดำ” ก็คือสัตว์วิญญาณคู่ใจของพวกมัน!

ส่วนสัตว์วิญญาณที่เหลืออย่างมากที่สุดก็คงจะมีพลังแค่ระดับเหล็กดำ! พวกมันไม่มีทางเป็นคู่มือของไป๋จื่ออันได้!

แบบนี้ถ้าหากไม่หนี พวกมันก็คงต้องตาย!

“คิดว่าจะหนีรอดจากฉันไปได้งั้นเหรอ? จับพวกมันไว้!”

ไป๋จื่ออันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เขายังมีอะไรบางอย่างที่อยากจะถาม

อย่างเช่นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น

เขาอยากรู้ว่า ในสายตาของนักผจญภัยพวกนี้ เขามีข้อบกพร่องอะไรบ้าง?

เรื่องแบบนี้ไป๋จื่ออันต้องรู้ให้ได้! เขาจะไม่มีทางปล่อยให้พวกมันหนีไปได้!

นักผจญภัยทั้งสองคนไม่ยอมนิ่งเฉย

แต่ตอนนี้ พวกมันไม่มีสัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่งอยู่ในมือแล้ว จึงทำได้แค่ส่งสัตว์วิญญาณระดับเหล็กดำที่เหลือออกมา

แต่น่าเสียดาย ต่อหน้าปลาเกล็ดขาวเงายักษ์และลูกนกอีกาปีกเพลิงกลายพันธุ์ สัตว์วิญญาณพวกนั้นทำอะไรไม่ได้!

ไม่นานนัก สัตว์วิญญาณของนักผจญภัยทั้งสองคนก็พ่ายแพ้

พวกมันไม่มีสัตว์วิญญาณให้ใช้แล้ว!

เพื่อเอาชีวิตรอด พวกมันจึงยอมถูกจับ

“กลับมาพูดถึงเรื่องก่อนหน้านี้ พวกนายดูออกได้ยังไงว่าฉันเป็นคุณชาย?”

ไป๋จื่ออันถาม

นักผจญภัยทั้งสองคนจึงได้แต่ตอบคำถาม

ไม่นาน ไป๋จื่ออันก็เข้าใจทุกอย่าง

“ไม่คิดเลยว่าฉันจะมีข้อบกพร่องมากมายขนาดนี้ ดูเหมือนว่าต่อไปฉันจะต้องระวังตัวให้มากขึ้นแล้ว”

“แต่แบบนี้ พวกนายก็หมดประโยชน์แล้วล่ะสิ ถึงเวลาที่ต้องส่งพวกนายไปสู่สุขคติแล้ว”

ไป๋จื่ออันพยักหน้า เขาเตรียมที่จะจัดการพวกมัน

“อย่าฆ่าฉัน! ฉันเป็นคนของกลุ่มนักผจญภัยลิงแดง! ถ้าหากนายฆ่าฉัน นายจะต้องลำบากแน่!”

นักผจญภัยคนหนึ่งรีบพูด

“กลุ่มนักผจญภัยลิงแดงเหรอ? เหมือนจะเคยได้ยินอยู่แฮะ”

“แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่จะทำให้ฉันไว้ชีวิตนาย!”

ไป๋จื่ออันมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชา

จริงๆ แล้ว ตอนที่อยู่ที่เมืองเจียหลิน เขาก็พอจะรู้จักกลุ่มอิทธิพลต่างๆ ภายใน “ป่ากล้วยมรกต” มาบ้าง

ถึงแม้ว่าท่านเจ้าเมืองของเมืองเจียหลินจะเป็นผู้ดูแล และเป็นผู้ใช้สัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดในแถบนี้

แต่นอกจากท่านเจ้าเมืองแล้ว ยังมีกลุ่มอิทธิพลอีก 3 กลุ่ม ที่โด่งดังมากภายใน “ป่ากล้วยมรกต”

นั่นก็คือ 3 กลุ่มนักผจญภัย!

กลุ่มนักผจญภัยกล้วยมรกต, กลุ่มนักผจญภัยลิงโอ๊ค และ กลุ่มนักผจญภัยลิงแดง

ส่วนกลุ่มนักผจญภัยลิงแดง…

หัวหน้ากลุ่มนักผจญภัยลิงแดงมีพลังระดับเงินขั้นสูงสุด! เขาอยู่ใกล้กับผู้ใช้สัตว์วิญญาณระดับทอง!

แต่ไป๋จื่ออันไม่ได้กังวลอะไร

เพราะภัยคุกคามแบบนี้ ทำอะไรเขาไม่ได้!

พลังระดับเงินขั้นสูงสุด? แข็งแกร่งกว่าเขามากก็จริง

แต่เขาไม่ใช่แค่ตัวคนเดียว! เขามีตระกูลไป๋หนุนหลัง!

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ฝึกฝนเสร็จแล้ว พลังของเขาจะต้องแข็งแกร่งขึ้น!

กลุ่มนักผจญภัยระดับเงินเขาไม่กลัว!

ไป๋จื่ออันจึงสั่งให้ลูกนกอีกาปีกเพลิงกลายพันธุ์โจมตี เปลวเพลิงพุ่งออกมา เผาผลาญนักผจญภัยทั้งสองคนจนไม่เหลือแม้แต่ซาก!

หลังจากนั้น ไป๋จื่ออันก็พาเฉียว กู่ไป๋เดินเข้าไปใน “ป่ากล้วยมรกต”