เรื่องราวของไรก็ได้ ตอนที่ 18 (2)
[แปลโดยแฟนเพจ ยักษาแปร มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนหรือแชร์กันเป็นคณะ100คน ก็อ่านไปครับ เพราะผมจะแก้แบบแปลใหม่อีกรอบแค่ในThai-novel กับเว็บอื่น ๆ และแหล่งที่ผมแปลครับ ส่วนคนที่อ่านที่อื่นก็จะได้อ่านแบบไม่มีการแก้คำผิด และยิบย่อยมากมาย ไปนั่นแหละ]
<เรื่องราวของไรก็ได้ ตอนที่ 18 (2)>
***********
"สิ่งที่แกทำในฐานะมันไม่มีอะไรเลย! ก็ได้แต่คอยพึ่งพาความสำเร็จของผู้ชายคนนั้น! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ใช่แล้ว แกมันเป็นตัวถ่วงสำหรับโลกิ เป็นตัวถ่วง! ถ้าไม่มีแก ถ้าเป็นนายท่านคนอื่น ผู้ชายคนนั้นคงประสบความสำเร็จได้ง่ายกว่านี้ เร็วกว่านี้!"
ใช่
ในตอนแรก ไรก็ได้ไม่ได้คิดจะจริงจังอะไรเลย
เกมมันก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ
แค่เล่นฆ่าเวลา
แค่ความบันเทิงชั่วคราวเท่านั้น
ถึงตัวละครในเกมจะตายไปแต่มันก็แค่เกม
ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น
และแล้ว....ความรู้สึกของเธอก็…
"แกรู้ไหมว่าแกทำอะไรลงไป? แกรู้ไหมว่า 'มนุษย์' ที่แกฆ่าไปมีจำนวนเท่าไหร่? แกรู้ไหมว่ามีคนต้องตายไปอย่างสิ้นหวังเพราะการกระทำอันไร้ความใส่ใจของแก?"
รู้
เพราะเธอเห็น
ไม่ใช่ในฐานะนายท่าน แต่ในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง
เธอเห็นความสิ้นหวังและความตายของพวกเขา
เธแเป็นคนฆ่าพวกเขา
เธอเป็นคนสังเคราะห์พวกเขาภายใต้สิ่งที่เรียกว่า 'เกม' และผลักพวกเขาเข้าสู่สนามรบแห่งความตาย
แต่
แต่ว่า!
"แล้วไงล่ะ?"
ไรก็ได้ตอบกลับ
"ก็ฉันก็ไม่รู้ จะให้ทำยังไง! ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าในเกมมีคนจริงๆ อยู่!"
"การที่แกไม่รู้ ไม่ได้ทำให้ความผิดของแกหายไปหรอกนะ!"
"ฉันก็สำนึกผิดไปแล้วไง! ฉันรู้แล้วว่ามันผิด! แค่นั้นมันยังไม่พออีกเหรอ?"
"อะไรนะ?"
"งั้นก็บอกมาตั้งแต่แรกสิ! ว่าเกมนี้ใช้คนจริงๆ เป็นฮีโร่! บอกมาแบบนี้ก็จบแล้ว! บอกว่าเป็น AI ไง!"
"แต่แกก็ไม่รู้!"
"ฉันสำนึกผิดแล้ว! ฉันขอโทษ โอเคหรือยัง?"
"...."
"แล้วอีกอย่าง ฉันไม่จำเป็นต้องขอโทษแกด้วยซ้ำ!"
หน้าจอสมาร์ตโฟนเริ่มเปล่งแสงออกมา
[นายท่าน!]
[กำลังเริ่มการอัญเชิญ!]
เมนูอื่นๆ ถูกปิดทั้งหมด
เหลือเพียงเมนูเดียวที่เปิดอยู่
เมนูการอัญเชิญ
"ไอ้เด็กหน้าด้าน....!"
ครืนนนนน!!!
หน้าจอโทรศัพท์เริ่มร้าว
แสงสว่างที่เล็ดลอดออกมาจากรอยแตกนั้นยิ่งทวีความเข้มขึ้น
เธอรู้
นี่คือการอัญเชิญครั้งสุดท้าย
เธอนายท่าน
ครั้งสุดท้าย นี้เป็นครั้งสุดท้าย
"แกไม่รู้หรือไง? แกไม่รู้จริงๆ เหรอว่าจุดจบของคนที่ต่อต้านเจ้าแห่งความวุ่นวายมันเป็นยังไง!”
รู้สิ
เธอเห็น
เธอเห็นชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นในมิติของโมเบียส
ทุกคนแตกสลาย
เจ้าชายผู้สืบสายเลือดทองคำ พริออส อัล รักนา
น้องสาวและน้องชายของของเขาและเป็นฮีโร่อีกคนหนึ่ง เสาหลักแห่ง เฟรียซิส และ อิราสติโอ
แม้แต่ผู้ที่ถูกเรียกว่าเผ่าพันธุ์โบราณ ผู้ก้าวข้ามขีดจำกัดของเผ่าพันธุ์
มิติอื่นๆ ก็ไม่ต่างกัน
ราชาแห่งการผจญภัย ผู้พิชิตความปรารถนาและสมบัติทั้งหมดของโดราโดดินแดนทองคำ และรวมเกาะหลายพันเกาะเข้าด้วยกัน
ปรมาจารย์ผู้มองเห็นสุดปลายทางของวิทยายุทธ
และฮีโร่อีกมากมายนับไม่ถ้วน ผู้มีความสามารถและความมุ่งมั่นเกินกว่าที่ไรก็ได้จะจินตนาการได้ และต่อสู้กับหายนะ
เหล่าทวยเทพก็เช่นกัน
เทพีฝาแฝดที่ได้รับการเคารพบูชาอย่างกว้างขวางในทุกมิติ ก็ไม่สามารถต้านทานคลื่นแห่งความวุ่นวายนี้ได้
ปู่พวกเธอผู้ถูกขนานนามว่าเป็นปราชญ์ผู้รู้แจ้งทุกสรรพสิ่ง ก็สูญเสียสติไป
เฮเกรียน ผู้เป็นเทพแห่งทวยเทพ ก็เอาแต่คิดจะหนี
ทั้งหมด
เหมือนกันหมด
แต่
'มันยังไม่จบ'
ต่อให้พวกเขาจะแตกสลาย
ต่อให้พวกเขาจะล้มลง
ทุกอย่างก็ไม่ได้หายไป
'มันยังคงดำเนินต่อไป'
เป็นหนึ่งเดียว
สู่หนึ่งอนาคต
อนาคตที่สดใสของพวกเรา ที่ยังมาไม่ถึง
คนที่สามารถเปิดประตูบานนั้นได้ มีเพียงเธอเท่านั้นที่ยืนอยู่ตรงนี้
ดังนั้น เธอพูดได้ว่า
แม้ว่าเธอจะเป็นแค่คนธรรมดา ไม่มีพลังหรือพรสวรรค์อะไร
เธอจะพูดกับเจ้านั้นแทนพวกเขาเอง
"ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่!"
ไรก็ได้ตะโกน
"ฉันจะสู้ให้ถึงที่สุด"
สิ่งที่เธอเปล่งออกมาไม่ใช่เสียงของเธอเอง
แต่มันคือเสียงสุดท้ายที่พวกเขาเปล่งออกมา แม้ในขณะที่กำลังจะตาย และเป็นเจตจำนงของชีวิตที่จะดำเนินต่อไปอย่างไม่สิ้นสุดในอนาคต
"ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ!"
และแล้วนายท่านแห่งทาวน์เนีย
นายท่านไรก็ได้ตะโกนอีกครั้ง
"เราจะก้าวไปข้างหน้า!"
และในที่สุด นายท่านแห่งพิกมีอัพ
ไรก็ได้ตะโกนเป็นครั้งสุดท้าย
"ดังนั้น ระดับของฮีโร่ที่ฉันจะอัญเชิญคือ...."
ไรก็ได้กดปุ่มอัญเชิญที่เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาจากรอยแตกบนหน้าจอ
"ระดับที่เป็นอนันต์!"
[ดูรูรูรู!]
วงล้อแห่งการอัญเชิญหมุนติ้วอยู่บนหน้าจอ
และแล้ว
[ระดับทั่วไป!]
1 ดาว
[ไม่ธรรมดา!]
2 ดาว
[หายาก!]
3 ดาว
มันยังไม่จบแค่นี้
ไปต่อ
ไปให้สุด!
[เลื่อนปุ่มนี่!]
[แสดงเจตจำนงของนายท่านออกมาให้โลกเห็น!]
ไปกันเลย!
สายฟ้าสีแดงดำพุ่งออกมาจากหน้าจอ
เธอไม่ลังเล วางมือลงไปและปัดสุดแรง
ผิวหนังของเธอถูกบาดจนเลือดไหลซึมออกมาจากรอยแตกบนหน้าจอ
สายฟ้าร้อนแรงเริ่มแผดเผาผิวหนังของเธอ
ไม่ว่าจะออกแรงแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถปัดไปจนสุดได้
เกิดแรงต้านทานอย่างรุนแรงสัมผัสได้ที่ปลายนิ้วของเธอ
แต่เธอก็ไม่หยุดมือ
เธอทำต่อไปเรื่อยๆ
[ดูรูดูรูดูรูดุงงงงง!]
[ไอเซล: หา? ความรู้สึกนี้คืออะไรกัน?!]
[!★!สุดยอด!★!ของความหายาก!★!]
4 ดาว
สายฟ้าสีแดงดำพุ่งออกมาจากสมาร์ตโฟนอย่างรุนแรง
จากตรงนี้ อีกครั้ง
[ครืนนนนนน!]
สมาร์ทโฟนเริ่มสั่นอย่างบ้าคลั่ง
สมาร์ตโฟนเริ่มสั่นอย่างบ้าคลั่ง
[แท่นอัญเชิญเริ่มสั่นสะเทือนจากการปรากฏตัวของฮีโร่ที่แท้จริง!]
[ไอเซล: โอ้ยยย! แสบตา!]
[ฮีโร่ที่เหนือเหล่าฮีโร่!]
[พบกับบุคคลสำคัญผู้สร้างประวัติศาสตร์!]
[「หายากมาก!」
[ นายท่าน 'ไรก็ได้'...ได้รับ]
ตามปกติแล้ว ระดับการอัญเชิญจะสิ้นสุดลงตรงนี้
ฮีโร่ ระดับ 5 ดาวแต่กำเนิดคือขีดสุด
ระดับที่สูงกว่านั้นไม่สามารถเรียกได้ด้วยการอัญเชิญ ต้องฝึกฝนเองเท่านั้น
แต่ขีดจำกัดดังกล่าวไม่อาจหยุดยั้งการอัญเชิญของไรก็ได้ที่ตอนนี้ได้กลายเป็นนายท่านที่แท้จริงของพิกมีอัพ
[※?낄꿰뚫★△!]
[เป็นระดับที่ไม่สามารถอัญเชิญได้!]
[เป็นระดับที่ไม่สามารถอัญเชิญได้!]
[เป็นระดับที่ไม่สามารถอัญเชิญได้....]
หน้าต่างข้อความสีแดงแตกเป็นเสี่ยงๆ
[สุดยอดแห่งวิวัฒนาการ!]
[ขีดจำกัดของฮีโร่!]
[ฮีโร่วิวัฒนาการไปถึงขั้นสุดยอด!]
[■!หายากสุดๆ!■]
หน้าต่างข้อความเด้งขึ้นมารัวๆ
“ฉันจะฆ่าแก…”
พลังของหนวดจะแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่า
บาเรียเงินที่แทบจะเกาะอยู่ก็สลายไปและหายไปในไม่ช้า
หนวดสีดำพุ่งเข้าหาไรก็ได้
เปรี๊ยะ!
แต่แล้ว สายฟ้าสีแดงดำก็พุ่งออกมาจากหน้าจอ
สายฟ้าสีแดงและดำเผาผลาญหนวดที่กำลังจะโจมตีเธอหายไปในพริบตา
การอัญเชิญยังไม่จบ
[ไอเซล: ฮีโร่ระดับ 7 ดาวตั้งแต่เกิด? ไม่นะ นี่มันมีอยู่จริงเหรอ?]
[ไอเซล: ไม่ นี่มันต้องเป็นบั๊กแน่ๆ]
[ไอเซล: ระดับนี้มันต้องโกงแล้ว! ถ้าแอบสร้างแล้วเอาไปขายก็คงรวยน่าดู]
[ไอเซล: เอ๊ะ? แต่เกมนี้มันเจ๊งไปแล้วไม่ใช่เหรอ? เข้ามาได้ยังไง? หรือว่าจะเป็นเซิร์ฟเวอร์เถื่อน....]
หน้าต่างสนทนาของไอเซลถูกข้ามไป
[ครืนนนน!]
แรงสั่นสะเทือนหนึ่งครั้ง
คราวนี้ไม่ใช่แค่สมาร์ตโฟน แต่พื้นดินทั้งหมดที่เธอยืนอยู่ก็สั่นสะเทือน
ผลกระทบจากการอัญเชิญไม่ได้ส่งผลแค่โทรศัพท์ แต่แพร่กระจายไปทั่วทั้งมิติ
[เข้าร่วม!]
[เกิดใหม่อีกครั้ง!]
[เปลี่ยนชะตากรรมของคุณ!]
[ภาชนะแห่งความไม่มีที่สิ้นสุด!]
[หายากระดับพระเจ้า!]
7 ดาว
ระดับสูงสุดตามการตั้งค่าของเกมพิกมีอัพ
แต่ก็ยังไม่จบ
ตรงกันข้าม นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น
เปรี้ยะ!
พลังของสายฟ้าสีแดงดำทวีความรุนแรงขึ้น
เธอเคยเห็นแสงสว่างของสายฟ้านี้มาแล้วหลายครั้ง
สายฟ้าสีแดงหมุนวนรอบๆตัวเธอ
มันกำจัดหนวดที่พุ่งเข้าใส่อย่างไม่สิ้นสุดโดยไม่เหลือร่องรอย
แต่สายฟ้าที่ระเบิดออกมาก็ไม่ได้ทำร้ายเธอเลยแม้แต่น้อย
'ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ในที่สุดก็เป็นแบบนี้! เป็นแบบนี้เอง! หึหึหึหึ!'
เธอไม่สนใจเสียงหัวเราะบ้าคลั่งของไนอัล และออกแรงที่มือขวาลงไปอีก
แถบเลื่อนที่ดูเหมือนจะไม่ขยับ ในที่สุดก็เลื่อนขึ้นไปจนสุด
แกร๊ก!
ในที่สุด สมาร์ตโฟนที่ถึงขีดจำกัดก็แตกละเอียด
หน้าจอและชิ้นส่วนต่างๆ แตกกระจายลงมา
สิ่งเดียวที่ยังคงสภาพเดิมคือรูปปั้นม้าศึกที่ผูกติดเป็นเครื่องประดับ ซึ่งตอนนี้สึกกร่อนเต็มที
การอัญเชิญยังไม่สิ้นสุด
แสงสีรุ้งเปล่งประกายออกมาจากปลายนิ้วของเธอ
แสงนั้นค่อยๆ เพิ่มความร้อนแรงขึ้น
นายท่านแห่งพิกมีอัพอย่างไรก็ได้ยิ้มออกมา
ใช่แล้ว เธอทำได้แล้ว
ก็เป็นแบบนี้มาตลอด
มีแค่เธอ
มีเพียงแค่เธอเท่านั้น
ที่เป็นนายท่านของพิกมีอัพ
"เปิดออกมาซะ!"
เธอเหยียดมือที่เปล่งประกายออกไป
มือของเธอชี้ไปที่ท้องฟ้าที่ลุกเป็นไฟ ที่เป็นลางบอกเหตุแห่งหายนะ
ไม่นาน ลำแสงที่พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเธอก็เจาะทะลุท้องฟ้าในพริบตา
"รอยแยกแห่งจักรวาล!"
.
.
.
บู้ม!
ท้องฟ้าที่ลุกเป็นไฟ
ตอนนี้ เมฆดำก่อตัวขึ้น
เปรี้ยง!
สายฟ้าฟาดลงมาอีกครั้ง
สายฟ้าสีแดงแพร่กระจายไปทั่วท้องฟ้า
ยิ่งสายฟ้าผ่ามากเท่าไหร่
ยิ่งสายฟ้าแตกแขนงออกไปเหมือนใยแมงมุมเท่าไหร่
เปลวเพลิงแห่งหายนะบนท้องฟ้าก็ค่อยๆ มอดลง และความมืดเข้ามาแทนที่
เจ้าของสายฟ้านั้น
คือความมืด แต่ไม่ใช่วิบัติ
คือเงามืด แต่ไม่ใช่ความพินาศ
หากจักรวาลต้องการทำลายตนเอง
มันก็จะหมุนไปพร้อมกับมัน เหมือนวงล้อที่หมุนวนไม่รู้จบ
ไม่เคยยอมแพ้ แม้ในความว่างเปล่าอันเป็นนิรันดร์
ราชาแห่งเขตแดน
ภาชนะแห่งอนันต์
ผู้ทรยศต่อโชคชะตา
และ
มนุษย์หนึ่งคน
'อ๊ะ'
ไรก็ได้รู้สึกอย่างนั้น
'ในที่สุด....'
ปัง!
ท่ามกลางหมู่เมฆที่รวมตัวและหมุนวน
ฟ้าผ่าลงมาอีกครั้ง
แสงสว่างเจิดจ้าราวกับจะกลืนกินโลกทั้งใบ
ท่ามกลางแสงสว่างของสายฟ้านั้น เธอเห็นแผ่นหลังของใครบางคน
"..."
ชายคนนั้นหันกลับมา
ดวงตาของเขาจับจ้องมาที่เธอ
และเอ่ยปากว่า
“เป็นเธอเองเเหรอ?”
ชายผู้นั้นคือฮาน อิสรัต
"เธอเป็นคนเรียกฉันสินะ"
ฮานยิ้ม…
