บทที่ 53 สู้จนตาย
บทที่ 53 สู้จนตาย ฝนโปรยลงมาในป่าไผ่ เสียงดนตรีที่ไพเราะดังก้องไปทั่ว แต่กุหลาบสาวกลับไม่อาจดื่มด่ำบรรยากาศนั้นได้ ไม่ใช่เพราะเธอไม่เข้าใจศิลปะ หรือไม่มีความสามารถในการซาบซึ้ง แต่ในใจเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวจนไม่สามารถคิดถึงเรื่องอื่นได้ ในหัวเธอมีเพียงความว่างเปล่าและความสะพรึงกลัว เธอจำเขาได้ ไม่...
