บทที่ 521-523(ฟรี)

บทที่ 521 มันเกี่ยวกับชีวิตมนุษย์

การที่หุ่นยนต์เกิดความผิดพลาดเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ดังนั้นสำหรับเหตุการณ์ฉุกเฉินแบบนี้ พนักงานในร้านก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ได้แต่มองเพื่อนร่วมงานของตนถูกหุ่นยนต์ทรมานอย่างงงๆ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน อาจเป็นเพราะการสูญเสียการควบคุมอย่างกะทันหันทำให้พลังงานหมดอย่างรวดเร็ว บวกกับในช่วงสุดท้ายหุ่นยนต์เริ่มมีประกายไฟ ไม่นานก็ล้มลงบนพื้น มีควันออกมา

ไม่เพียงเท่านั้น แม้แต่พนักงานที่ถูกทำร้ายก็ไม่สามารถหนีอันตรายจากประกายไฟของหุ่นยนต์ได้ ถูกหุ่นยนต์ควบคุมไว้ ขยับไม่ได้ ทำให้ประกายไฟกระเด็นใส่หน้าของเธอด้วย

พนักงานและหุ่นยนต์ล้มลงพร้อมกันต่อหน้าทุกคน เวลาหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง เมื่อคนที่มองดูรู้ว่าเหตุการณ์จบลงแล้วจึงกล้าเข้าไปดูสถานการณ์

ตอนเกิดเหตุ ผู้จัดการร้านกำลังจัดระเบียบหุ่นยนต์ในคลังสินค้า ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอกเลย แต่เมื่อได้ยินเสียงวุ่นวาย ก็วางงานในมือแล้ววิ่งออกมา

"เกิดอะไรขึ้น?" ผู้จัดการร้านถามคนที่ยืนล้อมวงอยู่

พนักงานได้ยินเสียงผู้จัดการร้านก็เหมือนได้ที่พึ่ง รีบเปิดช่องให้ผู้จัดการร้านดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นข้างใน

"เกิดอะไรขึ้น?" ผู้จัดการร้านวิ่งเข้าไป ตรวจดูอาการของพนักงานที่บาดเจ็บ แล้วมองดูในร้าน ไม่มีลูกค้าอยู่ จึงโล่งใจ

หุ่นยนต์ควบคุมไม่ได้ไม่ใช่เรื่องดี ต้องควบคุมข่าวให้น้อยที่สุด บริษัทเคยมีปัญหาเรื่องหุ่นยนต์มาก่อน ครั้งนี้ก็ต้องไม่ให้เกิดปัญหาอีก

"ผู้จัดการคะ หุ่นยนต์ควบคุมไม่ได้กะทันหัน ทำร้ายเธอ" พนักงานคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดตัวสั่น "ผู้จัดการคะ หุ่นยนต์ตัวอื่นจะไม่มีปัญหาใช่ไหมคะ? พวกเราจะไม่ถูกพวกมันทำร้ายใช่ไหม"

"พูดอะไรน่ะ? นี่แค่อุบัติเหตุ!" ในฐานะผู้จัดการร้าน ต้องควบคุมความตื่นตระหนกเริ่มแรกให้ได้ "เร็ว! โทร 120 พาเธอไปรักษา"

พนักงานทำตามที่ผู้จัดการร้านสั่ง แต่ก็ยังกังวลกับหุ่นยนต์ตัวอื่นในร้าน เพราะตอนนี้ไม่ได้มีแค่ตัวเมื่อกี้ที่เปิดอยู่ ในหมู่พนักงานมีหุ่นยนต์สองตัวที่กำลังทำงานอยู่

พนักงานมองหุ่นยนต์ข้างๆ ที่ยังทำงานอยู่ รีบเดินไปปิดสวิตช์หุ่นยนต์ "ผู้จัดการคะ เพื่อความปลอดภัย เราปิดหุ่นยนต์ดีกว่าไหมคะ"

"เอาหุ่นยนต์ที่พังนี่ไปจัดการที่คลังหลังร้าน" ถึงอย่างไรก็ยังเปิดร้านอยู่ แม้ตอนนี้ไม่มีลูกค้า แต่ไม่รู้ว่าลูกค้าจะเข้ามาเมื่อไหร่ ต้องทำความสะอาดที่เกิดเหตุก่อน

"ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล พวกเธอดูแลร้านให้ดี ถ้ากล้าเล่าเรื่องนี้ออกไป เงินเดือนเดือนนี้ก็อย่าหวังเลย" ผู้จัดการร้านรู้จักพนักงานดีที่สุด รู้ว่าต้องใช้วิธีไหนถึงจะควบคุมพฤติกรรมของพนักงานพวกนี้ได้

แต่ถึงตัวเองจะเป็นผู้จัดการร้าน แต่เมื่อเผชิญกับเรื่องชีวิตคนแบบนี้ และเป็นพนักงานของตัวเอง ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

โดยเฉพาะเมื่อไปถึงโรงพยาบาล ได้ยินหมอพูดว่า "อาการไม่ดี" ก็ตกใจมาก เรื่องชีวิตคนแบบนี้ใครก็รับผิดชอบไม่ไหว

ผู้จัดการร้านร้อนใจมาก ได้แต่โทรไปรายงานหวังเย่ แต่ไม่มีคนรับ จึงนึกถึงการรายงานซุนเจินเจิน

บทที่ 522: เรื่องตลกในโรงพยาบาล

ส่วนซุนเจินเจินเป็นผู้หญิงอ่อนแอ ไม่สามารถแสดงความเห็นหรือรับผิดชอบอะไรกับเรื่องนี้ได้ เมื่อไปถึงโรงพยาบาลก็ได้แต่ปลอบใจผู้จัดการร้านก่อน แล้วค่อยร้อนใจโทรหาหวังเย่

แต่ผลก็เหมือนเดิม ได้ยินเสียงเย็นชาในโทรศัพท์ ราวกับมีเวทมนตร์ที่ทำให้คนกระวนกระวายในพริบตา ไม่ว่าอย่างไรก็สงบใจไม่ลง ได้แต่กระโดดโลดเต้นด้วยความร้อนใจ

เมื่อพนักงานเกิดเรื่อง ผู้จัดการร้านพาไปโรงพยาบาลแล้วก็รีบแจ้งครอบครัวเธอ เพราะการผ่าตัดต้องให้ญาติสายตรงเซ็นยืนยัน ถ้าเกิดความผิดพลาดใดๆ ใครก็รับผิดชอบไม่ได้

ครอบครัวของพนักงานไม่ใช่ฐานะร่ำรวย ตอนมาซุนเจินเจินยังโทรศัพท์ไม่หยุด พวกเขาก็เดินผ่านเธอไปหาผู้จัดการร้านโดยตรง

คนที่มาคือพ่อแม่ของผู้บาดเจ็บ คู่สามีภรรยาสูงอายุไม่รู้จักซุนเจินเจิน แต่รู้จักผู้จัดการร้านดี พวกเขาดูแลลูกสาวดีมาก

"เป็นยังไงบ้าง? ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้?" แม่ของผู้บาดเจ็บค่อนข้างพูดง่าย ไม่ได้มีอารมณ์รีบร้อนหรือปฏิบัติกับผู้จัดการร้านอย่างรุนแรง แต่ร้องไห้ถามเสียงเบา

ผู้จัดการร้านได้แต่พยายามปลอบใจ "คุณป้า อย่ากังวลนะคะ ต้องไม่เป็นไรแน่นอน ส่งมาทันเวลา หมอบอกว่าไม่น่าจะมีปัญหาใหญ่" คำโกหกแบบหวังดีนี้ก็เพื่อปลอบใจทุกคน คนอื่นก็ฟังออก

แม้แม่ของผู้บาดเจ็บจะไม่ได้ตำหนิมาก แต่พ่อของเธอกลับไม่ใช่คนที่ง่าย ดูแล้วน่ากลัวมาก พอเปิดปากก็ทำให้คนกลัว "ผมเตือนพวกคุณนะ! นี่เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นในบริษัทของพวกคุณ บริษัทพวกคุณต้องรับผิดชอบ!"

ดึงคนที่ร้องไห้ข้างๆ ออก พ่อของผู้บาดเจ็บก็เข้าไปชี้หน้าข่มขู่ผู้จัดการร้านโดยตรง ผู้จัดการร้านได้แต่แสดงความจริงใจขอโทษ พร้อมกับพยายามปลอบเขา

"คุณวางใจได้ บริษัทเราจะรับผิดชอบจนถึงที่สุดแน่นอนค่ะ" พร้อมกับโค้งคำนับคนตรงหน้า

แต่คนตรงหน้ากลับไม่ยอมปล่อยโอกาสในการเรียกร้องค่าเสียหายง่ายๆ

คนมักพูดว่าคนจนแต่ใจไม่จน แต่คำนี้ใช้ได้กับบางคนเท่านั้น คนส่วนใหญ่เมื่อกลัวความยากจนแล้วมักจะฉวยโอกาสหาผลประโยชน์ทุกครั้งที่มีโอกาส

อย่างเช่นคนตรงหน้านี้ ดูมั่นใจมาก ใช้นิ้วชี้ผู้จัดการร้านแล้วข่มขู่ "พวกคุณจะรับผิดชอบ? รับผิดชอบยังไง? ลูกสาวผมเป็นอะไรไป พวกคุณจะจ่ายเงินเท่าไหร่มาตกลงกับเรา?"

คำถามนี้ผู้จัดการร้านตอบไม่ได้แน่นอน "ขอโทษค่ะ ฉันก็ยังไม่แน่ใจ ต้องรอดูอาการของเธอก่อนค่ะ"

คำพูดทางการและสุภาพนี้กลับทำให้อีกฝ่ายโกรธ ในสายตาเขาดูเหมือนจะปฏิเสธความรับผิดชอบ เขาจึงเข้าไปใกล้ผู้จัดการร้านแล้วพูดว่า "เฮ้ย จะปฏิเสธใช่ไหม? ผมเตือนพวกคุณนะ! ผมจะไม่ยอมปล่อยพวกคุณแน่!"

สามีตัวเองไม่มีเหตุผลแบบนี้ ภรรยาข้างๆ กลับเป็นคนรู้เหตุผล รีบดึงเขากลับมาแล้วพูดเบาๆ ว่า "พอเถอะ ยังไม่รู้อาการของลูกสาวเลย ลูกสาวสำคัญกว่านะ ตอนนี้อย่าเพิ่งมาก่อเรื่องในโรงพยาบาลเลย"

คนนั้นเป็นคนไม่กลัวเมีย แต่คนแบบนี้มักใช้ความไร้ความสามารถของตัวเองมารังแกเมีย เขาสะบัดหลุดจากการรั้งของเธอ แล้วตบหน้าอีกฝ่ายดังสนั่นในโรงพยาบาล "ผู้หญิงรู้อะไร!"

บทที่ 523 การจัดการกับคนไร้เหตุผล

ผู้ชายในโลกนี้แบ่งเป็นสองประเภท ประเภทแรกคือคนที่ทุบตีภรรยา คนพวกนี้มักไร้ความสามารถและโมโหง่าย มักผิดหวังในชีวิตและระบายอารมณ์ใส่ภรรยา

ส่วนประเภทที่สองคือคนที่ทะนุถนอมภรรยา ดูแลภรรยาเหมือนสมบัติล้ำค่า ไม่อยากให้เธอต้องลำบากแม้แต่น้อย คนประเภทนี้มักเข้าใจความงดงามของชีวิตมากกว่า ธุรกิจก็มักจะรุ่งเรือง

คนตรงหน้านี้แน่นอนว่าเป็นประเภทแรก ไม่งั้นคงไม่สนใจแต่เรื่องเงินชดเชยที่ลูกสาวบาดเจ็บในตอนนี้

ผู้จัดการร้านเห็นภาพนี้ก็ต้องเข้าไปห้าม เธอรีบเข้าไปพยุงผู้หญิงน่าสงสารที่ถูกตบจนล้มลงพื้น "ป้า คุณไม่เป็นไรนะคะ?"

แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้บ่นสักคำ ไม่ทะเลาะไม่โวยวาย แต่ส่ายหน้าเงียบๆ น้ำตาไหลออกมา

"เฮ้ย! ตีเมียมันเก่งตรงไหน! ยิ่งกว่านั้นนี่โรงพยาบาลนะ จะปล่อยให้คุณทำตามใจชอบไม่ได้!" คำพูดของผู้จัดการร้านชัดเจนว่าทำให้ชายคนนั้นโกรธ จึงพูดแรงไปหน่อย

"แกไม่เชื่อว่าฉันจะตีแกด้วยเหรอ?" พูดจบชายคนนั้นก็ยกมือขึ้นจะตีผู้จัดการร้าน ผู้จัดการร้านหลับตาปี๋

ละครตรงหน้าประตูห้องผ่าตัดนี้ดึงดูดความสนใจคนไม่น้อย ซุนเจินเจินที่กำลังโทรศัพท์อยู่ข้างๆ ก็ถูกดึงความสนใจมานานแล้ว ในที่สุดหลังจากคุยกับหวู่เส้าฮัวเสร็จก็เข้ามาใกล้

พอดีเห็นภาพชายคนนั้นจะตีผู้จัดการร้าน เธอทนไม่ได้แน่นอน รีบเข้าไปจับมือเขาไว้ "คุณคะ นี่โรงพยาบาลนะคะ คุณคงไม่อยากให้ฉันโทรแจ้งตำรวจตอนนี้ใช่ไหม?"

ไม่รู้ว่าตอนนั้นมีแรงมาจากไหนถึงจับแขนชายตรงหน้าไว้ได้ แต่พอรู้ตัวอีกที ชายคนนั้นก็ถูกซุนเจินเจินกดลงไปแล้ว

"เด็กน้อย แกเป็นใครถึงกล้ายุ่งกับฉัน? มันเกี่ยวอะไรกับแก? ฉันแนะนำว่าอย่ายุ่งเรื่องชาวบ้านดีกว่า!" ชายคนนั้นคิดว่าเป็นคนแข็งแรงมาห้าม พอหันไปเห็นเด็กสาวแบบนี้ ก็ไม่ยอมแพ้แน่นอน

ตอนนั้นซุนเจินเจินก็ไม่รู้ว่ามีความกล้ามาจากไหน เดินอ้อมข้างชายคนนั้นมาเผชิญหน้า แล้วป้องกันผู้จัดการร้านและผู้หญิงที่โดนตบไว้ข้างหลัง

"สวัสดีค่ะ ฉันซุนเจินเจิน ผู้จัดการบริษัทหุ่นยนต์" ทั้งที่คิดว่าจะทะเลาะกันใหญ่ แต่ซุนเจินเจินกลับสุภาพขึ้นมา ยื่นมือให้อีกฝ่าย

"นึกว่าใคร ที่แท้ก็ผู้รับผิดชอบบริษัทมาเอง มาได้เหมาะเลย คงรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น รีบจัดการจ่ายเงินเลย!" คนตรงข้ามยิ่งมั่นใจมากขึ้น ไม่กลัวเลยสักนิด

"สถานการณ์ฉันเข้าใจหมดแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนคุณกำลังจะทำร้ายพนักงานของเรา อันนี้ต้องคิดเงินแยกนะคะ แล้วถ้าคุณยังวุ่นวายแบบนี้ จำนวนเงินอาจจะพูดยากหน่อยนะคะ"

การจัดการกับคนที่เห็นเงินสำคัญที่สุด ก็ต้องใช้เงินรักษา ซุนเจินเจินเคยเห็นสถานการณ์แบบนี้มาไม่น้อยตอนติดตามพ่อไปทำธุรกิจ ดังนั้นสถานการณ์ตอนนี้ยังอยู่ในการควบคุมของเธอ

"อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ เงินที่พวกเธอจ่ายต้องขึ้นอยู่กับอาการบาดเจ็บของลูกสาวฉัน ดูสิ ตอนนี้หมอช่วยชีวิตนานขนาดนี้แล้ว อาการคงไม่เบาแน่"

แม้จะเคยเห็นนักธุรกิจใจร้ายมาไม่น้อย แต่คนตรงหน้าที่เอาชีวิตลูกสาวมาต่อรองเหมือนธุรกิจแบบนี้ เธอเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก