บทที่ 495: อันตรายถึงขั้นสูญพันธุ์! เราพึ่งได้แค่พ่อค้าสัตว์เลี้ยงเท่านั้น!
เมื่อฉินหลินตื่นมาแต่เช้าเขาได้ยินเสียงของแม่ที่เป็นกังวล “เสี่ยวหลินลูก รีบออกมาหน่อย มาดูชื่อเหมาน้อยกะพวกนกแก้วที” เมื่อฉินหลินออกจากห้องมาเขาเห็นแม่กำลังเฝ้าดูเจ้าตัวน้อยทั้งสามที่ฟุบอยู่บนโซฟาด้วยความกังวล พวกมันต่างนอนกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟาเหมือน ๆ กับวั่งไฉและเสี่ยวเสว่เมื่อวานนี้เลย เสี่ยวอ...
