บทที่ 145 น้ำซุปชั้นหนึ่ง, ดวงตา

บทที่ 145 น้ำซุปชั้นหนึ่ง, ดวงตา

ในอาณาเขตวิญญาณ เสียงกรีดร้องสะท้อนก้องในดินแดนแห่งความตายนี้ ท่ามกลางความมืด ชายคนหนึ่งในชุดคลุมยาวสีขาว ผมมัดหลวมๆ ไว้ด้านหลัง ท่าทางเกียจคร้าน ค่อยๆ ก้าวออกมา เขายื่นมือออกมา นิ้วมือเรียวยาว เล็บตัดเรียบร้อยกลมมน มือนั้นดูราวกับงานศิลปะที่ถูกแกะสลักอย่างประณีต เขาโบกมือไปที่ท้องฟ้า ยิ้มพลางพูดว่า...