กำราบภพด้วยระบบกลไกลสวรรค์ ตอนที่ 449 ละเว้นเจ้าครั้งนี้หรือ
กำราบภพด้วยระบบกลไกลสวรรค์ ตอนที่ 449 ละเว้นเจ้าครั้งนี้หรือ
“ไม่!”
“อย่า!”
“อย่านำข้าไปมอบให้เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์!”
ผู้อาวุโสห้าร้องตะโกนด้วยความหวาดกลัว
เกียรติคุณของเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ เป็นที่เลื่องลือไปทั่วหล้า ไม่มีใครไม่รู้จัก เขาเองก็ย่อมรู้ถึงพลังอำนาจของเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ ใครจะรู้ว่าหากตกอยู่ในมือของเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์แล้วจะเป็นเช่นไร แม้ว่า...
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำลงไป จะไม่มีผลกระทบใด ๆ กับเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์
หรือแม้แต่จะบีบบังคับให้เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ปรากฏตัวออกมา แต่ก็ไม่มีใครรับประกันได้ว่าเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์จะไม่โกรธเคือง หากเขาไม่พอใจ ย่อมมีวิธีนับหมื่นที่จะทำให้เขารู้สึกทุกข์ทรมานยิ่งกว่าความตาย มีวิธีกว่าแสนวิธีที่จะทำให้เขาตายอย่างน่าอนาถ
“รู้เช่นนี้แล้ว เหตุใดจึงทำเช่นนั้นเล่า?”
ผู้นำตระกูลฉินกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นจึงมองไปยังคนอื่น ๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เรื่องนี้เป็นความผิดของตระกูลฉินข้า ข้าควรจะเดินทางไปที่หอคอยกลไกสวรรค์ด้วยตนเอง”
ตามหลักแล้ว...การเดินทางไปขอขมา ย่อมต้องให้คนที่มีอำนาจเดินทางไป
เดิมที บรรพบุรุษของพวกเขาก็มีอำนาจอยู่บ้าง แต่น่าเสียดายที่ถูกสะกดเอาไว้ หมดหนทางแล้ว
เขาในฐานะผู้นำตระกูลจำเป็นต้องเดินทางไปด้วยตนเอง หากเป็นสถานที่อื่น คำว่าผู้นำตระกูลฉินย่อมมีน้ำหนักมาก แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์แล้ว เขาก็ยังคงไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ
แม้จะรู้ว่าไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ เขาก็ยังคงต้องไป เพราะว่าบรรพบุรุษของพวกเขายังคงอยู่ที่หอคอยกลไกสวรรค์ หากเขาไม่ไป บรรพบุรุษของพวกเขาก็คงจะไม่มีวันได้กลับมา แน่นอนว่า...
ในใจของผู้นำตระกูลฉินย่อมรู้ดี แม้ว่าเขาจะเดินทางไป แม้จะขอขมาแล้ว โอกาสที่เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์จะปล่อยตัวบรรพบุรุษของพวกเขามีน้อยมาก ดังนั้น...
เป้าหมายที่แท้จริงของเขา คือการทำให้ตระกูลฉินปลอดภัย
ตราบใดที่ตระกูลฉินยังคงอยู่ ทุกอย่างสามารถสละได้ แม้แต่บรรพบุรุษของพวกเขา เพราะว่าเขามั่นใจว่าความสำเร็จในอนาคตของเขาจะไม่ด้อยไปกว่าบรรพบุรุษ หากฉินหวงยังคงอยู่ในตระกูลฉิน ด้วยนิสัยใจร้อนของเขา ครั้งนี้ล่วงเกินหอคอยกลไกสวรรค์ แล้วครั้งต่อไปเล่า?
ในอนาคต โลกที่แข็งแกร่งจะหลอมรวมเข้ามาเรื่อย ๆ บรรพบุรุษของพวกเขายังคงท้าทายผู้อื่น เขาอาจจะไม่ตาย เพราะว่ามีพลังอำนาจมากพอ แต่...
คนของตระกูลฉิน จะต้องชดใช้แทนการกระทำของเขา
หากเป็นเช่นนั้น...ตระกูลฉิน อาจจะล่มสลายโดยไม่รู้สาเหตุ
“ในช่วงเวลาที่ข้าไม่อยู่ เรื่องราวต่าง ๆ ภายในตระกูลให้ผู้อาวุโสใหญ่จัดการ”
ผู้นำตระกูลฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“ข้าจะทำอย่างสุดความสามารถ!”
ไม่ไกลนัก...ชายชราผมขาวโพลน มือถือไม้เท้าหัวมังกร โค้งคำนับเล็กน้อยกล่าว
“จริงสิ”
ผู้นำตระกูลฉินสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ มองไปยังเบื้องหน้า ราวกับว่านึกถึงบางสิ่งบางอย่าง จึงเอ่ยอีกครั้ง “หลังจากที่ข้าจากไป พวกเจ้าจงเปิดใช้ค่ายกลพิทักษ์บรรพตในทันที!”
ในตอนนี้เขารู้สึกเป็นกังวล
เพราะว่า...ตระกูลฉินล่วงเกินหอคอยกลไกสวรรค์ ในตอนนี้ ย่อมมีขุมอำนาจมากมายที่ต้องการเอาใจเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์
ไม่ต้องพูดถึงโลกสวรรค์ก่อกำเนิด โลกอินทนิลเร้นลับ หรือแม้แต่โลกเซียนปฐพีก็ยังมีขุมอำนาจมากมายที่กำลังจ้องมองอยู่ บรรพบุรุษของพวกเขาจากไปแล้ว การทำลายตระกูลฉิน...
อย่างแรก พวกเขาจะได้รับมรดกทั้งหมดของตระกูลฉิน อย่างที่สอง พวกเขาสามารถเอาใจเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ได้
เรียกได้ว่ายิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว!
“ข้าเข้าใจ ผู้นำตระกูลไม่ต้องกังวล”
ผู้อาวุโสใหญ่ถือไม้เท้าหัวมังกร กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เพียงแต่การเดินทางของผู้นำตระกูลไปยังโลกสวรรค์ก่อกำเนิดนั้นยาวไกล ระหว่างทาง ผู้บำเพ็ญแต่ละโลกอาจจะมองผู้นำตระกูลด้วยความเป็นศัตรู”
“ยิ่งไปกว่านั้น ท่าทีของเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ที่มีต่อตระกูลฉินยังคงไม่แน่ชัด ข้ากลัวว่า...”
กล่าวถึงตรงนี้...
ผู้อาวุโสใหญ่ไม่ได้กล่าวต่อ
แต่ทุกคนที่อยู่ที่นี่ ล้วนเดาได้
ตระกูลฉินของพวกเขา ล่วงเกินหอคอยกลไกสวรรค์ ดังนั้น พวกเขาจึงเป็นกังวล กลัวว่าผู้นำตระกูลจะเดินทางไปที่หอคอยกลไกสวรรค์ ไม่เพียงแต่จะไม่ได้รับการให้อภัยจากเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์...
แต่กลับทำให้ผู้นำตระกูลตกอยู่ในอันตราย
หากเป็นเช่นนั้น พวกเขาจะสูญเสียมากกว่าเดิม
“คำพูดของผู้อาวุโสใหญ่ ข้าเข้าใจดี”
ผู้นำตระกูลฉินยิ้มเจื่อน ๆ กล่าวอย่างจนใจ “แต่ในตอนนี้ พวกเรายังมีทางเลือกอื่นอีกหรือ”
การเดินทางไปยังหอคอยกลไกสวรรค์ อาจจะมีโอกาสรอดชีวิต
หากไม่ไป... ภายในไม่กี่วัน ขุมอำนาจของโลกเซียนปฐพีย่อมยกทัพมาถึง ในตอนนั้น ตระกูลฉินจะไม่มีทางรอดชีวิต
บางที คนของตระกูลทั้งหมด อาจจะต้องตาย
“เรื่องนี้... เฮ้อ”
ผู้อาวุโสใหญ่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถอนหายใจเบา ๆ เขาโค้งคำนับเล็กน้อย กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ขอให้ผู้นำตระกูลเดินทางโดยสวัสดิภาพ!”
“ขอให้ผู้นำตระกูลเดินทางโดยสวัสดิภาพ!”
ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ กล่าวพร้อมกัน
ครั้งนี้ การเดินทางไปยังหอคอยกลไกสวรรค์ของผู้นำตระกูลฉิน ชัดเจนว่าเต็มไปด้วยความตั้งใจที่จะตาย หากเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ไม่ให้อภัย เขาตายที่หอคอยกลไกสวรรค์ กับตายที่ดินแดนบรรพบุรุษตระกูลฉิน...
ในความคิดของเขา ไม่มีความแตกต่าง
ส่วนเรื่องการหลบหนี...
เขาไม่เคยคิด โลกนี้กว้างใหญ่ พวกเขาจะหนีไปที่ใด เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์เพียงแค่ทำนาย พวกเขาก็จะไม่มีที่ซ่อน
เพราะว่า...พวกเขาไม่อาจเดินทางไปยังปฐมโกลาหล เพราะไม่อาจอยู่ในนั้นได้นานนัก สุดท้ายก็ต้องกลับมา
“อืม”
ผู้นำตระกูลฉินพยักหน้า จากนั้นจึงนำตัวผู้อาวุโสห้าลอยขึ้นฟ้า มุ่งหน้าไปยังโลกสวรรค์ก่อกำเนิดอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกัน...ด้านนอกหอคอยกลไกสวรรค์
ฉือหลินก็พาคนผู้นี้ เดินทางเข้ามาในหอคอยกลไกสวรรค์เช่นกัน
หลังจากเข้ามาแล้ว เขาก็โยนคนผู้นั้นลงบนพื้นดิน โค้งคำนับกล่าวว่า
“ผู้น้อยขอคารวะเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์!”
“จัดการเรียบร้อยแล้วหรือ”
หลี่อวิ๋นสวมชุดคลุมสีเขียว นั่งอยู่ไม่ไกลนัก มือถือถ้วยชา สายตาของเขาหยุดอยู่ที่ฉินหวงครู่หนึ่ง จากนั้นจึงมองไปยังฉือหลิน
หลังจากผสานร่างกับมรรคาสวรรค์แล้ว อารมณ์ทั้งเจ็ดของเขาถูกสะกด กลายเป็นเหมือนเครื่องจักรที่ไร้ความรู้สึก เมื่อเข้ามาในหอคอยกลไกสวรรค์ เขาก็เหมือนกับกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
นี่เป็นเพราะความพิเศษของหอคอยกลไกสวรรค์
เพราะว่า...หอคอยกลไกสวรรค์สามารถสะกดการรับรู้ของมรรคาสวรรค์ได้
“สำเร็จภารกิจแล้ว”
ฉือหลินตอบอย่างแผ่วเบา
“ด้วยพลังของเจ้าในตอนนี้ การจัดการคนที่ยังไม่บรรลุระดับยืนยง คงไม่ต้องใช้พลังมากนัก”
หลี่อวิ๋นกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
หลังจากที่หลอมรวมกับโลกสวรรค์ก่อกำเนิดแล้ว ตามทฤษฎี ตราบใดที่พลังของอีกฝ่ายไม่เกินขีดจำกัดของโลกสวรรค์ก่อกำเนิด ย่อมไม่ใช่คู่มือของฉือหลิน การจัดการบรรพบุรุษตระกูลฉิน ย่อมไม่ใช่เรื่องยาก กล่าวจบ...
สายตาของหลี่อวิ๋นก็หยุดอยู่ที่ฉินหวงอีกครั้ง รอยยิ้มบนใบหน้าหายไป กลายเป็นเย้ยหยัน เขากล่าวอย่างแผ่วเบาว่า
“เจ้าต้องการจะท้าทายข้าหรือ?”
ฉินหวงได้ยินดังนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป แสดงสีหน้าเขินอาย
ตอนแรกไม่รู้ก็คงไม่เป็นไร แต่ในตอนนี้ หลังจากที่ได้เห็นฉือหลินแล้ว ความคิดสุดท้ายในใจของเขาก็หายไป
พูดเล่นหรือ...
การท้าทายเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ มิใช่การรนหาที่ตายหรอกหรือ
น่าเสียดายที่ตอนนี้เขาเสียใจก็สายเกินไปแล้ว
“ก่อนหน้านี้เป็นเพราะผู้น้อยโง่เขลา ขอให้เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ละเว้นผู้น้อยครั้งนี้”
ฉินหวงกล่าวอย่างแผ่วเบา
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาวางท่าทีต่ำต้อยเช่นนี้
“ละเว้นเจ้าครั้งนี้หรือ?”
หลี่อวิ๋นลุกขึ้นยืน เดินมาถึงเบื้องหน้าฉินหวง มองลงมาจากเบื้องบน เอ่ยว่า “หากละเว้นเจ้าครั้งนี้ ภายภาคหน้าคนอื่นก็สามารถท้าทายข้าได้เช่นนั้นหรือ?”
