1 - ราชบุตรเขยปัญญาอ่อน

1 - ราชบุตรเขยปัญญาอ่อน

“นายท่าน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! คุณชายรังแกองค์หญิง!”

“ตอนนี้องค์หญิงใช้กระบองทุบหัวคุณชายตายแล้ว!”

ในจวนฉินกว๋อกงทุกคนต่างโศกเศร้าและร่ำไห้คร่ำครวญ

ฉินเซียงหรูมีบุตรชายในวัยชรา แม้ว่าบุตรจะโง่เขลาและหุนหันพลันแล่น แต่โทษของเขาก็ไม่ควรที่จะตาย!

“ฉินเซียงหรู บุตรโง่ของเจ้ากล้าล่วงเกินข้า สมควรตาย ข้าจะกลับไปกราบทูลพระบิดาเพื่อยกเลิกการหมั้นครั้งนี้!”

หลังจากพูดจบ องค์หญิงจิ่นหยางก็ร้องไห้วิ่งออกจากจวนตระกูลฉิน

ในสถานการณ์ปกติ ฉินเซียงหรูคงจะวิ่งตามออกไปเพื่อขออภัยโทษ

แต่ในเวลานี้ บุตรของเขาได้ตายไปแล้ว ทำให้เขาสิ้นหวังโดยสิ้นเชิง

เขารู้ว่าบุตรของเขามีปัญหาทางด้านสมองและค่อนข้างโง่เขลามากกว่าผู้คนปกติ ไม่มีทางที่คนโง่เช่นนี้จะสืบทอดกิจการของตระกูลฉินได้

ดังนั้น เขาจึงขอร้องให้ฮ่องเต้พระราชทานองค์หญิงจิ่นหยางให้สมรสกับบุตรของเขา โดยหวังจะใช้บารมีของเชื้อพระวงศ์ปกป้องตระกูลไปอีกสองชั่วอายุคน

แต่เขาไม่คิดเลยว่าการตัดสินใจนี้จะทำให้ตระกูลฉินสูญสิ้นทายาทสืบตระกูล

ในขณะนั้น ฉินโม่ยืนอยู่ในห้อง มองดูผู้คนคุกเข่าร้องไห้อย่างโศกเศร้า เหตุการณ์นี้ทำให้เขาตกตะลึงอย่างมาก

ทุกคนในห้องสวมชุดยาวแบบโบราณ และห้องก็มีการตกแต่งคล้ายกับฉากที่เขาเห็นในละครทีวี

เขาคิดว่าคนเหล่านี้จะต้องถ่ายทำละครหรือไม่ก็ภาพยนตร์ย้อนยุคอย่างแน่นอน!

แต่ในขณะที่เขากำลังจะเอ่ยปาก กลับมีใครบางคนเงยหน้าขึ้นและกรีดร้องออกมาสุดเสียง “ผี!”

“คุณชายฟื้นขึ้นมาจากความตายแล้ว!”

ทุกคนต่างรีบวิ่งหนีออกจากห้องไป

ฉินโม่รู้สึกงงงัน เขาจับหัวของตัวเอง แต่กลับพบว่าด้านหลังศีรษะของเขามีรอยบวมใหญ่

“ให้ตายเถอะ! ใครเป็นคนทุบหัวข้า?”

ในขณะนั้น ชายชราคนหนึ่งที่สวมหมวกและชุดยาวสีม่วงวิ่งเข้ามาในห้องอย่างเร่งรีบ

เมื่อเห็นฉินโม่ยืนอยู่กลางห้อง ชายชรานั้นก็ร้องไห้ออกมา

“ฉินโม่! ลูกพ่อ!”

"เฮ้! ลุง อย่ามาพูดมั่วๆ ที่นี่ ข้าไม่ใช่ลูกท่าน!”

ฉินโม่รู้สึกงงงวยมากขึ้น เขาคิดในใจว่าชายชรานี้รู้ชื่อเขาได้อย่างไร

"เจ้าโง่! ข้าคือพ่อของเจ้า!"

ฉินเซียงหรูตบหัวฉินโม่ด้วยความตื่นเต้นที่บุตรชายฟื้นคืนชีพกลับมา

"พูดเหลวไหล! ข้าต่างหากที่เป็นพ่อท่าน อย่าคิดว่าอายุมากแล้วจะเอาเปรียบใครก็ได้!"

ฉินโม่รีบผลักฉินเซียงหรูออก และตะโกนด้วยความโกรธ เขารู้ดีว่าพ่อของเขาเป็นใคร

ฉินเซียงหรูโกรธเกรี้ยวแทบตายแล้ว "เจ้าโง่ เจ้าสติฟั่นเฟือนไปอีกแล้วใช่ไหม? ข้าเป็นพ่อของเจ้าจริงๆ!"

"นายท่าน คุณชายอาจถูกยืมซากคืนวิญญาณก็ได้?" พ่อบ้านกล่าวด้วยความหวาดกลัว

"พูดบ้าอะไรของเจ้า!" ฉินเซียงหรูฟาดหัวพ่อบ้าน "จะมีผีที่ไหนมายึดครองร่างของคนโง่เช่นนี้? ข้าว่าเขาแค่ครั่นเนื้อครั่นตัวเท่านั้น เอาแส้ของข้ามา ข้าจะฟาดเดียรัจฉานน้อยนี่จนกว่าจะฟื้นสติ!"

เมื่อใดที่ฉินโม่ทำผิด เขามักจะทำตัวโง่เง่าเพื่อกลบเกลื่อนความผิดของตัวเอง

ฉินกว๋อกงรู้จักบุตรของตัวเองดี

ไม่นานนัก พ่อบ้านก็ยื่นแส้มาให้ ฉินเซียงหรูรับแส้มาและมองดูฉินโม่ด้วยความหงุดหงิด "เจ้าโง่พ่อไม่อยากจะตีเจ้าหรอก แต่ครั้งนี้เจ้าไปล่วงเกินองค์หญิง พ่อต้องให้คำอธิบายแก่ฝ่าบาท!”

พูดจบ เขาก็ฟาดแส้ลงบนร่างของฉินโม่

เมื่อถูกแส้ฟาดลงไปบนหลัง ฉินโม่ก็ร้องโวยวาย “เฒ่าบ้า! หากยังตีข้าอีก ข้าจะสู้ตายกับเจ้าแล้ว!”

“ตาเฒ่านี่คงมีปัญหาอะไรแน่ มาถึงก็บอกว่าข้าเป็นลูกของเจ้า แล้วยังเรียกข้าว่าเจ้าโง่อีก!”

“ใครกันที่โง่ ตระกูลของท่านสิโง่เง่ามาตั้งแต่บรรพบุรุษ!”

แม้ว่าฉินโม่จะส่งเสียงกรีดร้องโวยวายแต่ฉินเซียงหรูก็ไม่ได้หยุดมือ เขายังคงตีฉินโม่จนเนื้อเต็มไปด้วยบาดแผล

"ฝ่าบาทได้พระราชทานองค์หญิงให้เจ้าแล้ว สักวันหนึ่งนางก็จะเป็นของเจ้า แล้วเจ้าจะรีบร้อนทำไม?"

"ตาเฒ่า! ข้าทนไม่ไหวแล้ว!"

ฉินโม่สุดทนจึงชกไปที่ตาขวาของฉินเซียงหรูจนเบ้าตาดำเขียว!

"ตาเฒ่า เป็นท่านบีบบังคับข้าเอง!"

ฉินเซียงหรูล้มลงกับพื้น

พ่อบ้านรีบเข้ามาช่วยก่อนจะตะโกนสุดเสียง "เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! คุณชายทำร้ายนายท่าน! รีบมาช่วยเร็ว!"

ทันใดนั้น ทหารในจวนสิบกว่าคนก็พุ่งเข้ามา

"เวรเอ๊ย ยังมีพวกมาช่วยอีก!"

ฉินโม่กรีดร้องด้วยความหวาดกลัวและเตรียมจะวิ่งหนีออกจากห้อง แต่สุดท้ายเขาก็ถูกจับตัวไว้อย่างรวดเร็ว

ฉินเซียงหรูปิดตาขวาของเขา มองดูฉินโม่ที่ยังคงด่าทอไม่หยุด "ข้าฉินเซียงหรูกล้าหาญมาทั้งชีวิต ไม่คิดเลยว่าเมื่อแก่ชรากลับให้กำเนิดบุตรชายปัญญาอ่อนคนหนึ่ง สวรรค์ท่านอยุติธรรมกับข้าเกินไปแล้ว!"

เขาชูแส้ในมือขึ้น แต่กลับไม่สามารถฟาดลงไปได้ เขานึกถึงคำสั่งเสียของภรรยาผู้ล่วงลับที่บอกให้เขาดูแลบุตรชายเพียงคนเดียวอย่างดี

"มัดเขาไว้!"

ฉินเซียงหรูกัดฟันออกคำสั่ง "พาเขาไปที่วังหลวงเพื่อรับผิดกับฝ่าบาท!"

"เฒ่าบ้า ท่านเล่นสมจริงเกินไปแล้ว? ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!"

ไม่ว่าฉินโม่จะดิ้นรนเพียงใด ก็ไม่มีประโยชน์ เขาถูกมัดเหมือนปลาทูในเข่งแล้วถูกพาตัวออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลฉิน

ฉินเซียงหรูคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบดินจากพื้นขึ้นมาป้ายหน้าของฉินโม่เต็มไปหมด ทำให้ฉินโม่โกรธจนด่าทอไม่หยุด

ฉินเซียงหรูยิ้มแห้งๆ "เจ้าโง่ พ่อกำลังช่วยชีวิตเจ้าอยู่!"

"เจ้าคิดว่าแกล้งตายแล้วจะรอดไปได้หรือ? องค์หญิงจิ่นหยางเป็นองค์หญิงที่ฝ่าบาทโปรดปรานมากที่สุด แต่เจ้ากลับกล้าทำร้ายนาง หากพ่อไม่ทำเช่นนี้มีหรือฝ่าบาทจะไว้ชีวิตเจ้า!"

เมื่อด่าทอจนเหนื่อย ฉินโม่จึงยอมให้พวกเขาแห่ตัวไปตามทาง

………..