บทที่ 361: จะไม่ไปช่วยเขาเหรอ?
ดวงตาของหลูมู่หยานมืดลงเมื่อนางเห็นว่าแม้ทั้งสองกำลังต่อสู้กัน แต่พวกเขาไม่ได้ฆ่าอีกฝ่ายจริงๆ “เล่นพอหรือยัง” ชายที่พิงต้นไม้มีรอยยิ้มขี้เล่นบนริมฝีปากของเขา และจ้องมองตรงไปที่หลูมู่หยาน หลูมู่หยานหัวเราะเบา ๆ : “แค่รอเวลา” ทันใดนั้น เข็มทิศอาร์เรย์ในมือของนางก็หมุนไปรอบๆ อย่างกับมีจิตวิญญาณ และแสงส...
