บทที่ 32 รางวัลใหม่ ห้องเรือนกระจก!
บทที่ 32 รางวัลใหม่ ห้องเรือนกระจก!
คืนนั้นเป็นการนอนที่แสนสบาย
ไม่มีลมฝนที่ปั่นป่วน มีเพียงความคิดฟุ้งซ่านของชายหญิงในความเงียบ และเสียงกรนของซูอี้ที่ค่อยๆ ดังขึ้น
พูดตามตรง ซูอี้รู้สึกว่าการนอนแบบนี้ช่างสบายจริงๆ
มีสาวสวยนอนข้างๆ แทบจะไม่ได้สวมอะไรเลย ผิวเนียนลื่นให้ความรู้สึกเย็นฉ่ำ
ซูอี้ไม่รู้ว่านี่เป็นเพราะเครื่องทำความเย็นในตู้เย็น หรือเพราะการสัมผัสผิวกัน
เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มบริสุทธิ์ แต่คืนนี้กลับรู้สึกตื่นเต้นเล็กๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"คุณผู้ชาย? คุณผู้ชาย..."
เมื่อเสียงอ่อนโยนของเจียงเสี่ยวฉือดังขึ้นข้างหูอีกครั้ง ซูอี้ลืมตาขึ้นพบว่าดวงอาทิตย์ลอยสูงแล้ว
"ตอนนี้กี่โมงแล้ว?"
ซูอี้ลุกขึ้นจากเตียง หันไปเห็นเจียงเสี่ยวฉือเปลี่ยนเป็นชุดกี่เพ้าสีแดงตัวใหม่ กำลังจัดอาหารมื้อเที่ยงบนโต๊ะ
"11 โมงครึ่งแล้วค่ะ คุณผู้ชายยังมีเวลาทานมื้อเที่ยงก่อน"
เจียงเสี่ยวฉือค่อยๆ เดินมาข้างๆ ซูอี้ คอยช่วยเหลือเขาในการแต่งตัว ทำให้ซูอี้รู้สึกไม่ค่อยคุ้นเคย
เขาเป็นคนรักสบายในยุคใหม่ ไม่เคยได้สัมผัสชีวิตแบบคุณชายในยุคศักดินาแบบนี้มาก่อน
"คุณผู้ชาย"
เจียงเสี่ยวฉือดูเหมือนจะเห็นความอึดอัดของซูอี้ เธอพูดเสียงเบา "อย่างน้อยก็ปล่อยให้ฉันทำอะไรสักอย่างเถอะค่ะ ให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีความสำคัญกับคุณจริงๆ"
"ก็ได้"
ซูอี้จำใจ ปล่อยให้เจียงเสี่ยวฉือจัดการตามใจ
หลังล้างหน้าแปรงฟัน ซูอี้นั่งที่โต๊ะอาหาร พลางทานมื้อเที่ยงอันอุดมสมบูรณ์ไปด้วย เขาถาม "วันนี้ที่หลบภัยมีแผนอะไรบ้าง?"
"พักผ่อน ปรับปรุง ทำความสะอาด"
เจียงเสี่ยวฉือคีบอาหารให้ซูอี้ พลางรายงานเสียงเบา "พวกเราเพิ่งเข้ามาอยู่ในตึกนี้ไม่นาน ห้องทั้งชั้นบนและล่างต้องจัดการ ยังมีของใช้อีกมากมายที่ต้องจัดสรรอย่างละเอียด"
"ตอนนี้เรามีคนกว่าสิบคนแล้ว แม้จะไม่มาก แต่ก็ต้องมีระเบียบการจัดการที่ชัดเจน"
"ดังนั้นวันนี้ฉันไม่ได้สั่งให้ใครออกไปข้างนอก แม้แต่หลินเยว่ก็ไม่ได้ออกไปหาทรัพยากร เพราะเมื่อวานเราฆ่าคนไปมาก ตอนนี้แถวนี้ต้องมีคนกำลังตามหาพวกเราแน่"
เจียงเสี่ยวฉือหยุดชั่วครู่ แล้วพูดพร้อมรอยยิ้ม "ถือโอกาสนี้ เราจะจัดการบ้านให้เรียบร้อยสักหน่อย"
"จัดการได้ดีมาก"
ซูอี้พยักหน้าชื่นชม เจียงเสี่ยวฉือพูดต่อ "เพื่อความสะดวกในการจัดการ ฉันกำหนดให้ชั้น 6 ขึ้นไปเป็นเขตหวงห้าม ไม่อนุญาตให้คนที่ไม่ใช่บุคลากรขึ้นมา"
"ด้วยวิธีนี้ กลุ่มผู้หญิงพวกนั้นก็จะไม่ได้พบคุณผู้ชาย ถ้าต่อไปเรารับผู้อยู่อาศัยเพิ่ม พวกเขาก็จะไม่ได้พบคุณง่ายๆ ช่วยรักษาความปลอดภัยของคุณได้อย่างมาก"
เจียงเสี่ยวฉือหยุดชั่วครู่ แล้วพูดอย่างระมัดระวัง "แน่นอนว่า ถ้าคุณผู้ชายมีความต้องการ ก็สั่งฉันได้ตลอด ฉันจะเลือกผู้หญิงสวยๆ ที่ไว้ใจได้พามาให้..."
"พามาทำไม?"
ซูอี้ตกใจ รีบโบกมือ "ไม่เอาล่ะ ฉันไม่ใช่คนบ้ากามอะไร พวกเรามาอยู่รวมกันก็เพื่อเอาชีวิตรอด ไม่จำเป็นต้องทำเหมือนฉันเป็นจักรพรรดิในยุคศักดินาหรอก"
"ค่ะ คุณผู้ชาย"
เจียงเสี่ยวฉือยิ้มน้อยๆ ดูพอใจมาก
ซูอี้เป็นผู้ชายจีนแบบดั้งเดิม มีปรัชญาชีวิตว่า ยามจนดูแลตัวเองให้ดี ยามรวยช่วยเหลือผู้อื่น
ถ้าไม่มีความสามารถ ก็ขอแค่ให้ตัวเองมีชีวิตรอดก็พอ
ถ้ามีความสามารถ ก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยเหลือคนน่าสงสาร
ชนชาติจีนสามารถพัฒนาและเติบโตมาจนถึงทุกวันนี้ ก็เพราะแนวคิดการดำรงชีวิตที่เรียบง่ายนี้
"ถ้าอย่างนั้นวันนี้ไม่มีอะไรทำ ก็ให้ทุกคนพักผ่อนกันให้ดีแล้วกัน"
ซูอี้วางตะเกียบ เขาอิ่มแล้ว "บอกทุกคนว่า อย่ากังวลเรื่องอนาคตมากนัก ใช้ชีวิตให้มั่นคง เรามีเงื่อนไขแค่ไหน ก็จะพยายามให้ทุกคนมีชีวิตความเป็นอยู่แบบนั้น"
"แต่ก็ให้ทุกคนรู้ด้วยว่า ที่นี่ไม่เลี้ยงคนเกียจคร้าน ให้รู้ว่าตอนนี้เป็นยุคอะไร อย่าทำเรื่องไร้สาระแล้วมาเสียใจทีหลัง"
"ค่ะ คุณผู้ชาย"
เจียงเสี่ยวฉือก้มหน้า ตอบรับอย่างนอบน้อม "ฉันจะวางกฎระเบียบให้ดี ไม่ให้คุณผู้ชายต้องกังวล"
"เสี่ยวฉือ เธอเก่งมากจริงๆ"
ซูอี้พยักหน้าอย่างพอใจ ตบไหล่เจียงเสี่ยวฉือ "ทำให้ดีล่ะ! ฉันเห็นความสามารถเธอแล้ว!"
"ค่ะ คุณผู้ชาย"
เจียงเสี่ยวฉือยิ้มอย่างอ่อนโยน ให้ความร่วมมือกับซูอี้อย่างเต็มที่
หลังจากพูดคุยกันครู่หนึ่ง เจียงเสี่ยวฉือก็เก็บจานชามแล้วออกจากห้องไป
แม้วันนี้จะไม่มีภารกิจออกไปหาทรัพยากร แต่ก็ยังมีงานอีกมากมายที่ต้องทำ
ตั้งแต่ซูอี้รับเจียงเสี่ยวฉือเข้ามา ตอนนี้เธอเป็นคนที่ยุ่งที่สุดในที่หลบภัย งานทุกด้านทุกมุม ซูอี้มอบอำนาจให้เจียงเสี่ยวฉือเกือบหมด เพราะเขาเชื่อว่าความสามารถในการบริหารของเธอต้องเหนือกว่าเขาแน่นอน
ในสถานการณ์ที่ซูอี้มั่นใจว่าบุคลากรมีความจงรักภักดีอย่างสูง ตอนนี้เจียงเสี่ยวฉือจึงอยู่ในตำแหน่งรองจากซูอี้เพียงคนเดียว
ส่วนตัวซูอี้เอง หลังจากมีเจียงเสี่ยวฉือแล้ว ชีวิตก็สบายขึ้นเรื่อยๆ
ตอนกลางคืนได้กอดสาวนุ่มนิ่มนอน พอตื่นขึ้นมาก็มีอาหารร้อนๆ ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีคนคอยดูแล อยากทำอะไรก็แค่ออกคำสั่ง
"นี่คงเป็นชีวิตที่เรียกว่า 'เสื้อผ้าหยิบยื่นให้ อาหารป้อนถึงปาก' สินะ"
ซูอี้รำพึง นั่งบนเก้าอี้นอนข้างหน้าต่าง หรี่ตาสัมผัสความอบอุ่นจากแสงแดดภายนอก
เนื่องจากเครื่องส่งลมเย็นของตู้เย็นถูกขยาย อุณหภูมิในห้องถูกเจียงเสี่ยวฉือควบคุมไว้ที่ประมาณ 28 องศา ทำให้ซูอี้รู้สึกเย็นสบายตลอดเวลา จนอยากออกไปอาบแดดเสียๆ
ฟังดูแล้วช่างเกินจริง!
ในขณะที่คนนอกที่หลบภัยกำลังดิ้นรนต่อสู้กับความร้อนสูง ทุกวันมีคนตายจากภาวะขาดน้ำหรือโรคลมแดด ทุกคนบ้าคลั่งศึกษากลไกเกมของที่หลบภัย พยายามสุดชีวิตเพื่อแลกทรัพยากรลดความร้อนเล็กๆ น้อยๆ มาเพื่อความอยู่รอด
มีเพียงซูอี้คนเดียวที่แปลกประหลาด ถึงกับอยากอาบแดดในวันสิ้นโลกที่ร้อนระอุ!
ขณะที่กำลังงัวเงียอยู่นั้น ซูอี้ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างกะพริบอยู่ตรงหน้า
เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้นอน ลืมตามอง ที่แท้ก็ถึงเวลาแล้ว รางวัลพรสวรรค์ใหม่มาถึงแล้ว!
[ขอแสดงความยินดี! คุณได้รับรางวัลพรสวรรค์ "ห้องที่พักพิงระดับ C - ฟาร์มปลูกพืช" (สามารถติดตั้งได้ทันที)]
พร้อมกับข้อความแจ้งเตือน แบบแปลนสีเหลืองปรากฏขึ้นในมือของซูอี้
ซูอี้ก้มลงมอง ข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งของปรากฏขึ้นบนแบบแปลน
[ฟาร์มปลูกพืช]: ห้องที่พักพิงระดับ C สามารถติดตั้งในพื้นที่ว่างของที่พักพิง (ต้องการพื้นที่ 2 ห้อง) เมื่อติดตั้งแล้วจะกลายเป็นสภาพแวดล้อมฟาร์มที่สมบูรณ์ สามารถเลือกปลูกพืชได้ 3 ชนิด
"หา? ห้องเพาะปลูก?"
ซูอี้ตกใจ นี่หมายความว่าต่อไปนี้เขาจะไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารอีกแล้ว
ก่อนหน้านี้มีตู้เย็นที่ผลิตน้ำแข็งไม่จำกัด ตอนนี้มีห้องเพาะปลูกทั้งห้อง
แบบนี้ยังต้องออกไปหาทรัพยากรข้างนอกอีกทำไม อยู่บ้านเฉยๆ ก็มีกินมีดื่มไม่ขาดแคลนแล้ว!
"รีบใช้ดูซิว่าได้ผลยังไง!"
ซูอี้รีบเปิดหน้าจอข้อมูลของที่หลบภัย เข้าสู่โหมดก่อสร้าง
ตอนนี้พื้นที่ที่สามารถติดตั้งได้อยู่ที่ชั้น 6 ชั้น 6 มีห้องพักอาศัย 4 ห้อง ในพื้นที่ก่อสร้างของที่หลบภัยก็แสดงเป็นพื้นที่ 4 ห้องเช่นกัน
นอกจากห้องหลักที่ซูอี้อาศัยอยู่และห้องวิจัยข้างๆ แล้ว ซูอี้ยังมีพื้นที่ว่างอีก 2 ห้องที่สามารถติดตั้งได้
ที่ซูอี้เก็บสองห้องนี้ไว้โดยไม่ใช้ เหตุผลก็ง่ายๆ
ไม่มีเงินติดตั้ง!
เขาไม่มีคะแนนสะสมพอที่จะซื้อห้อง แต่รางวัลแบบแปลนที่ได้รับวันนี้ ไม่ต้องใช้คะแนนหรือทรัพยากรเพิ่มเติม สามารถติดตั้งเป็นห้องสมบูรณ์ได้ทันที
"เลือกติดตั้ง!"
[ติดตั้งสำเร็จ]
เมื่อซูอี้ยืนยัน การก่อสร้างใหม่ของที่หลบภัยก็เสร็จสมบูรณ์
ซูอี้มองเห็นแสงสีทองวาบผ่านช่องประตูเหล็ก เขารีบออกไปดูที่ห้องข้างๆ
เขาเปิดประตูเข้าไป สิ่งที่เห็นคือทุ่งเกษตรกรรม!
ทั้งห้องเปลี่ยนโฉมไปหมด ไม่มีการแบ่งเป็นห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น ห้องนอนอีกต่อไป มีเพียงสิ่งอำนวยความสะดวกในเรือนกระจกที่เรียบร้าย
ที่นี่มีอุปกรณ์จำเป็นสำหรับการเพาะปลูกพืช เช่น [อุปกรณ์ควบคุมอุณหภูมิ], [อุปกรณ์ระบายอากาศ], [อุปกรณ์ให้แสงสว่าง], [อุปกรณ์จำลองแสงแดด] เป็นต้น
แต่เรือนกระจกนี้ยังไม่ได้ปลูกพืช ทันทีที่ซูอี้ก้าวเข้าไปในห้อง ก็มีข้อความแจ้งเตือนใหม่ปรากฏขึ้น
[ขณะนี้ห้องเพาะปลูกยังไม่ได้ติดตั้งพืช กรุณาเลือก]
ด้านล่างข้อความ มีรายการพืชผัก ผลไม้ให้เลือกเป็นแถว
จำนวนและชนิดไม่มากนัก มีประมาณ 20 กว่าชนิด ส่วนใหญ่เป็นพืชทั่วไป ไม่มีอะไรแปลกใหม่
ซูอี้ลองเลือกด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาเลือก [ข้าว], [มันเทศ], [ส้ม] เป็นเป้าหมายการเพาะปลูก
เมื่อซูอี้ยืนยัน แสงสีเขียวก็พุ่งกระจายไปทั่วห้องเรือนกระจกทันที
เพียงไม่กี่วินาที พืชผลมากมายก็ปรากฏขึ้น เต็มไปทั่วห้องเรือนกระจก
[ยืนยันพืชผลแล้ว เข้าสู่ขั้นตอนการเพาะปลูก]
[สามารถใส่ปุ๋ยได้วันละ: 1 ครั้ง]
[ทรัพยากรที่ใช้ใส่ปุ๋ยได้: "คะแนนการอยู่รอด 100 คะแนน" หรือ "ปุ๋ยปกติ"]
[การใส่ปุ๋ยจะช่วยเร่งเวลาการเติบโตได้ 1 เท่า ปัจจุบันเวลาการเติบโตพื้นฐาน: 3 วัน/ผลผลิต 10 ชั่งต่อชนิด]
"ซี้ด!"
ซูอี้ตาโต พึมพำ "นี่มันของวิเศษชัดๆ!"
"ใส่ปุ๋ยแล้วเร่งเวลาเติบโต แม้ไม่ใส่ปุ๋ย เวลาเติบโตพื้นฐานก็แค่สามวันต่อหนึ่งรอบผลผลิต?"
"เฮ้ย! นี่ฉันไม่ต้องลงทุนอะไรเลย ได้อาหารฟรีๆ เลยสิ!"
(จบบทที่ 32)
