บทที่ 264 ไล่ล่ายามวิกาล!
“เช่นนี้จึงจะดี! ต่อไปเจ้าต้องเชื่องและพาข้าไปสุดล่าฟ้าเขียว!” หลัวเฉิงยิ้มพลางลูบไล้ไปที่ตัวของม้าสิงโตหยกเพลิง เขาเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้าและนั่งลงบนหลังม้าอย่างมั่นคง ก่อนที่จะกระตุกเชือกบังเหียน “ย๊ะ!” โฮก! ม้าสิงโตหยกเพลิงยกเท้าหน้าพร้อมส่งเสียงร้องออกมา ก่อนจะพุ่งออกไปเหมือนลูกธนู ร่างมันทะยานไ...
