บทที่ 16 ทำไมต้องยอม?

บทที่ 16 ทำไมต้องยอม?

"ตกลง งั้นก็ทำตามนี้ต่อไป" ทีมวางแผนปัดขี้บุหรี่ออก "เวลาใกล้เข้ามาแล้ว เตรียมตัวบันทึกการแสดง"

สิบโมงต่อมา ในห้องสอบ

ที่ห้องพัก อีกหนึ่งครูสอนเต้น หลิน ชิงเอียน มองไปยังที่นั่งว่างข้างๆ "ซื่อ ฝูฉิง จะไม่มาจริงๆ เหมือนที่ลือกันบนอินเทอร์เน็ตเหรอ... วันนี้เธอจะมาหรือเปล่านะ?"

"ไม่ว่าจะมาไม่มาก็ไม่ต่างกัน" หลี จิ่งเฉิน ครูสอนการแต่งเพลงกล่าวอย่างเย็นชา "เธอจะมาทำอะไรได้?"

หลิน ชิงเอียนพูดขึ้น "ครูหลี เธอยังเด็ก ยังไม่คุ้นเคยกับกฎของวงการบันเทิง เราต้องเข้าใจเธอหน่อย"

"ครูหลิน คุณไม่จำเป็นต้องหาข้อแก้ตัวให้เธอ" หลี จิ่งเฉินขมวดคิ้วแสดงความไม่พอใจ "ถ้าไม่มีความสามารถที่จะปรับตัว ก็ไม่ควรอยู่ในวงการบันเทิง"

ครูนอกจากซื่อ ฝูฉิง ทั้งสี่คนล้วนมีอายุเกิน 25 ปีแล้ว ซึ่งถือว่าเป็นรุ่นพี่ในวงการบันเทิง

หลี จิ่งเฉิน อายุ 32 ปี เขามักจะไม่ชอบวงการบันเทิงในปัจจุบัน

ศิลปินไม่เพียงแค่ฝีมือแย่ลงเรื่อยๆ แต่ยังเก่งด้านการตลาดและสร้างภาพลักษณ์เท็จ เมื่อเห็นซื่อ ฝูฉิงไม่รักษาหน้าที่พื้นฐานของครู เขาจึงไม่มีความชื่นชอบเธอเลย

"ฉันเห็นในอินเทอร์เน็ตบอกว่าคนของตระกูลซั่วจะไล่เธอออก" หลิน ชิงเอียนขมวดคิ้ว ดูเป็นห่วง "ถ้าเธอออกจากตระกูลซั่ว เธอจะ—"

คำพูดของเธอถูกขัดจังหวะด้วยเสียงประตูเปิด

หญิงสาวสวมเสื้อเชิ้ตลายริ้วสีขาวอ่อน ด้านนอกสวมแจ็คเก็ตหนังสไตล์บาโรก ขาของเธอเรียวยาวและตรง

บนใบหน้าแต่งหน้าหนาและดูโอเวอร์มาก

เมื่อเธอเข้ามา หลิน ชิงเอียนชะงักไป

ซื่อ ฝูฉิงเดินช้าๆ มายังที่นั่งว่างและนั่งลงโดยไม่สนใจสายตาใคร

เธอดึงตารางคะแนนมาเล่น มือเรียวของเธอควงปากกาด้วยความเชี่ยวชาญ

วงการบันเทิงของจักรวรรดิต้าชา เธอยังไม่เคยเข้ามาลองเล่นจริงจัง...คงจะสนุกดี

หลิน ชิงเอียนเก็บรอยยิ้มไว้ ชะงักไปสองวินาที "ครูซื่อ?"

ซื่อ ฝูฉิงเท้าคาง ยกสายตาขึ้นเล็กน้อยและยิ้ม "มีอะไรเหรอ?"

เมื่อเธอยิ้ม ตาของเธอคล้ายตาจิ้งจอก หรี่ลงเล็กน้อย ส่งประกายเบาบาง ราวกับน้ำแข็งและหิมะละลายทันที

แม้จะมองไม่เห็นใบหน้าจริงๆ ของเธอ แต่การที่เธอนั่งอยู่ตรงนั้น เพียงแค่หันหัวเล็กน้อยก็สามารถดึงดูดสายตาทุกคนได้โดยง่าย

มีแรงดึงดูดที่ทรงพลังตามธรรมชาติ ราวกับเป็นราชินีผู้ครองอำนาจ

"ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร" หลิน ชิงเอียนหยุดชะงักก่อนจะยิ้มอีกครั้ง "อีกไม่นานก็จะเป็นการสอบจัดชั้นครั้งที่สองแล้ว ถ้าครูซื่อทำไม่ได้จริงๆ ฉันแนะนำว่าเธอควรขอถอนตัวจากรายการดีกว่า"

"อย่างน้อยก็ไม่ต้องอับอายจนโดนล้อเลียนทั้งโลกออนไลน์ ครูซื่อว่าไหม?"

หลิน ชิงเอียนรู้ดีว่าความสามารถของซื่อ ฝูฉิงนั้นแย่แค่ไหน

เธออยู่ในวงการบันเทิงมานาน รู้ถึงกฎเกณฑ์ต่างๆ ของวงการนี้เป็นอย่างดี

แม้เธอจะเป็นแค่ครูสอนในรายการ แต่ก็มีคู่แข่งเช่นกัน

ในรายการ เยาวชนวัยใส มีครูทั้งหมดสี่คนที่สอนการร้องเพลง การแต่งเพลง และการเต้น แต่สำหรับการเต้นนั้นมีครูสองคน

ก่อนเริ่มการบันทึกรายการ หลิน ชิงเอียนเคยกังวลว่าเธอจะถูกใช้เป็นตัวเสริมของซื่อ ฝูฉิง

แต่ตอนนี้เธอไม่กังวลอีกต่อไปแล้ว

ในวงการบันเทิง ซื่อ ฝูฉิงไม่มีทั้งความสามารถและรูปลักษณ์ที่โดดเด่น เธอจึงไม่สามารถไปได้ไกล

หลังจากจบรายการนี้ ซื่อ ฝูฉิงก็คงไม่มีความหมายอีกต่อไป

ซื่อ ฝูฉิงเหลือบมองตารางคะแนนที่ถูกเตรียมไว้แล้วด้วยสีหน้าไม่ใส่ใจนัก ก่อนพูดอย่างเกียจคร้าน "งั้นฉันจะลองวิจารณ์แบบฝืนๆ ดูก็ได้"

เธอได้ศึกษาเกี่ยวกับรายการนี้มาบ้าง เยาวชนวัยใส เป็นรายการแข่งขันเรียลลิตี้ที่มีผู้เข้าแข่งขันจำนวน 101 คนจากทั่วประเทศ พวกเขาจะฝึกฝนในค่ายเป็นเวลา 3 เดือน โดยจะมีเพียง 9 คนสุดท้ายเท่านั้นที่ได้เดบิวต์

การแข่งขันค่อนข้างดุเดือด

แม้ว่าการสอบจัดชั้นครั้งที่สองนี้จะไม่มีใครถูกคัดออก แต่ผลการจัดอันดับจะส่งผลต่อโอกาสในการปรากฏตัวในกล้องและการโหวตจากแฟนๆ

ผู้เข้าแข่งขันต่างพยายามกันอย่างเต็มที่

หลี จิ่งเฉินถึงกับหัวเราะออกมาอย่างโมโห เขาไม่สนใจจะรักษาหน้าของซื่อ ฝูฉิงอีกต่อไปแล้ว เขาพูดเสียงเย็น "เธอจะวิจารณ์อะไรได้? แถมบอกว่าฝืนอีก? ผู้เข้าแข่งขันเหล่านี้ฝีมือดีกว่าเธอทั้งนั้น!"

"ครูสอนเต้นที่ไม่รู้แม้แต่เรื่อง Dance!"

ไม่รู้จริงๆ ว่าซื่อ ฝูฉิงเข้าวงการบันเทิงมาได้อย่างไร

"ครูหลี" ครูสอนร้องเพลงที่ทนฟังไม่ไหวส่ายหัวเตือนเขาว่าการสอบใกล้จะเริ่มแล้ว

หลี จิ่งเฉินไม่มองซื่อ ฝูฉิงอีก เขาจ้องไปที่เวทีด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

เวลา 8:30 น. ผู้เข้าแข่งขันคนแรกเดินเข้ามา

เขาขึ้นเวทีและโค้งคำนับก่อนจะแนะนำตัวเอง "สวัสดีครับครูทุกท่าน ผมคือมู่เหย่ จากเทียนเล่อ มีเดีย เชี่ยวชาญด้านการร้องเพลง (Vocal)"

เมื่อได้ยินชื่อนี้ ซื่อ ฝูฉิงก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

เมื่อแผลที่ข้อมือหายดีแล้ว เธอก็อยากขยับร่างกายบ้างแล้ว

หลังจากมู่เหย่แนะนำตัวเสร็จ เขาเริ่มการแสดงเพลงธีมของรายการ เยาวชนวัยใส ชื่อเพลง I’m the King

ช่วงไคลแม็กซ์ของเพลงนี้มีช่วงที่ต้องใช้เสียงสูงมากและมีเทคนิคที่ซับซ้อน ทำให้สามารถแยกระดับของผู้เข้าแข่งขันได้อย่างชัดเจน

นี่เป็นครั้งแรกที่ซื่อ ฝูฉิงได้ยินเพลงนี้

หูของเธอขยับเล็กน้อย ไม่นานนักก็จับเสียงและระดับความสูงของทุกตัวโน้ตได้อย่างชัดเจน

เธอมองดูท่าเต้นของมู่เหย่ผ่านๆ และแอบคิดว่าอยากจะปิดหูปิดตาไปเลย

ก็จริงอยู่ ฝีมือไม่ได้เรื่อง

ถ้าระดับ A เป็นแบบนี้ เธอว่าระดับ F คงยกไปทั้งชั้นได้เลย

วงการบันเทิงสมัยนี้เป็นแบบนี้เหรอ?

เมื่อการแสดงจบลง มู่เหย่ยืนอยู่กลางเวทีด้วยความมั่นใจ “ขอบคุณครับครูทุกท่าน”

หลิน ชิงเอียนยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับพูดเป็นนัยว่า "ครูซื่อ แม้เขาจะเป็นรุ่นน้องจากบริษัทเดียวกับคุณ แต่คุณก็ห้ามช่วยเหลือนะคะ"

ไม่ใช่แค่ครูเท่านั้น แม้แต่ผู้เข้าแข่งขันก็รู้ว่าในบริษัทเทียนเล่อ มีการกดดันซื่อ ฝูฉิงอย่างเห็นได้ชัด

แม้แต่มู่เหย่ที่ยังไม่ได้เดบิวต์หรือผู้เข้าแข่งขันคนอื่นอย่างลู่เยี่ยน ยังกล้าเหยียบย่ำเธอ

หลิน ชิงเอียนนึกถึงตอนแรกที่เธอเคยคิดว่าซื่อ ฝูฉิงเป็นคู่แข่ง เธอรู้สึกว่าความคิดนั้นช่างน่าหัวเราะเสียจริง

ซื่อ ฝูฉิงเท้าคาง มองไปที่มู่เหย่และยิ้ม "เธอคิดว่าเธอควรอยู่ห้องไหนล่ะ?"

มู่เหย่เหลือบมองเธอด้วยแววตาแฝงความดูถูกเล็กน้อย แต่ยังคงรักษาท่าทีสุภาพ "ผมคิดว่าผมควรได้อยู่ห้อง A"

"งั้นยินดีด้วย" ซื่อ ฝูฉิงแตะตารางคะแนนเบาๆ และหยุดพูดไปครู่หนึ่ง "F"

ถ้าไม่ใช่เพราะ F เป็นระดับต่ำที่สุด เธอคงส่งรุ่นน้องคนนี้ออกไปนอกระบบสุริยะแล้ว

ใบหน้าของมู่เหย่เปลี่ยนเป็นเขียวในทันที

ทุกคนรู้ดีว่าในห้องเรียน ABCDF ห้อง F คือห้องที่แย่ที่สุด

การสอบจัดชั้นครั้งที่สองนี้ หากถูกจัดอยู่ในห้อง F จะไม่ได้โอกาสแสดงเพลงธีมบนเวที ซึ่งจะลดจำนวนการปรากฏตัวในกล้องอย่างมาก

ยิ่งมีเวลาหน้ากล้องน้อย ยิ่งส่งผลต่อความนิยมของเขา โอกาสที่จะหลุดจาก 9 อันดับแรกก็ยิ่งมีมากขึ้น

สายตาของมู่เหย่กลายเป็นเย็นชาในทันที

ถ้าเป็นหลิน ชิงเอียนหรือครูสอนร้องเพลงที่ให้ F เขายังจะยอมรับได้

แต่ซื่อ ฝูฉิง ไม่คู่ควร

ที่สำคัญ การจัดอันดับนั้นต้องทำร่วมกันกับครูคนอื่นๆ ซื่อ ฝูฉิงคนเดียวจะมาตัดสินใจได้อย่างไร?

"ซื่อ ฝูฉิง เธอร้องเพลงไม่เป็น เต้นก็ไม่ได้" มู่เหย่หัวเราะเยาะ "เธอเองยังแสดงเพลงธีมไม่ได้เลย เธอไม่ใช่ครูสอนร้องเพลงด้วยซ้ำ แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรให้ฉันอยู่ F?"