บทที่ 155 ยึดมั่นในใจดั้งเดิม

บทที่ 155 ยึดมั่นในใจดั้งเดิม

ท่ามกลางหมอกเมฆขาว นกกระเรียนวิญญาณ บินทะยานผ่านฟ้าไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานนัก มันก็หยุดที่หน้าประตูใหญ่ของหอจิปาถะ ลู่เซวียนกระโดดลงจากหลังนก ด้วยความมีมารยาทเขาจึงหยิบหินวิญญาณออกมาเพื่อเป็นค่าตอบแทน นกกระเรียนวิญญาณร้องเสียงใสออกมา พลางใช้ปีกปัดมือของลู่เซวียนเบาๆ ก่อนจะบินพุ่งทะยานหายไป "เฮ้อ จะสุ...