บทที่ 84 กลิ่นหอมในป่าเถื่อน
เหลยต้งเห็นตัวลิ่นแล้วตะโกนว่า "เจ้าคือจางเย่ใช่ไหม?" "เฮ้อ คนกลัวดัง หมูกลัวอ้วน" จางเย่ถอนหายใจ แล้วหยิบพู่กันมาเขียนตัวอักษรไม่กี่ตัวลงบนกระดาษ ก่อนจะยื่นให้เหลยต้ง "ลายเซ็นของข้า กลับบ้านแล้วอย่าลืมใส่กรอบนะ" เหลยต้งมองดูตัวอักษร "จางเย่หล่อมาก" แล้วรู้สึกเหมือนสมองจะแตก เขาฉีกกระดาษเป็นชิ้นเล็ก...
