บทที่ 318 เจ้าโดนหลอกแล้วหรือ?
หินวิญญาณระดับสูง มีมูลค่ามากแค่ไหน? เฉินโม่คิดว่า หากขายผลผลิตจากไร่วิญญาณของเขาทั้งหมดภายในปีเดียวก็อาจจะพอแลกได้หนึ่งก้อน แต่จะมีใครยอมแลกหรือไม่นั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม เฉินโม่คาดว่า ตระกูลเนี่ย คงยินดีให้เขายืมหินวิญญาณก้อนนี้ เพราะเขาไม่เคยบอกว่าจะไม่คืน
เมื่ออวี้ฉีฉียื่นหินวิญญาณให้ เฉินโม่จ้องมองหินก้อนนั้นอย่างละเอียด สีสัน ความรู้สึก และพลังวิญญาณที่บรรจุอยู่ภายในนั้นเทียบไม่ได้เลยกับหินวิญญาณระดับกลาง
หินวิญญาณระดับสูงนี้หายากแค่ไหน? เคยมีคนบอกเฉินโม่ว่า เหมืองแร่ระดับหนึ่งและสองไม่มีทางพบหินวิญญาณระดับสูง ส่วนเหมืองแร่ระดับสามนั้นมีเพียงไม่กี่ก้อนเท่านั้น!
ฟางอวิ๋นหว่านที่เห็นเฉินโม่ถือหินวิญญาณแต่ยังไม่ส่งให้พวกเธอ เริ่มแสดงอาการกระวนกระวาย
“ซื้อไม่ซื้อกันแน่!”
เฉินโม่เงยหน้าขึ้นแล้ววางหินวิญญาณลงบนโต๊ะ
ฟางอวิ๋นหว่านรีบจะหยิบหินทันที แต่เฉินโม่เอามือขวาขวางไว้
“อย่าเพิ่งรีบ หินวิญญาณข้าอยู่ตรงนี้ ข้าจะซื้อแน่ แต่ขอให้ข้าตรวจดูของหน่อยได้ไหม?”
“ไม่ได้!”
เฉินโม่ไม่ได้สนใจคำปฏิเสธของเธอ เขาส่งสายตาให้อวี้ฉีฉี ซึ่งเข้าใจทันทีและแสดงท่าทีดุร้าย ขณะที่เฉินโม่ย่อตัวลงและยื่นมือเข้าไปในกรง
ทันทีที่ โตว ซึ่งนอนหลับอยู่เมื่อครู่รับรู้ถึงการเข้ามาของเฉินโม่ มันก็ลืมตาขึ้นทันที เผยให้เห็นเขี้ยวที่น่ากลัว ดูเหมือนกำลังเตรียมพร้อมป้องกันตัว
เฉินโม่ปลอบมันด้วยเสียงเบาๆ แล้วมือของเขาที่เคลื่อนไหวคล่องแคล่วดุจงูเลื้อยก็หลบการโจมตีและวางลงบนหลังของมันอย่างนุ่มนวล
ขนของโตวนั้นนุ่มลื่น แต่หนังของมันแข็งแรงมาก หลังจากที่เฉินโม่ใช้วิชา นิ้วจุดเส้นลมปราณเทียนฉวน โตวก็เริ่มผ่อนคลาย
เฉินโม่จึงสามารถรู้ได้ทันทีว่าปัญหาของโตวนั้นคืออะไร
พลังเลือดของมันไหลย้อนกลับ เส้นสายเลือดบางและอ่อนแอ แม้ว่าร่างกายของมันจะดูแข็งแกร่ง แต่แทบไม่มีพลังแฝงใดๆ เลย
กล่าวอีกนัยหนึ่ง สภาพของมันไม่ต่างจาก "เจ้าไก่หัวแข็ง" ตอนที่เขาเพิ่งได้มันมา
“ตกลง ข้าซื้อ”
เฉินโม่ยังได้สัมผัสกับเสือแดงเพลิงที่อ่อนแรงอีกตัวด้วย สภาพของมันดีกว่าโตวเล็กน้อย แค่มีบาดแผลภายใน ซึ่งไม่ส่งผลกระทบมากนัก
เยี่ยนเซียวเซียวที่กำลังวิตกอยู่เมื่อเห็นว่าเฉินโม่ตัดสินใจซื้อ ก็ยิ้มออกมา เพราะเธอคิดว่าการขายคงจะล้มเหลวแล้ว
อวี้ฉีฉีเตรียมอาวุธเวทสำหรับเฉินโม่เพื่อเก็บสัตว์อสูรทั้งหกและไข่สัตว์อสูรอีกสี่ฟอง
เฉินโม่คิดว่าเขาได้ของมีค่ามากในราคาที่คุ้มค่า เพราะถ้าโตวมีสภาพปกติ ต่อให้ใช้หินวิญญาณมากเท่าไหร่ก็ไม่มีใครยอมขายให้เขา
ฟางอวิ๋นหว่านและเยี่ยนเซียวเซียวเองก็คิดว่าพวกเธอได้กำไรเช่นกัน
“พี่สาว ข้าคิดว่าเจ้านั่นรู้จักสัตว์อสูรซะอีก แต่กลับกลายเป็นแค่คนโง่! ทำท่าเหมือนจะรู้เรื่อง แต่มันดูตลกจริงๆ”
เยี่ยนเซียวเซียวหัวเราะ
“ก็เขาไม่ใช่คนจากสำนักสัตว์วิเศษของเรา จะดูไม่ออกก็เป็นเรื่องปกติ”
“พี่สาว ไปกันเถอะ พวกเราไปที่เมืองอื่น แล้วค่อยกลับเมืองหลวงไปพักผ่อนสบายๆ ข้าต้องขอบคุณ พี่ชายเฉา เขานี่สุดยอดจริงๆ!”
“การเลียนแบบ”
"ใช่แล้ว! การเลียนแบบโตว แม้ว่าพี่ชายเฉาจะบอกว่านี่เป็นตัวเลียนแบบที่มีตำหนิหรือสัตว์ทดลอง แต่คนทั่วไปดูไม่ออกหรอก!"
เยี่ยนเซียวเซียวพยักหน้าเห็นด้วย
“พี่ชายเฉาเป็นอัจฉริยะที่ไม่เคยมีมาก่อนในรอบหลายพันปีของสำนักสัตว์วิเศษ!”
“เรายังเหลือโตวอีกกี่ตัว?”
“สี่ตัว”
“ไปกันเถอะ เราจะไปดูที่ผิงตูโจว”
ทั้งสองสาวเก็บข้าวของและเตรียมเดินทาง พวกเธอใช้ค่ายกลของสำนักเสินหนงในการเดินทางมาที่นี่
...
หลังจากออกจากตลาด เฉินโม่เตรียมจะกลับไปที่ สระวิญญาณฉางเกอ แต่แล้วเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณที่กำลังรบกวนอยู่รอบตัว
เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วหยิบ ท่อลมส่งเสียงหยินหยาง ออกมา ทันใดนั้น เสียงของตานไถเฟยก็ดังขึ้น
“เจ้าอยู่ที่ไหน? มาถึงเมืองเป่ยเยว่แล้วหรือยัง?”
เฉินโม่ไม่คุ้นเคยกับการสื่อสารทางไกลเช่นนี้ แต่เขาก็ตอบไป
“ข้ามาถึงแล้ว”
“โอ้ เจ้ามาถึงเร็วนี่”
“ยันต์ห้าธาตุหลบหนีส่งข้ามาใกล้ที่นี่พอดี”
“เจ้าอยู่ที่ไหน?”
เฉินโม่มองไปรอบๆ แล้วตอบว่า
“ตลาดในย่านไท่หยาง”
“อยู่นั่นแหละ ข้าจะไปหาเจ้า”
หลังจากพูดจบ ท่อลมส่งเสียงก็เงียบไป
อวี้ฉีฉีที่ยืนอยู่ข้างๆ จ้องมองท่อลมส่งเสียงในมือของเฉินโม่ด้วยความอยากรู้ ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าเฉินโม่เป็นคนลึกลับ
ทั้งๆ ที่อายุไม่ใช่น้อย แต่อวี้ฉีฉียังจำได้ว่าเฉินโม่เคยอยู่แค่ขั้นฝึกปราณขั้นเก้าเมื่อพวกเขาเจอกันครั้งแรก
แต่ตำแหน่งของเขาสูงส่งจนน่ากลัว!
ในมือของเฉินโม่เต็มไปด้วยของล้ำค่า แถมเขายังยืมหินวิญญาณระดับสูงจากตระกูลเนี่ยเพียงเพื่อซื้อสัตว์อสูรไม่กี่ตัว!
เขาสงสัยว่าใครที่เฉินโม่กำลังคุยด้วย เพราะจากน้ำเสียงฟังดูอ่อนหวานไพเราะราวกับนกไนติงเกล
แต่เขาไม่กล้าถาม จึงได้แต่ยืนรอเงียบๆ
ไม่นานนักตานไถเฟยที่สวมชุดยาวสีเหลืองอ่อนราวกับเทพธิดาก็ปรากฏตัวจากฟากฟ้า ทำให้ผู้คนรอบข้างจ้องมองอย่างไม่ละสายตา
หัวใจของอวี้ฉีฉีเต้นแรง
เขาใช้ชีวิตในย่านไท่หยางมานานหลายปี แต่ไม่เคยเห็นหญิงสาวผู้ฝึกตนที่งดงามเช่นนี้มาก่อน!
และนางก็มาหาเฉินโม่...
เดี๋ยวก่อน!
อวี้ฉีฉีรู้สึกตกใจจนสมองว่างเปล่า พลังของระดับขั้นทองจากนางทำให้เขาหายใจไม่ทั่วท้อง
ขั้นทอง!
นางเป็นผู้ฝึกตนขั้นทอง!
“เจ้ามาทำอะไรที่นี่?” ตานไถเฟยถามด้วยน้ำเสียงแสดงความไม่
พอใจเล็กน้อย
เฉินโม่ยิ้มขื่น
“ข้าแค่บังเอิญผ่านมาเลยแวะดู”
ตานไถเฟยกวาดสายตามองสิ่งที่เขาซื้อมา และเมื่อเห็นโตว นางก็ขมวดคิ้วทันที
“นี่มันโตว?”
“ตาแหลมนี่”
นางเดินเข้ามาดูใกล้ๆ และภายในไม่กี่วินาทีนางก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้น
“เจ้าซื้อหรือ?”
“ใช่”
“เจ้าโดนหลอกแล้ว”
“ทำไมล่ะ?”
“ข้าดูแล้ว พลังเลือดของมันไหลย้อนกลับ เส้นเลือดบางและอ่อนแอ น่าจะเลี้ยงไม่รอด”
ตานไถเฟยกล่าวขณะรวบผมยาวของนางขึ้น
“ช่างเถอะ ถือว่าซื้อบทเรียนแล้วกัน”
“ข้าจะลองเลี้ยงดูไปก่อน”
เฉินโม่ยักไหล่ ปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป
“ข้าขอกลับก่อน”
ตานไถเฟยมองเขาแล้วถาม
“เจ้ากลัวที่จะไปกับข้าที่สำนักเนี่ยนหยูหรือ?”
“ต้องการคำตอบจริงๆ หรือ?”
“ถ้าอย่างนั้นเจ้าไม่ต้องตอบ”
“ท่านก็รู้ว่าข้าเป็นคนขี้กลัว”
“พวกนางจะกินเจ้าได้หรือไง?” ตานไถเฟยยกคิ้วขึ้น
“ถ้าจะกินจริงๆ เจ้าก็ยังได้ประโยชน์อยู่ดี”
“...” เฉินโม่พูดไม่ออก ไม่รู้จะตอบยังไง
“เอาล่ะๆ ถ้าเจ้าไม่อยากไป ข้าก็ไม่บังคับ”
เพราะยาผิวหยกที่นางให้ เธอจึงไม่อยากกดดันเฉินโม่มากไป
“ถ้าพวกนางมาที่เมืองเป่ยเยว่ล่ะ?”
“ก็แล้วแต่ท่านจะจัดการ” เฉินโม่ยิ้ม
“แต่ขอบอกเลยว่า คนมากเกินไปไม่ได้ ข้าไม่ใช่คนในทางนั้น”
“ได้ ข้าตามใจเจ้า!”
อวี้ฉีฉีที่ยืนฟังอยู่ข้างหลังได้แต่ตกตะลึง...
(จบบท)