บทที่ 29 อัพเกรดที่หลบภัยเสร็จสิ้น สำรวจ 903 โรงแรมไพน์วูด 

บทที่ 29 อัพเกรดที่หลบภัยเสร็จสิ้น สำรวจ 903 โรงแรมไพน์วูด

พื้นที่พักผ่อนเปลี่ยนโฉมไปอย่างสิ้นเชิง เตียงเดี่ยวแบบไม้เดิมถูกเปลี่ยนเป็นเตียงอุ่นขนาด 1.8 เมตร x 2 เมตรที่มีเตาผิงอยู่ข้างใต้ สามารถเห็นได้ว่าเตาผิงเชื่อมติดกับผนังและมีปล่องควันเชื่อมต่อกับปล่องของเตาผิงที่อยู่ติดกัน

ถ้ามีโซฟาอยู่ข้างๆ เตาผิงและทีวีอยู่ตรงข้ามกับผนัง มันจะเป็นห้องนั่งเล่นขนาดย่อมทันที

ถังหยู่เดินไปที่เตาผิงและหยิบผ้าห่มอุ่นๆ หลายชิ้นที่เขาแลกมาก่อนหน้านี้ออกจากกล่องข้อความส่วนตัว

มีทั้ง [ผ้าห่มขนแกะหนา] [ผ้าห่มขนเป็ดหนา] [หมอนขนเป็ด] [ชุดนอนขนแกะ] [ถุงเท้าขนแกะ] ฯลฯ

โดยพื้นฐานแล้ว สิ่งของและสิ่งอำนวยความสะดวกที่ควรเตรียมไว้ในที่หลบภัยเพื่อรับมือกับสภาพอากาศหนาวจัดเกือบจะครบถ้วนแล้ว และถังหยู่ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก

ตอนนี้ถังหยู่เหนื่อยมากแล้ว เขาจึงนอนลงบนเตียงเตาผิงโดยตรงและหลับไปพร้อมกับผ้าห่มขนแกะที่คลุมตัวเขาอยู่

เขาไม่รู้เลยว่ามีการโจมตีผู้ลี้ภัยหลายครั้งในพื้นที่เมืองไป๋ถาที่เขาอยู่ การโจมตีแต่ละครั้งกินเวลาน้อยมาก มันเหมือนกับการซุ่มโจมตีที่วางแผนไว้ล่วงหน้า และการต่อสู้จะจบลงภายในไม่กี่วินาที

ทันใดนั้น องค์กรผู้ลี้ภัยทั้งหมดในพื้นที่เมืองไป๋ถาต่างก็ตกใจกลัว

พายุที่ถังหยู่ก่อขึ้นจากการฆ่าผู้ลี้ภัยค่อยๆ แสดงอาการแผ่ขยายไปยังเขตอื่นๆ

เมื่อถังหยู่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งในเวลา 21:00 น. เขาก็ยืดตัวอย่างสบายๆ แล้วลุกขึ้นอย่างช้าๆ

"คุ้มค่ากับของที่แลกไปจริงๆ!"

เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกพอใจกับผ้าห่มขนแกะมาก และไม่ได้รู้สึกหนาวเลยแม้แต่น้อยระหว่างการพักผ่อนนี้

ถังหยู่หยิบไส้กรอกเนื้อสองอัน ขนมปังชิ้นหนึ่งและนมหนึ่งถุง แล้วเดินไปที่ครัว

เขาเพียงแค่ทอดไส้กรอกเนื้อและขนมปัง แล้วยัดเข้าด้วยกัน เสิร์ฟพร้อมนมอุ่นๆ

ถังหยู่รู้สึกสบายใจสุดๆ เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะที่หลบภัยของเขานั้นอยู่ใต้ดินหรือเปล่า เขารู้สึกว่าอุณหภูมิในที่หลบภัยดูเหมือนจะสูงกว่าตอนเช้า

เขากินและดื่มให้เพียงพอแล้วจากนั้นก็เปิดแผงควบคุมและตรวจสอบสถานะของตัวเอง

ชื่อ: ถังหยู่

ประเภทที่หลบภัย: ที่หลบภัยใต้ดินแบบป้องกันระเบิด

พื้นที่ที่หลบภัย: 201 ตารางเมตร

สิ่งอำนวยความสะดวกในที่หลบภัย: ระบบรักษาความปลอดภัยที่หลบภัย - ประตูโลหะกันเสียง ระดับ 2, พื้นที่พักผ่อน - เตียงเตาผิง ระดับ 2, ครัว ระดับ 1, เครื่องเก็บน้ำ - ระบบกรองน้ำ ระดับ 2, เครื่องกำเนิดไฟฟ้า ระดับ 1, คลังสินค้า ระดับ 2, ผนังกันความร้อน ระดับ 1, ท่อระบายอากาศ - ระดับความปลอดภัย 2

สิ่งอำนวยความสะดวก/สิ่งของเพิ่มเติมในที่หลบภัย: เตาผิง (พื้นที่นั่งเล่น), เครื่องทำความร้อน (ครัว), สติกเกอร์เคลือบพราง (ระบบรักษาความปลอดภัยที่หลบภัย)

HP: 508

พลัง: 100

สถานะ: เต็มเปี่ยมด้วยพลังงาน

——————————

[เปี่ยมพลังงาน]

ผล: ผู้รอดชีวิตนอนพักผ่อนเพียงพอและกินอาหารเพียงพอ ภายใน 1 ชั่วโมง การใช้พลังกายจะลดลง -50%

"ฮ่าฮ่า สถานะนี้มาได้ในเวลาที่เหมาะเจาะจริงๆ!"

ถังหยู่ไม่ได้กลับไปพักผ่อน แต่เขานำอุปกรณ์ของเขามาใส่

เขานึกถึงเสบียงในโรงแรมและอพาร์ตเมนต์ไพน์วูดหมายเลข 15

สาเหตุที่เขาไม่ออกไปข้างนอกในตอนกลางวันเป็นเพราะเขาไม่ได้ซื้ออสังหาริมทรัพย์ใดๆ ดังนั้นจึงเสี่ยงเกินไปที่จะออกไปสำรวจแบบลวกๆ

แต่ในเวลากลางคืน ด้วยความสามารถจาก [ผ้าคลุมกลางคืน] และ [หน้ากากดำ] ถังหยู่ไม่ต้องกังวลอะไรมาแล้ว

ความกังวลหลักของเขาคือถ้าเขาชะลอการสำรวจออกไปอีกวันหรือสองวัน เมื่ออุณหภูมิเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว การออกไปสำรวจจะยากขึ้น ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการละทิ้งโอกาสอันล้ำค่าในการสำรวจนี้

ในไม่ช้า เขาก็เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ ครั้งนี้ อาวุธหลักของเขาไม่ใช่ปืนไรเฟิลจู่โจมอีกต่อไป แต่เป็นปืนกลมือ mP5 สาเหตุหลักคือปืนมีขนาดเล็กและช่วยให้เขาสามารถพกพาเสบียงได้มากขึ้น

ถังหยู่เดินออกจากประตูที่หลบภัย

ทันทีที่เขาออกมาจากที่หลบภัย ถังหยู่ก็รู้สึกหนาวสั่น

"อุณหภูมิตอนนี้ไม่น่าจะเกิน 15 หรือ 16 องศาเซลเซียส!"

เมื่อคลุมศีรษะด้วยผ้าคลุม ถังหยู่กลมกลืนไปกับความมืดโดยสิ้นเชิง เขาโดดลงไปที่รางรถไฟใต้ดินและวิ่งไปยังคลับเรดโรแมนซ์

ยี่สิบนาทีต่อมา เขามาถึงทางเข้าสถานีรถไฟใต้ดิน เขาตรวจสอบสภาพแวดล้อมรอบๆ อย่างระมัดระวังและพบว่าไม่มีผู้ลี้ภัย จากนั้นเขาก็เดินไปยังโรงแรมไพน์วูด

ดูเหมือนว่าเพราะสภาพอากาศหนาวเย็นในวันนี้ เมฆดำหนาครึ้มเหนือเมือง ปิดกั้นแสงจันทร์

แต่มันเป็นสิ่งที่ช่วยถังหยู่ได้มากทีเดียว

เขาอยู่ในความมืดตลอดเวลา และทุกครั้งที่เขาเดินผ่าน เงาแห่งความมืดดูเหมือนจะหนาขึ้นและหายไป

ไม่มีใครจะสังเกตเห็นถ้าพวกเขาไม่มองอย่างละเอียด

โรงแรมไพน์วูดอยู่ห่างจากสถานีรถไฟใต้ดินประมาณ 500 เมตร อยู่ติดกับธนาคารแกรนด์ และฝั่งตรงข้ามธนาคารเป็นอพาร์ตเมนต์หมายเลข 15

ในไม่ช้า ถังหยู่ก็เห็นป้ายของโรงแรมไพน์วูด แต่ครึ่งหนึ่งถูกระเบิดไปแล้ว ร้านค้าและถนนก็เต็มไปด้วยหลุมจากระเบิด

มีรถยนต์อยู่ทุกหนทุกแห่งบนถนน

เมื่อเขามาใกล้โรงแรมไพน์วูดประมาณ 50 เมตร ถังหยู่ก็เริ่มเดินหน้าอย่างเงียบๆ โดยการเดินย่อเขาไป

ทักษะ [ปกปิดการกระทำ] ก็ทำงาน

จะได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าเบาๆ เมื่ออยู่ใกล้ถังหยู่มากเท่านั้น

ถังหยู่สังเกตสภาพแวดล้อมรอบๆ อย่างระมัดระวัง

เนื่องจากหัวหน้าผู้ลี้ภัยมีกุญแจห้องของโรงแรมไพน์วูด เป็นไปไม่ได้ที่คนอื่นๆ จะไม่มีกุญแจด้วยเช่นกัน

ดังนั้น เขาจึงต้องระมัดระวังทุกย่างก้าว

แต่เขาก็ไม่ได้เจอกับเหตุการณ์อะไรจนกระทั่งเขาผ่านบันไดและมาถึงชั้นเก้า

"ห้อง 903...903..."

เขาปิดไฟฉายอย่างรวดเร็ว และหมายเลขห้องตรงหน้าเขาคือ 903

หยิบกุญแจ เสียบ และบิด

"คลิก"

ประตูเปิดออก และถังหยู่ก้าวเข้าไป

ในห้องมืดสนิท

นี่เป็นห้องสวีท มีสองห้องนอนและห้องนั่งเล่น

หลังจากถังหยู่แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ในแต่ละห้องแล้ว เขาก็โล่งอก

เขาดึงม่านในห้องปิด ไปที่ห้องนั่งเล่น เปิดไฟฉายและตรวจสอบห้อง

ผลปรากฏว่าถังหยู่ตะลึงเมื่อมองไปทางซ้ายและขวาด้วยไฟฉาย!

"บ้าน่า ไอ้หมอนี่เป็นหัวหน้ากลุ่มเล็กๆ จริงๆ เหรอ"

สิ่งแรกที่ถังหยู่เห็นคือกล่องอุปกรณ์ขนาดใหญ่หนึ่งกล่องและกล่องขนาดเล็กสองกล่อง มันดูหรูหรามาก เห็นได้ชัดว่าด้านในต้องเป็นอุปกรณ์ที่ไอ้หมอนี่เก็บสะสมอย่างระมัดระวัง

ข้างกล่องอุปกรณ์คือหุ่นจำลองสองตัว แต่ละตัวสวมชุดเกราะกันกระสุนสีดำสนิท

แม้เกราะกันกระสุนนั้นจะแตกต่างจากเสื้อกันกระสุน แต่ทั้งสองมีความสามารถในการกันกระสุนเหมือนกันซึ่งเป็นผลซ้อนทับ

ดังนั้น จึงไม่สามารถสวมใส่ทั้งสองพร้อมกันได้

แต่เกราะกันกระสุนมักจะเป็นสินค้าระดับไฮเอนด์ ถังหยู่คิดไม่ออกจริงๆ ว่าคนอย่างไอ้หมอนี่หาของพวกนี้มาได้อย่างไร

หุ่นตัวหนึ่งสวมหมวกกันน็อค และอีกตัวสวมแว่นกันแดดสีดำและหูฟัง

นอกจากนี้ ยังมีเป้สะพายหลังขนาดใหญ่วางอยู่บนพื้น

ดูเผินๆ มันก็เหมือนกับภาชนะบรรจุของสะพายหลังที่มีช่องว่างจำนวนมาก

ข้างเป้สะพายหลังมีกระเป๋าเดินทางสีแดงหลายใบ

"โอ้โห ฉันรวยแล้ว!"

ถังหยู่ไม่คาดคิดจริงๆ ว่าหัวหน้ากลุ่มเล็กๆ คนนี้จะมีวัสดุระดับสูงมากมายขนาดนี้

หลังจากเปิดกระเป๋าเดินทางเหล่านั้นแล้ว เขาพบว่ามันเต็มไปด้วยเหรียญวันสิ้นโลก

เหรียญวันสิ้นโลกถูกมัดเป็นม้วนเล็กๆ และวางซ้อนกัน ดูตระการตามาก

ซึ่งของเหล่านี้คือเสบียงในห้องนั่งเล่นเท่านั้น

จากนั้น ถังหยู่ก็มองไปที่ห้องนอนอีกสองห้องที่เหลือ…